Bijdrage van Marco Westenbrink

Regelmatig hoor ik 'een visitekaartje, wat ouderwets, waar is dat nog voor nodig?'. Maar nog regelmatiger hoor ik, 'Marco, kun jij even een setje visitekaartjes regelen?' Je mag mijn boekhouding erop nakijken maar ik denk dat ik alleen al het afgelopen half jaar er 20-30 de pers op heb gejaagd. Of meer. Wat ben je waard op een beurs of netwerkborrel zonder kaartje? Kansloos. Probeer maar eens te onthouden dat die hippe gast met dat getrimde baardje bij Zooonggg20Dev&More werkte. Goed. Verder is het belangrijk om het eindproduct goed te checken. En hoe doe je dat? [Goed luisteren ex-studenten] Printen! Even een printje maken, schoonsnijden [want je print natuurlijk het drukgerede document mét snijtekens] en pats, even testen. En toch kregen Paul Havinga en ik het voor elkaar om samen een leuk kaartje voor, alweer, Paul te ontwerpen maar toen het drukwerk binnenkwam ... bleek ik Paul's e-mailadres te zijn vergeten op het kaartje te zetten. We hebben hard gelachen en een nieuwe set besteld. Kost geen drol tegenwoordig. Een tip die Leen, zie foto, ook kan gebruiken.

Be there! Superleuk.

Het is zondag, het is mooi weer dus we houden het kort. Het thema is: Het Grote Spel der Consumentenverleiding. Als ik zeg dat ik zo'n actie een nobel idee vindt, is iedereen - werkelijk iedereen - het met mij eens. Maar als ik zeg dat dit een actie is van het Jeans Centre, wat zeggen we dan?

Verdorie. Ga ik als AZ Alkmaar fan mee naar het Hol van de Leeuw op uitnodiging van vriend ✔️ Marcel van Weezep ✔️namens PreVision. En om AZ wat kracht te geven vul ik een belachelijke uitslag in. Win ik potjandikkeme zo'n gesigneerde bal. Gelukkig was het gezelschap goed en het eten lekker.

Iconografie is een kunst. Meestal schets je eerst [opgelet ex-studenten, schetsen hè!] een partij krabbels tot je een ons weegt. Dan ga je er een paar fotograferen en die foto's importeer je in Adobe Illustrator. Dan begint het selecteren, schaven, opstrakken. Alweer tot je een ons weegt. In je hoofd hoor je de hele tijd Johan Cruijf mompelen 'Iconen maken is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpele iconen maken.' Langzaam ontstaat er iets, wat ook als FavIcon overeind blijft, of op een vlag, bus, luifel en t-shirt communiceert. Kortom, het is een van de leukste uitdagingen en tevens een zware. Dat was je vast al duidelijk. Tot de telefoon [zo'n stuk zwart glas waar mensen op kijken als ze met de fatbike de wegen onveilig maken] gaat en je wordt gebeld door De Geurenkaarsenkeizer. En die besteld gelijk 18 [achttien!] iconen bij je. Achttien! In dat geval komt het begrip overmacht in beeld en ga je gebruik maken van [gratis] vector stock bibliotheken. Tenminste, dat zou ik doen. Maar voor het zover was, zou ik eerst die Geurenkaarsenkeizer terugbellen en vragen waarom er in hemelsnaam 18 [achttien!] iconen op een kaars moeten. Ik hou van geld verdienen, kan dat ook goed, maar 18 [achttien!] iconen in Illustrator uitwerken, terwijl het om een kaars gaat, mwah. De mensheid heeft 4,543E9 [minus 125] miljard jaar kaarsen gebruikt als verlichting dus het zal vast goed komen, ook zonder die 18 [achttien!] iconen.

