Lockdown...Quarantaine
Wereldboekendag
"[Op 23 april] was het Wereldboekendag. Een gepast moment om een beroepsafwijking op te biechten: in de boekhandel kijk ik altijd even hoeveel pagina’s het boek telt dat ik overweeg te kopen. Niet zozeer omdat ik een voorkeur heb voor dikke dan wel dunne boeken. (Ik prefereer vooral goede boven minder goede.) Maar wel omdat een dik boek voordeliger is dan een dun exemplaar. Ik heb het altijd merkwaardig gevonden dat veel boeken ongeveer dezelfde prijs hebben, ongeacht het aantal pagina’s. Bij een dikke pil krijg je dus meer leesplezier voor je geld."
"[Maar] boeken zijn hoe dan ook niet duur. Ga maar na. Als je een bladzijde per minuut leest, wat vrij veel is, kost een uur leesplezier gemiddeld iets meer dan 4 euro. Dat is minder dan een theatervoorstelling, en ook minder dan een bioscoopje. Toegegeven, een abonnement op Netflix is nóg goedkoper. Maar dat kan je na afloop niet in de kast zetten."
In De Standaard van 24 april 2021 berekent Ruben Mooijman de prijs van leesplezier
Aangebracht door Rudi Draye
(14 juni 2021)
--------------------------------
Vaderdag
Aan alle vaders
Aan wie een vader is
Aan wie er eentje had
maar geen meer heeft
en daarom op Vaderdag weemoedig is:
Gij zult niet eenzaam zijn. De bloemen en de kruiden
werden maar even in hun bloei gestuit
en elke lente loopt de wingerd uit
wanneer de jonge wind keert van het zuiden.
Gij zult niet eenzaam zijn: de nachtegaal zal fluiten.
(Anton van Wilderode)
Voor Vaderdag koos ik een gedicht van Willem Elsschot: het huwelijk.
Ogenschijnlijk helemaal geen vaderdaggedicht.
Zwartgallig en cynisch zelfs.
Ik koos het als eerbetoon aan Elsschot,
die nog ons altijd bij de keel weet te grijpen.
Het heeft een vers dat we allemaal kennen,
zonder te weten dat het van hem is.
Elsschot kennende weet je dat achter het cynisme
een gevoelig hart zich verbergt
dat liegt om weemoed te verbergen.
Dus toch voor vaderdag.
Aangebracht door Rudi Draye
(12 juni 2021)
--------------------------------
De moderne mens is een bange mens, op zoek naar controle
Nathalie Cardon, eindredactrice van Knack Weekend, schafte zich een Fitbit aan. Zo'n ding dat je op elk moment van de dag vertelt wat je best zou doen. En waarmee je ook altijd precies weet wanneer het hoog water is op Honolulu.
De eerste dagen was het spannend. Toen sloeg de twijfel toe.
"Ook volwassen mensen hebben soms nood aan speelgoed. Dat zei ik tegen mezelf toen ik me onlangs een Fitbit aanschafte, zo'n polsbandje dat je naast het uur ook vertelt hoe de klok van je lichaam tikt. Hartslag, aantal gestapte kilometers, aantal verbruikte calorieën, alles wordt in kaart gebracht. Ik had een mooi zwart modelletje gezien bij een collega. Ik wou het ook, zonder me goed af te vragen waarom."
"Nog nooit waren we zo gefocust op ons lichaam en nog nooit waren er zoveel middelen voorhanden om onszelf te monitoren. Maar hoe meer ik naar mijn hightech polsbandje kijk, hoe meer ik me afvraag: wat zijn we hier eigenlijk mee, met al die kennis? Ik voel zelf wel wanneer het tijd wordt om eens van de bank af te komen. En een slechte nacht lees ik af aan de wallen onder mijn ogen, geen grafiekje voor nodig. Sinds ik weet dat mijn slaap gemeten wordt, schiet ik bovendien behoorlijk vroeg wakker. Het voelt toch een beetje alsof je 's ochtends een rapport krijgt."
Aangebracht door Rudi Draye
(11 juni 2021)
--------------------------------
Happy Birthday
Uw dienaar verjaart einde deze maand.
Dank u wel.
Van een van mijn favoriete klassieke radiozenders, Classic FM London, kreeg ik twee filmpjes met een stuk of wat variaties op Happy Birthday "in de stijl van…"
De eerste is een heel geslaagde Chopin-variatie met Eduardo Brotto.
De tweede is een acrobatische parodie in de stijl van Beethoven, Bach, Chopin en Mozart.
Ik draag dit op aan alle Postactieven
die in de afgelopen 455 dagen
in mineur hebben moeten verjaren.
Sommigen zelfs twee keer.
Vooral aan diegenen waarvoor
niemand heeft mogen/kunnen zingen.
Aangebracht door Rudi Draye
(10 juni 2021)
--------------------------------
De meester van de beperking
A.L. Snijders (1937-2021)
Op 7 juni overleed A. L. Snijders, auteur en ontwerper van het genre zeer kort verhaal.
Van hem stond eerder al zo'n ZKV op onze lockdownpagina (5 maart 2021).
Over hem schrijft Veerle Vanden Bosch in De Standaard: " Niets is te gewoon om in aanmerking te komen voor een zkv, of het nu een taoïstische wijsheid is dan wel of het overvliegende postduiven zijn. Snijders keek vanaf de zijlijn naar de wereld, hij noemde zich een buitenstaander, maar geen outsider. Zijn teksten zijn speels en inventief, vaak spreekt er ook melancholie en een lichte bevreemding uit. En ironie, zij het dan van een soort zonder scherpe randen, want kankeren zat hem niet in het bloed."
Op 5 juni verscheen nog een zeer kort verhaal van A.L.Snijders in De Standaard Letteren: Verdrongen verleden.
Toevallig (?) komt daarin de dood ter sprake.
Lees de herinnering van Veerle Vanden Bosch
Lees het kortverhaal van 5 juni, Verdrongen verleden
Aangebracht door Rudi Draye
(9 juni 2021)
--------------------------------
Vanaf de jaren negentig is het met ons onderwijs fout beginnen te lopen
In wat algemeen hoofdredacteur Isabelle Alders "een genadeloze analyse" noemt "van hoe het is kunnen gebeuren dat het Vlaamse onderwijs van het (bijna) beste ter wereld de voorbije twintig jaar naar omlaag is gedonderd, kijkt éminence grise en bevoorrechte getuige Dirk Van Damme terug op hoe het is kunnen fout lopen in ons onderwijs.
[Dirk Van Damme] herinnert zich hoe hij in [de functie van kabinetschef van Onderwijsminister Frank Vandenbroucke] de beste PISA-resultaten zag binnenlopen die Vlaanderen ooit heeft gehaald. De PISA-toetsen meten het onderwijsniveau in de OESO-club van geïndustrialiseerde landen. ‘We stonden helemaal bovenaan voor wiskunde, op enkele Aziatische landen na. Frank [Vandenbroucke] heeft toen de slogan ‘kampioen in wiskunde, maar geen kampioen in gelijke kansen’ bovenop onze beleidsnota gezet. We scoorden gemiddeld heel hoog, maar ook de spreiding over de leerlingen heen was heel hoog. Ze werd vooral heel sterk verklaard door de sociale achtergrond van de kinderen.’
‘Op het vlak van de gelijke kansen is ons onderwijs er sindsdien echter niet op vooruitgegaan. Tegelijkertijd boerde de kwaliteit achteruit. En dat is het drama van ons onderwijs in twee zinnen samengevat. Ik heb mezelf altijd verweten dat ik dat onvoldoende gezien heb’, zegt Van Damme.
Ik wijt [het feit dat sociale mobiliteit niet meer lukt] aan de teloorgang van het oude verheffingsideaal. Dat is beginnen verwateren in de jaren 80, toen ook elders het idee groeide dat je van arbeiderskinderen geen bourgeoiskinderen moest maken. Verheffing werd steeds meer als culturele vervreemding gezien. We zijn toen ambitie verloren.’
[Met de invoering van de eindtermen in de jaren 90] is de breuk in het streven naar excellentie gebeurd. De eindtermen werden al snel gezien als maximumdoelen, terwijl ze bedoeld waren als minimumdoelen.
In een commentaar op het interview schrijft Isabelle Albers: "Het doorbreken van die negatieve spiraal vraagt een herijking van ons onderwijs op vele fronten en een herwaardering van het lerarenberoep. Dat laatste draait om veel meer dan alleen de centen. Maar bovenal vraagt het een cultuurommezwaai, waarbij streven naar excellentie weer mag en moet."
Hopelijk neemt Brinckman [van de commissie Beter Onderwijs van Ben Weyts] de les van Van Damme mee dat het een absolute illusie is dat je - om gelijke kansen te waarborgen - het best niet te hoog mikt.
Een pijnlijke analyse, maar de echte weg hogerop is niet meteen duidelijk.
Lees het interview met Dirk Van Damme
Lees het commentaarstuk van Isabelle Albers
Aangebracht door Rudi Draye
(8 juni 2021)
--------------------------------
Eerst veel lezen, dan schrijven
"Volgens een oud Chinees gezegde behoort een mens in zijn leven vier dingen te doen: een kind krijgen, een huis bouwen, een boom planten, een boek schrijven."
"Liever had ik gewild dat de bedenker van dat gezegde ook het lezen van minstens duizend boeken zou voorschrijven. Daar begint het immers mee, met lezen, véél lezen. En dat doen mensen minder graag dan schrijven, kennelijk. Een boek schrijven is voor velen een lang gekoesterde wens. Onbegrijpelijk in mijn ogen. Het is tijdrovend, levert weinig tot niets op, je krijgt er doorgaans weinig waardering voor en vooral: het is heel erg moeilijk."
"Het doet denken aan realitytelevisie, of aan meningen of gedachten spuien op sociale media. Iedereen mag – of nee: móet – alles weten van elkaar en vertellen aan elkaar. Dat is ieders eigen keuze en ook legitiem, want daar zijn voorgenoemde media immers voor. Maar een boek moet voldoen aan andere eisen."
De goede raad van literair agent Paul Sebes in De Standaard Letteren van 24 april 2021: " Eerst heel veel boeken lezen en kijken wat een goede schrijver met taal doet, hoe zij of hij zijn gedachten op papier weet te krijgen."
Aangebracht door Rudi Draye
(5 juni 2021)
--------------------------------
Ze zal er wel om hebben gevraagd
Een vrouw die is misbruikt, krijgt vaak zelf de schuld. Had ze maar moeten wegrennen, geen jurkje moeten dragen. Waarom krijgen slachtoffers de verantwoordelijkheid toegeschoven?
Het is een bekend patroon: na misbruik schaamt de vrouw zich en voelt zich schuldig, alsof ze het had kunnen voorkomen. Rebecca Solnit, die in haar boek Mannen leggen me altijd alles uit de schokkende aantallen van verkrachtingen en gevallen van huiselijk geweld opsomt, soms met de dood tot gevolg, schrijft dat campagnes die het aantal verkrachtingen en aanrandingen moeten tegengaan ‘de hele last van preventie bij de mogelijke slachtoffers leggen, terwijl het geweld op zich wordt beschouwd als een gegeven feit’.
Ongeacht afkomst, religie of huidskleur zijn vrouwenlevens vrijwel overal en lange tijd minder waard geweest dan de levens van mannen. ‘Een man mach sijn wijf slaen ende steken, upsniden, splitten van beneden tot boven ende waermen zijn voeten in haer bloet.’ (Politiereglement Aardenburg, 1444)
Op de website Filosofie.nl analyseert essayiste Hanna Loontjes het fenomeen.
Aangebracht door Rudi Draye
(4 juni 2021)
--------------------------------
Autochtoon
"Er is overigens wel iets veranderd, er is hier een man met paarden komen wonen. Een paar kilometer van mijn huis, ik heb hem al gegroet, hij zat op een paard, hij vroeg of ik een autochtoon was. Ik antwoordde dat ik hier niet geboren was, maar dat ik er wel tweeënvijftig jaar woonde. Ik vermoed dat hij niet goed begreep wat ik bedoelde."
Weer eens een ZKV, een "zeer kort verhaal" van A.L. Snyders uit De Standaard Letteren van 24 april 2021.
Aangebracht door Rudi Draye
(3 juni 2021)
--------------------------------
Pijn uit het leven bannen?
De klassieke filosofie en godsdiensten hebben pijn altijd geïnterpreteerd als een essentieel kenmerk van het menselijk bestaan. Pijn ervaren en het lijden onder ogen zien, betekende het drama van het leven accepteren en er betekenis aan geven.
In de filosofie van de Griekse filosoof Epicurus (341 v.Chr. – 270 v.Chr.) staat het vermijden van pijn en verdriet centraal. Volgens Epicurus vermijden de mens (en de dieren) instinctief lijden en streven ze naar het verkrijgen van lichamelijk genot. Epicurus onderscheidt daarbij drie soorten verlangens: de natuurlijke en noodzakelijke (bijvoorbeeld eten en drinken), de natuurlijke, maar niet-noodzakelijke (bijvoorbeeld iets lekkers eten), en de niet-natuurlijke, niet-noodzakelijke (bijvoorbeeld streven naar bekendheid, rijkdom).
Het genot waar het bij Epicurus om gaat, is een bevrediging van de natuurlijke behoeften. Zijn deze bevredigd, dan is er geen reden verder genot na te streven. Het verkrijgen van de ataraxia (onverstoorbaarheid), een toestand van gemoedsrust en een blijvend gevoel van welbehagen, en dus geestelijk genot, zal daar een gevolg van zijn. Maar indien men steeds nieuwe niet-noodzakelijke verlangens kweekt, om die dan vervolgens proberen te vervullen, dan zal men alleen geestelijk lijden verkrijgen.
Vandaag heeft de postmoderne mens het steeds moeilijker om lijden en moeilijkheden te accepteren, te verdragen en te overwinnen. De ervaring van fysieke, morele, spirituele en psychologische pijn beschouwt hij als ondraaglijk en zinloos. We leven dan ook steeds meer in een ‘pijnstillende’ samenleving. Pijn moet koste wat het kost vermeden worden. De postmoderne mens is zo bang voor lijden dat hij er zelfs de eigen vrijheid en het eigen leven voor wil opgeven om er niet mee geconfronteerd te worden.
In Doorbraak van 2 mei 2021 betoogt Philip Roose dat zonder pijn geen verandering, vernieuwing of evolutie mogelijk is.
"Vandaag leeft er een generatie die een bestaan zonder pijn als een soort grondwettelijk recht beschouwt." Dat is een utopie. En de prijs is bovendien onaanvaardbaar hoog.
Aangebracht door Rudi Draye
(2 juni 2021)
--------------------------------
Testevent
Nele Van den Broek schrijft om de twee weken een column voor De Standaard, telkens aan de hand één of meerdere nummers. Vandaag is haar inspiratiebron ‘Walk like an Egyptian’ van The Bangles.
"Ik krijg een nummertje en een stoel toegewezen. Dat wachten blijkt onverwacht spannend te zijn. Ik vermoed dat ik op geen enkele manier Covid heb opgelopen en toch ben ik zenuwachtig. Een snelle zijdelingse blik leert mij dat de vrijwilliger intussen veranderd is in de god Anubis, compleet met jakhalskop en al, die mijn teststaafje op een weegschaal legt met aan de andere kant de Veer van de Waarheid. Ik moet dringend iets doen aan mijn morbide verbeeldingskracht."
Aangebracht door Rudi Draye
(1 juni 2021)
--------------------------------
Ik wil de islam terugeisen van de fundamentalisten
Kahina Bahloul is een Frans-Algerijnse islamoloog met een soefitraditie. Zij is de eerste vrouwelijke imam in Frankrijk. Ze is medeoprichter van het religieuze verenigingsproject La Mosquée Fatima, dat de liberale islam promoot.
Kahina Bahloul roept op tot een hervorming van de islam en de status van de koran - volgens haar een schepping van mannen en niet het woord van God. Met haar standpunten wijkt Bahloul niet alleen af van de radicale islam, maar verwerpt het ook een deel van de traditionele islam – wat haar beledigingen opleverde, aanvallen en zelfs doodsbedreigingen,
De legitimiteit van Kahina Bahlouls standpunten wordt vaak in vraag gesteld. "Als ze denken dat ik hierdoor van gedachten zou veranderen, hebben ze het bij het verkeerde eind. Het is misschien gekoppeld aan mijn voornaam, die verwijst naar een onbuigzame Berberse koningin, maar ik geef niet toe aan druk ”, zegt ze.
De Standaard van 17 mei jl. publiceert een interview met haar.
"Tijdens haar kindertijd in Algerije kreeg Bahloul het geloof mee van haar grootouders. ‘Ik herinner me de islam als een prachtige religie van vrede en broederschap. Voor de komst van het islamisme was de islam een geloof als alle andere.’ Het islamisme veranderde het gezicht van haar vaderland. In de jaren 90 stortte Algerije zich in een religieuze burgeroorlog tussen islamisten en de militaire regering. Er vielen tussen honderd- en tweehonderdduizend doden. ‘Een traumatiserende periode. Vrouwen werden met zuur aangevallen omdat ze geen hoofddoek droegen. Ze werden verminkt voor het leven, anderen werden vermoord.’ Het beeld van de islam uit Bahlouls kindertijd werd door elkaar geschud door wat ze te zien kreeg in de oorlog."
1979, het jaar waarin ayatollah Khomeini de Islamitische Republiek Iran uitriep, was voor haar de voorbode van het duistere en moorddadige traject dat de moslimwereld daarna zou afleggen.
Aangebracht door Rudi Draye
(31 mei 2021)
--------------------------------
Brief aan Ben Weyts, minister van
dierenwelzijn
en ervaringsdeskundigen in de armoede
"Ik schrijf u in naam van Aleidis Da Silva, mijn onderbuurvrouw. U kent haar ongetwijfeld want zij heeft u het voorbije jaar reeds vier keer aangeschreven en hebt haar vier keer uitermate vriendelijk een antwoord toegestuurd."
"Hoewel zij u vier verschillende brieven heeft gestuurd, waren alle antwoorden die ze van u ontving tot op de letter hetzelfde. U moet over een straf geheugen beschikken om elke keer, woord voor woord, hetzelfde antwoord te formuleren. Mijn felicitaties daarvoor."
In De Standaard neemt Dikke Freddy van Sociaal.net het op voor Aleidis Da Silva omdat die na een leven van miserie opnieuw in diepe penarie zit:
"De miserie is dat haar VDAB-traject [als gediplomeerd ervaringsdeskundige in de armoede] nu abrupt beëindigd wordt omdat u besloten hebt om de opleiding voor ervaringsdeskundigen in de armoe tegelijk met de nertskwekerijen af te schaffen. Naar verluidt vindt u dat de opleiding te lang duurt, terwijl u zelf niet onder stoelen of banken steekt dat u er negen jaar over gedaan hebt om licentiaat in de politieke wetenschappen te worden."
Lees het beleefd-verontwaardigde stukje van Dikke Freddy
Aangebracht door Rudi Draye
(29 mei 2021)
--------------------------------
Oslo
Het menselijke gezicht van een vredesakkoord
Na de spraakmakende minireeks Chernobyl verfilmt HBO opnieuw een dramatische reconstructie van een belangrijke historische gebeurtenis. Oslo is geproduceerd door Steven Spielberg en vertelt het verhaal een kleine groep Israëli’s en Palestijnen. Samen met een Noors echtpaar leidden ze in 1993 de Oslo-vredesakkoorden. Deze akkoorden waren het begin van het proces om een vredesverdrag tussen Israël en Palestina tot stand te brengen. Naast diplomatiek en politiek toon de film ook het ontstaan van onwaarschijnlijke vriendschappen.
De reeks is vanaf 30 mei te zien op Streamz.
De Tijd van 27 mei wijdt er een artikel aan.
"Hoe overbrug je een gapende kloof van diepgewortelde vijandschap en haat? Iedereen die probeert om een vredesakkoord tussen Israëlische en Palestijnse onderhandelaars voor elkaar te krijgen, moet een antwoord vinden op die vraag. Het fascinerende en verrassend lichtvoetige drama ‘Oslo’ geeft een idee van hoe het in 1993 even gelukt is."
De echte initiatiefnemers: een Noors echtpaar
Aangebracht door Rudi Draye
(28 mei 2021)
--------------------------------
Een normaal toeristisch bezoek.
De Republikeinse volksvertegenwoordiger Andrew S. Clyde bagatelliseerde de aanval van 6 januari op het Capitool en vergeleek de bestorming van het gebouw met een'normaal toeristisch bezoek'.
Nochtans zijn er foto's waarop te zien is hoe Clyde een deur helpt barricaderen, om te beletten dat de "toeristen" hem een beleefdheidsbezoekje zouden brengen.
'Toeristen' nemen de zij-ingang
Aanleiding is het voornemen om een parlementaire waarheids- en verzoeningscommissie in te stellen naar de ongeregeldheden van 6 januari. Dat zint de Republikeinen niet (meer). Hoe meer aandacht er nog gaat naar die zaak, hoe meer de Republikeinen te verliezen hebben.
Vlak na de bestorming daalde de steun voor president Donald Trump onder de Republikeinen sterk. Het leek ernaar dat de Republikeinen een prijs zouden moeten betalen voor de door Trump geïnspireerde actie. De afkeer was van korte duur. Uit peilingen bleek dat de identificatie van de Republikeinse kiezer met Trump al vlug was teruggekeerd naar het vroegere niveau: na een verlies van 13 punten stond de index in april weer ongeveer op het "normale" niveau.
Dit gebeurt als politiek tot louter perceptie verwordt.
De leider van de Republikeinen in de Senaat, Mitch McConnell, verklaarde in een toespraak in de senaat: "6 januari was een schande. Amerikaanse burgers vielen hun eigen regering aan. Ze gebruikten terrorisme om een democratisch proces af te breken dat hun niet zinde. Mede-Amerikanen sloegen onze politiemensen tot bloedens toe. Ze bestormden de Senaatszaal. Ze probeerden de voorzitter van het huis op te sporen. Ze bouwden een galg en riepen om moord op de vicepresident."
McConnell ging verder: "Het lijdt geen twijfel dat president Trump praktisch en moreel verantwoordelijk is voor het uitlokken van de gebeurtenissen van die dag. De mensen die dit gebouw bestormden, dachten dat ze handelden volgens de wensen en instructies van hun president."
Ook die verontwaardiging was van korte duur. Een paar weken later, op 25 februari, vertelde McConnell aan Fox News dat hij de voormalige president "absoluut zou steunen" mocht die presidentskandidaat zijn in 2024.
(Bronnen: The Washington Post en The New York Times).
Voor de Washington Post schreef columnist Alexandra Petri een luchthartig stukje waarin ze op bijtende manier komaf maakt met zoveel cynisch opportunisme.
"Arsenicum in het aperitief van mijn allerliefste man? Misschien verslikte hij zich gewoon in een olijf!"
Aangebracht door Rudi Draye
(27 mei 2021)
--------------------------------
Een stokoude lastpost
"Als Oom nu maar niet telkens in de keuken was gekomen om in de pannetjes te kijken, zou er nog niets gebeurd zijn. Maar mijn vrouw werd op het laatst zó beroerd van zijn eigenzinnige colleges over de methodiek van het Brussels witloof koken, dat ze mij het klassieke 'Hij eruit of ik er uit!' voorwierp."
"Nou, hij dan maar – doch waarheen met zo’n stokoude lastpost die toch érgens op Magere Hein moet wachten?"
U raadt al welke kant het op moet. Voor zijn eigen bestwil.
Simon Carmiggelt zag het ook aankomen.
Lees hoe het verder moet - dachten ze
Aangebracht door Rudi Draye
(26 mei 2021)
--------------------------------
Red onze kerkgebouwen van de ondergang
Moeten we onze kerken verpatsen aan de hoogste bieder, om er de kassa in te laten rinkelen, louter omdat de meesten van ons hun godsbesef zijn verloren? Kerken gaan toch over meer dan dat? Moeten we onze kerken verpatsen aan de hoogste bieder, om er de kassa in te laten rinkelen, louter omdat de meesten van ons hun godsbesef zijn verloren? Kerken gaan toch over meer dan dat?
In plaats van deze parels van onze cultuur uit te verkopen, geven we ze beter terug aan de rechtmatige eigenaar: de lokale gemeenschap. Laat ons ze behouden, koesteren en bovenal gebruiken. Laat er behalve katholieke erediensten ook vrijzinnige ceremonies in toe, van lentefeesten tot begrafenissen. Laat er cultuur in toe. Geef er lezingen. Laat er instrumenten en zang in weerklinken. Zo krijgt het kerkgebouw opnieuw de rol die het eeuwenlang heeft vervuld: die van het kloppende hart van de wijk, dorp of stad, van de collectieve thuis van de gemeenschap.
Aan het woord is Joren Vermeersch in De Standaard.
Naar aanleiding van het commerciële lot dat de Genste Sint-Annakerk lijkt beschoren te zijn.
Aangebracht door Rudi Draye
(25 mei 2021)
--------------------------------
De nieuwe dijk is een duin
Beton alleen zal ons niet meer beschermen tegen de stijgende zee
Weinig dingen zijn zo Vlaams als de kustlijn van beton. Maar onze zeedijk is niet langer in staat de kust te beschermen tegen de sneller stijgende zeespiegel. Creatieve oplossingen dringen zich op. ‘Je kan geen muurtjes blijven bouwen.’
