Wil ik aanhaken of afhaken?

Ik wil je aanmoedigen om niet op te geven, ook al begrijp ik volledig dat vechten veel energie vergt. Het is een feit dat uitsluiting en pestgedrag bestaan en niet zomaar verdwijnen met een enkele cursus. Het is als onkruid dat moeilijk te bestrijden is. Maar je moet blijven wieden, anders krijgt datgene wat je zaait geen kans om te groeien. Uit talloze onderzoeken blijkt dat er een aantal "leidinggevenden" zijn die nooit op zo'n positie hadden mogen zitten. Deze personen tonen geen reflectie, kennen geen schuldgevoel, faciliteren niet, maar hebben ooit gesolliciteerd naar zo'n positie om de verkeerde redenen: macht, ego, status, een hoger salaris. De organisatie heeft weinig zelfreinigend vermogen en vermijdt interne conflicten als het gaat om dit onderwerp. Daarom is het van groot belang dat je volhoudt, net als vele anderen, om verandering te bewerkstelligen. Jouw inzet en die van anderen zijn cruciaal om een betere situatie te creëren. Laat je niet ontmoedigen door de obstakels die je onderweg tegenkomt, want de weg naar verandering kan lang zijn. Blijf opkomen voor waar je in gelooft, een organisatie waarin iedereen zich veilig en gerespecteerd voelt. Samen kunnen we een verschil maken. Ik help je graag

Erwin Damhuis , mooi dat je dit schrijft. Ik ben bij een aantal door jou benoemde sessies aanwezig geweest. Dat doe ik uit belangstelling, betrokkenheid maar ook nieuwsgierigheid. Wat jij beschrijft valt mij ook op, het is een thema wat actueel is en waar iemand zich mooi op kan profileren (Kijk mij eens...) Ik denk dat een tegengeluid weinig positief wordt ontvangen en als snel in de rechtse hoek wordt geplaatst. Dat is geen dialoog meer en een discussie is ook gelijk stuk. Niemand wil een negatief rechts stempel opgedrukt krijgen. Daarmee denk ik dat een grote groep zich niet geroepen voelt om aan een dergelijk gepolariseerd en gepolitiseerd thema zich uit te spreken. Bovendien gaat alles op het werk steevast door en zijn de bijeenkomsten doorgaans op centrale locaties gehouden en dus niet voor iedereen makkelijk toegankelijk. Op een BT zal het gesprek in veel kleiner verband gevoerd worden althans bij ons team. Voor mij betekent dat dat we er als organisatie en individuele collega's wel degelijk mee bezig zijn en bewust zijn. Ik wil er met alle plezier eens met je over van gedachten wisselen.

Hoi Erwin, wat jij schrijft is wat mij vanaf het begin af aan heeft verbaasd. Ik ken de organisatie nog niet goed als fulltime lover, in mijn rol van politievrijwilliger was ik meer een parttime lover❤ (Wel de lusten maar niet de lasten). Nu ik zelf met discriminatie te maken heb gehad, is het alsof ik in een film beland ben. Regelmatig vraag ik mezelf af: Hoe kan dit? Waarom komen bepaalde mensen hier mee weg? Waarom worden deze mensen niet ter verantwoording geroepen? Waarom bieden deze mensen geen excuses aan? Het zijn inderdaad steeds dezelfde personen die een " politie voor iedereen" blijven supporten terwijl de tegengeluiden angstvallig "stil" blijven. Het zou al helpen wanneer je zou weten waarom deze groep "stil" blijft. Jouw dilemma is een gedeeld dilemma van meerdere personen, wanneer jij als ambassadeur afhaakt dan gaan misschien meedere mensen afhaken. Het is juist zo belangrijk om als cultuurdrager (Willem E.A.J. Scheepers) ambassadeur aangehaakt te blijven. Cultuurdragers dragen als het ware de organisatie. Niet afhaken Erwin Damhuis 🙏💙

Hé Erwin , interessant onderwerp . Ik haal er weer hele andere zaken uit vergeleken met de reacties hierboven. Het feit dat je dit bespreekbaar maakt , top!

Hi Erwin, ten eerste respect dat je dit onderwerp oppakt. Maak er geen dilemma voor je zelf van. Maak het een dilemma van de organisatie. Hou het vast en laat het niet los. Wat jij beschrijft denk ik ook te zien in de maatschappelijk. Wat ik zie is dat veel mensen op zich zelf gericht zijn. En als het niet over mij gaat waarom zou ik dan aanhaken" oftewel waarom zou ik /het moeten veranderen. "Ik heb er toch geen last van of ik weet niet waar je het over hebt" (zwarte pieten discussie). Het gaat namelijk ook over de pesters (+ discrimeren) en die zijn er voldoende. En je zou willen dat die aanhaken. Alleen dan komt het heel dichtbij want dan moeten zij misschien wel iets. Daar kan weer angst onder zitten. Ik weet niet hoe is aangepakt. Zelf denk ik eerst kennis/ inzicht geven in systemisch kijken en denken in patronen. Laten bezinken (opdracht meegeven?)- op terug komen-terug horen-beelden delen. En vergeet niet dat het tijd nodig heeft. Vraag ondersteuning van een antropoloog. Want het tegen geluid moet ook gehoord worden. Sterke met de volgende stap.