Overdrijven is ook een vak. Dat klopt. Het vat het begrip 'reclame maken' perfect samen. Je prijst suikerdrankjes, wasmiddelen, snacks of ander luchtig vertier aan alsof het Lot van het Menschdom er vanaf hangt. En dat is prima, handel is handel. Mensen met gezond verstand, overigens een afnemende beroepsgroep, weten hun keuzes toch wel te maken. De wat minder belezen mens is daarentegen wat makkelijker te beïnvloeden. Dan komt er een stukje ethiek om de hoek kijken. Maar als we het daarover gaan hebben kan ik wel fulltime columnist bij de Volkskrant worden. Goed, over de foto met als thema 'Overdrijven is ook een vak'. Deze twee instanties zoeken personeel. Een groot probleem, mede veroorzaakt doordat het Onderwijs en de Overheid de jeugd al jaren richting studies Culturele Antroposofie of Quinoabarista-intimiteitscoach stuwen. Maar niet richting het MBO, zoals Robbert Dijkgraaf en Ismail Aghzanay afgelopen week op de beeldbuis terecht aanhaalden. En nu heb ik mensen die echt werken een stuk hoger zitten dan dat volk op de Zuidas maar om, en u ziet het, mijn vriend heeft het opgemeten, 45 centimeter in de hoogte te wijden aan een functie-omschrijving voor een secretaresse? Over uitstervende beroepen gesproken, maar wat een epistel! Ook voor de gezochte verkoper bij Kippersluis Sierbestrating B.V., wat een lap. Ik zal er wel weer naast zitten maar volgens mij kun je een advertentie voor iemand met een heldere baan helder houden. En dus kort. Lappen blabla passen bij mensen met bullshitjobs, die renderen goed in rookgordijnen maar niet mensen die echt werken.

Morgenavond jouw kans om je favoriete reclamerockhelden te ontmoeten!

Ondernemerschap begint met durf. Gisteren had ik weer zes studenten langs voor een JINC bliksemstage en die leefden collectief in de veronderstelling dat zo'n eigen bedrijf met 30+ klanten zomaar uit de lucht komt vallen. Neen. Om te ondernemen moet je oogkleppen op hebben, een beetje dom zijn, niet bang zijn blut te raken en ga zo maar door. Ook qua uitingen moet je af en toe boude uitspraken durven te maken. Je wilt tenslotte je eigen identiteit naar buiten brengen en hiermee de juiste klant aan spreken die bij je past en vice versa. Het Verandapaleis Veranda-s Tuinkamers [die laatste twee woorden fabriekt LinkedIn erbij] snapt dit. Wat een heerlijke bedrijfsnaam trouwens. Of ze heel goed hebben nagedacht over hun actie is een tweede. Een afstand van 30 kilometer lijkt te overzien maar je zult maar zo'n ANWB-lid aan de balie hebben die er op staat dat jij je exact aan die aanbieding houdt. Ik heb ook het idee dat het blije stel rechtsonder uit Venhuizen komt. En ja, ook dat ligt 30 kilometer van Almere vandaan.

Tegen mijn studenten zei ik altijd, 'net als in elk ander echt vak hebben wij een verantwoordelijkheid,' dan keek ik altijd even belangrijk, 'en die van ons is om de wereld er iets mooier en beter vormgegeven uit te laten zien.' En natuurlijk valt over smaak altijd te twisten. Ik ben nog nooit 100% blij met mijn eigen creaties geweest dus ga ik noest door totdat ik heb gemaakt wat ik voor mij zie. Ook ken ik vele ontwerpers die veel beter zijn dan ik, gelukkig. Maar alweer, dat is smaak. Iets wat niet smaak-afhankelijk is, is onderhoud. Neem bijvoorbeeld het bord buiten aan de Praxis Doe-Het-Zelf Center B.V. in de Gemeente Almere [we hebben trouwens 3 Gamma's en 3 Praxissessessen hier, hoe dan]. Helemaal verbleekt en wat mij dan nog meer fascineert, al jaren, is dat de Praxis zonder knipperen met de ogen TWEE logo's hanteert. TWEE. Zonder schaamte. Ook wel weer hip 'want Google doet het ook'. Sign is een vak. Onderhoud ook. Het eerste wat je checkt in een restaurant is de WC. En Ons Soort Mensen checkt of de buitenreclames verzorgd zijn, de vlaggen niet rafelen, de stickers recht zitten, de zuil niet begroeit is of [zie foto] je het logo lekker groot beeldvullend op hebt gehangen en niet achter een lap gordijn, zoals die toko rechts bovenin de foto. Ik vrees overigens afgaande op hun logo dat ik weet wat ze doen, dus wat dat aangaat is het logo geslaagd. Niet origineel. Wel geslaagd.