Vlaamse technologie kan zelfs wel eens de oplossing zijn voor Venetië, de zinkende stad. De interesse is er. Tomas Sterckx, projectleider bij de baggeraar DEME, nam vorige week een Italiaanse cameraman mee naar een innovatief mosselrif op zo’n 2 kilometer van de kust van De Panne. Daar test zijn team hoe zo’n rif het strand kan beschermen tegen erosie.
Die nieuwe technologieën zijn nodig om de gevolgen van de klimaatverandering op te vangen. Door de stijging van de zeespiegel vreet het zeewater de stranden weg. En die zijn, net als de dijken, onze buffer bij stormweer. In Vlaanderen ligt 15 procent van het oppervlak minder dan 5 meter boven het gemiddelde zeeniveau. Dat maakt België, op Nederland na, het kwetsbaarst voor overstromingen in Europa.
De Tijd van 8 mei 2021 zet een aantal mogelijke ingrepen op een rijtje. Heel wat plannen zijn al in een gevorderd stadium.
Aangebracht door Rudi Draye
(24 mei 2021)
--------------------------------
Herman De Coninck had gelijk
Discussies over de overbodigheid van spelling of grammatica, over het teveel aan aspirant-auteurs die het schrijversambacht niet meer beheersen, plus het gebrek aan échte geschoolde lezers. Meer dan ooit staat de schriftcultuur — van degelijk literatuuronderwijs tot schrijfonderricht — onder druk, zo lijkt het wel. De digitalisering en globalisering hebben de ooit vanzelfsprekende geletterdheid blijkbaar meer en meer ondergesneeuwd.
Herman de Coninck bond een kleine veertig jaar geleden al de kat de bel aan. Hij waarschuwde toen voor de nefaste invloed van de oprukkende beeldcultuur op het schrijf- en taalniveau van Jan Modaal, zeker als die jong was. Illustratief voor zijn latent cultuurpessimisme was toen een brief aan leerlingen van de Mechelse leraar-schrijver Dirk Verbruggen uit december 1983:
‘Het doet me vooral veel plezier dat er in een tijd van overheersende beeldcultuur, waarin je maar op een toets moet drukken om tv-beelden op je af te zien komen, waar je op de duur ongeveer het bewustzijn van een gehypnotiseerde van krijgt, door jongeren nog moeite gedaan wordt om al wat in en tussen en onder woorden gezegd en gesuggereerd wordt, te begrijpen. De beeldcultuur heeft prachtige dingen voortgebracht, die ik niet graag zou missen, maar als je echt genuanceerd wil denken en mijmeren en argumenteren, kom je uiteindelijk bij het geschreven woord terecht, geloof ik.’
Lees het volledige artikel uit Doorbraak
Aangebracht door Rudi Draye
(22 mei 2021)
--------------------------------
The Mousetrap
Een schier oneindige reeks voorstellingen
25 november 1952: "The Mousetrap", een moordmysterie geschreven door de romanschrijver en toneelschrijver Agatha Christie (1890-1976) opent in het Ambassadors Theatre in Londen. De publiekslieveling onder de whodunits zou het langst lopende toneelstuk in de geschiedenis worden.
Het verrassende is dat de identiteit van de dader nooit is onthuld.Telkens als het gordijn valt, stapt de persoon die is ontmaskerd als de moordenaar naar voren en vertelt het publiek dat ze " partners in crime " zijn en dat ze "het geheim van de whodunit in hun hart moeten bewaren". Ook in het programmaboekje staat: 'Bewaar het geheim van de Mousetrap'.
Het toneelstuk liep zonder onderbreking tot maart 2020: toen maakte de COVID-19-pandemie een einde aan de ononderbroken reeks uitvoeringen. Nu pas, op 17 mei 2021, werd "de zaak heropend."
Aangebracht door Rudi Draye
(21 mei 2021)
--------------------------------
Starry Starry Night voor Vincent Van Gogh
Het lied Starry Starry Nights van Don Mclean is een ode aan Vincent Van Gogh. Die was volgens hem niet gek, maar ziek. Hij bracht het lied in 1970 op de single American Pie.
Het schilderij De Sterrennacht inspireerde hem.
Op YouTube vind je het lied, met een collage van schilderijen van Van Gogh
Luister naar Starry Starry Nights.
Tekst Starry Starry Nights (Engels)
Aangebracht door Rudi Draye
(20 mei 2021)
--------------------------------
Expo PXL-Healthcare toont mensen met
getekende gezichten:
“Doet je nadenken”
De trappenhal van PXL-Healthcare wordt deze week behangen met foto’s van mensen die er anders uitzien. Ze hebben getekende gezichten, door brandwonden of met een hazenlip. Een van hen is Jan Van Bastelaere (59). Bijna twintig jaar geleden werd hij met derdegraadsbrandwonden uit zijn auto gehaald. Maar Jan vocht en haalde het.
De ‘ Face Equality Week’ draait rond gelijkheid, ook voor mensen die er misschien anders uitzien. Deze week is in de gebouwen van PXL-Healthcare in Hasselt een expo te zien van mensen met aangeboren gelaatsafwijkingen of van wie het gezicht door een ongeval of brand getekend is. “Mensen zoals jij en ik”, zegt Peter Van Rossum van Oskare dat de tentoonstelling samen opzet met de Universiteit van Antwerpen en Hogeschool PXL.
Het Belang van Limburg wijdt er een artikel aan.
Aangebracht door Rudi Draye
(19 mei 2021)
--------------------------------
GeeSeven for G7
De leiders van de G7 komen van 11 tot 13 juni a.s. bijeen in het Engelse Carbis Bay, Cornwall. Het Verenigd Koninkrijk neemt dit jaar het voorzitterschap waar.
In de aanloop naar die top willen de koristen van Truro Cathedral Cornwall van zich laten horen.
Voor Sing2G7 zingen zij een lied, GeeSeven van de hand van songwriter Sir Tim Rice ( Evita en Jesus Christ Superstar, met Andrew Lloyd Webber en The Lion King, met Elton John) en componist Peter Hobbs.
Sing2G7 is een apolitieke organisatie die een wereldwijd koor van kinderen de kans wil geven om hun stem te laten horen in zang, en zo gehoord te worden door de wereldleiders.
"Gee Seven – let nation speak to nation
Gee Seven – don’t let the others down
Gee Seven – don’t forget the not so fortunate
Gee Seven – or they’ll run you out of town."
Aangebracht door Rudi Draye
(18 mei 2021)
--------------------------------
Mag wetenschap nog controversieel zijn?
Wetenschappelijke bevindingen strijken nogal eens tegen de haren van gangbare opvattingen. In gevoelige materies leidt dat meer dan eens tot agressie aan het adres van de wetenschapper. Homosexualiteit die in de hersenen zou zitten, bijvoorbeel? Of delinquent gedrag?
"Van Galileo tot Darwin: de maatschappelijke afkeer van nieuwe wetenschappelijke inzichten is van alle tijden. Ook in de eenentwintigste eeuw is het rumoer nooit ver weg."
In De Standaard buigt schrijver Jamal Ouariachi zich over de vraag of wetenschap wel controversieel mag zijn.
De cultuur van politieke correctheid gaat zelfs zover dat een ernstig Journal of Controlversial Ideas werd opgericht om onderzoekers anoniem of onder een schuilnaam de kans te geven om hun ideeën voor te stellen.
Lees de columnn van Jamal Ouariachi
Aangebracht door Rudi Draye
(17 mei 2021)
--------------------------------
Zo kan het niet verder tussen Israëli's en Palestijnen
"Ik herinner me de eerste keer dat ik een plas bloed zag na een terroristische bomaanslag in mijn buurt, en de eerste keer dat ik losse flarden zag van wat een mens was geweest op een winkelpui in het centrum. Bommen bevrijden niemand. Als je dat soort dingen hebt gezien, en je hoort nu van de raketten die Israël raken en gebouwen die in Gaza zijn gebombardeerd, dan kun je het niet hebben dat mensen die er heel ver van af staan met grote stelligheid verklaren welke raketten slecht zijn en welke nodig."
"Huil, verdomme, huil om ons. Huil om deze plek die zo mooi zou moeten zijn in dit seizoen van wilde bloemen. Huil om de doden en de levenden. Huil om God die ons niet kan doen stoppen. Huil om de menselijkheid."
Aan het woord is de in Amerika geboren Israelische journalist
Gershom Gorenberg.
Hij noemt zichzelf een
"linkse, sceptische orthodoxe zionistische jood".
In The Washington Post belijdt hij zijn hoop dat dit zal ophouden:
"We zullen elkaars gelaat zien, elkaars pijn. We zullen beseffen dat dit niet kan blijven doorgaan. We zullen elkaar vinden."
Aangebracht door Rudi Draye
(15 mei 2021)
--------------------------------
Het gelukkigste land ter wereld
Al vier jaren na mekaar wordt Finland door het Sustainable Development Solutions Network [ = Netwerk voor duurzame ontwikkelingsoplossingen] van de Verenigde Naties uitgeroepen tot het gelukkigste land ter wereld Dat blijkt uit het jaarverslag dat de organisatie publiceert en waarin het geluk van mensen over de hele wereld wordt geëvalueerd.
Het World Happiness Report maakt gebruik van gegevens uit interviews met meer dan 350.000 mensen in 95 landen, uitgevoerd door het bedrijf voor opiniepeiling Gallup. De ranglijst is niet gebaseerd op factoren als inkomen of levensverwachting, maar op hoe mensen hun eigen geluk beoordelen op een 10-puntenschaal.
De Finnen zelf reageren flegmatisch: "Werkelijk"?
The New York Times onderzoekt waar de Finnen die eerste plaats aan verdiend hebben. Een aantal dingen zijn verre van perfect. Maar er is ook veel in Finland dat geweldig is.
Aangebracht door Rudi Draye
(13 mei 2021)
--------------------------------
Deemoedig verontschuldigen voor de 'witte cultuur'?
Mia Doornaert zit niet om een straffe uitspraak verlegen. In De Standaard van 6 mei fulmineert ze tegen die zich menen te moeten verontschuldigen voor het zgn. witte privilege.
"Ik heb het gehad met de kwezelarij die cultuur met of zonder hoofdletter in politiek correct suikerwater wil omzetten. Je houdt het niet voor mogelijk, maar Disneyland in Californië ligt onder vuur omdat de sprookjesrit over Sneeuwwitje eindigt met de zachte kus van de prins die haar uit haar coma wekt. Het meisje kan geen toestemming geven, dus ongepast seksueel gedrag! Mag eraan herinnerd worden dat hele generaties de bepaald niet zoeterige sprookjes van de gebroeders Grimm hebben verslonden en daardoor niet voor galg en rad zijn opgegroeid?"
Het onderwijs, en met name het geschiedenisonderwijs, moet het ontgelden.
"[…] mijn finaal ‘j’accuse’, de verloedering van het onderwijs, en van algemene opvoeding, die transmissie van kennis, van geschiedenis, van cultuur is gaan verwaarlozen. Daarmee gaat ook de verloedering van het democratisch debat gepaard. Wat betekent de term vrijheid nog voor jongeren die geen behoorlijk geschiedenisonderwijs krijgen en dus niet weten hoeveel tijd en strijd er nodig zijn geweest om democratische maatschappijen te vestigen. Die blijkbaar niet eens beseffen tot welk een klein en bevoorrecht deel van de mensheid ze behoren."
Een uitgesproken mening lokt wederwoord uit. In dit geval van een Vlaams volksvertegenwoordiger, en van een leraar geschiedenis.
Lees het artikel van Mia Doornaert, en de reacties
Aangebracht door Rudi Draye
(12 mei 2021)
--------------------------------
Il lavoro è dannoso per la salute
Het werkverzuim in Italië was een brandend thema in de jaren zeventig, toen het bij enkele grote bedrijven meer dan 10% bedroeg. Sterkere controle van leidinggevenden, verbeterde arbeidsomstandigheden en beperkingen in uitkeringen bij ziekte leidden tot een sterke daling, tot 3% à 4%. Sinds de jaren negentig hebben controlemechanismen op aanwezigheid, schema's van betalen-volgens -resultaat, plus de druk van niet-traditionele beroepen het verzuim verder doen dalen. Sinds 1995 ligt het cijfer onder 1% van de werktijd.
(Rapport van de European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions)
Al minstens ééntje is dan toch door de mazen geglipt. Onlangs kwam aan het licht dat een ziekenhuismedewerker in Calabrië erin geslaagd was om zeker vijftien jaar van het werk weg te blijven en toch betaald te worden, voor in totaal vijfhonderachtendertigduizend euro!
Er zijn nog echte Italianen!
The Guardian bracht het verhaal
Aangebracht door Rudi Draye
(11 mei 2021)
--------------------------------
Luister nu toch eens
Op Facebook en op VRT Nu neemt voormalig presentator Zaki het op voor de inbreng van de ouderen zelf in de ouderenzorg.
"Maar het ergste is wel dat men in de Covid-periode de senioren monddood gemaakt heeft. Ja, er werd graag eens een sukkelende, moeizaam pratende oudere opgevoerd, liefst met rolstoel of rollator. Maar in de talloze discussies in de media waren de senioren niet aanwezig als volwaardige gesprekspartner. Terwijl het duidelijk was dat zij het zwaarst getroffen werden door de pandemie."
"Waarom vraagt men de 65-plusser niet wat er moet verbeteren aan de woonzorg centra waar zoveel doden gevallen zijn? De zorgwerkers hebben het beste van zichzelf gegeven en kregen meer dan verdiend applaus. Maar het systeem is duidelijk te breekbaar en te veel behept met een enge visie."
De bijdrage lokte ook in PXL, met name in PXL-Healthcare heel wat reacties uit. Daar willen ze de handen uit de mouwen steken om het initiatief handen en voeten te geven.
Initiatiefnemer: Christine Smeets
(10 mei 2021)
--------------------------------
Moederdag
Aan ieder die een moeder is,
Aan ieder die een moeder heeft
of had - het maakt niet uit:
sta even stil
en dank.
Een bloem voor elke postactieve moeder
Lees een gedicht bij moederdag
Aangebracht door Rudi Draye
(09 mei 2021)
--------------------------------
De bondgenoten van Sihame El Kaouakibi
"De saga rond Sihame El Kaouakibi blijft duren. Hoe de kaarten juist liggen, moeten rechtbanken uitzoeken. Maar het staat vast dat El Kaouakibi veel vertrouwen en welwillendheid wist op te wekken bij politici, bedrijfsleiders en journalisten. Hoe was dat mogelijk? De Amerikaans-Russische Maria Konnikova, doctor in de psychologie, schreef met The confidence game. The psychology of the con and why we fall for it every time (2016) een werk dat kan helpen om het fenomeen te begrijpen."
"Waarom laat je je soms verleiden en oplichten? Omdat mensen erin slagen jouw vertrouwen te winnen. En ze geven je het gevoel dat ze je iets aanbieden. In werkelijkheid verlies je. Wanneer je beseft wat er is gebeurd, is het te laat."
"Als een feit aannemelijk klinkt, wil je het nog bewezen zien. Als een verhaal aannemelijk klinkt, geloof je dat het waar is."
In De Standaard hoedt Tinneke Beeckman zich ervoor om rechtbankje te spelen, maar ze ziet in wat er is gebeurd toch een altijd weerkerend patroon van goedgelovigheid.
Aangebracht door Rudi Draye
(07 mei 2021)
--------------------------------
Er is een jaar weg van het korte leven dat me rest
"In normale tijden ging ik drie keer per week kaarten en biljarten. En sinds de dood van mijn vrouw ook elke middag lunchen met mijn vriend Jozef in een wijkcentrum in Destelbergen, speciaal voor 65-plussers. Voorgerecht, hoofdgerecht, dessert: dat was dik in orde en ik kon er een uurtje babbelen. Zulke dingen breken je dag. Maar nu rest er bijna niets meer."
Als we vragen wat hij graag wil doen als deze crisis voorbij is, twijfelt hij niet. "Eens lekker gaan eten met de hele familie. Kalfszwezeriken, oesters, kreeft: ik ben een fijnproever. Maar vooral luisteren naar de verhalen van de kinderen. Mijn jongste achterkleinkind, Loesje, is amper 2,5 en ik heb haar al meer dan een jaar niet gezien. Er is een jaar weg van het korte leven dat mij nog rest: dat blijf ik heel triest vinden."
In De Standaard beantwoordt Julien Verwee (87) de vraag van de rubriek'Hoe doen zij het'. Julien kan terugblikken op een rijkgevuld leven en vindt na het overlijden van zijn vrouw warmte bij zijn dochter. Maar de hele coronacrisis valt hem zwaar.
Aangebracht door Rudi Draye
(06 mei 2021)
--------------------------------
Durf te sterven
Maar durf vooral te leven
Doordat onze vergankelijkheid al op jonge leeftijd tot mij doordrong, verspil ik minder tijd en apprecieer ik meer wat ik heb. Als ik over kiezels loop, besef ik dat ik dat mooie geluid niet meer zal horen als ik dood ben. Als ik 's morgens op de fiets stap, weet ik dat ik mijn dierbare vrouw en zoon misschien niet meer terugzie. Dat hoeft niet te verlammen, integendeel, het stimuleert me om bewuster om te gaan met wie en wat mij dierbaar is. Ik oefen mij daarin: bij een aankoop denk ik na over de dag dat het kapotgaat, wat helpt om er zorg voor te dragen. Ook beseffen dat de planeet niet onuitputtelijk is, doet mij er duurzamer mee omspringen.
Ik zou dus aanraden: moffel de dood niet weg. Hij biedt een kans om je leven kwaliteitsvoller in te vullen. Maar minstens zo belangrijk: leef! Take the leap of trust [Vertrouw en spring].
De goede raad komt van Siebrecht Vanhooren, professor klinische psychologie aan KU Leuven in een artikel in Knack Weekend.
Aangebracht door Rudi Draye
(05 mei 2021)
--------------------------------
Uitzonderlijk aanbod!
Aangebracht door Rudi Draye
(04 mei 2021)
--------------------------------
Bovary
Misschien heb je de uitzending gezien op Canvas.
Indien niet, dan moet je terugkijken op VRT NU.
Aangrijpend.
Een absoluut hoogtepunt van een overigens armzalig cultureel
tv-seizoen.
20 april 2021 - KVS-directeur Michael De Cock en regisseur Carme Portacelli maakten een theaterversie van het beroemde boek Madame Bovary van Gustave Flaubert. Maar door corona konden de voorstellingen niet doorgaan. KVS en Canvas sloegen de handen in elkaar en maakten er een filmversie van.
Filmregisseur Jaco Van Dormael, bekend van onder meer Toto le héros, Le huitième jour en Le tout nouveau testament nam de uitdaging aan en maakte er een prachtige film van.
De film is nog te bekijken op VRT NU
Lees de bespreking van de website van de VRT
Aangebracht door Rudi Draye
(03 mei 2021)
--------------------------------
Maar dat is een Caravaggio!
Massimo Pulini had niet meer dan zes minuten nodig om te beseffen dat het kleine olieverfschilderij dat eerder deze maand in Madrid onder de hamer zou gaan met een richtprijs van 1.500 euro, - miljoenen waard zou kunnen zijn.
Op 24 maart om 21.48 uur ontving Pulini, een 63-jarige professor aan de Academie voor Schone Kunsten in Bologna, per e-mail een verzoek voor een evaluatie. Afzender was een antiekhandelaar en vriend van Pulini, en bij de mail zat een foto van een helder olieverfschilderij van de gegeselde Christus.
Om 21.54 uur stuurde Pulini een antwoord dat door de hele kunstwereld zou weerklinken: “Verdomme! Dit is een Caravaggio! Waar heb je dat in godsnaam gevonden?"
The Guardian bracht het onwaarschijnlijke verhaal.
Aangebracht door Rudi Draye
(01 mei 2021)
--------------------------------
Radicale ingreep in de werkwoorden
De spellingcommotie blijft aanhouden. Maar ze scherpt ook de allerpersoonlijkste creativiteit aan…
"Kristien Hemmerechts, schrijfster en docent, en Yannick Vercauteren, leraar en uitvinder van het Werkwoordenwiel, zijn het erover eens. In creatieve teksten moet minder op spelling worden gelet dan in andere teksten. Het eisen van een te gestrenge naleving van de dt-regel kan de creativiteit namelijk verhinderen om te stromen."
"Als dt-recidivist verwelkom ik dit gedoogbeleid met open armen! Ik benut het nu al een paar dagen zo verregaand mogelijk in mijn voordeel. De voorbije dagen probeer ik van elke tekst die ik schrijf een creatieve tekst te maken. Ik let op karakter, plot, evolutie van het personage en beeldend taalgebruik. Zo kon ik mij in een factuur drie dt-fouten permitteren omdat ik een enorme suspense opbouwde rond het precieze btw-percentage."
Tot u schrijft Wouter Deprez, die in De Standaard op eigenzinnige wijze het beste maakt van de spellingvrijheid die dezer dagen wordt opgeëist. Hij volbrengt met bravoure zijn eigen spellinghervorming.
In de bijsluiter staat dat in zeldzame gevallen hoofdpijn als bijwerking kan optreden.
Aangebracht door Rudi Draye
(30 april 2021)
--------------------------------
Rouw
"‘Hartverscheurend’, stond het boven de foto van de Britse koningin Elizabeth tijdens de begrafenis van haar echtgenoot. Gedwongen door de coronamaatregelen moest ze helemaal alleen zitten."
"‘Gekleed in het zwart en met een mondmasker op,’ luidde het in het artikel, ‘kwam ze bij veel mensen eenzaam en somber over.’"
"Het is inderdaad een droefgeestig en zelfs wat luguber beeld. Maar het is ook fraai, met al dat warme hout en die lampjes – in andere omstandigheden zou de omgeving iets feeërieks kunnen hebben."
In De Standaard Weekblad van 24 april 2001 mijmert Bernard Dewulf over rouwen, en met name over rouwen in de kunst: "Rouwen is een belangrijk thema in de beeldende kunst. Wellicht de bekendste en meest archetypische verbeeldingen in de westerse kunst zijn de drie-eenheid 'de bewening van Christus’, de piëta en mater dolorosa."
Aangebracht door Rudi Draye
(29 april 2021)
--------------------------------
We staan aan de rand wat betreft klimaatverandering
Paus Franciscus:
"Er moet worden gezorgd voor een rechtvaardige, billijke, milieuveilige planeet. De twee wereldwijde rampen, Covid en de klimaatverandering, bewijzen dat er geen tijd is om te staan wachten. De tijd dringt, en zoals COVID-19 aantoonde, hebben we de middelen om de schade het hoofd te bieden. We hebben de instrumenten. Dit is het moment om in actie te komen. We staan aan de rand."
"We moeten ervoor zorgen dat het milieu schoner, zuiverder is en dat het behouden blijft. We moeten zorgdragen voor de natuur zodat de natuur voor ons kan zorgen".
Paus Franciscus was een van de meer dan drie dozijn staatshoofden - uit landen die samen meer dan 80% van de totale wereldwijde uitstoot van broeikasgassen vertegenwoordigen - die deelnamen aan de virtuele klimaattop die door Biden was bijeengeroepen ter gelegenheid van Earth Day op 22 april jl.
Lees het artikel uit National Catholic Reporter
Aangebracht door Rudi Draye
(28 april 2021)
--------------------------------
Een welgemeende poging tot inclusiviteit
In de bijdrage van 24 april deed Johan Sanctorum (Doorbraak) een uitval naar onbegrijpend lezen. Daarin kom Ilja Leonard Pfeijffer op de proppen:
"Dat brengt me op een tweede voorval waar ik niet vrolijk van word. Op 14 april verscheen in HP De Tijd een column, drie dagen later overgenomen door De Standaard, van de Nederlandse schrijver Ilja Leonard Pfeijffer, getiteld ‘Een poging tot een diverse en inclusieve column die helemaal niemand kwetst’."
"De titel alleen al verraadt de insteek van het stukje: het betrof een parodie, waarin de auteur de draak steekt met de zelfcensuur die zijn eigen ideologische spitsbroeders steeds meer praktiseren. We worden geconfronteerd met het pudeur van een ‘blanke, nee witte, heteroseksuele, cisgender, mannelijke schrijfster‘ die schrik heeft om zijn/haar kapster een kapster te noemen, en de vrouwelijke tandarts van zijn/haar vriendin niet wil feliciteren voor de goede zorgen omdat dit betuttelend-paternalistisch zou kunnen overkomen."
Ilja Leonard Pfeijffer voelt zich in zijn stukje inderdaad geroepen om zich te uitvoerig te verantwoorden, zo niet te verontschuldigen:
"Als blanke, nee witte, heteroseksuele, cisgender, mannelijke schrijfster voel ik de verplichting om bij alles wat ik schrijf heel erg op mijn woorden te letten."
"Ik ben met een nieuwe roman bezig. Anders dan in mijn vorige romans houd ik rekening met alle gevoeligheden, zoals deze tijden terecht van mij eisen. Ik ben al op pagina 297, maar de hoofdpersoon (m/v/x/mv) bevindt zich nog steeds bij de receptie van het hotel, waar hij zojuist een andersvalide portier (m/v/x/mv) heeft ontmoet."
