Het trieste lot van het weervrouwtje

Grijze dagen met nikserig weer: geen wind, geen regen maar ook geen zon, alleen een grijze wollen deken boven ons hoofd. Dan plenst het de hele dag. Dag erna, strak blauwe lucht met een stralend zonnetje. Enzovoort. Ik lijk wel een vrouwtje uit een weerhuisje dat bij droog weer naar buiten komt en bij nattigheid weer haar huisje in duikt. Met dit verschil dat mijn mannetje niet buiten in de regen gaat staan en groot gelijk heeft hij. Op Wikipedia staat: "Het trieste aspect van een weerhuisje is, dat ook al zien het mannetje en het vrouwtje er vrolijk uit, ze nooit teglijk buiten of tegelijk binnen kunnen zijn." Nou, wij gaan gezellig samen aan de wandel met mooi weer. 

Helleborus oriëntalis

Zaaddoos van Juffertje in 't groen, takje trilgrasen het donkere takje rechts is wilde Marjolein.

Het was hoe dan ook geen weer om in de tuin te werken, de grond is kleddernat. En bij Zeeuwse klei duurt het nog wel even voordat het een beetje droog en werkbaar is. Ach, het is ook nog maar januari dus wat zou ik me druk maken. Ik doe gewoon een rondje door de tuin, met fototoestel natuurlijk, en kijk de bollen de grond uit. Met dit zachte weer staat er al flink wat blad boven de grond. En zo ontdekte ik ook dat er stiekem een Helleborus (kerstroos) was gaan bloeien. Mooi zachtgroen-rozig, verstopt onder het stugge blad. Het afknippen van dit blad is dan weer wel een klusje wat ik nu mooi kan doen. De bloemknoppen krijgen zo meer ruimte om tot bloei te komen en je ziet de bloemen natuurlijk veel beter. Als de plant uitgebloeid raakt, groeit het blad gewoon weer aan. 

Je zou denken dat het al bijna lente is. 

Vorige week het tuinfotoboekje af gemaakt en deze week plofte de envelop op de mat. Ondanks dat het het zevende boekje is, is het toch weer een beetje anders geworden dan vorige boekjes. Ook deze blijft een jaar opengeslagen op de kast staan, af en toe sla ik een paar bladzijden om, met de seizoenen mee. 

Een blik in het fotoboekje.