Ik wil u die column niet onthouden. Lezers die geen gevoel voor humor hebben, en parodie niet als dusdanig weten te onderscheiden, gelieven de lockdownpagina vandaag gelockt te houden. Vooral de juristen onder ons wezen gewaarschuwd.
Aangebracht door Rudi Draye
(27 april 2021)
--------------------------------
Mijn broer word groter als mij.
Oud-Nederlands: "Mijn broer wordt groter dan ik"
Er is dezer dagen heel wat te doen geweest over grammaticaregels.
Op 20 april verscheen de nieuwe online editie van de Algemene Nederlandse Spraakkunst, beter bekend onder de afkorting ANS of e-ANS. De ANS is het standaard naslagwerk waarin de grammaticale regels van het Nederlands worden beschreven.
De Standaard meldde: "Een aantal uitdrukkingen gold altijd als fout, maar de ANS beschouwt die uitdrukkingen nu – naargelang de context – als aanvaardbaar."
Het paradepaardje is " Ik ben groter als de Eiffeltoren ". Nadat je nog veel boterhammen hebt gegeten, natuurlijk. Maar grammaticaal zou het nu kunnen.
Een dag later bericht diezelfde Standaard al dat het allemaal om een misverstand gaat. Taalwetenschapper Peter-Arno Coppens, die meewerkte aan de ANS, verklaart: "De ANS beschrijft alleen maar wat er in onze taal allemaal voorkomt en geeft geen adviezen over correct taalgebruik."
Er is in geen enkele taal een instantie die kan vastleggen wat "correct taalgebruik" is – met uitzondering van de Académie Française. Die verwachting is een aberratie van de regelneverij waar wij collectief het slachtoffer van zijn, ondanks ons verzet ertegen. Het is ooit anders geweest, maar heden ten dage kun je in grammatica alleen maar beschrijven wat mensen zeggen en schrijven. Grammatica is descriptief, ook de ANS. "Correct" heeft te maken met consensus over wat wij als "goed" beschouwen – zonder dat wij ons daarover opwinden of de wenkbrauwen fronsen.
In de media ging – voorspelbaar – meteen ook de nuance voor de bijl. "Groter als" wordt in een bepaalde context gebruikt. In een andere dus niet.
Blijf dus maar aan de juiste kant van de geschiedenis staan en verklaar met de hand op het hart: "Een lockdownpagina is heilzamer dan een persconferentie van De Croo."
Een paar dagen voor de ANS-commotie maakte Kristien Hemmerechts het nog bonter door te verklaren dat de dt-regel op de schop moet. Want als je op spelling focust, dan verlam je mensen.
Ouders, onderwijsmensen, opvoeders: wees gewaarschuwd. Probeer nooit iemand iets bij te brengen dat zij of hij al niet uit zichzelf weet of doet: je verlamt, mogelijk voor het leven.
Op de website van Doorbraak geeft Johan Sanctorum mevrouw Hemmerechts ongenadig lik op stuk. Tot mijn algehele voldoening, al is ie – in sommige contexten mag je dat zeggen in plaats van 'hij' - soms een ietsje te scherp. Met je goedvinden heb ik dan de vijl der barmhartigheid gehanteerd.
Lees het artikel van Doorbraak.
Aangebracht door Rudi Draye, lic. germ. fil.
(26 april 2021)
--------------------------------
Afghaanse vrouwen kijken met angst naar de toekomst
Farzana Ahmadi zag hoe een buurvrouw in haar dorp in het noorden van Afghanistan vorige maand werd gegeseld door Taliban-strijders. De misdaad: haar gezicht was onbedekt.
Mevrouw Ahmadi herinnert zich dat een Taliban-lid zei: 'Elke vrouw moet haar ogen bedekken'. Mensen keken zwijgend toe terwijl het slaan doorging.
Angst - nog groter dan in de afgelopen jaren - houdt Afghanen in zijn greep nu de Amerikaanse en NAVO-troepen het land de komende maanden zullen verlaten. Ze zullen een Taliban achterlaten die openlijk triomfeert, en van wie velen verwachten dat ze meer grondgebied zullen veroveren en veel van dezelfde strenge regels opnieuw zullen invoeren die ze onder hun regime in de jaren negentig hadden opgelegd.
De New York Times sprak met veel Afghaanse vrouwen - leden van het maatschappelijk middenveld, politici, journalisten en anderen - over wat er nu komt in hun land, en ze zeiden allemaal hetzelfde: wat er ook gebeurt, het voorspelt niet veel goeds voor hen.
Aangebracht door Rudi Draye
(24 april 2021)
--------------------------------
Romeo, o Romeo
"Mijn ouders gebruikten het feit dat het maar personages zijn die sterven, als een methode om me te troosten als het op televisie te heftig werd. Zagen we bij James Bond massa’s mensen worden neergemaaid, zeiden ze direct dat het niet echt was – dat het maar acteurs waren die na het shot zouden opstaan, hun kleren zouden afkloppen en dan koffie zouden gaan drinken met de andere acteurs. Die uitleg werd zo vaak gebruikt dat het een echte gezinsuitdrukking werd: ‘Zo, die gaan allemaal koffiedrinken’ hoorde ik mijn moeder dan mompelen als we eens op een zaterdagavond een actiefilm mochten kijken."
De Standaard heeft een rubriek De verrijzenis waarin ze elke dag van de paasvakantie een goede reden om iemand uit de dood te laten opstaan.
Romeo, bijvoorbeeld. Al gaat die op de scène even echt dood. Opnieuw en opnieuw.
Theatermaker Freek Vielen beschrijft dat eeuwig wonder.
Aangebracht door Rudi Draye
(23 april 2021)
--------------------------------
Je kunt er niet met droge ogen naar luisteren
Adagio for strings van Samuel Barber
Behalve de eerste maten van de Vijfde Symfonie van Beethoven, is er nauwelijks een klassiek werk dat in zijn bestaan zo tot de verbeelding van de massa spreekt als het Adagio for Strings van Samuel Barber.
Bij grote gelegenheden – vooral met een droevig karakter – was de muziek te horen, zoals bij de dood van de Amerikaanse presidenten Franklin D. Roosevelt en John F. Kennedy en de Engelse prinses Diana, bij de begrafenis van het wetenschappelijk genie Albert Einstein en vlak na de terroristische aanslagen in New York en Washington op 9 september 2001 en op Charlie Hebdo en recent het vliegveld van Zaventem.
Luisteraars van de BBC kozen het Adagio for Strings twaalf jaar geleden met stip tot de meest treurige melodie uit de geschiedenis. De muziek figureert in tientallen bioscoopfilms en tal van deejays. Onder meer Armin van Buuren en Tiësto gebruikten Barbers stuk in hun dancenummers. ‘Je kunt er niet met droge ogen naar luisteren’, schreef muziekjournalist Olin Downes van The New York Times.
Brigid Delaney beschrijft voor The Guardian haar recente ervaring:
"Op een sportveld, op een zaterdagavond, tijdens het openingsweekend van het Castlemaine State Festival, hoorde ik Barbers Adagio for Strings, zoals uitgevoerd in zijn originele statige versie door het Goldner String Quartet - en plotseling werd het opnieuw iets anders, deze keer een klaagzang voor Covid-tijden."
Aangebracht door Rudi Draye
(22 april 2021)
--------------------------------
Liberté is niets waard zonder fraternité
"Vrijheid, het meest misbruikte begrip van de laatste maanden, een begrip dat de nieuwe heilige graal geworden is en dat iedereen meent te moeten claimen."
"Vorig weekend zei MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez dat de vrijheid wat hem betreft op nummer één staat. Niet gezondheid. Niet veiligheid. Zelfs niet het redden van de planeet. Ja, zo zei hij het echt. Maar wel: vrijheid. Er zijn dit jaar aan deze zijde van de oceaan nog niet veel politici geweest die op een radicalere uitspraak te betrappen vielen dan Bouchez. Daarmee zet de liberaal de deur open voor een ver doorgedreven egoïsme."
In De Standaard van 20 april argumenteert schrijver Peter Mangelschots dat broederlijkheid boven vrijheid staat. Solidariteit dus.
Aangebracht door Rudi Draye
(21 april 2021)
--------------------------------
Mijnheer Macey, een leraar met blijvende impact
"Op de speelplaats circuleerde al het gerucht dat dit de dag was dat mijnheer Macey ons echt zou vertellen 'wat wat' was. Toen we het wetenschapslokaal binnengingen voor de voorlichtingsles, beefde ik over mijn hele lijf, bang dat ik degene zou zijn die onwillekeurig in een gniffelend gelach zou losbarsten."
Sommige leraars maken een blijvende indruk.
The Guardian heeft een herinnering van een man die na 40 jaar nog minstens één keer per week aan Mister Macey denkt.
Aangebracht door Rudi Draye
(20 april 2021)
--------------------------------
De tien grootste Limburgers
Op 19 april 1839 werd Limburg opgesplitst in een noordelijke en een zuidelijke regio. De noordelijke sloot aan bij Nederland, de zuidelijke werd vanaf dan voorgoed Belgisch. Daarom viert Limburg op die datum zijn feestdag.
Het Belang van Limburg stelde naar aanleiding daarvan de vraag: wie zijn in feite, zo met een historische bril op, de meest invloedrijke Limburgers aller tijden?
Na beraad schuift de krant tien namen naar voren.
"Dit is geen evangelie. Wel een lijst van tien namen die de redactie na wikken en wegen, vijven en zessen en intern en extern overleg heeft samengesteld. Opvallend, zeker in deze tijd van diversiteit en vrouwenrechten: er is maar één vrouw bij. Helaas is het zo dat de wereld tot een heel stuk in de 20ste eeuw vooral een mannenmaatschappij was."
"Aansluitend, en mee een verklaring voor het eerdere punt, hebben we gekozen voor overleden mensen. Omdat je met de afstand die de tijd met zich meebrengt beter het bos door de bomen kan zien."
"De tien grootsten staan chronologisch (van Ambiorix tot gouverneur Roppe). Er is geen rangorde. Schrappen tot tien was al moeilijk genoeg."
Aangebracht door Rudi Draye
geheel zonder druk van zijn lieve echtgenote, Annemie Roppe,
alhoewel zij het meest op haar vader lijkt, vanbinnen en vanbuiten.
Ze was ook zijn febbeke.
(19 april 2021)
--------------------------------
Marketing
Marketing: (leer van de ) activiteiten en plannen gericht op de vergroting of de handhaving van de afzet (Van Dale)
PXL drukt het op haar website veel directer uit: leren hoe je klanten overtuigt om iets aan de kopen.
Marketing is een wetenschap geworden. En dat vergt tijd.
Een uitzonderlijk intelligent individu kan je evenwel nog steeds de knepen leren in 3 minuten en 10 seconden, applaus meegerekend.
Filmpje aangebracht door Ernie Cuyx
(17 april 2021)
--------------------------------
De rijke oogst van Kevin De Bruyne
Kevin De Bruyne heeft een nieuw contract getekend bij Manchester City tot 2025, waarbij de Belg verklaarde dat hij "niet gelukkiger kon zijn" om zijn carrière bij de club te verlengen tot een decennium.
De Bruyne, wiens contract in 2023 zou aflopen, zei: “Ik kon niet gelukkiger zijn. Sinds ik in 2015 bij City kwam, voel ik me thuis. Ik hou van de fans - mijn familie is hier in Manchester gevestigd en mijn eigen spel heeft zich heel goed ontwikkeld."
“Deze voetbalclub is ingesteld op succes. Het biedt me alles wat ik nodig heb om mijn prestaties te maximaliseren, dus het ondertekenen van dit contract was een eenvoudige beslissing. Ik speel het beste voetbal uit mijn carrière en ik heb echt het gevoel dat er nog meer komt."
(The Guardian)
Het opperste geluk weze Kevin gegund. Dat hij zich daarbij verzekerd heeft van tussen de 450.000 en 500.000 euro per week, daarover fronst Ruben Mooijman in De Standaard tocht de wenkbrauwen. Vooral over het uitblijven van verontwaardiging.
Edelsteenwater
"'s Middags komt een vriendin op bezoek die thuis is in het spirituele. Zij vindt dat ik er bezorgd uitzie en vraagt: "Drink jij wel genoeg edelsteenwater?" Ik antwoord ontwijkend en snijd een perentaartje aan op de tuintafel. We praten over het leven, en hoe de liefde het belangrijkste blijft."
"Als mijn vriendin is vertrokken, blijft dat edelsteenwater door mijn gedachten sijpelen. Je hebt van die woorden die je intrigeren van de eerste keer dat je ze hoorde. Als kind was ik gefascineerd door rubberkogels waarover in het televisienieuws werd gesproken. Het leek mij machtig speelgoed. Mijn vader zei dat daar al mensen door gedood waren."
In Knack Weekend van 30 maart 2021 heeft Jean-Pierre Mulders het over zijn kennismaking met edelsteenwater.
Aangebracht door Rudi Draye
(14 april 2021)
--------------------------------
Exclusieve samenwerkingsovereenkomst
Hogeschool PXL en SYNTRA LIMBURG
Levenslang leren, flexibel leren, heroriënteren… In de hedendaagse arbeidsmarkt is het een must om relevant te blijven. Vanuit dat besef hebben Hogeschool PXL en SYNTRA Limburg elkaar gevonden in een duurzaam partnerschap. Een exclusieve samenwerkingsovereenkomst heeft dat nu ook officieel bevestigd.
Een trouwfeest met een beperkt aantal genodigden: dat vond maandag plaats tussen Syntra Limburg en Hogeschool PXL. Het kersverse echtpaar krijgt de naam SyntraPXL, waarbij beide opleidingsorganisaties elkaar versterken tot een cyclus van levenslang leren. (www.made-in.be/limburg)
Lees er meer over in reportages van HBVL en TVL.
Aangebracht door Rudi Draye
(14 april 2021)
--------------------------------
Trouwen zonder tralala
"Het magische 2020 zou hét jaar van de huwelijken worden, tot een virus stokken in de wielen stak. Tussen de afgelaste feesten door, besloten heel wat koppels hun dag toch te vieren. Anders, intiemer, met meer ruimte voor creatieve vondsten."
"2020 Kende ruwweg twee soorten trouwers: mensen die in de mate van het mogelijke probeerden te verplaatsen, en mensen die toch iéts wilden doen, eventueel met het idee om later een tweede feest te organiseren. Die tweede groep zorgde voor een lichtpuntje in de sector, dat feller bleek dan eerst gedacht. Corona heeft ons allemaal uitgedaagd op diep menselijk niveau. Het heeft ons verplicht om na te denken over wat we belangrijk vinden. Dat heeft de sector naar de essentie gebracht: de ervaring van twee mensen die samen hun liefde vieren.
De Standaard Magazine van 20 maart heeft een artikel over hoe koppels, en de feestsector, creatief met de coronasituatie omgaan. Alhoewel 'tralala' toch een relatief begrip lijkt te zijn.
Aangebracht door Rudi Draye
(13 april 2021)
--------------------------------
Renaat Grasssin: van een heel klein muizeke
Renaat Grassin (1900-1964) was heel poulaire artiest. Zijn rol in het toneelstuk Boefke in 1930 betekende de geboorte van Ketje, die tot in de jaren 60 toneelliefhebbers en radioluisteraars wist te boeien met honderden sketches.
Een van de beroemdste daarvan is Van e giel klaan moeizeke en van een fleske Cognac . Muisje doet zich te goed aan de resten van een maaltijd en aan een fles cognac met vier sterren.
Vermakelijk. Maar zoals zo vaak schuilt achter de clown de droevige mens, die in zijn stukje wellicht meer over zichzelf zegt dan hij wil toegeven:
Hei hei pas oep zunne.
Naa mooie ni paaze zenne da ‘k em da powezeek zit te deklameire
alien vui aale t’amuzeire.
Neineie neineie
ik em aaile wille demonsteire dat sa er soemegste zaain
dee uile mé konvikse e stuk in uilen uur drinke
dat da ni es seul’ment en allien vui te kunne drinke,
mo wel vui ne ki goo zat en gielegans doefes te kunne zaain.
Aswannier ge donc van a leive ne zatlap zeejt,
respekteit em en bezeet em mé takt:
ge kunt nuut weite vui wee dat em zan aaige pakt.
En surtoe, mense dee no maa lëstert, bekloêgt em neet …
et es mascheen den ienegste moment in daane soekeleir za leive
dat em ni af ën zeet.
Luister naar het "powezeeke" van 't Ketje
Aangebracht door Chris Vreven-Baert
(12 april 2021)
--------------------------------
Masterplan voor de Campus Diepenbeek
De Provinciale Ontwikkelingsmaatschappij Limburg lanceert een ambitieus masterplan voor de Campus Diepenbeek.“Het moet een ontmoetingsplek worden voor alle Limburgers”, zegt gedeputeerde Tom Vandeput.
Tussen 2016 en 2018 gaf het provinciebestuur de eerste aanzet om de campus langs de Universiteitslaan in Diepenbeek te transformeren. Als voorzitter van de NV Wetenschapspark en als eigenaar van de meeste gronden heeft de provincie de regie over de verdere ontwikkelingen op Campus Diepenbeek in handen. Het ambitieuze masterplan past binnen het provinciaal beleidsplan 2019-2025, waarbij de Provinciale Ontwikkelingsmaatschappij Limburg (POM Limburg) de rol van masterplanner en projectcoördinator opneemt.
"POM Limburg heeft nu in samenwerking met het provinciebestuur, de gemeente Diepenbeek, Universiteit Hasselt, hogescholen PXL en UCLL, Confederatie Bouw Limburg en de LRM dat eerste masterplan verder verfijnd”, zegt gedeputeerde van Economie, Innovatie en Europa Tom Vandeput, tevens voorzitter van POM Limburg. “ Dit masterplan geeft aan de instellingen van de campus een perspectief om hun groeiplannen te realiseren."
Lees het volledige artikel uit Het Belang van Limburg
Aangebracht door Rudi Draye
(11 april 2021)
--------------------------------
Grensoverschrijdend gedrag op het werk
Grensoverschrijdend gedrag op het werk blijft een brandend actueel thema.
Uit een recent onderzoek van IDEWE (Dienst voor preventie en bescherming op het werk) blijkt dat in Vlaanderen meer dan acht procent van de (meestal, maar niet altijd) vrouwelijke werknemers ermee te maken heeft.
Het hoeft daarbij niet altijd om bruut (sexueel) geweld te gaan. Veel vormen van grensoverschrijdend gedrag zijn veel 'subtieler'.
Dat zogenaamd onschuldig gedrag kan even goed carrières breken. Dat ondervond ook Emi Nietfeld, een software-ingenieur die bij Google werkte. Als je voor jezelf opkomt, word je nogal eens eerder als dader dan als slachtoffer weggezet. De goede naam van het bedrijf blijkt heel dikwijls nog de allerhoogste prioriteit te zijn.
Aan The New York Times vertelde Emi Nietfeld haar verhaal.
Aangebracht door Rudi Draye
(10 april 2021)
--------------------------------
Hoe werkt woede?
"Gedeelde woede is vaak een spektakel zonder einddoel. Dat vergeten we wel eens. Kwade optochten waar ik zelf aan heb deelgenomen blijken een feest der herkenning. Zijt gij ook zo kwaad? Ik verdomme ook! Er schuilt een grote troost in de woede die ge zelf voelt gespiegeld te zien bij een ander."
"Dat kan allemaal veel efficiënter. Peter Sloterdijk schrijft in zijn filosofisch essay ‘Woede en tijd’ over hoe ‘woedebanken’ werken in het menselijk bewustzijn. Hij maakt het ontstellend simpel. Een volksmenner – en dat kan een politieke figuur zijn of een religieuze leider – verenigt het woedende volk rond zich en stelt voor om die woede bij hem onder te brengen. In ruil daarvoor worden er ‘wraakaandelen’ uitgedeeld. De woede wordt gecentreerd rond een persoon of een partij, wat dus betekent dat er stemmen worden verzameld met de belofte dat de gedeelde woede ‘ooit’ (met genoeg stemmen) zal uitmonden in een moment van gerechtigheid, waarbij de boel zal worden overgenomen en de juisten aan de macht komen."
In De Standaard Letteren van 20 maart 2021 buigt schrijver Jeroen Olyslaegers zich over de vraag hoe woede ontstaat. Woestijnvader Evagrius van Pontus (bedenker van de hoofdzonden), Pieter Breugel en Merlijn passeren de revue.
Het begon met mediteren. Het lijkt een contradictio in terminis, maar dat mediteren kan ook uit woede over de wereld…
Aangebracht door Rudi Draye
(9 april 2021)
--------------------------------
Bachelor in de bouw in afstandsonderwijs
Vanaf nu kan je ook voor Bachelor in de Bouw studeren in
afstandsonderwijs. Dit opleidingstraject richt zich in eerste
instantie tot werknemers die hogerop willen en daarvoor een (extra)
diploma nodig hebben, werklozen die zich willen omscholen naar de
bouwsector, of oudere studenten die school, gezin en werk willen
combineren. Ook andere profielen kunnen zich aanmelden.
(Info op de website PXL)
De opleiding is een groot succes en de eerste afgestudeerden behalen nu hun diploma.
Metselwerk in afstandsverband
"Het eerste en misschien wel
het grootste voordeel van afstandsonderwijs, is dat je dit
helemaal op je eigen manier kunt doen."
www.afstandsonderwijs.nu
Aangebracht door Rudi Draye
(7 april 2021)
--------------------------------
Verrassende taalverwantschap:
het Limburgs en het Chinees
Op YouTube kun je een fragment bekijken van het Canvasprogramma Man over Woord, gepresenteerd door Pieter Embrechts. De vraag is: waarom zingen Limburgers en waarom spreken ze zo traag.
In het programma wordt Prof. Em. Jan Goossens geïnterviewd. Hij brengt ons bij het Chinees, samen met "het Limburgs" een van de zeldzame toontalen.
Jan Goossens is een eminent dialectoloog en naamkundige en was ook actief in de literatuurstudie (i.c. het verhaal Van den vos Reynaerde). Hij was docent aan de universiteit van Marburg (D), en later gewoon en buitengewoon hoogleraar aan de KU Leuven en de universiteit van Münster. In de beginjaren van zijn carrière, van eind jaren 50 tot begin jaren 60 was hij leraar aan het toenmalige Sint-Jozefscollege in Hasselt. Jan Goossens was een imposante figuur: Lange Jan. De helft van zijn gezicht was wenkbrauw. Hij had een stem als een begrafenisklok en schreed door de klas als Frankenstein. Niet te verwonderen dat zijn leerlingen hun fratsen spontaan opspaarden voor de lessen van andere leraars. Jan behoorde tot de generatie leraars die vlak voor en na het schoolpact het onderwijs instapten. Het college had toen een extreem jong lerarenkorps en onder de middagpauze werd er gevoetbald. Jan Goossen trad steevast op als doelwachter. Hij had handen als kolenschoppen en als hij zijn beide armen uitstrekte, dan was het doel te enen male ontoegankelijk.
Het deed me plezier Jan Goossens nog eens te zien en horen. Hij is intussen de 90 voorbij, en de tijd heeft de scherpe kanten uitgegomd. Maar mentaal is hij er blijkbaar nog helemaal bij.
De conclusie uit het interview: als de niet-Limburgers met ons lachen dan is dat dus omdat ze de finesses van onze taal niet kunnen vatten…
Aangebracht door Ghislain Duchateau
Met herinneringen aan Jan Goossens van Rudi Draye
(6 april 2021)
--------------------------------
Een mens op haar paasbest
Een fragment uit Leven en lot van de Russische schrijver Vasili Grossman, over de verschrikkingen van de slag om Stalingrad in de Tweede Wereldoorlog.
In het boek treedt te midden van de waanzin van de oorlog een heilige dwaas op, Iknonniko. Hij ontmaskert het kwaad, maar belandt niet in cynisme en onverschilligheid. In het crisisbewustzijn ontluikt het idee van een nieuwe, hoopvolle visie op de toekomst, namelijk de kleine goedheid.
In het verhaal helpt een Russisch vrouwtje een stervende Duitse officier.
"Ik zou je moeten wurgen!"
Maar ze gaf hem water.
Aangebracht door Annemie Roppe & Rudi Draye
(Dit verhaal hebben wij gebruikt in onze verbintenisviering)
(5 april 2021)
--------------------------------
Een beroemde aprilgrap
Het huidige klimaat is er niet meteen naar om aprilgrappen uit te halen. Trouwens, tussen al het fake news zou er best wel eens een waar bericht kunnen staan.
Maar dat belet niet om terug te kijken naar één van de beroemdste mediagrappen van de 20e eeuw. Op 1 april 1957 laste de doodernstige BBC in zijn doodernstig programma Panorama een item in over het oogsten van spaghetti die groeide aan spaghettibomen.
Aangebracht door Rudi Draye
(2 april 2021)
--------------------------------
De kracht van een tandenborstel
"Toen ik 13 was, kreeg ik mijn eerste tandenborstel. Voor mij
was dat een grote stap voorwaarts. Ik kan me uit dat jaar zelfs
niets belangrijkers herinneren. Ik vertelde het toen aan een
vriendin, en die was stomverbaasd over mijn enthousiasme. De
tandenborstel deed me krachtig voelen, ik voelde dat dit een
belangrijk moment was en dat mijn leven zou moderniseren. Is dat
niet vreemd en belachelijk vergeleken met al de wonderlijke dingen
die we ons kunnen voorstellen in het leven van een tiener? Misschien
had mijn vriendin gelijk en was ik te enthousiast. De eerste keer
dat ik mijn tandenborstel gebruikte, deed ik er een laagje zout op,
bij gebrek aan tandpasta.
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan mijn dochter, die nu ook 13 is.
Ze stelt me vragen over gelijkheid, feminisme en de plaats van de
vrouw. Ze heeft zelfvertrouwen en passie. Ik hou haar niet tegen.
De tandenborstel was op zich niet het hoogtepunt van mijn
kindertijd. Wat dat moment zo belangrijk maakte, is dat het de mythe
van het onmogelijke verbrijzelde."
Zo begint Assito Kanko haar vierwekelijkse column in De Standaard van 23 maart 2021.
Aangebracht door Rudi Draye
(31 maart 2021)
--------------------------------
Geen smartphone aan tafel!
Je smartphone bovenhalen aan tafel, acht op de tien Belgen vinden het vervelend. Om het gezellig te houden, worden er daarom steeds vaker afspraken over smartphonegebruik gemaakt tussen tafelgenoten.
Er is wel een sterke hand nodig om de hand te houden aan die afspraken.
Aangebracht door Rudi Draye
(30 maart 2021)
--------------------------------
Een vastgelopen schip
"Alsof de wereld nog niet stil genoeg staat. Het Suezkanaal zit verstopt en de afvoer van onze pompsteen ook. Een ongeluk komt nooit alleen."
Zo begint Hans Cottyn zijn column in De Standaard van 27 maart.
Het vastlopen van een containerschip zorgt voor hilariteit. Maar het is ook een ernstig incident dat niet uit de lucht komt vallen.
De internationale scheepvaart werkt op basis van het principe van just-in-time leveringen. Nergens worden nog voorraden aangelegd. Dat bespaart kosten, maar haperingen in het systeem kunnen wel grote gevolgen hebben. De ontreddering laat zich overal ter wereld voelen waar voorraden niet aankomen of niet kunnen vertrekken.
Verder heeft containervervoer gezorgd voor grotere concentratie en specialisatie. Dat systeem wordt als maar efficiënter, maar is ook kwetsbaarder. Ook een ontwrichting laat zich onmiddellijk op grote schaal voelen.
The New York Times besteedde een waarschuwend artikel aan de zaak: Een vastgelopen schip in het Suezkanaal: een waarschuwing voor buitensporige globalisering.
Aangebracht door Rudi Draye
(29 maart 2021)
--------------------------------
Mohammed (niet) in de hel van Dante
Er is heel wat te doen rond een nieuwe uitgave van Dante's Inferno, het eerste deel van zijn Divina Commedia. De uitgave is gericht op een jong publiek De heisa is ontstaan omdat er een naam ontbreekt van één van de hellebewoners: Mohammed. Zijn naam is volgens uitgever Blossom Books - in overleg met vertaalster Lies Lavrijsen - weggelaten "om niet te kwetsen".
Het gaat om deze passage:
'Zie mij, Mohammed, aan: verminkt als geen!
Voor mij gaat Ali, met het hoofd gespleten
Van kuif tot kinnebak; hoor zijn geween.
Ook ieder ander hier, laat ik u weten,
Heeft twist en tweedracht op de aard verspreid;
En daarvoor worden wij uiteengereten.
Er is een duivel die ons opensplijt
En in ons lijf zijn slagzwaard laat verdwijnen.
De ingreep kan in de goegemeente over het algemeen op weinig begrip rekenen.
In De Standaard van 25 maart 2021 buigt Luc Devoldere zich ook over de kwestie, met een m.i. serene en onbevangen blik.
Alles heeft met alles te maken. En dan moet ik het over het verleden hebben, dat vreemde land waar de mensen de dingen anders doen. Het verleden spreekt tot ons in, ik zeg maar wat, standbeelden en teksten. Het komt erop aan die standbeelden en die teksten te begrijpen. Ze in hun context te zien. Inzicht te krijgen. Dat is een mooi woord in ons Nederlands, omdat ‘zien’ erin zit. Morele categorieën mogen daarbij eigenlijk geen rol spelen. Morele oordelen over het verleden vertrekken vanuit een impliciete morele superioriteit. Wij zijn beter en verlichter dan de mensen die vroeger leefden. Maar is dat zo?"
Zijn les:
"Vraag niet om de tekst aan te passen aan de leefwereld van
lezers.
Vraag hen om hun leefwereld open te stellen voor de tekst."
Caïphas uit het verdomhoekje
Aangespoord door dit het lichtende voorbeeld van Blossom Books dringt zich wellicht ook een woke versie op van andere geschriften. In deze week van het Lijdensverhaal gaat de aandacht daarbij als vanzelf naar de Evangeliën die de schuld voor de dood van Jezus in de schoenen schuiven van hogepriester Caïphas. Dat kan als kwetsend overkomen bij jonge Joodse lezertjes.
Lees een poging tot herstel van reputatieschade
Aangebracht door Rudi Draye
(28 maart 2021)
--------------------------------
PXL in Hasseltse TT-Wijk
De vzw Centrummanagement opent een kantoor in de binnenstad. Centrummanager Ben Croonenborghs neemt zijn intrek in de Sint-Jozefstraat 10, waar ondernemers terechtkunnen.
De Hogeschool PXL zal het pand gebruiken als inloophuis. Jongeren kunnen er op zaterdag terecht voor vragen rond PXL-opleidingen. Bovendien zullen studenten de ruimte mogen gebruiken om hun projecten te tonen aan het publiek.
Daarover verscheen een artikel in Het Belang Van Limburg
Aangebracht door Rudi Draye
(27 maart 2021)
--------------------------------
Fatsoenlijke bazen
"Vreselijke bazen, we hebben ze allemaal gehad. Gemene afblaffers die zich omringen met jaknikkers en liegen als het hun uitkomt. Zie ook: Trump. En we kennen ook allemaal doodbrave zielen die over zich heen laten lopen. In dat zwart-wit universum geldt de regel nice guys finish last. Daarom ook dat Machiavelli zo populair is bij politici, bedrijfsleiders en aanverwanten. Alleen, zo zwart-wit is de wereld niet, stelt David Bodanis in The Art of Fairness."
"De beste leiders bewandelen een middenweg. Ze zijn fatsoenlijk, genereus en leergierig, luisteren naar de mensen om hen heen - ook de critici - maar laten niemand er de kantjes af lopen. Streng maar rechtvaardig."
Daarover heeft Nathalie Le Blanc het in een column in Knack Weekend van 10 maart 2021.
Aangebracht door Rudi Draye
(26 maart 2021)
--------------------------------
Onbegrensd vertrouwen in eigen inzichten
"Mensen hebben een bijzonder oppervlakkig inzicht in hoe de wereld werkt, maar hebben overmatig veel vertrouwen in hun kennis van die wereld."
"We verkondigen luid meningen over vaccins, virussen, begrotingen, herstelbeleid en klimaatverandering zonder dat we goed begrijpen hoe die werken. Het internet versterkt die illusie van begrip. We weten dat de informatie in detail beschikbaar is en we lezen net genoeg om onszelf vertrouwd te voelen met de oppervlakkige principes. En vervolgens gaan we met dat zelfvertrouwen zelf het internet op om onze kennis tentoon te spreiden. Maar omdat we de onderliggende principes niet diepgaand beheersen, spuien we oppervlakkigheden en graven we ons steeds dieper de loopgraven in."
Aan het woord is professor Frederik Anseel in De Tijd. Hij pleit voor verdieping van onze kennis. De socratische methode kan daarbij helpen.
Aangebracht door Jos Welkenhuyzen
(25 maart 2021)
--------------------------------
De krant op Ipad?
"De krant op mijn IPad lezen? Nooit van z'n leven. Ik moet papier in mijn handen hebben!"
Voor anderen is het papier dan weer tot verdwijnen gedoemd. Zij zweren in alles bij de digitale revolutie.
Als de twee strekkingen zich voordoen binnen één gezin, dan kan dat tot wrijvingen leiden.
Aangebracht door Annemie Roppe
(24 maart 2021)
--------------------------------
Vaccineren: doen of laten?
Artsen Marleen Finoulst en Wietse Wiels schreven het boekje ‘ Vaccineren. Doen of laten?‘. Daarin fileren ze enkele vooroordelen, complottheorieën en geruchten rond vaccins. Ze gaan in die publicatie op zoek naar antwoorden. Ze leggen in heldere taal uit wat een vaccin is, hoe het werkt en getest wordt, welke bijwerkingen er mogelijk zijn en waarom steeds meer burgers het vertrouwen in vaccins lijken te verliezen. Zij reageren op wat er leeft op straat en reageren op 4 populaire mythes:
- Zijn vaccins die op één jaar zijn gemaakt wel veilig?
- Zijn de symptomen van covid-19 niet veel lichter dan wat ervan wordt gezegd?
- Zijn de grote farmaceutische bedrijven die de vaccins maken wel te vertrouwen?
- Zit er dan echt geen grond van waarheid in de geruchten en complotten?
Op de website Free Brussels kun je naar de antwoorden luisteren.
"De auteurs doen aan wat in het Engels ‘ debunking’
heet: het ontmaskeren van desinformatie over vaccins, met
wetenschappelijke feiten en een logische uitleg. Nu meer dan ooit
moeten we bezorgd zijn over de impact van sociale media bij
desinformatie in het algemeen, en in het bijzonder over vaccins. Dit
boek komt daarom op tijd en geeft duidelijke inzichten hoe hiermee
om te gaan.”
(Pierre Van Damme, vaccinoloog, Universiteit Antwerpen)
Vaccineren – Doen of laten?
Uitgeverij ASP (Academic and Scientific Publishers)
Aangebracht door Fred Waumans
(23 maart 2021)
--------------------------------
De oude woorden van een tijd die komen gaat
Ilja Leonard Pfeijffer heeft een nieuw gedicht geschreven: De oude woorden van een tijd die komen gaat.
Het is een overweldigende, ononderbroken wervelvloed van beelden en culturele referenties waarachter telkens een verhaal schuil gaat uit ons collectief geheugen.
De boodschap lijkt mij te zijn dat doorheen alle tijd eenzelfde verhaal ("oude woorden van een tijd die komen gaat") met de een eendere (verborgen) grondlijn wordt opgedist. Die verhalen voeden een irrationele vrees.
"Er zijn geen feiten nodig om de angst te voeden
als iets op handen is. Elk onheil is voorzegd
als boeken van profeten worden uitgelegd
conform een willekeurig onheil dat men vreest"
De aanhef van het gedicht suggereert wie de schuldige is: "Er wordt oud nieuws gefluisterd onder monnikskappen."`
Maar de schuld ligt evenzeer bij wie zich telkens weer laten rollen:
"Het enige dat ooit bestond en zal bestaan,
is onverschilligheid en de betrekkingswaan
van wie in stilte van een ster bestemming ziet
en een bedoeling zoekt bij een meteoriet."
Wat achterblijft zijn mummiemensen zonder ware emoties, begraven onder het zand van aanvaarde zinloosheid:
"Bij alles wat men hevig meent te moeten menen
en alles wat men klakkeloos gelooft, verdween een
ootmoedig soort van hopen, die mysterie kost
en welgemeend geloof in liefde die verlost."
Het gedicht verscheen in De Standaard Letteren van 20 maart 2021
Ilja Leonard Pfeijffer presenteert op maandag 22 maart om 20 uur zijn idylle op muziek van Frederik Neyrinck op het Passa Porta Literatuurfestival.
Aangebracht door Rudi Draye
(22 maart 2021)
--------------------------------
Lentegedicht
Wanneer de koe koekt in de bomen,
de me relt in het groen,
de wal vist op het staketsel,
en de hage dist langs de kant van de weg.
Wanneer de kro kust achter de haag,
de jas mijnt in de voortuin,
de pape gaait uit volle borst,
en de leeuwe rikt als nooit voorheen.
Wanneer de pa pavert als een tiener,
De nar cist ‘ik hou van jou’,
De se ringt de vinger van haar bruidegom,
En de i rist van plezier.
Wanneer de nachte gaalt als een sirene,
De kroko dilt als een klaroen,
De oli fant als een trompet,
En de ane moont als van ouds.
Dan is het twintig maart,
Dan is het lente!
Op een windluwe zaterdag,
Op een veerboot aan zee.
José Vandekerckhove
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(21 maart 2021)
--------------------------------
Wanneer wordt het weer zoals vroeger?
De nostalgische verzuchting is herkenbaar voor iedereen, en komt van steeds dieper.
Er is iets meerzinnings aan die nostalgie. Ze bewijst niet alleen gemis, maar geeft ook aan dat we het "vroeger" behoorlijk naar onze zin hadden. Anders verlang je toch niet terug?
Maar dat gaat niet voor iedereen op. Er zijn nogal wat mensen die met gemengde gevoelens terugdenken aan vroeger. Naar toen het niet allemaal rozengeur en maneschijn was, zelfs zwaar en misschien nauwelijks dragelijk.
Welke kant moeten die pechvogels op kijken? Hun nostalgie betreft dan niet het verleden, maar de toekomst. En vaak is dat een dag dat ze er niet meer helemaal alleen voor staan.
Zo krijgt nostalgie een onverwachte connotatie: die van solidariteit.
Als dat zo is, dan "you'll never walk alone".
In een artikel voor The New York Tims fileerde essayiste, schrijfster en docente Leslie Jamison het begrip nostalgie en ontdekte onvermoede implicaties.
Aangebracht door Rudi Draye
(20 maart 2021)
--------------------------------
Ik ben een boomknuffelaar
David Knott was al van jongs af aan een bomenknuffelaar. Zijn hele volwassen leven heef hij met bomen gewerkt en de afgelopen 14 jaar als beheerder bij The Royal Botanic Garden Edinburgh.
In 1863 plantte een rijke Amerikaan er een reeks reuzesequoia's. Onlangs was het fondsenwervingsteam van de organisatie op zoek naar nieuwe suggesties om geld in te zamelen om die laan met reuzesequoia's te helpen redden. Een deel van het personeel stelde voor dat David een gesponsorde 'boomknuffelmarathon' zou doen.
Aan The Guardian deed hij zijn verhaal
Aangebracht door Rudi Draye
(19 maart 2021)
--------------------------------
Analogie in de taal
Analogie: vorming naar het voorbeeld of onder invloed van verwante woorden of vormen (Van Dale).
Het meervoud van slot is sloten.
Maar toch is het meervoud van pot geen poten.
Evenzo zegt men altijd: een vat, twee vaten,
maar zal men zeggen: een kat, twee katen?
"Analogie is een overeenkomst tussen woorden of woordvormen. Volgens de gangbare regels kunnen gemakkelijk nieuwe woorden worden gevormd. Die nieuwvorming berust echter soms op een verkeerde interpretatie, waardoor de analogie dus in feite misleidend werkt."
(Uit: Lerarenhandleiding Taalverwerving, KULeuven)
Lees hoe het zo nog een heel eind verder kan gaan
Aangebracht door Annemie Roppe
(18 maart 2021)
--------------------------------
Verdiensten maken mensen gelijk
In De Standaard van 4 maart kwam Tinneke Beeckman terug op de affaire Rijneveld/Gorman.
Zoals een filosofe betaamt, probeert ze de zaak in een breder perspectief te bekijken. Aan de orde zijn de begrippen privilege, verdienste en voordeel.
Privileges zijn in principe sinds de Franse Revolutie afgeschaft. Maar sommigen behouden er toch: een frauderende fils à papa die faillissementen opstapelt maar toch president van de Verenigde Staten kan worden, bijvoorbeeld.
Voordelen zijn een moeilijker zaak. Sommige mensen hebben voordelen, waardoor ze een stapje voor hebben. Kinderen van hoger opgeleiden hebben wel eens voordelen, vergeleken met kinderen uit een minder kansrijk gezin. Een goede samenleving zou dat moeten corrigeren.
Het belangrijkste criterium voor een positie moet idealiter niet privilege of voordeel zijn, maar verdienste: wat je doet of kunt, wat je geleerd hebt of waarin je ervaring hebt. Verdienste is aan niets gebonden, niet aan kleur, gender, religie of andere kenmerken.
De concrete vraag is of Marieke Lucas Rijneveld die beruchte vertaalopdracht had mogen krijgen, en op basis waarvan. Volgens Beeckman werd ze alleszins niet gekozen is op basis van verdienste, want ze verklaarde zelf dat ze "steenkolen-Engels" spreekt. De keuze was verder een kwestie van identiteitspolitiek: zoals Amanda Gorman is ze non-binair en streeft ze een inclusieve samenleving na. Maar één identiteitshokje paste niet. Identiteit is geen verdienste: fout dus.
Aangebracht door Rudi Draye
(17 maart 2021)
--------------------------------
Na het interview met Oprah Winfrey
Zoals te verwachten was worden de rangen in de Britse koninklijke familie gesloten. De – zeker voor Amerikanen – zwaarste beschuldiging van racisme worden categoriek van de hand gewezen.
Verneem hoe ze daar bij The Guardian over denken
Aangebracht door Rudi Draye
(16 maart 2021)
--------------------------------
En als je naar het toilet moet?
‘Ik mag geen rondleidingen geven door de corona’, zegt de gids. ‘Het zou de bezoekersstroom kunnen ophouden. Daardoor kan mogelijk de afstand niet gegarandeerd worden. Wel mag ik aan de ingang, die breed genoeg is, zoals u ziet, een summiere uitleg over het gebouw geven. Ontworpen door Victor Horta! Heeft u even tijd?’
Voor ik hem kan afwijzen, zie ik de geplastificeerde badge, de letters ‘vrijwilliger’ in hetzelfde oranje als het textielkoordje waarmee het kenteken om zijn hals hangt, de ietwat behoeftige blik in zijn ogen. Al te goed herken ik in hem de onstuitbare drang om weetjes te vertellen. Het ontroert me. Natuurlijk laat ik de gids me naar een zijnis van het atrium begeleiden voor een woordje uitleg.
‘Mijn vrouw gaat nergens meer mee naartoe, omdat er nergens toiletten zijn. Het is triestig met de situatie.’
Aan het woord is Charlotte Van den Broek, dichter en schrijver. In De Standaard Letteren beschrijft ze haar bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten in Doornik. Een mooi Horta-gebouw met een rijke collectie.
Maar als je naar het toilet moet? Een actuele vraag.
Aangebracht door Rudi Draye
(14 maart 2021)
--------------------------------
Wandelen of fietsen?
Gerard, wat gaan we doen vandaag?
Zeg het maar, Annie.
Eigenlijk denken ze aan een leuk familiebezoek, een aperitiefke in de stad, winkelen met de kleinkinderen, op bezoek in het rustoord of nog beter een bezoek aan de sauna, de golf of kamperen met de gamins.
Wat wordt het, Annie? Wandelen of fietsen ?
Fietsen dan maar, Gerard, maar niet te snel want ik wil ook een
beetje bij de mensen binnenkijken en genieten van de hofkes.
Annie, fietsen is fietsen en anders is het wandelen.
Fietsen dus, maar het loopt niet helemaal gesmeerd.
Een verhaaltje afkomstig van de vriendenkring van de gepensioneerden van de stad Hasselt.
Aangebracht bij Rudi Draye door een postactieve van de concurrentie.
(12 maart 2021)
--------------------------------
De lessen van Fukushima
Het is tien jaar geleden dat een verwoestende tsunami de crisis in de kerncentrale van Fukushima veroorzaakte. Na Tsjernobyl vergrootte de ramp nog het wantrouwen tegenover kernenergie
Het Britse weekblad The Economist komt met een poging tot nuchtere beoordeling. De conclusie is dat kernenergie niet moet worden afgeschreven – wereldwijd zelfs niet kan worden afgeschreven gelet op wat bijvoorbeeld in China na enige vertraging aan het gebeuren is. Wat wel absoluut nodig is, is streng en onafhankelijk toezicht, en misschien de omschakeling naar kleinere centrales.
Volgens het blad blijft kernenergie een noodzakelijk wapen in de strijd tegen de klimaatopwarming. Hernieuwbare energie is beslist een goede zaak maar het is de vraag of die de volledige oplossing kan bieden. Hernieuwbare energie is alleszins ver te verkiezen boven het gebruik van fossiele brandstoffen.
In dat verband is er een vingerwijzing die wel voor ons land zou kunnen geschreven zijn:
"Wanneer sluiting politiek is, is het met name aan de groene politici om een andere toon aan te slaan. De afbouw van kernenergie bespoedigen komt erop neer dat je de wereld moedwillig doet ter plaatse trappelen in de grootste milieu-inspanning die er bestaat."
Vooral als de politici beseffen dat hernieuwbare energie het probleem niet volledig zal oplossen en dan maar hun toevlucht nemen tot gascentrales, die het milieuprobleem zullen bestendigen of vergroten. En dat in een land dat al niet warm loopt voor zijn internationale milieuverplichtingen.
Het laatste woord is in de hele discussie niet gesproken, maar blind weglopen van het probleem is zeker niet de goede oplossing.
Aangebracht door Rudi Draye
(11 maart 2021)
--------------------------------
David van Michelangelo
In 1464 bestelde de commissie belast met de decoratie van de kathedraal van Florence een standbeeld van David, de Bijbelse figuur die de reus Goliath had verslagen. De opdracht werd toegewezen aan een zekere Agostino, maar die gaf er na korte tijd al de brui aan, om voor ons onbekende redenen.
In 1476 werd een andere beeldhouwer, Antonio Rossellino, ingehuurd om het werk te voltooien. Maar die trok zich nog sneller terug, met het argument dat het blok marmer van slechte kwaliteit was. Ongeveer een kwarteeuw bleef het onafgewerkte blok in de open lucht liggen.
Derde keer, goed keer. In 1501 werd een nieuwe poging ondernomen om het beeld te laten afwerken. Het werd de 26-jarige Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni.
De rest is geschiedenis. In 1504 was een van de hoogtepunten uit de geschiedenis van de beeldhouwkunst klaar.
Lees een artikel daarover uit Encyclopedia Britannica
Aangebracht door Rudi Draye
(10 maart 2021)
--------------------------------
Een pausreis voor de geschiedenisboeken
Op de website van VRT Nws poogt journalist Rudi Vranckx de betekenis te vatten van de reis van paus Frsanciscus naar Irak. Hij noemt ze een pausreis voor de geschiedenisboeken.
En wel om drie pauselijke uitspraken:
- "Terrorisme komt niet voort uit religie. Het gebruikt religie als excuus. Religie kan nooit moord, terreur of onderdrukking vergoelijken."
- "Ik ben een pelgrim voor de vrede. Er kan geen vrede zijn zonder vreedzaam samenleven."
- "We moeten een plaats geven aan jonge mensen wier leven is getroffen door de conflicten."
Aangebracht door Rudi Draye
(9 maart 2021)
--------------------------------
Harry en Megan:
Het zal slecht aflopen
Normaliter zou ik nieuws over VIP's in het algemeen en royals in het bijzonder laten voor als u naar de kapper gaat en daar in afwachting van de verlossing de "boekskes" uitpluist (als dat alweer is toegelaten tenminste).
De bijdrage in Knack van deze week van correspondent Lia van Bekhoven over "het" interview dat dit weekend in Amerika wordt uitgezonden, overstijgt evenwel het Flair-gehalte. Het punt is niet hoezeer wij van de te verwachten onthullingen zullen snoepen, maar hoe dergelijke interviews als een boemerang terugkeren naar de geïnterviewden. Volgens Van Bekhoven zullen Harry en Megan er spijt van krijgen.
"Hadden ze het voorbeeld gevolgd van Harry's oom prins Andrew die er een vriendschappelijke relatie op na hield met seksovertreder Jeffrey Epstein en door de FBI uitgenodigd is voor een verhoor over aantijgingen van seksmisbruik met een minderjarige, dan hadden ze hun titels kunnen houden."
"Deze maand was het opnieuw kiezen of delen. Oprah Winfrey of de Queen. Zonder een fragment gezien te hebben weet je dat het gesprek met Winfrey slecht gaat aflopen. Slecht voor de queen en voor Harry en Meghan. De studiovloeren liggen bezaaid met interviews van Britse royals die dachten dat ze er goed aandeden hun ziel bloot te geven of verkeerde indrukken te corrigeren in een goed gesprek, om erachter te komen dat de regie elders ligt en die interviews hun eigen dynamiek ontwikkelen."
Aangebracht door Rudi Draye
(7 maart 2021)
--------------------------------
Antwoord van Marieke Lucas Rijneveld
Na de opschudding over de vertaling van Amanda Gormans inauguratiegedicht The Hill we Climbreageert Marieke Lucas Rijneveld met een gedicht: Alles Bewoonbaar.
Wie beweert dat een "witte" geen inlevingsvermogen heeft in de ervaringen van een "zwarte" moet toch eens twee keer lezen.
Nooit het verzet kwijtgeraakt, en toch inzien wanneer
het niet jouw plek is, wanneer je moet knielen voor een gedicht
omdat een ander het beter bewoonbaar maakt, niet uit onwil,
niet uit verslagenheid, maar omdat je weet dat er zoveel
ongelijkheid, dat er nog steeds mensen achtergesteld,
jij wilt juist verbroedering, je wilt één vuist…
Het gedicht verschijnt vandaag in De Volkskrant en in De Standaard Letteren.
Aangebracht door Rudi Draye
(6 maart 2021)
--------------------------------
Vaccinatie: je bent een proefkonijn!
In De Standaard Letteren van 27 februari 2021 verscheen een 'zeer kort verhaal' van A.L. Snijders.
A.L. Snijder (de voorletters zijn er voor de mooiigheid, ze hebben geen betekenis) is het pseudoniem van Peter Cornelis Müller, geboren in Amsterdam in 1937. Hij was een tijd leraar Nederlands – hij is dus nu een postactieve!. Hij schreef columns voor o.m. Het Parool. Sinds 2015 publiceert hij wekelijks een ZKV in De Standaard Weekblad. In 2010 kreeg hij de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre. Sinds 2012 wordt er een A.L. Snijdersprijs uitgereikt voor verhalen van maximaal 220 woorden.
Over zichzelf: "Ik doe wel of ik een rationalist ben die zijn beslissingen neemt op grond van controleerbare argumenten, maar dat is in werkelijkheid niet zo, ik beslis op de stem van vage, nauwelijks waarneembare impulsen, die ik dan later met redenen omkleed, zodat alles toch netjes lijkt en ik mezelf weer kan beschouwen als een volwassen en redelijk burger." (Uit Heimelijke vreugde)
Over hem schreef een criticus: "Snijders weet de wereld groter te maken door kiertjes open te zetten en onnadrukkelijk doorkijkjes te forceren."
Je bent een proefkonijn
"Mijn vriend Olaf is zevenenvijftig en heeft magische denkbeelden. Als hij hoort dat ik me laat vaccineren, komt hij met zijn Tesla naar mijn huis. Ik laat hem niet binnen, we praten met elkaar met luide stem voor de glazen deur. Hij roept dat ik bedrogen word. Ik vraag hem door wie. Hij roept: ‘Door het grootkapitaal natuurlijk. Er wordt enorm verdiend aan de vaccins, je bent een proefkonijn.’"
Die Teslavriend is vast ook een wokie!
Aangebracht door Rudi Draye
(5 maart 2021)
--------------------------------
Cupido breekt uit
In een wachtzaal in Zaventem heeft men een aantal schilderijen van Vlaamse meesters opgehangen, onder meer Het feest van Venus van Rubens.
In een videoprojectie ontsnapt een cupidootje uit het schilderij. Als die dan ook nog zijn pijl en boog terugvindt…
Aangebracht door Rudi Draye
(4 maart 2021)
--------------------------------
Bill Gates over het klimaat
Bill Gates heeft een boek uitgebracht. En dat zullen we geweten hebben. Op talloze websites en in kranten en tijdschriften ging het de laatste weken over Hoe we een klimaatramp kunnen vermijden. De oplossingen die er al zijn en de doorbraken die we nodig hebben
In een interview met The Guardian legt hij uit waar het volgens hem uiteindelijk om gaat.
"Eenenvijftig miljard is de hoeveelheid ton broeikasgassen die de wereld elk jaar gemiddeld aan de atmosfeer toevoegt. Zero is waar we naar moeten streven. Om de opwarming te stoppen en de ergste gevolgen van klimaatverandering te vermijden, moeten mensen stoppen met broeikasgassen aan de atmosfeer toe te voegen. Het klimaat is als een badkuip die zich langzaam met water vult. Zelfs als we de waterstroom tot een straaltje vertragen, zal het bad uiteindelijk overlopen. Als doel stellen onze uitstoot te verminderen, is niet voldoende. Het enige zinnige doel is zero."
Bij de reductie van emissie wordt vaak allereerst gedacht aan transport. Nochtans zijn er andere sectoren (de staal- en cementindustrie) waar ingreep even urgent is.
Er wordt vaak gezegd dat Bill Gates een pleidooi houdt voor kernenergie. In een interview met The Washington Post heeft hij het over de opties die we hebben. Hij nuanceert enigszins, maar heel veel zijn er dat inderdaad volgens hem niet.
Er komt ook kritiek op de demarche van Bill Gates. Zijn eigen ecologische voetafdruk is behoorlijk groot. En zelfs zijn Bill Gates Foundation zou ook een instrument zijn om zijn eigen zakenbelangen veilig te stellen.
Ondanks alles loont het de moeite om stil te staan bij de problemen die hij aanhaalt.
Aangebracht door Rudi Draye
(3 maart 2021)
--------------------------------
Woke denken is een religie geworden
Gisteren ging het over de wookies, de woke wachters van de sociale media die Marieke Lucas Rijnveld ongeschikt vonden om een gedicht van Amanda Gorman te vertalen omdat ze te wit was.
Ik ben met mijn ongerustheid over die zelfverklaarde zgn. politiek-correcte vingerwijzertjes in goed gezelschap. Ik deel het met Ilja Leonard Pfeijffer – hij nog maar eens, maar hij slaat ook telkens pfeijffers met koppen!. Pfeijffer bekent in De Standaard dat hij het ook gehad heeft met die vorm van extremisme die hem meermaals in het verkeerde kamp dreigt te doen belanden.
"Het overkomt mij steeds vaker dat ik een inhoudelijke overtuiging heb die mij met de verkeerde mensen dreigt te associëren. De vrijheid van meningsuiting is een voorbeeld. Die kan voor mij nauwelijks ver genoeg gaan en ik zal haar altijd met hand en tand verdedigen. Maar voor je het weet, kom je daarmee in het kamp terecht van extreemrechtse provocateurs, complotteurs, virus- en Holocaustontkenners."
Aangebracht door Rudi Draye
(02 maart 2021)
--------------------------------
Marieke Lucas Rijneveld is te wit
Marieke Rijneveld zou voor Uitgeverij Meulenhoff het gedicht The Hill We Climb van Amanda Gorman vertalen, en ook haar eerste dichtbundel, die in augustus wordt uitgegeven. Gorman is de jonge zwarte dichteres die in één klap wereldberoemd werd met haar optreden tijdens de inauguratie van Joe Biden.
Op de sociale media in Nederland ontstond commotie en werd met "pijn, frustratie, woede en teleurstelling" gereageerd op de toewijzing van die opdracht. Rijneveld werd te wit bevonden: de opdracht zou naar een Afro-Nederlandse dichter en/of een spokenwordartiest moeten gaan.
Als gevolg van die beroering gaf Rijneveld haar opdracht terug.
Lees mijn standpunt in deze zaak.
Rudi Draye
(1 maart 2021)
Reactie
De zaak Marieke Lucas Rijneveld is niet weg uit pers en
media.
Voor en tegen proberen mekaar te overtreffen in gelijkhebberij.
Geert Hoste heeft nog een element toegevoegd aan de hele heisa: en waarom werd er niet gedacht aan een Vlaamse dichter(es) om die vertaling te maken?
Van mede-postactieve Renilde D'Exelle kwam
volgende reactie op mijn bijdrage.
(Gepubliceerd met haar toestemming):
Ik begrijp je en heb er me ook aan geërgerd.
Vandaag de dag heb je een klein aantal 'politiek correcten' die mogen bepalen hoe en door wie iets moet worden gedaan. Als we nog even wachten dan kan straks alleen iemand wiens grootmoeder een goeie kokkin was nog een sterrenrestaurant leiden omdat je enkel zo 'de ziel' van de keukenbelevenis kan ingelepeld krijgen en is niet de ervaring die je in een hotelschool of bij een goeie kok opdeed datgene wat je tot een goeie kok zou kunnen maken.
In dezelfde lijn zou je kunnen zeggen dat enkel wie zelf nooit slaagde op school kan uitgroeien tot de lector/leraar met de juiste empathie voor de student omdat hij diens (gebrek aan) motivatie, diens eventuele beperkte vooropleiding, de impact van zijn eventuele problematische thuissituatie enz. echt kan begrijpen.
Het kan nog plezant worden.
--------------------------------
Lever House
Heel wat gebouwen in de Koningsstraat in Brussel liggen er belabberd bij. Zij hebben vaak een glorieus verleden, en er worden pogingen gedaan om het erfgoed deels te redden en een nieuwe bestemming te geven.
Eén van die gebouwen is Lever House aan de Congreskolom. Het was een maison de prestige van waaruit promotie gevoerd werd voor investeringen in Congo.
In 1911 kreeg Lever Brothers, de Britse firma die de wereld properder gemaakt had met haar Sunlight-zeep in Congo een gebied van 750.000 hectare in concessie om palmolie te ontginnen. Daar hoorde een representatief stekje in Brussel bij: Lever House.
Aangebracht door Rudi Draye
(28 februari 2021)
--------------------------------
Eerste golfles
Stom maar nog altijd vermakelijk: Gaston Berghmans neemt zijn eerste golfles bij Jan Decleir.
Het loopt zoals het moest lopen.
Aangebracht door Rudi Draye
(27 februari 2021)
--------------------------------
De emancipatie van de dommen
De aanhangers van de extreemrechtse complottheorieën QAnon hebben ook bij ons hun volgelingen.
Ilja Leonard Pfeijffer schreef er in De Standaard van 25 februari 2021 een stukje over: De emancipatie van de dommen.
"De Nederlandse denker Bas Heijne noemt dit de tijd van de contraverlichting. Na alle moeite die Descartes, Spinoza, Locke en Voltaire zich hebben getroost om geloof en bijgeloof uit te bannen door meningen te onderwerpen aan feiten en empirie, zijn de feiten tegenwoordig opnieuw niets meer dan een mening geworden en is blind geloof in een narratief dat alles zou verklaren wederom in de mode. Het tijdperk van de rede heeft plaatsgemaakt voor een era van obscure theorieën die geen feiten nodig hebben om fanatieke gelovigen te werven."
We glijden terug de Middeleeuwen in. Of erger nog: de complotdenkers denken dat zij de enigen zijn die hun verstand gebruiken.
Aangebracht door Rudi Ghysels
(26 februari 2021)
--------------------------------
Ongelijkheid bestrijden
Voor de spaarboekjes was 2020 een
recordjaar.
Maar dat was het helaas ook voor de voedselbanken.
De Standaard heeft een opinierubriek ONGELIJKHEID. Op 18 februari ging het daarin over armoede en armoedebeleid. In de zestiende eeuw was er in onze streken al een embryonaal sociaal beleid, maar dat was vooral gebaseerd op het culpabiliseren van armoede. Ook nu nog is dat een verlokking, maar het is geen goede basis voor een efficiënt beleid.
De coronacrisis legt op een pijnlijke manier de sociale ongelijkheden bloot en vergroot ze ook. De kansen om ziek te worden en te sterven, zijn ongelijk verdeeld. Voor de spaarboekjes was 2020 een recordjaar. Maar dat was het helaas ook voor de Voedselbanken.
We leven in een rijk en welvarend land met een veerkrachtige sociale zekerheid. Maar we zijn niet bijster efficiënt in het bestrijden van armoede. En we scheppen niet genoeg kansen voor nieuwkomers, laaggeschoolden en sociaal kwetsbare groepen. Al voor de pandemie ging het met de kansarmoede de verkeerde kant uit. Als we straks de coronaschade opmeten, zullen we dat doen met een reeks uitdagingen op de achtergrond. In de vergrijzing, de klimaatverandering en de transitie naar een kenniseconomie schuilen levensgrote vragen voor het sociaal beleid. Welke plaats krijgen gezinnen zonder werk of degelijke scholing straks in de veeleisende kennismaatschappij?
Lees de bijdrage van twee economische historici verbonden aan de UAntwerpen
Het artikel verwijst naar de oproep van honderden academici voor een nieuw sociaal contract: 1000 x 1000.
Lees ook het artikel Ongelijkheidsvirus tackelen.
Aangebracht door Rudi Draye
(25 februari 2021)
--------------------------------
Tot 1500 eeuwenoude eiken vellen!
Frankrijk op jacht naar hout om de torenspits van de Notre Dame te herbouwen
Eerst werd gespeeld met het idee om de torenspits van de uitgebrande Notre Dame te vervangen door een eigentijdse constructie. Uiteindelijk werd beslist tot een historische reconstructie.
Voor de torenspits en de dakconstructie is in totaal 2000 kubieke meter hout nodig, ofte zowat 1500 bomen. En het moeten eeuwenoude eiken zijn.
Je zou verwachten dat daarbij vragen zouden worden gesteld over de haalbaarheid en de opportuniteit van zo'n operatie. Maar dat blijkt geen probleem te zijn: een aantal boseigenaars is fier een bijdrage te kunnen leveren aan de heropbouw van een nationaal monument.
De eigenlijke heropbouw zou in 2022 van start gaan.
Lees het verhaal van de zoektocht naar eeuwenoude eiken (The Guardian).
Aangebracht door Rudi Draye
(24 februari 2021)
--------------------------------
Zoete wraak
Op 17 februari jl. overleed in Palm Beach, Florida, Rush Limbaugh, een zeer invloedrijke en polariserende radiopresentator. Jarenlang zond hij zijn praatprogramma " The Rush Limbaugh show " de ether in, een van de meest populaire radioprogramma's van het land.
Limbaugh stond bekend om zijn ultraconservatieve ideeën en vaak racistische, seksistische en homofobe uitspraken. Hij was een ontkenner van de klimaatopwarming en verspreidde verschillende samenzweringstheorieën. Hij was sterk gekant tegen immigratie en abortus.
Een jonge New Yorker die onder de naam Quentin Quarantino internetgrappen verspreidt kwam op het lumineuze idee om postuum op een heel positieve manier wraak te nemen. Positief voor ons, maar niet voor Bush Limbaugh, die zich in zijn graf omdraait – of, naargelang uw eigen overtuigingen, in de hel vloekt als een ketter.
Dalila Hermans doet in haar cursiefje in De Standaard het verhaal.
Lees haar verhaal (aangevuld met toelichting).
Aangebracht door Rudi Draye
(23 februari 2021)
--------------------------------
Appel: vloek of zegen?
… tot dat op zekere dag,
Eva de boom met appels zag,
Eva dacht:'Wat kan het schaden
aan zo'n boom zo volgeladen.
Ofschoon de Heer het mij verbiedt,
mist men een, twee appels niet.'
Eva brandde van verlangen
toen zij al dat fruit zag hangen,
Ze nam een hap terwijl ze zei:
An apple a day keeps the doctor away.
Sindsdien is "appel" en geladen begrip.
Sneeuwwitje weet er meer van.
En Wilhelm Tell
En Steve Jobs
Aangebracht door Rudi Draye
(22 februari 2021)
--------------------------------
Drooglegging
Op 17 januari 1920 trad in de Verenigde Staten een aanpassing van de grondwet in werking (het Achttiende Amendement), die de productie en verkoop van alcohol aan banden legde.
Dat verbod (Prohibition) kwam tot stand na langdurige druk van de Temperance Movement (matigingsbeweging) die sterk religieus geïnspireerd was.
Zoals te verwachten was het gevolg bootlegging (de clandestiene productie en verkoop van sterke drank) en speakeasies (clandestien drankgelegenheden), die beide werden verzilverd door de georganiseerde misdaad. Als gevolg hiervan wordt het verbodstijdperk ook herinnerd als een periode van gangsterisme, gekenmerkt door concurrentie en gewelddadige veldslagen tussen criminele bendes. Capone maakte er zich in Chicago schatrijk mee. Tot Eliot Ness op het toneel verscheen en zijn Untouchables hem in het nauw dreven.
Begin jaren 1930 was duidelijk dat het verbod niet te handhaven was en tekende president Franklin D. Roosevelt een wet die het Achttiende Amendement introk.
Aangebracht door Rudi Draye
(19 februari 2021)
--------------------------------
De lerares en de waarheid
Met de regelmaat van een klok duiken ze op in de media: verhalen over een leerkracht die aanpapt met een leerling. Soms andersom, maar gezien de gezagsverhoudingen dat laatste iets minder. Leerkracht wordt ontslagen. In Amerika volgt een monsterboete, of gevangenisstraf. Einde van het verhaal.
Als het dichter bij huis gebeurt, ligt het iets moeilijker. Wat zou er écht gebeurd zijn. De sociale media vertellen zoveel. Als dat ver weg is: geen probleem. Maar dichter bij huis willen we er het fijne van weten. De waarheid dus. En daar begint het: wat is waarheid? Geleerde mensen houden ons voor dat dé waarheid niet bestaat. Al in de Middeleeuwen was er een geleerde die beweerde dat er wel waarheid is, maar dat wij er niet bij kunnen. So, it's anyone's guess… en zijn we zover dat iedereen zijn waarheid naar believen mag fantaseren. Eigenlijk is dat een verontrustende gedachte: Moeten we Trump nog gelijk gaan geven?
In De Standaard der Letteren van 19 december 2020 dist A.L. Snyders een verhaal op van een leerkracht met een mogelijk verdacht kantje…
"Op de provinciale weg word ik gepasseerd door een sportauto die ik niet meer kan inhalen. De wagen rijdt naar mijn schatting 120 kilometer per uur – ik houd me aan de toegestane snelheid, 80. Ik ben woedend op mezelf, mijn meegaandheid, mijn gehoorzaamheid. Tien kilometer verder staat de sportauto in de berm, de verkeerspolitie heeft ingegrepen. De chauffeur staat bij de agenten, het is een vrouw, een chauffeuse. Ik ken haar, ze was mijn lerares op het gymnasium, waar mijn moeder op de administratie werkte. Haar vak was Grieks en Latijn, ze kon je alles over Homerus en Cicero vertellen. Ze was ongetrouwd, maar een school is een mierenhoop met duizend ogen. Ze werd ooit in de late avonduren in de binnenstad gezien met een jongen uit mijn klas."
Aangebracht door Rudi Draye
(18 februari 2021)
--------------------------------
Paul Van Ostaijen leeft
In 2021 is het 125 jaar geleden dat Paul van Ostaijen geboren werd en exact 100 jaar geleden verscheen zijn dichtbundel ‘Bezette Stad’.
Samen met verschillende partners werkte de stad Antwerpen een programma uit om Van Ostaijen te herdenken. De aftrap wordt gegeven op de verjaardag van Van Ostaijen: 22 februari 2021.
Die geboren in een havenstad
willen slechts sterven aldaar
Paul van Ostaijen (1896-1928) is een van de bekendste Vlaamse dichters. Zijn leven en werk is onlosmakelijk verbonden met Antwerpen. Hij werd er geboren, ging er naar school en stortte zich in het Antwerpse nachtleven, waar hij kunstenaars en schrijvers ontmoette. Hij begon gedichten te schrijven terwijl hij voor zijn inkomsten een baantje had als klerk op het Antwerpse stadhuis. Van Ostaijens dichtbundels, ‘Music-Hall’ (1916), ‘Het sienjaal’ (1918), ‘Bezette stad ‘(1921) en ‘De feesten van angst en pijn’ (1928) zijn iconisch geworden.
Meer informatie over de herdenking Paul Van Ostaijen 21-22 februari
Een gedicht van Van Ostaijen: Februarie.
Aangebracht door Ghislain Duchateau en Rudi Draye
(19 februari 2021)
--------------------------------
Koning van Bourgondië
UCHRONIE WAT ALS?
In zijn boek De Bourgondiërs vertelt Bart van Loo de geschiedenis van de vroege Nederlandse eenwording. Het is een wonderlijk relaas van ontbolsterende steden, ontwakend individualisme en uitstervende ridderidealen. Van schizofrene koningen, doortastende hertogen en geniale kunstenaars. De Bourgondische hertogen smeedden met veldslagen, huwelijken en hervormingen de versnipperde Lage Landen tot één geheel.
De Bourgondiërs werd twee jaar geleden gepubliceerd. Na het razende succes in Vlaanderen en Nederland vindt het boek nu zijn weg in het Frans en in het Duits. Voor alle edities samen staat de teller op 230.000 exemplaren.
In 1477 sneuvelde de hertog van Bourgondië, Karel de Stoute, in de slag bij Nancy. Zijn dood leidde uiteindelijk tot de verdeling van de Bourgondische erflanden tussen Frankrijk en de Habsburgers.
Voor het Franse tijdschrift Marianne schreef Bart Van Loo een uchronie, een alternatief einde voor zijn bestseller. De vraag die hij zich stelde was simpel: en als de Bourgondiërs nu eens hadden gewonnen? Voor De Standaard der Letteren bewerkte hij zijn tekst.
Alleszins hadden we dan een alternatief gezegde gehad: "Als het in Brussel regent, dan druppelt het in Parijs."
Lees de verbeeldingsact van Bart Van Loo
Aangebracht door Rudi Draye
(17 februari 2021)
--------------------------------
Blij een Limburger te zijn
Een presentatie van Limburger-in-ballingschap Frans Vanhove om het Limburggevoelen op peil te houden of aan te zwengelen. Met foto's van Annie Schoubs.
Aangebracht door Ingeburg Digneffe
(14 februari 2021)
--------------------------------
Horoscopen
Nele Van den Broeck is zangeres en theatermaker. Ze heeft het in haar column voor 'De toestand is hopeloos maar niet ernstig' van Radio 1 op 31 januari 2021 over de aantrekkingskracht van horoscopen en over hoe ze, ondanks de argwaan, die dingen toch altijd weer leest.
"Ligt er een gratis blaadje op de trein of een magazine bij de kapper, dan ga ik onmiddellijk op zoek naar de horoscopen. Wekelijks kijk ik naar de voorspellende YouTube filmpjes van een veel te enthousiaste langharige Californiër die zich Kaypacha noemt maar eigenlijk Tom heet. Kaypacha – Tom, dus – kondigt al jaren het begin van het waterman tijdperk aan, maar tekenen van die nieuwe era laten voorlopig op zich wachten. Maar goed, in 2021 komt die er eindelijk – The Age of Aquarius, hou u al maar vast aan de takken van de bomen."
"Geloof ik werkelijk dat de stand van Venus, Mars of Jupiter de gebeurtenissen op aarde beïnvloedt? Natuurlijk niet."
Lees (en luister naar) de column van Nele Van den Broeck
Aangebracht door Rudi Draye
(15 februari 2021)
--------------------------------
Valentijn
Op deze veertiende februari
Wens ik alle postactieven
die hun dagen mogen delen met een partner
het besef van hun geluk.
En wie allenig is
wens ik tevredenheid met hun allenigheid
en
of
contacten om die tot voldaanheid te beteugelen.
Aan ieder wens ik verder
speelsheid,
verbeelding,
schwung van lijf en geest,
relativering
der ongemakken
en eigenlijk van alle andere dingen.
Daarmee haal je met gemak een 9.
Rudi Draye
(14 februari 2021)
--------------------------------
Pano: contact tracing: te duur, te weinig informatie
Heb je op woensdag 10 februari ook gekeken naar de uitzending van Pano over contact tracing?
Met stijgende verbazing kon ik vernemen hoe de instanties in dit land, ofwel uit eigen incompetentie of uit onwil om samen te werken met andere organismen, van die contactopsporing een ongelofelijke soep hebben gemaakt; window dressing met een produvctiviteitsgraad beneden de 20 procent – mild geschat.
Het zou een leuke Belgenmop zijn geweest, als het niet had gezorgd voor onnoemelijk veel bijkomend en vermijdbaar isolatieleed, en voor een niet in te schatten aantal onnodige doden.
Het ging ook over geld. Veel geld. Te besteden via overheidsopdrachten.
Van overheidsopdrachten ken ik iets. In mijn carrière in de hogeschool heb ik tientallen dossiers gemaakt. Op een dag werd ik vereerd met een telefoon van de kanselarij van de Eerst Minister met de reprimande dat ik in een – relatief bescheiden – dossier het woord 'Windows' uit mijn pen had laten vloeien. Dat was concurrentievervalsing. Nu roept dat soort bedenkingen het slechtste in mij wakker. Ik bedacht meteen dat ik dit op zijn Belgisch moest oplossen. Ik smeerde de man wat siroop om de mond en stelde voor dat ik het woord 'Windows' zou vervangen door de zinsnede 'aansluitend bij de bestaande toestand'. Daar was de man heel gelukkig mee. En alzo geschiedde. Het kwam op precies hetzelfde neer, maar de medewerker kon zich op de borst kloppen voor zijn onverbiddelijke rechtlijnigheid.
Wat in het dossier van de uitbesteding van de contact tracing gebeurd is, is van een andere aard. Mijn betere helft zegt dat dit toch eens mag onderzocht worden. De andere helft zegt dat het stinkt. Om te beginnen zaten in het winnende consortium een aantal politiek doorwegende namen. Op zichzelf niets mis mee, maar als een andere aanbieder – tot 60 procent goedkoper! – op niet helemaal verklaarde gronden geweerd wordt, dan frons ik even de wenkbrauwen. Iets met een datum die niet in orde was. Als je te laat bent, dan ben je te laat: ik heb ooit een dossier moeten weigeren omdat de firma 10 minuten te laat op de openingszitting verscheen. Maar Pano suggereert dat het winnende consortium te vroeg was: dat zou blijken uit de data in de offerte. Dat is een gevoelige zaak, en ik trek geen conclusies op grond van wat Pano zegt, maar áls het klopt dan was de offerte opgesteld met voorkennis en is ze wettelijk ipso facto onontvankelijk.
Ministere Beke slaat in de uitzending ook een modderfiguur. Hij stond op het punt te zeggen dat Raad van State de hele zaak had goed bevonden. De benadeelde firma had bij de Raad van State een procedure ingeleid omdat ze zich benadeeld voelde (áls het echt ging om een 'aanbesteding' in de zin van de wet, en geen 'offerte-aanvraag', dan is de prijs het enige criterium bij de toekenning van de opdracht). Bij nader inzien besefte de ondernemer dat de hele contact tracing voor weken zou stilliggen, en trok uit respect voor de volksgezondheid zijn klacht in. De Raad van State kan zich dus niet hebben uitgesproken, omdat er eenvoudigweg geen zaak was. Minister Beke viel in het midden van zijn zin stil, misschien in het besef dat hij op het punt stond een politieke leugen van de eerste orde de wereld in te sturen. Pano liet de leegte net lang genoeg duren om dat besef te laten doordringen.
Een prominent kamerlid liet onlangs optekenen: "Als je drie weken in het parlement zit, dan weet je dat dit land niet kan werken."
Wat zijn wij braaf.
Als dat is uit cynisme, dan is dat een zeker teken van verval.
In Humo liet Tom Raes ook zijn licht schijnen op de zaak van contactopsporing:
"De overvloedige voorbeelden varieerden van systemische inefficiëntie tot een balsturige doofheid voor kritiek die grensde aan arrogantie."
Aangebracht door Rudi Draye
(13 februari 2021)
--------------------------------
Sneeuwvrije wegen
De Taskforce Wegen Sneeuwvrij is te rade gegaan bij de Taskforce COVID 19 Contact Tracing & Vaccinatie.
Hun actieplan is klaar.
Aangebracht door Rudi Draye
(12 februari 2021)
--------------------------------
Waarom we George Orwell moeten lezen
In 1984 van George Orwell en in diens essay over politieke taal ging het erom dat de bevolking doelbewust van de waarheid afgesneden werd, misleid, en al dan niet met geweld gedwongen zich aan te passen aan de nieuwe ideologie van Big Brother.
De objectieve waarheid bestond nog wel ergens. Je mocht er alleen niet meer bij komen. Door de taal te veranderen – de hele newspeak -operatie die de Engelse taal zuiverde van onwenselijke concepten – veranderde je het collectieve denken.
In de post-truth -politiek van Trump en andere21ste-eeuwse populisten is de hele notie van een objectieve waarheid verdwenen. Dit gaat verder dan verbale rookgordijnen optrekken of concepten slinks framen.
In een artikel in De Groene Amsterdammer betoogt Chrstiaen Weijts dat volgens George Orwell het gevaar school in verhullende taal, terwijl in onze tijd het gevaar juist schuilt in schijnbaar helder taalgebruik.
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(11 februari 2021)
--------------------------------
Halul
lid van Nederlandse islamitische partij bakt piemeltaarten
De piemeltaart, we hadden er nog nooit van gehoord, maar in Nederland veroorzaakt het een politieke rel.
De conservatieve moslimpartij ‘Partij van de Eenheid’, is zwaar in verlegenheid gebracht toen bleek dat de nummer drie op haar kandidatenlijst voor de Tweede Kamer al jaren piemeltaarten bakt en verkoopt in haar bakkerij. En dat is meer ‘halul’ dan ‘halal’.
Jolisa Brouwer van bakkerij de Ouwe Taart uit Waalre – wij verzinnen dit niet – is door de partij verzocht de pikante baksels van haar website af te halen, maar ze weigert dat:
“We leven in Nederland en niet in de middeleeuwen. Als je niet eens een piemeltje of poesje mag bakken”, zegt ze.
En zo veroorzaakt een eetbare piet meer commotie dan een leraar wiens hoofd wordt afgesneden voor de ‘goede zaak’.
(De aanbrenger en de bron van deze informatie zijn bij de redactie bekend.)
(10 februari 2021)
--------------------------------
Covid 19 in de supermarkt
"Elke dag trotseren we lastige klanten en worden we geconfronteerd met mogelijke infectie. De stress en het gebrek aan ondersteuning eisen hun tol."
Een bediende in de Londense vestiging van de warenhuisketen Salisbury getuigt in The Guardian anoniem dat haar werk gevaarlijker is geworden in de lockdown
"Managers vertellen het personeel niet wanneer ze contact hebben gehad met een collega die positief heeft getest, dus hebben ze geen idee wanneer ze in quarantaine moeten gaan. Medewerkers vangen het virus van elkaar op en blijven aan het werk, nietsvermoedend, totdat ze symptomen beginnen te vertonen. Eerder tijdens de pandemie probeerde een manager mijn collega ziekengeld te weigeren toen ze in quarantaine moest gaan."
Aangebracht door Rudi Draye
(9 februari 2021)
--------------------------------
Quarantaine in de kunst
Het effect van quarantaine en lockdown is in de kunst al veel langer haarfijn uit de doeken gedaan.
Aangebracht door Annemie Roppe
(8 februari 2021)
--------------------------------
Weyts wil dat gepensioneerden helpen in de klas
Minister Ben Weyts maakt 10 miljoen euro vrij om extra helpende handen te kunnen inschakelen in de klas.
De leerachterstand is te groot, leerkrachten krijgen die dit jaar niet meer weggewerkt, waarschuwden onderwijsexperts deze week. Ze stelden daarom voor om leerstof te schrappen, maar dat zag minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) niet zitten.
Daarom trekt hij nu 10 miljoen euro uit om bijvoorbeeld leerkrachten zonder voltijdse ¬opdracht of recent gepensioneerde leerkrachten te laten bijspringen tijdens en buiten de lesuren. ‘Het is alle hens aan dek’, zegt Weyts. ‘Onze leerkrachten sloven zich al maanden uit: ze kunnen elke hulp gebruiken in onze strijd tegen de leerachterstand. Ik doe een oproep aan iedereen met een pedagogisch bekwaamheids¬bewijs: als je kunt helpen, bied je dan aan.’
Het nieuwe initiatief gaat in na de krokusvakantie en loopt nog tot het einde van het schooljaar, op 30 juni. Wie wil helpen, kan zich simpelweg aanbieden in de scholen. De minister verzekert dat er geen ellenlange rapporten of ingewikkelde aanvraagprocedures zullen komen. ‘We doen een oproep aan iedereen met een pedagogisch bekwaamheidsbewijs én ruimte in de agenda: de scholen kunnen u goed gebruiken’, zegt Weyts. ‘Onze kinderen en jongeren hebben door corona ontzettend veel les gemist. We zetten alles op alles om te vermijden dat zij uitgroeien tot een soort coronageneratie met gaten in de schoolse kennis.’
De Standaard 4 februari 2021
Voorzitter Postactieven gaat in op de oproep
Op zijn drieënzeventigste gaat Eddy Swaeb opnieuw aan de slag.
TVL maakte er en item over.
(Eerst moest de voorzitter bewijzen dat hij nog fit genoeg was voor de uitdaging...)
Aangebracht door Rudi Draye
(07 februari 2021)
--------------------------------
UZ Leuven
De operatie is achter de rug.
Alles is opperbest verlopen.
Een ingepakte linkerhand maakt het typen stroef, maar ik slaag er toch in om mijn ziekenhuisdagboek te schrijven.
Rudi Draye
(07 februari 2021)
--------------------------------
Aphrodite van Praxiteles
Het leven is wakker zijn. Naar deze zinsnede richtte de Romeinse militair, schrijver en aan kennis verslaafde amateurwetenschapper Plinius de Oudere (23 n.C.-79 n.C.) zijn dagen in. Hij had dan ook geen tijd te verspillen aan slaap. Naast zijn legermissies en werk als adviseur voor keizer Vespasianus had hij het op zichzelf genomen om alle beschikbare informatie ter wereld te beschrijven in een magnum opus, de Naturalis historia. In de 37 bewaard gebleven boeken tekent een man met humoristische kwaliteiten en een gemiddeld talent voor natuurwetenschappen ‘De Kennis van de Natuur’ op.
In boek XXXVI van de Naturalis historia buigt Plinius zich over de metallurgie en de mineralogie. In de opsommerige beschrijvingen van delfstoffen maakt hij zwierige uitstappen naar de kunstgeschiedenis. Het is hier dat we Aphrodite van Knidos leren kennen, het eerste, levensgrote standbeeld van een naakte vrouw in de Griekse Oudheid, in 360 v.Chr. gemaakt door beeldhouwer Praxiteles.
In de Standaard van 23 januari 2021 doet Charlotte Van den Broeck "uit de doeken" waarom toen wat gebeurde. Hoe kijken we naar naakt?
Aangebracht door Rudi Draye
(3 februari 2021)
--------------------------------
Dat zie je nu niet meer
O je entwa Westvloms kunt klapp'n, of toch o je 't entwa verstoat, to kundzje veurzekerst heniet'n van diejne Powerpoint olier.
En ot ni lukt, to loat je 't mo lihh'n, oftewel je belt no Chris
Vrev'n.
Die hot it ton o zeere veureleze.
Aangebracht door Chris Vreven-Baert
(2 februari 2021)
--------------------------------
De mama van Edegem
"Ze zal voor immer en een dag door het leven gaan als ‘de onvoorzichtige mama van Edegem’. De vrouw ging skiën in Zwitserland. Ze hield zich bij terugkeer strikt aan de quarantaine, maar ontving wel haar dochter, over wie ze co-ouderschap uitoefent, bij haar thuis. Via haar dochter verspreidde het virus zich snel in de gemeente. Twee scholen moesten dicht, 5.000 mensen in quarantaine."
"Dat ze haar dochter thuis had ontvangen, was niet tegen de regels. Slim was haar snoepreisje niet, want niet-essentieel. Maar verboden was het niet en ze deed het coronaproof. Maar wie las dat nog, 24 uur nadat mevrouw al aan de schandpaal van de sociale media was gehangen?"
In De Standaard Weekblad van 23 januari 2021 vraagt Filip Rogiers zich af waarom het virus zo onverdraagzaam maakt.
"De ijver waarmee we op vinkenslag liggen om onze medemens te betrappen op het overtreden van de regels is merkwaardig en wellicht zelfs ironisch te noemen. Want was de gemiddelde Belg voor corona niet de kampioen in het slalommen tussen regeltjes en wetten?"
Aangebracht door Rudi Draye
(1 februari 2021)
--------------------------------
Als vannieuws
Dan
Ergens
niet eens
zo diep in mij
ben ik
vol vertrouwen.
Dit gaat voorbij,
hier komen wij
straks wijzer uit.
En zingen het dan
als vannieuws
weer
van de daken.
Herman van Veen
Aangebracht door Rita Vanderheyden
(31 januari 2021)
--------------------------------
Geluksbrenger(s)
Op een ochtend werd Ben Lambrechts wakker en
hij had meteen al een idee.
"Al die Amerikaanse universiteiten hebben een mascotte.
Ik wil dat ook hebben."
De rest is geschiedenis.
Zoals in de Amerikaanse scholen, heeft nu ook de PXL een geluksbrenger. “Na een oproep binnen onze PXL-community bleek een panda de voorkeur te genieten”, zegt Ben Lambrechts. “Andere voorstellen waren een stoere witte tijger, een schattige Limburgse hamster, een das en zelfs een muis met kleur.”
“Maar wat is er nu hartverwarmender dan een panda?”, vindt bedenker en PXL-studente Grafisch ontwerp Gamze Gezer. “Een panda heeft alles: warmte, schattigheid, klungeligheid... kortom alles wat mij en andere mensen blij maakt.”
PXL neemt meteen ook het peterschap op van de bekendste panda’s in ons land, die van Pairi Daiza. “Hiermee kunnen we het de panda in de toekomst gemakkelijker maken zich voort te planten”, zegt Tim Bouts, Zoölogisch Directeur en hoofddierenarts van Pairi Daiza. “Als Limburger is het ook leuk om te zien dat een hogeschool uit mijn eigen regio ons helpt in deze belangrijke strijd. Pairi Daiza wil hogeschool PXL bedanken voor deze samenwerking.”
Het Belang van Limburg, 13 januari 2021
Aangebracht door Eddy Swaeb
(31 januari 2021)
--------------------------------
Ode aan Amanda Gorman
In De zevende dag van zondag 24 januari 2021 deed dichteres Lisette Ma Neza wat Amanda Gorman de week daarvoor ook deed bij de inauguratie van Joe Biden: raken. Enkel en alleen met straffe, zorgvuldig in elkaar gepuzzelde taal. Iets wat Lisette – roots in Rwanda, opgegroeid in Nederland, nu pendelend tussen België en Breda – erg goed kent: zij werd in 2017 Belgisch kampioen poetryslam – voorgedragen poëzie.
Lisette Ma Neza kreeg de dag na de inauguratie veel berichtjes: allemaal mensen die háár hadden gezien in het meisje met de gele jas, Amanda Gorman, die de wereld heel even stil naar adem deed happen.
Kijk – en luister - naar de ode van Lisette Ma Neze aan Amanda Gorman
Lees meer over Lisette Ma Neza
Aangebracht door Rudi Draye
(29 januari 2021)
--------------------------------
Wat is nou eigenlijk een oma?
Antwoord van een achtjarig meisje
Een oma is een mevrouw die zelf geen kinderen heeft. Ze houdt veel van kinderen van anderen. Een opa is een man-oma. Hij gaat met jongens wandelen en ze praten over vissen.
Oma's hoeven niets te doen, alleen er te zijn. Ze zijn zo oud dat ze niet hard kunnen rennen of wilde spelletjes doen. Je moet nooit tegen ze zeggen: schiet op! Meestal zijn ze dik, maar niet te dik om de schoenen van kinderen vast te maken. Ze dragen een bril en raar ondergoed en kunnen hun tanden uit hun mond nemen.
Ze hoeven niet knap te zijn, ze moeten alleen antwoord kunnen geven op vragen, zoals: waarom hebben honden een hekel aan katten, en zo.
Ze praten niet kinderachtig tegen je zoals alle andere mensen die op bezoek komen. Ze slaan geen stukken over als ze ons voorlezen en ze vinden het ook niet erg om telkens hetzelfde te moeten lezen.
Iedereen zou een oma moeten hebben, vooral als je geen televisie hebt. Want oma's zijn de enige grote mensen die tijd hebben!
Aangebracht door Rudi Draye
(28 januari 2021)
--------------------------------
Voorrang van vaccinatie
"In de discussie over essentiële beroepen die voorrang moeten krijgen in de vaccinatiecampagne, komt weer het allerkleinste in de mens naar boven. Wie het hardst roept dat hij eerst geholpen moet worden, ten koste van anderen, zouden we eigenlijk gewoon achteraan moeten zetten.
"De overheid maakt van zichzelf een schietschijf door de loterij van de voorrang te organiseren. Ze is slim genoeg om de hete aardappel door te schuiven naar de vakbonden en werkgevers. Die zijn op hun beurt slim genoeg om de hete aardappel niet aan te pakken."
Aan het woord is Eddy Eerdekens, hoofdredacteur
TV Limburg op Facebook.
Eddy Eerdekens is oud-student van de Provinciale
Regentenschool.
(27 januari 2021)
--------------------------------
Brief aan een engel
"In het asielcentrum was ik redelijk op mijn gemak, maar eens daarbuiten voelde ik mij niemand. Ik was stil en in mijzelf gekeerd. Eén opgestoken middenvinger volstond om mij dagen slecht te voelen. Hoor ik hier wel thuis? Welk nut heeft mijn leven nog? "
"En toen kwam jouw mama op bezoek. Het was opendeurdag in het asielcentrum. Je mama nodigde me uit om wekelijks bij jullie thuis te komen. Ik heb me nog nooit zo welkom gevoeld. Jij, je broers en je mama overlaadden me met liefde en voor het eerst hoorde ik erbij."
Dat schrijft Sahadi, een Afghaanse vluchteling, nu schooldirecteur, aan Lore van het gezin dat hem opving.
Aangebracht door Annemie Roppe
(26 januari 2021)
--------------------------------
Het aanschijn van de Elfde-Liniestraat
De nieuwe XIOR-studententoren
Als je door de Elfde-Liniestraat met de auto of met de fiets rijdt, zie dat er blijvend grote bouwwerken worden uitgevoerd. Er staan bij het zwembad al een reeks hoge torengebouwen met flats voor jonge gezinnen en anderen.
Als je dan links kijkt aan de kant van de Vildersstraat voorbij de parkeerplaatsen van de lerarenopleiding van de PXL zie je nog wel meer. Op de hoek staat een spiksplinternieuwe school en verderop is de parking omgetoverd in een voetbalveld.
En het is nog bijlange niet gedaan. Er zijn nog schoolgebouwen in aanbouw, die met een onoverzienbare snelheid in opbouw vorderen. Ook de hotelschool krijgt een nieuw gebouw.
Maar tussenin staat er ook een enorme boortoren.
Het Belang van Limburg van 23 januari 2021 meldt wat dat betekent.
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(25 januari 2021)
--------------------------------
De hachelijkste inauguratie
Op de dag van de eedaflegging van Joe Biden was Washington D.C.
een belegerde stad.
Voor de gewone sterveling was er geen doorkomen aan.
Dagen vooraf al was de spanning te snijden.
Het FBI waarschuwde voor geweld.
Toch is de inauguratie van de 46ste president niet de meest
dramatische uit de Amerikaanse geschiedenis.
Op nummer één staat nog altijd 4 maart 1861: de
eerste inauguratie van Abraham Lincoln.
De verdeeldheid over de plannen om de slavernij af te schaffen had
al toegeslagen.
Verschillende staten hadden zich al van de unie afgescheiden en de
"afschaffer" Lincoln werd met de dood bedreigd nog vóór hij zijn
functie had opgenomen.
Ze moesten hem letterlijk bij nacht en ontij de hoofdstad
insmokkelen om hem veilig op het Capitool te krijgen.
The Washington Post vertelt het verhaal.
Aangebracht door Rudi Draye
(24 januari 2021)
--------------------------------
Kalmte ten einde toe
Bij bankoverval is kalmte Regel Nummer Een
Neem een voorbeeld aan de bediende uit het filmpje.
Beelden van de bewakingscamera
Aangebracht door Rudi Draye
(23 januari 2021)
--------------------------------
Inauguratie:
Amanda Gorman steelt de show
De inauguratieplechtigheid van Joe Biden was een pakkend moment. En een bevrijdend moment.
Er werden bevlogen woorden gesproken.
Woorden die de droom van de Founding Fathers opnieuw in het licht
stelden.
Het dagdagelijkse doen van morgen zal nuchterder zijn,
allicht ook minder zuiver,
maar het ideaal is uitgesproken.
Een moment van rituele zuivering.
Een land dat op die manier de democratie kan vieren, dat land is fundamenteel gezond, ook al is het gekwetst.
Wat politici zeggen heeft nochtans altijd een ongemakkelijk
randje.
Je weet nooit helemaal zeker of ze het zeggen om dat het moment dat
vereist.
Zelfs als je hoopt dat je ze kunt geloven.
Daarom kwam het gewicht van het moment van de kunst.
Liederen en zangers die in die context haast niet te misbruiken
zijn.
En in het bijzonder door de poëzie.
Een jonge dichteres uit Los Angeles, Amanda Gorman, toornde hoog
boven het hele gebeuren uit met haar gedicht The Hills We Climb.
Ze kwam sociaal van ver. Ze vocht haar weg tot ze afstudeerde in Harvard. Ze leerde dat ze mocht dromen. Dan tóch de American Dream.
De aanzet van het gedicht schreef ze op die onfortuinlijke 6 januari, toen ze tot in de late uurtje met verstomming keek naar wat er in het Kapitool aan het gebeuren was en de Droom in gevaar was.
Lees het gedicht dat ze bracht bij de inauguratie van Joe Biden.
Aangebracht door Rudi Draye
(21 januari 2021)
--------------------------------
Sonnet van de boekverkoper
En wat nou als ik zeg dat er een plek
bestaat die alle liefdes heeft beleefd
en die een vraag op ieder antwoord heeft,
als een gestold maar continu gesprek?
Die plek is hier. Er wordt een groot gebrek
aan zekerheden uitgevent. Men geeft
alternatieve levens en men heeft
er empathie op voorraad in het rek.
De boekverkoper handelt niet in boeken
maar in belevenissen, verre reizen
dwars door de tijd in andermans gedachten.
De boekverkoper kan de ingang wijzen
van dromen die je hier niet zou verwachten.
Hier vind je wat je nooit had durven zoeken.
Ilja Leonard Pfeijffer
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(20 januari 2021)
--------------------------------
Geen kwaadaardige honden
Hoe een zwart congreslid tegen de bestorming van Capitol Hill aankijkt
"Zou dit zijn gebeurd als de relschoppers er waren om te vechten voor zwarte levens in plaats van blanke suprematie? We zijn voor veel minder met traangas bestookt, afgeranseld en voor veel minder beschoten. Ordehandhavers hebben ons bestormd voor heel wat minder."
"Voor mij is het duidelijk dat de hoogste overheid van de ordehandhaving op Capitol Hill er weinig voor voelde om deze poging tot revolte te voorkomen. Er zijn video's boven water gekomen waarin de politie selfies nam met demonstranten, mee met ze de trap afliep en zelfs deuren voor ze opende. De frontlinie van agenten was niet in oproeruitrusting, ze droegen geen gasmaskers, ze hadden geen wapens met rubberen kogels. En bovenal waren er geen politiehonden."
"Wij kregen wél te maken met politiehonden toen we in 2014 in Ferguson opkwamen voor gerechtigheid voor Mike Brown. Er waren dit jaar politiehonden bij protesten voor Black Lives, van de oostkust tot het westen. De president tweette zelf in mei dat de 'meest kwaadaardige honden' de demonstranten zouden opwachten die opkwamen voor Black Lives bij het Witte Huis."
Congreslid Cori Bush over de bestorming van Capitol Hill in The Washington Post
Aangebracht door Rudi Draye
(19 januari 2021)
--------------------------------
Pleidooien om minder te consumeren
Pleidooien om minder en anders te consumeren gaan al mee sinds de Club van Rome met het rapport Grenzen aan de groei (1972) kwam. Ze hebben niets wezenlijks veranderd. Het grootbedrijf, gevangen in de concurrentiespiraal, besteedt miljarden om de consumptie op te drijven. Producenten van consumptiegoederen besteden bijna een kwart van hun budget aan marketing. En dat is geen weggegooid geld: het houdt de spiraal van steeds meer produceren en consumeren gaande, alsof producenten en consumenten in een economische ijzeren kooi zitten.
Wat nodig is, staat in een bijzonder lezenswaardig dossier dat twee jaar geleden in deze krant verscheen. Om de klimaatdoelstellingen te halen, stellen wetenschappers van het Vlaams Instituut voor technologisch onderzoek (Vito) en Climact, moeten we elk jaar de globale broeikasgasuitstoot met 8 tot 10 procent verminderen. In vrijwel álle sectoren. En 8 tot 10 procent per jaar, niet 22 procent in elf jaar. Zo moeten we, om bij Safran Foer te blijven, op middellange termijn de Vlaamse veestapel halveren: 3 miljoen varkens, 10 miljoen kippen, 750.000 koeien minder.
In een artikel Minder of geen vlees eten gaat Ludo De Witte in op die vraag. Het antwoord is ingrijpender: " Als we vlees boycotten, zal de ontbossing van de Amazone snel stoppen."
Aangebracht door Marc Geusens
(18 januari 2021)
--------------------------------
Multiculturele sneeuwpret
Met goeie moed aan het weekend begonnen, maar het heeft niet lang geduurd
| 8.00 uur | Sneeuw! Een sneeuwman gemaakt. |
| 8.10 uur | De eerste voorbijganger
maakt bezwaar. Waarom is het geen sneeuwvrouw? |
| 8.30 uur | Sneeuwvrouw er bij gemaakt. |
| 8.32 uur | De dame van de kinderopvang maakt bezwaar tegen de duidelijk zichtbare borsten van de sneeuwvrouw. |
| 8.40 uur | De buurman van vier huizen verder en die samenwoont met zijn vriend, meent dat er best twee sneeuwmannen zouden kunnen staan. |
| 8.45 uur | De overbuurvrouw, een fanatieke veganiste, komt klagen over het misbruik van de wortels. Voedselverspilling, zegt ze. |
| 9.00 uur | Ik blijk een racist te zijn omdat de sneeuw wit is. |
| 9.05 uur | Fatma, die op de hoek woont, eist dat de sneeuwvrouw een hoofddoek draagt. |
| 9.15 uur | De politie komt langs om de situatie in ogenschouw te nemen. |
| 9.30 uur | Het arrestatieteam zet de omgeving af omdat de bezemsteel als slagwapen gebruikt kan worden. |
| 9.45 uur | Mijn mobieltje wordt in
beslag genomen. Ik word geblindoekt per helicopter afgevoerd. |
| 10.00 uur | Ik betaal op het bureau een boete van 1000 euro omdat de sneeuwman en vrouw geen mondkapje dragen en de 1,5 meter afstand niet aangehouden is. |
Gelukkig is het ondertussen gestopt met sneeuwen..
Aangebracht door Annemie Roppe
(17 januari 2021)
--------------------------------
Leeftijdloosheid
De vader van Mariët Meester is 92. Vaak ligt zij al uitgeteld op de sofa als hij vertelt wat hij vandaag weer heeft gelezen, gedaan en ontdekt.
"Mijn vader is 92, hij rijdt in een rode kampeerbus. Ondanks zijn verdriet om het overlijden van mijn moeder is hij ’s zomers toch weer door het land gaan zwerven. Vouwfiets mee, smartphone mee, museumpas mee, stapel boeken mee: ook dit jaar heeft hij gouden tijden beleefd."
"Meer dan vier maanden, van eind mei tot en met de eerste week van oktober, heb ik iedere avond een telefonisch verslag gekregen van al het moois dat hij nu weer had meegemaakt. Tijdens zijn trektocht heb ik hem ook een paar maal in levenden lijve ontmoet, zodat ik een geweldige foto heb kunnen scoren."
In De Standaard van 7 januari 2021 vertelt ze hoezeer ze leeftijdloosheid apprecieert.
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(16 januari 2021)
--------------------------------
Een deel van de VS geeft niets meer om democratie
"[Trumpisme is] het geloof in een alternatieve realiteit waarin Trump, een ‘superverspreider van desinformatie’, alleen maar wint. Of het nu over tarieven, een ontmoeting met Kim Jong-Un of het coronavirus gaat. Het was altijd Trump First. Dat heeft een psychologische aantrekkingskracht. ‘Het echt essentiële aan trumpisme is dat het mensen aanmoedigt zich in een alternatieve realiteit te wanen waarin hun president, en bijgevolg ook zijzelf, altijd winnen en nooit verliezen. Dat laat hen toe vervelende feiten, zoals de verkiezingsuitslag, te negeren. Net daarom is het zo’n bedreiging voor de democratie en de rechtsstaat."
"Die alternatieve realiteit was duidelijk zichtbaar aan het Capitool bij de ‘losse conglomeratie’ van mensen die door complotten online zijn geradicaliseerd. Heb je gezien hoe die mensen eruitzagen en wat ze zeiden? Het was een samenzweerderige groep die gelooft in allerlei vreemde theorieën en die volhoudt dat de verkiezing is gestolen, ondanks nul bewijs. Sommigen denken dat Trump Jezus is, anderen dat hij de wereld beschermt tegen een netwerk van kidnappers en pedofielen. Ze leven grotendeels in een alternatieve realiteit."
"Niet alleen een groot deel van het volk, ook vrijwel de hele top van de Republikeinse partij is Trump daarin gevolgd. Dat gebeurt niet noodzakelijk omdat ze het geloven, maar omdat ze weten dat ze er niet voor worden afgestraft en er dus wel bij kunnen varen."
Aan het woord is Anne Applebaum, gezaghebbende historica en journaliste en winnaar van een Pullitzer Prijs.
In De Tijd van 9 januari 2021 laat ze haar licht schijnen op de recente gebeurtenissen in Washington.
" Na de bestorming van het Capitool zijn de VS hun status als democratisch voorbeeld in de wereld kwijt. Dit was een poging tot staatsgreep."
Aangebracht door Rudi Draye
(14 januari 2021)
--------------------------------
Escar GO… Escar GONE…
Ons eten gaat er van door
Met de feesten hadden we een bordje wijngaardslakken bereid.
Eentje hebben we niet kunnen verorberen.
Aangebracht door Rudi Draye
(13 januari 2021)
--------------------------------
Geweld tegen vrouwen
"In de schaduw van Covid-19 heeft zich een schimmige pandemie voltrokken: geweld tegen vrouwen. In de eerste weken van de pandemie is het aantal telefoontjes naar hulplijnen vervijfvoudigd. En een probleem dat al wijdverspreid was voordat Covid-19 toesloeg werd nog dringender – het was al duidelijk zichtbaar op straat, in de metro, in hotelkamers, op het nieuws, in gesprekken met vrienden, in de scripts die ik las en de rollen die ik speelde."
Nicole Kidman speelde Celeste Wright, een "overlevende" van huiselijk geweld, in de HBO-serie Big Little Lies. Die serie vertelt het verhaal van een groepje welstellende vrouwen in een Californisch kuststadje, wier luxeleventjes maar een façade is waarachter zich allerlei minder fraaie dingen afspelen. Met een fatale afloop.
Nicole Kidman is naast actrice ook goodwill-ambassadeur van UN Women. "Ik heb veel geleerd over de gruwelijke reikwijdte van geweld tegen vrouwen over de hele wereld en heb ik de verwoestende impact ervan gezien."
"Door de rol van Celeste, een advocaat en overlevende van huiselijk geweld in Big Little Lies, werd mijn standpunt over deze kwestie nog versterkt."
In The Guardian van 22 december 2020 vertelt ze over geweld tegen vrouwen.
Aangebracht door Rudi Draye
(12 januari 2021)
--------------------------------
65-Plussers voor de klas
Sinds enige tijd kunnen gepensioneerde leraren ook na hun pensioen voor de klas staan.
Het aantal gepensioneerden dat van die mogelijkheid gebruik maakt gaat in stijgende lijn. Het chronische gebrek aan leerkrachten en de uitval als gevolg van de coronacrisis verklaren de toename.
Geheel zonder risico is deze regeling niet. Geregeld zorgt ze voor een cultuurschok in de klas.
Aangebracht door Rudi Draye
(11 januari 2021)
--------------------------------
Ooit was Rome zo
Een montage van foto's van archeologische sites van Rome nu, met daaroverheen telkens een digitale reconstructie van hoe het er in het antieke Rome uitzag.
Aangebracht door Annemie Roppe
(10 januari 2021)
--------------------------------
Nooit gedacht dat…
we onze kappers zo zouden missen
Cathérine De Kock in De Standaard, 26 december 2020
Mijn haar is langer dan ooit. Mijn kapsel is geen kapsel meer, het is gewoon haar op een kop. De puntjes zijn al maanden gespleten. Ik heb mijn pony al twee keer zelf geknipt – geen gezicht. Hoe begin je daar ook aan? Alsof je gordijnen met eindeloze rails openschuift: geen idee waar te stoppen met die schaar.
Crisiscoupe
De kappers zijn dicht, wellicht tot begin februari, en ons land heeft het geweten. Kinderen lijken elke dag meer op Jommeke, omdat hun ouders ook bij hen de schaar hebben bovengehaald. Vrouwen die hun grijze haar bij hun coiffeur lieten camoufleren, eten nu met aubergine of kastanjebruine vingers, omdat ze hun wortels zelf zijn gaan kleuren. Of ze laten het net allemaal maar waaien, dat prachtige zilveren haar staat hen beter dan gedacht.
Mannen, zelfs de niet-hipsters, laten massaal baarden groeien, omdat die zoveel beter passen bij hun nonchalante crisiscoupe. Het is van Mexico ’86 geleden dat ik nog zoveel nektapijten op tv heb gezien. Het gaat zelfs verder. Mannennekken zijn tegenwoordig uitgestrekte vachtjes, omdat rughaar naadloos in hoofdhaar overgaat. De lockdown laat ons de donzigste en slonzigste kant van ons lichaam zien. Dat is ergerlijk en razend spannend tegelijk.
We kunnen er niet aan voorbij dat dat lijf, zelfs als we volwassen zijn, maar blijft groeien als gek. Toch op sommige plekken. Het is vergankelijk en kwetsbaar, maar het leeft en gaat maar door. Elke dag weer 0,3 millimeter langer.
Zelfs tijdens de oorlog ging mijn grootmoeder er prat op dat haar kapsel nooit één dag plat op haar hoofd heeft gelegen. Er moest geknipt en geföhnd, ook toen fascisten het land bezetten. En kijk nu naar ons, babyboomers, millennials, Gen X’ers en Gen Z’ers: laat een virus op ons los en wij rijgen de bad-hairdays aan elkaar.
Er staan genoeg tutorials op Youtube om thuis zelf highlighters aan te brengen, te leren knippen en DIY-vlechten te draaien in vettige lokken. Lapmiddeltjes zijn het. We hebben andere mensen nodig. Om ons professioneel te kortwieken. Om lucht op en in ons hoofd te blazen.
Ik mis mijn kapper. Ik mis zelfs het geraas van haardrogers en de geur van ammoniak, terwijl ik in oude Humo’s blader. Ik mis het ritueel even hard als het resultaat. Wie nooit vreemde handen in zijn natte haren heeft laten woelen terwijl je hals vastgeklemd zit in een wasbak, heeft niet geleefd. Het is erotiek voor fijnproevers.
Mijn grootmoeder zou zich omdraaien in haar graf als ze me zag met mijn non-kapsel. Van haar grijs-witte permanent vermoed ik dat die ook twintig jaar na haar dood in nette krullen is blijven staan.
Aangebracht door Rudi Draye
(09 januari 2021
--------------------------------
Ferry naar Dover
Filip Rogiers, journalist bij De Standaard, nam de tweede boot die na de Brexit van Calais naar Dover voer.
"De boot is uitgestorven, het anders drukke casino op slot. De handvol passagiers, vooral truckers, die vanmorgen inscheepte, ondervond als een van de eersten wat de Brexit na vier jaar gepalaver écht betekent. Een lichtbord waarschuwt truckers dat ze vanaf 1 januari de boot niet op mogen zonder een MNR ofte een formulier ter aangifte van ‘goederen voor douanevervoer’
‘Zwijg mij van de paperassen die ik de voorbije dagen heb moeten invullen en het aantal stempels dat ik moest verzamelen, alleen al om vandaag de plas over te steken’, zegt Cocos Catalan, die al jaren pendelt tussen Italië en het VK."
Hij schreef erover in krant van 2 januari.
Aangebracht door Rudi Draye
(07 januari 2021)
--------------------------------
De kracht van het leven
Aan het begin van de eerste lockdown schreef de Italiaanse Irene Vella een bemoedigend gedicht:
Era l'11 Marzo del 2020
Per un’Italia che soffre, perle di unità e di speranza
Het was 11 maart 2020
Voor een Italië dat lijdt, parels van eenheid en hoop
Era l’11 marzo del 2020,
le strade erano vuote,
i negozi chiusi,
la gente non usciva più.
Ma la primavera non sapeva nulla.
Ed i fiori continuavano a sbocciare
Ed il sole a splendere
E tornavano le rondini
E il cielo si colorava di rosa e di blu.
Het was 11 maart 2020,
straten waren leeg,
winkels waren dicht
en mensen bleven thuis
Maar de lente wist van niets
En bloemen bleven uitlopen en opengaan
En de zon bleef stralen
En de zwaluwen keerden terug
En de hemel kleurde rood en blauw
Aangebracht door Rudi Draye
(05 januari 2021)
--------------------------------
Republica Trumpiquita
"Kondig staat van beleg af en houd nieuwe verkiezingen onder toezicht van leger”
Dat zijn de woorden van een adviseur van president Trump. En die zegt dat niet om te lachen.
Fanatieke aanhangers van de Amerikaanse president Donald Trump dringen er bij hem op aan de staat van beleg af te kondigen om te voorkomen dat zijn Democratische rivaal Joe Biden op 20 januari aan de macht komt. Een van de voornaamste pleitbezorgers is voormalig nationaleveiligheidsadviseur Michael Flynn, die onlangs gratie kreeg van Trump.
In een opiniestuk in The Washington Post verzetten voormalige ministers van defensie zich tegen elke inmenging van het leger in het politieke proces.
Nu Trump een minister van de staat Georgia schaamteloos heeft gevraagd om "11781 stemmen te vinden", "één stem meer dan we hebben gehaald", is die waarschuwing akelig realistisch. The Washington Post bemachtigde de opname van het gesprek. Er is grote verontwaardiging, maar Trump doet niet eens de moeite om het af te doen als fake news. Integendeel, hij beschuldigt minister Raffensperger (een republikein) ervan dat hij er geen snars van begrijpt.
Aangebracht door Rudi Draye
(04 januari 2021)
--------------------------------
Een rasechte Latijniër
Op kerstdag overleed de Amerikaans monnik Reginald Foster. Foster was vier decennia lang de latijnschrijver van het Vaticaan. De Latijnse tekst van encyclieken en andere officiële documenten – nog steeds de officiële taal van het Vaticaan – hij schreef ze allemaal.
Een kamergeleerde en een wat saaie figuur, zou je denken. Niets daarvan. Pater Foster was in alle opzichten een buitenbeentje. Niet alleen schreef hij Latijn – hij sprak het ook vloeiend. In interviews schiep hij er genoegen in om een vraag – gesteld in een van vele talen die hij beheerste – te beantwoorden in het Latijn. In Rome spraken prostituees, bedelaars en pooiers allemaal Latijn, dus zo moeilijk kon dat niet zijn, vond hij. In het Latijn dromen, vloeken, bankieren of tweeten: hij deed het allemaal. Hij bedacht ook Latijnse termen voor heel wat moderne begrippen.
Foster ging gekleed als een havenarbeider – "Deze jumpsuit is wat Amerikaanse arbeiders ook dragen," zei hij.
Hij doceerde ook Latijnse Letteren aan de pauselijke Gregoriana Universiteit. Vaak met een glas in de hand. En hij schrok er niet voor terug om zijn colleges te doorspekken met een schuine Romeinse mop. In 2006 werd hij van zijn opdracht ontlast, omdat hij weigerde van zijn studenten – waaronder ook niet-katholieken - inschrijfgeld te vragen.
Over het Vaticaan stak hij zijn mening ook niet over stoelen of banken: "Zij zijn hier geobsedeerd door seks!"
The New York Times wijdde op 27 december een artikel aan deze kleurrijke figuur.
Aangebracht door Rudi Draye, op aangeven van Jan Papy, hoogleraar Latijnse taal- en letterkunde KU Leuven
(03 januari 2021)
--------------------------------
Nieuwjaarsbrief
Onze nieuwjaarsbrief is klaar..
De afzondering heeft zo zoetjes aan méér dan lang genoeg geduurd
- en dat is een understatement!
Maar: het weerzien komt langzaam maar zeker, onstuitbaar,
dichterbij!
Een wijle geduld nog!
Dra zien w'elkkander weer.
Zodra de
lente komt in 't land, zien wij elkander weer!
Aangebracht door Rudi Draye
(31 december 2020)
--------------------------------
Wensen van de PXL
Voorzitter Frank Smeets en algemeen directeur Ben Lambrechts wensen u het allerbeste voor het nieuwe jaar.
Ze doen dat blijkbaar vanop de Campus Bali.
Als ze nog maar terug mogen, anders beginnen wij er alvast alleen
aan.
Wij hebben goed gehoord dat wij een spetterend zomerfeest tegoed hebben, ter vervanging van het nieuwjaarsfeest dat niet kan doorgaan.
De heren hebben kennelijk voorinformatie over het einde van de lockdown!
Aangebracht door voorzitter Eddy Swaeb
(30 december 2020)
--------------------------------
Hallelujah
Het wereldwijd meest uitgevoerde werk van de klassieke muziek is Messiah (1742) van George Frideric Handel. Het weerklonk ook in deze kersttijd weer op talloze plaatsen.
Wie Messiah zegt, denkt waarschijnlijk allereerst aan het triomfantelijke Hallelujah -koor.
Het Spaanse Fundacion La Caixa maakte er een leuk filmpje van dat je op YouTube kunt bekijken.
Voorstanders van de authentieke uitvoeringspraktijk zullen vinden dat het allemaal een nogal hoog tsjing-tarara-boem-gehalte heeft, maar het is alleszins visueel aantrekkelijk.
Aangebracht door Rudi Draye
(29 december 2020)
--------------------------------
De keizer-kostermentaliteit
Ik geloof niet in rekkelijkheid in de strijd tegen de pandemie.
Wie zich verlaat op het gezond verstand van de mensen die vraagt om de volgende golf.
Dat ontslaat de overheid niet van de plicht om doordacht te handelen.
Ik zie tekenen van ofwel paniekvoetbal ofwel regelneverij.
Het verheugt me dat in het debat het concept keizer-koster zijn
intrede doet.
Vijftien gelovigen in de Antwerpse kathedraal!?
Op straffe van hel, verdoemenis en 250 euro?
Of wie weet zelfs gevangenisstraf?
Politici moeten doortastend kunnen zijn, maar moeten ook hun gezond verstand gebruiken.
Joren Vermeersch had het in De Standaard van 14 december jl. over de keizer-kostermentaliteit.
Aangebracht door Rudi Draye
(28 december 2020)
--------------------------------
Wensen
Het team: Eddy Achten, Rudi Draye, Ghislain Duchateau, Mathieu Erlingen, Marcel Gaens, André Hemeryck, Michel Lambrigts, Jean Nicolai, Martine Servayse, Christine Smeets, Eddy Swaeb, Jos Welkenhuyzen.
--------------------------------
Brexit? Daar praten we niet over
Lia Van Bekhoven, Londen-correspondente, schreef voor Knack een artikel over de nakende Brexit.
Ze geeft niet zozeer een politieke analyse. Wel geeft blijk van groot medeleven met de vrachtwagenchauffeurs die zo goed als aan hun lot worden overgelaten, omdat er eigenlijk zo goed als niet is gepland.
"De Britten hebben weinig benul van wat hen boven het hoofd hangt. Pas nu de havens dichtslibben (de combinatie Covid, kerstmis en de brexit blijkt de perfecte formule voor chaos op de kades - who knew?) en huilerige berichten verschijnen over kerstcadeautjes die niet voor februari bezorgd gaan worden, dringt het hier en daar door dat de weg naar het nirwana van een soeverein VK vol staat met files vrachtwagens uit EU-landen."
Aangebracht door Rudi Draye
(23 december 2020)
Ook dat nog...
Aangebracht door Jos Vervoort en Rudi Draye
(22 december 2020)
--------------------------------
God betreurt Mozart & co
Een (bij mijn weten) ongepubliceerd gedicht van Luuk Gruwez (2006)
Die Mozart had hij beter niet geschapen, de goede God:
massa's overuren nodig voor een bestaantje van
maar vijfendertig jaar. Hij had het bij de paradijselijke
Sachertorte moeten laten of bij de Mozartkugeln
van Herr Fürst. Maar Mozart zelf? Welnee!
Ach, dat soort lastpakken met ADHD!
Voor elke fractie van hun dierbare seconden
vereisten zij een eeuwigheid of twee.
Velen leken tijdverlies en zeker niet de minsten:
jonge snaken als een Schumann of een Schubert
En allemaal moesten zij aandacht, zoveel aandacht.
Artiesten, meneer, nukkige en zeurderige kinderen
die maar blijven dreinen tot er ergens iemand roept
- gegarandeerd die ouwe Bach: 'Wees toch eens stil,
ik kan mijn eigen Weihnachtsoratorium niet horen
en net zo min mijn Goldbergvariationen.'
Hij had ze beter geen van allen geschapen,
had dat gegoochel met hun noten nooit begrepen.
Maar uitgerekend op die ene dag,
de dag der doodgewone alledaagse dingen,
toen er muziek ontsnapte uit de wereld
en toen de wereld daar heel stil van werd,
zat God ineens op zijn blote knieën tot zichzelf
te bidden. Opdat toch niets verloren zou gaan.
Aangebracht door Rudi Draye
(21 december 2020)
--------------------------------
Een heerlijke natuurbeleving
Het was vandaag [16 december 2020] een ideale wandeldag. De temperatuur schommelde rond de 10 graden. De zon kwam af en toe van achter de wolken uit.
We wisten waarnaartoe. Het openluchtmuseum van Bokrijk is nog de rest van dit jaar open en de toegang en de parkeerplaats zijn vrij. Vanaf 10 uur in de voormiddag en tot 16 uur kun je er voor een heerlijke wandeling terecht.
Maar dat wisten we niet vooraf. Zouden we onze weg wel vinden in het uitgestrekte domein?
Jawel, er is een vaste wandelroute van zowat 4 kilometer. In ongeveer anderhalf uur heb je het traject afgelegd. Je loopt er tussen de huizen die midden in de natuur zijn ingeplant. Je volgt de goed begane wegen tussen het groen en de bomen. Ineens duikt er een ruime weide op met een grote kudde schapen met bruine koppen. Wat verder is een sloot met water dat blijkbaar ondergronds verdwijnt. Op de oever staan een viertal knotwilgen met de wilde takken die in een bos naar boven uitsteken. En naar het einde toe is er links van de weg nog een tweede kerkje, dat echt niet dat van Ellikom is.
Wie prijs stelt op stappen, op bewegen, voor de gezondheid en het lichamelijk welbehagen, die doet de wandelroute in het openluchtmuseum. Daarbij is het een heerlijke natuurbeleving in het uitgestrekte domein.
Bij goed weer kunnen we een wandeling ook in de winter aan iedere liefhebber van stappen en van de natuur meer dan aanbevelen.
Een uitgestippelde natuurwandeling
Aangebracht door Ghislain Duchateau
Meer info op de website van Bokrijk
(20 december 2020 - bericht van 16 december)
--------------------------------
Bitcoinfabrieken
Marc Geusen bezorgde een wat moeilijk artikel over bitcoins.
Ik onthoud daaruit dat bitcoins worden gemaakt door… bitcoins. Transacties moeten worden gecontroleerd, gebundeld en gearchiveerd. En dat verdient goed, als het je lukt een transactiebundel aan te brengen of af te werken. Voor hele proces is enorme computerkracht nodig.
In Ijsland staat zo'n 'computerpark'.
Bitcoinfabriek nabij Reykjavik
Omdat er zoveel energie in kruipt is de bitcoinbusiness erg vervuilend. Iemand noemde het een milieuramp.
Met moed en doorzettingsvermogen kun je je door een artikel uit De Groen Amsterdammer worstelen.
Aangebracht door Marc Geusens
(20 december 2020)
--------------------------------
Uit het filosofiehoekje van Toon Hermans
Bedoeld is de Hasseltse Toon Hermans, dokter en ooit schepen van Hasselt.
Met Ghislain Duchateau volgen wij even zijn gedachtegang in een praatje dat verscheen in een plaatselijk blad.
In zijn eerste praatje legt hij uit wat filosofie is. Dat zou
letterlijk uit het oude
Grieks komen: vriend (filos) van het wijs zijn (sofien). Wij noemen
het nu
wijsbegeerte.
En die Griekse filosofen hielden zich dan ook met heel menselijke
thema’s bezig.
Bij hen ging het over wiskunde en wetenschap, de mens, de
samenleving en de natuur.
Die menselijke thema’s blijven nu in onze tijd nog altijd actueel.
Van groot belang voor ons zijn gezondheid, de mens, de natuur,
religie. Levensthema’s als geluk, ouder worden, omgaan met dood en
levenscrisissen, ethisch denken behoren blijvend tot ons denken en
hopen we toch in wijsheid.
Ja geluk. Is dat toch niet ieders levensdoel? Kunnen we ons altijd gelukkig voelen en wat is dat eigenlijk, dat geluk? In de eerste plaats is dat ons psychisch en lichamelijk goed voelen. In de wetenschap van vandaag probeert men dat in kaart te brengen door hersenfuncties te bestuderen. Bij een lach zouden er 42 kleine aangezichtspiertjes gebruikt worden en dat laat zien hoe dopamines en serotonines in de hersenen worden aangemaakt. En die hersenstoffen zorgen voor een goed gevoel.
Een knuffel, die we nu moeten missen, doet het oxytocine in de hersenen stijgen. Dat doet ons goed voelen, verhoogt zelfs onze immuniteit en gezondheid. Eens te meer blijkt daarbij dat lichaam en geest een eenheid vormen. Maar evenzeer als we zien hoe onze hersenen reageren, leren we ook wat over de essentie van onszelf, ons leven en onze gevoelens.
En even terug naar de Griekse filosofen. Socrates stelde dat we nooit gelukkig konden zijn als we niet konden stilstaan bij de ‘evidenties en kleine dingen van elke dag’. Daarvan zijn we ons door routine en drukte vaak zelfs niet meer bewust. Ons daarvan opnieuw bewust worden, dat is levenskunst. Misschien door verwondering elke dag? Is het leven net niet voor iedereen een grote stapel kleine dingen?
En de lekkere soep op tafel? Beseffen we nog wel dat ze zo lekker is en denken we dan ook aan wie ze zo lekker klaar heeft gemaakt?
Zoek nu zelf maar eens naar de vele dagdagelijkse dingen waarvan we ons niet meer echt bewust zijn en die ons toch dat gevoel kunnen geven van tevredenheid, of anders gezegd dat tikkeltje geluk van elke dag.
Socrates
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(18 december 2020)
--------------------------------
Jip en Janneke
Op het nachtkastje in onze logeerkamer ligt een stapeltje
voorleesboeken.
Bovenaan ligt meestal Jip en Janneke,
van Annie M.G. Schmidt.
Als de kleinkinderen komen logeren, dan moet er een verhaaltje worden voorgelezen vóór het slapengaan.
Vanwege corona is het natuurlijk alweer even geleden dat we nog
logés hadden.
Intussen zijn ze ook alle vier de tienerleeftijd ingedoken, maar aan
het voorlezen mocht tot in maart nog steeds niet geraakt worden.
Soms waren er twee logeetjes, soms alle vier.
Nadat ze
onderling hadden uitgemaakt wie deze keer in het bovenste stapelbed
zou liggen, moest er dus een verhaaltje worden gekozen.
En dikwijls viel de keuze op Jip en Janneke.
Misschien deden de oudste loebassen dat alleen maar uit gehechtheid
aan de procedure – een beetje zoals oudere kinderen de
sinterklaasfictie mee in stand houden, uit puur eigenbelang – maar
het resultaat bleef hetzelfde: eentje van Jip en Janneke.
De verhaaltjes van Jip en Janneke zijn vrij kort. Dus aan het einde van het eerste verhaal is iedereen nog klaarwakker. En volgt steevast de bede om een tweede verhaaltje.
"Nog ééntje. Echt. Nog één. Eentje maar. Dit was toch echt héél kort."
Zo populair is Annie M.G. Schmidt te onzent. Of voorleesmoeder Annemie, dat kan natuurlijk ook.
Nu is er in Nederland een politica opgestaan die vindt dat Jip en
Janneke weg moeten.
Zoiets kan alleen maar uit dat ontaarde land komen.
De vrucht van decennia vrije opvoeding.
In de grensstreek hebben de beste der ouders hun kinderen al die
tijd naar Belgische scholen gestuurd, omdat bij ons de leerkrachten
het nog voor het zeggen hebben.
Maar Julie d'Hondt – zo heet ze dus en ze is van de PvdA, dus ook
nog politiek correct - Julie d'Hondt komt uit de binnengebieden en
is dus ongeneeslijk aangetast, uitbehandeld. En dan krijg je dit.
Jip en Janneke zijn"stereotype-bevestigend" wat betreft de
rol van man en vrouw.
Dat vindt die plitika. Nou, die
plitika mot dan maar 's komen logeren bij ons.
In Knack Weekend buigt Nathalie Cardon zich over dat probleem. Ik heb de indruk dat de sympathie van mevrouw Cardon duidelijk naar Jip en Janneke uitgaat, en niet naar Julie d'Hondt – maar dat kan Hineininterpretierung zijn.
Aangebracht door Rudi Draye
(17 december 2020)
--------------------------------
We kennen onze plaats niet meer
[De oorzaken van de pandemie] zijn dezelfde die aan de basis liggen van nog veel grotere problemen, met name het verlies van de biodiversiteit en de klimaatveranderingen.
Die oorzaken worden volop bestudeerd, met als resultaat meerdere, vaak hoogtechnologische rapporten. Op de keper beschouwd, kunnen ze stuk voor stuk gereduceerd worden tot eenzelfde grond: wij zijn onze plaats vergeten. We denken dat we buiten en boven de natuur staan, en dat we haar naar eigen goeddunken kunnen gebruiken en veranderen, ten faveure van ons welzijn. We wanen ons halfgoden zoals Prometheus, die het vuur ontstolen had aan de goden. Net zoals Prometheus zullen we daarvoor een prijs betalen.
Aan het woord is Paul Verhaeghe, hoogleraar UGent, in De Standaad van 14 december jl.
Aangebracht door Ludo Deleux
(16 december 2020)
--------------------------------
PepLab, een ergotherapeutisch initiatief
Enkele collega’s van de opleiding ergotherapie en enkele studenten(vertegenwoordigers) hebben een mooi initiatief genomen. Een aanrader. Iets om fier over te zijn!
De opleiding ergotherapie aan hogeschool PXL richtte in samenwerking met haar studentencommissie PEPLab op. 'PEP' is een acronym dat staat voor PXL-Ergotherapie Podcast. 'Lab' is een letterwoord dat staat voor 'laboratorium': een ruimte waar over alles gesproken kan en mag worden, een ruimte waar experimenteren is toegestaan.
De kracht van gedeelde kwetsbaarheid.
.png)
Luister naar de eerste aflevering
Aangebracht door Christine Smeets
(15 december 2020)
--------------------------------
Brexit: ze snappen er niets van
De onderhandelingen tussen Europa en het Verenigd Koninkrijk zijn
virtueel mislukt.
Omdat geen van beide partijen met de zwarte piet wil blijven zitten,
wordt de illusie nog even aangehouden.
Op dit cruciale moment is het zinvol om te overwegen waar het
allemaal om draait.
Waar het uiteindelijk om draait is: vrede.
Na 1945 sloeg het continent voor de allereerste keer in de
geschiedenis resoluut de weg in van samenwerking.
In de eeuwen daarvoor was de enige reële optie: oorlog en
verovering.
Het doet deugd dan uitgerekend een krant uit dat land van de waanzin, The Guardian, dat in herinnering brengt:
"Het Europa dat we nu hebben, is slechts een van de vele die
in 1945 uit de afgrond hadden kunnen kruipen.
Het geeft een keuze weer: samenwerking en integratie boven
nationalisme en militarisme."
Alleen: dat argument is nooit aan de Brexiteers besteed geweest.
"Wat als een plan voor stabiliteit en welvaart door vreedzame samenwerking werkt? Dat is een toekomst die Brexiteers zich niet kunnen voorstellen, want het is het verleden dat ze verkozen te vergeten."
De beschouwingen zijn opgehangen aan het verhaal van de 92-jarige française Colette, lid van het verzet, die zich na zoveel jaren laat overhalen om het concentratiekamp te bezoeken waar haar broer omkwam. Van dat bezoek is een aangrijpende kortfilm gemaakt die je op YouTube kunt bekijken.
Aangebracht door Rudi Draye
(14 december 2020)
--------------------------------
Vrijheidsbeperkingen in vroeger tijden
Wie vindt dat de coronamaatregelen een aanslag zijn op onze bewegingsvrijheid, die moet onderstaande verordeningen uit 1763 maar eens aandachtig lezen. Op zondag waren er haast geen momenten waarop je kon gaan en staan waar je wou. Als je de benen wilde uitgooien, dan moest je daar eerst een attest voor aanvragen. En het was wel geen uitgaansverbod, maar je moest toch netjes binnen de lijntjes blijven.
Misschien zou de hele coronatoestand in 1763 worden aangevoeld als het aards paradijs!
Uit het politiereglement, gepubliceerd door Philippe Maximilien Werner de Merode op 6 october 1763
Philippe Maximilien Werner de Merode (1729 – 1773), "Comte de Merode et du Saint Empire, Marquis de Westerloo" was kamerheer en staatsraad (lid van het hoge college van advies).
| Art. 3. Ceux, qui les dimanches ou fêtes, du temps de la Messe de la paroisse, Sermon, Cathéchisme, Vèpres ou Salut, se trouvent aux cabarets ou maisons au brandevin, dansants ou jouants, encourent chacun une petite amende de 25 sols. | Art. 3. Degenen die zich op zondagen of feestdagen, op het tijdstip van de parochiemis, de preek, de catechismus, de vespers of het lof, in een dansgelegenheid of een brandewijnhuis bevinden en er dansen of spelen, krijgen elk een kleine boete van 25 sollekes. |
| Art. 4. Aucune danse libre se pourra ériger ou tenir qu’avec la permission spéciale de Mr. L’Officier sous une grande amende (15 escalins ou 7 florins 10 sols), à charge de l’hôte ou de l’hôtesse, et d’une petite amende pour chacun, qui s’y sera trouvé, les pères et mères devont être responsables et exécutables pour leurs enfants | Art. 4. Geen 'danse libre' kan worden georganiseerd of gehouden zonder de speciale toestemming van de heer Officier, op straffe van een hoge boete (15 escalijnen of 7 florijnen 10 sollekes), ten laste van de gastheer of de gastvrouw, en een kleine boete voor iedereen die er zal zijn; de vaders en moeders zijn verantwoordelijk en aanspreekbaar voor hun kinderen. |
| Art. 5. Que l’hiver après neuf heures, et l’été après dix heures se trouvent au cabaret, encourent chacun une amende de dix escalins comme aussi l’hôte ou l’hôtesse. | Art. 5. Wie zich 's winters na negen uur, en 's zomer na tien uur in een dansgelegenheid bevinden, krijgen elk een boete van tien escalijnen, evenals de gastheer of gastvrouw. |
Aangebracht door Tony Waegeman
Drooglegging
Het kon nog erger. In 1601 vaardigden de aartshertogen Albrecht en Isabella een plakkaat uit waarbij de productie en de verkoop van brandewijn uit graan, fruit en groenten in de Zuidelijke Nederlanden ten enen male werd verboden. De overheid maakte zich immers zorgen over het overmatig brandewijngebruik en vond dat granen dienden voor het bakken van brood en niet voor het stoken van korenbrandewijn.
Placcaet van de eertzhertogen tegen d'abuyzen die'r geschieden in sommige plaetsen deur de onmatigen drank ende slete van de ghebrande wynen, andersins geheete Levende wateren, ende ander gelycke distilatien.
(13 december 2020)
--------------------------------
Mijn parachute deed het niet
"We waren nog maar 15 minuten eerder opgestegen vanaf het vliegveld Lilydale aan de rand van Melbourne. De omstandigheden om uit een vliegtuig te springen op 15.000 voet konden niet beter zijn geweest. Ik kreeg vlinders toen ik me voorbereidde om mezelf in de ijle lucht te gooien. Het was mijn eerste vrije val. Ik had die als verjaardagscadeau gekregen voor mijn tweeëntwintigste. Ik had me nog nooit zo springlevend gevoeld toen Bill en ik, aan elkaar vastgebonden, sprongen en onze vrije val begonnen."
"Die eerste paar seconden waren euforisch. Ik voelde me als een gewichtloos blad papier: adrenaline pompte door me heen, de lucht stroomde om me heen. Toen we 4000 voet bereikten, voelde ik de stoot van een parachute die boven ons in actie kwam. Dat, zo was mij verteld, zou ons snelheid afremmen voor een zachte afdaling. Dus waarom gingen we nog altijd zo snel? Ik keek op: de parachute flapperde ongeopend in de wind."
Brad Guy had ongelofelijk veel geluk: hij kon het navertellen.
Lees zijn ervaring in een artikel uit The Guardian.
Aangebracht door Rudi Draye
(12 december 2020)
--------------------------------
Planning feestdagen
Aangebracht door Jos Vervoort en Rudi Draye
(11 december 2020)
--------------------------------
Pour que les fruits mûrissent cet été
Pour que les fruits mûrissent cet été (Opdat het fruit deze zomer zou rijpen) is een werk van de Belgische componist Karel Goeyvaerts (1923-1993).
Het is een werk van midden jaren 1970 voor zeven muzikanten die renaissance-instrumenten bespelen (positief orgel, luit, sopraanschalmei, tenorschalmei, kromhoorn, Poitou-hobo, ranket, blokfluit, discantvedel, viola da gamba, barokviool en rebab).
Volgens aanbrenger Herwig Janssens uitstekend geschikt voor deze lockdowntijden: "Nestel je in je zetel, ogen toe, luister en beleef. Je kan ondertussen ook aardappelen schillen, de zetel staat er nog daarna. je kan ook dansen."
Wel 27 minuten weggaan van deze wereld!
Aangebracht door Herwig Janssens
(10 december 2020)
--------------------------------
Alice Nahon
"Het zal weinigen ontgaan zijn dat De Witte van Ernest Claes 100 jaar geworden is: onlangs bracht de Wereldbibliotheek een jubileumuitgave van de roman uit. Maar het is ook 100 jaar geleden dat een andere Vlaamse klassieker verscheen, met name de dichtbundel Vondelingskens van Alice Nahon."
"Als we de allicht tijdelijke populariteit van Delphine Lecompte even negeren, is Nahon waarschijnlijk nog steeds Vlaanderens bekendste dichteres."
Zo begint een artikel dat Doorbraak wijdde aan die verjaardag. Daaruit blijkt ook dat het beeld dat velen hebben van Alice Nahon behoefte heeft aan enige bijstelling.
Maskers, een gedicht van Alice Nahon
Aangebracht door Rudi Draye
(10 december 2020)
--------------------------------
The Crown
De Britse regering meent dat het koningshuis belasterd wordt in The Crown van Netflix, en heeft geëist dat het bedrijf een waarschuwing plaatst bij toekomstige afleveringen, om erop te wijzen dat het programma fictie is.
Het blad The Economist relativeert:
"Alle drama waarbij echte mensen betrokken zijn, is tot op zekere hoogte fictie: toen Charles en Diana elkaar in de ogen keken en beseften dat het voorbij was, was er niemand anders in de kamer waar dat gebeurde. Als de geportretteerden dood, fatsoenlijk en onbelangrijk zijn, kan het niemand schelen welke regels scriptschrijvers voor hen verzinnen. Maar als ze in leven zijn, overspelig zijn en de erfgenaam van de troon zijn, dan wordt het geheid penibel."
En het blad steekt de draak met de eis van de staatssecretaris van cultuur:
"De bezorgdheid van de regering over waarheidsgetrouwheid is welkom. Misschien zal de heer Johnson in de toekomst meer aandacht besteden aan de waarheid dan toen hij een campagne leidde om de Europese Unie te verlaten waarin hij beweerde dat Brexit het land 350 miljoen pond per week zou opleveren, of toen hij meer dan een jaar geleden zei dat er een handelsovereenkomst was. Ovenklaar. Die leugens zouden kunnen leiden tot een geopolitieke scheiding die veel rommeliger is dan die van de Windsors."
Aangebracht door Rudi Draye
(8 december 2020)
--------------------------------
Alle Menschen werden Brüder sein
Een boek van Paus Franciscus, de heilige vader van broederlijkheid
De rubriek Book of the Week van The Guardian van 29 november jl. was gewijd aan een nieuw boek van Paus Franciscus: Let us Dream - the Path to a Better Future.
Het boek is een distillatie van zomerbesprekingen met de Engelse katholieke commentator en auteur Austen Ivereigh, en het is een herkenbaar product van die vreemde, surrealistische eerste fase van de coronavirus-pandemie. Terwijl patiënten vochten om adem op overweldigde afdelingen intensieve zorgen, werd het stil in onze straten en de lockdown bracht de wereld tot stilstand. Onheil zoals dit, zegt Franciscus, kan een "drempel"-ervaring zijn die het ene tijdperk van het andere scheidt. "Dit is een moment om groots te dromen", schrijft hij, "om onze prioriteiten te heroverwegen - wat we waarderen, wat we willen, wat we zoeken - en ons te engageren om in ons dagelijks leven te handelen naar wat we hebben gedroomd."
"Let Us Dream heeft een spirituele aandrang en warmte die zowel gelovigen als anderen zal aanspreken."
Aangebracht door Rudi Draye
(7 december 2020)
--------------------------------
Tuinieren voor postactieven
Oude mensen, en postactieven in
het bijzonder, kunnen tot op hoge leeftijd blijven tuinieren.
Voorwaarde is wel dat ze logistieke steun krijgen van het
nageslacht…
In het dorpje Villers-Sainte-Gertrude schrijft een oude vader aan zijn enige zoon, die in de gevangenis zit:
"Beste Honoré,
Ik zal dit jaar in mijn moestuin geen aardappelen en groenten kunnen
planten.
Ik heb geprobeerd, maar het spitten valt me te zwaar.
Gewoonlijk hielp jij me daarbij, maar ja, dat zal nu niet gaan ...
Groetjes,
Je vader"
Een paar dagen later komt er antwoord uit de gevangenis:
"Beste pa,
Spit in hemelsnaam niet in de moestuin!
Daar heb ik de LIJKEN begraven!
Groetjes,
Honoré"
Natuurlijk lezen ze in de gevangenis mee wat er aan
briefwisseling binnenkomt.
Een dag later staan het Speciale Interventieteam en de lokale
politie aan het huis van de oude man.
Ze graven en spitten de hele tuin ondersteboven, op zoek naar de
lijken.
Er wordt niets gevonden.
De politiemensen verontschuldigen zich bij de man en vertrekken.
Twee dagen later is er opnieuw een brief uit de gevangenis:
"Hallo pa,
Blij met de tuin?
Groetjes,
Honoré"
Van op de scheurkalender aangebracht door Rudi Draye
(5 december 2020)
--------------------------------
Herfstadvies
Aangebracht door Rudi Draye
(5 december 2020)
--------------------------------
Go go go Girl!
Uit Knack Weekend:
Een vriendin stuurt dat ze zich een beetje moe voelt:
'Slecht geslapen, veel nachten na elkaar. En nu ben ik er ongelukkig
van.'
'Ondanks S.?' wil ik weten. S. is de nieuwe man die onlangs in haar
leven is verschenen.
'Daardoor juist', schrijft ze. 'Soms ben ik in de zevende hemel,
soms in paniek. Vandaag is het paniek.'
'Waarom paniek?'
'Ik weet het niet goed. Schrik om mij te smijten. Het voelt als een
vluchtreflex en dat is niet prettig.'
'Noemen ze dat geen bindingsangst?' vraag ik. Daar heb ik zopas een
verhelderend boek over gelezen. Liefdesbang is de titel. Het leek
wel voor mij geschreven. Ik doorgrondde patronen die mij al een
leven lang parten spelen.
'Ik heb vooral geen zin meer om in de klauwen van een foute man
terecht te komen', schrijft zij. 'En ik denk dat ik dat zelf niet zo
goed kan inschatten.'
In Knack Weekend van 21 oktober 2020 mijmert J.P. Mulders over de (herkenbare) dingen des levens.
Aangebracht door Rudi Draye
(4 december 2020)
--------------------------------
Kernuitstap
Als je de koppen in de kranten en op internet bekijkt, dan zie je dat het onderwerp kernuitstap erg controversieel is… Er zijn fervente voorstanders, én fervente tegenstanders, maar ook twijfelaars:
Komt die kernuitstap in 2025 er nu wel of
niet? Vivaldi-partijen zijn voorzichtig met beloftes
(VRT
Nieuws)
'Kernuitstap? Verlenging levensduur kerncentrales staat een
structurele oplossing in de weg'
(Knack)
Kernuitstap in 2025, droom of realiteit?
(Energie Vergelijken)
Schrap de wet op de kernuitstap
(De Standaard)
Hoe realistisch is de kernuitstap tegen
2025?
(Nucleair Forum)
Industrie roept Van der Straeten (Groen)
op: ‘Wees minister van Energie, niet van kernuitstap’
(De
Morgen)
N-VA biedt wisselmeerderheid aan om
kerncentrales na 2025 open te houden: "Moeten kernuitstap vermijden,
is rampzalig"
(VRT Nieuws)
Bond Beter Leefmilieu, Greenpeace en IEW
verwelkomen federale resolutie over capaciteitsmechanisme CRM
(Bond Beter Leefmilieu)
Van prijsstijgingen tot het klimaat:
waarom de Belgische kernuitstap een mijnenveld is
(Het
Laatste Nieuws)
Wat met kernuitstap? "Noodscenario voor
stroombevoorrading bestaat niet meer"
(Het Belang Van
Limburg)
Premier Alexander De Croo (Open VLD):
“Jongste kerncentrales kunnen langer openblijven bij
bevoorradingsprobleem”
(Het Belang van Limburg)
Het leek dan ook niet verstandig om het onderwerp op deze lockdownpagina ter sprake te brengen: heisa gegarandeerd uit alle hoeken. En dat is te betreuren: we zijn zo aan het evolueren dat elke standpunt tegenstanders wakker maakt die menen dat je fake news verkondigt, waardoor je als moreel slecht wordt weggezet. En dan is elk verder gesprek onmogelijk. En dat terwijl de essentie van politiek – en van democratie - toch de botsing van meningen zou moeten zijn.
Ik ging mijn vingers dus niet verbranden. Tot ik in De Tijd – eindelijk – een genuanceerder standpunt las van doctoraatsonderzoeker Joannes Laveyne: In het debat over de kernuitstap is er geen logische of enige keuze
In het debat over de kernuitstap overheerst profileringsdrang. Afhankelijk van het punt dat gemaakt dient te worden, wordt selectief met informatie gezwaaid.
Het debat over de kernuitstap is gepolitiseerd in een klassiek links-rechtsverhaal, waarbij iedereen een mening klaar heeft. Zoals vaker sneuvelen feiten en nuance. Het energiedebat heeft een grote handicap: het is zeer technisch. In de vertaling naar verteerbare informatie gaat de nuance verloren.
Het grotere plaatje is genuanceerd. Uit de studie van Energyville blijkt dat er geen reden is om de kerncentrales te sluiten, maar ook geen reden om ze langer open te houden.
Aangebracht door Rudi Draye
(2 december 2020)
--------------------------------
Black Friday
Hoe ver wil de ‘eindklant’ gaan?
De Standaard der Letteren
Zaterdag 29 november 2020
.jpg)
Charlotte Van den Broeck, dichter en schrijver
Een antwoord op een eigen actuele vraag in duizend woorden
Philadelphia, 29 november 1968. De tienjarige Billy Evans trekt ongeduldig aan de arm van zijn moeder. ‘Komaan, ma, straks is de lift vol!’ zeurt het jongetje. Zijn moeder heeft zes winkeltassen in de ene hand en met de andere probeert ze de kleine Mary, die uit protest op de grond is neergezegen, overeind te trekken. Haar handtas glijdt van haar schouder. ‘Billy, stop daarmee, houd mijn arm vast. We wachten onze beurt af.’
Het is trekken en duwen aan de liften in het warenhuis Gimbels. De warmte en de drukte in het pand zorgen voor een sikkeneurige stemming. Billy jammert wanneer de bel het sluiten van de liftdeuren aankondigt en ze nog steeds in de rij staan. Verderop weet Nola Stein net op tijd de bowlingspullen uit de armen van haar zus Ruth op te vangen. De zware doos doet Nola wankelen en ze stoot per ongeluk tegen een man die naast haar in de bak afgeprijsde sjaals staat te snuffelen. Een grom. Ruth ziet in haar ooghoek een theepot en baant zich door de krioelende menigte een weg naar de keramiekafdeling. ‘De Kerstman. Ik wil naar de Kerstman’, huilt een meisje alsof haar leven ervan afhangt. Winkelende lichamen plooien zich om elkaar heen. Er wordt voorgedrongen, gestoten en gegraaid, geschuifeld, gevonden en geclaimd. Verontschuldigingen en verwensingen vermengen zich met de kerstliedjes op de achtergrond. Buiten op Chestnut Street is het even druk als in de winkels. De trottoirs stromen over. Auto’s, bussen en trams staan stil vanwege de voortdurend overstekende voetgangers die zich van etalage naar etalage kriskras over de straten bewegen.
‘Als volgens een mannelijke theorie twee vrouwen een publiek zijn, dan verzamelde afgelopen vrijdag het equivalent van de troepen van Dzjengis Khan zich in en rond de warenhuizen op Chestnut Street’, bericht The Philadelphia Inquirer de volgende ochtend. Op de vrije dag na Thanksgiving waren er bijna een miljoen mensen in de binnenstad. De politie draaide shifts van twaalf uur. 204 extra agenten werden ingezet om de orde te bewaren en het verkeer te regelen. ‘Black Friday’ noemden de politiemannen van Philadelphia de overrompeling.
Het fenomeen, dat de start van de kerstinkopen betekent, escaleerde over de jaren tot een angstaanjagende vorm van koopwaanzin. Er lijken junglewetten mee gemoeid. Mensen kamperen op parkeerplaatsen van megastores, staan opeengepakt en tegen de toegangsdeuren aangedrukt tot het startschot voor de jacht gegeven wordt. Bloeddorst. Kopers zijn bereid om elkaar te lijf te gaan voor een televisietoestel in de afslag of een afgeprijsd setje pannen.
Tussen 2006 en 2018 vielen er in de VS twaalf doden en honderd zeventien gewonden op Black Friday. Schermutselingen in winkels mondden uit in knokpartijen en geweerschoten. Een winkelbediende werd vertrappeld.
Sinds een paar jaar zijn pushmarketingconcepten als Black Friday en Cyber Monday ook hier gemeengoed. Weken voor de monsterkortingen ingaan worden er brochures verdeeld en reclamemails rondgestuurd. Mis het niet. Cyberdeals. Extreme bodemprijzen. Zelfs als je niets nodig hebt, wordt je gevoel aangewakkerd dat er iets op de markt veroverd moet worden: de beste prijs.
Meer dan ooit, nu de winkels gesloten zijn, vindt de verovering online plaats. Minder gevaar om vertrappeld te worden, maar de strijd verlegt zich naar een plek achter de schermen. Het is piekseizoen voor postpakketten. Pakjesbezorgers, die vaak in onderaanneming werken, draaien twaalfurenshifts. In de eenrichtingsstraat waar ik woon is er tweemaal daags een opstopping als de bestelwagens hun ronde proberen af te werken. Gouden tijden zijn het voor hen echter niet. De bezorgers werken op commissie en krijgen tussen de 80 cent en 1,20 euro per afgeleverd pakje. Dat geldt zowel voor de enveloppe met oorbellen als voor de diepvriezer van dertig kilo. Op een goede dag kan een koerier rond de 125 pakjes bezorgen. Tel het maar uit.
Tijdens de eerste lockdown werd de druk op de bezorgdiensten voelbaar opgevoerd. In april van dit jaar bezorgde Bpost vierhonderdduizend pakjes per dag. Op Black Friday, met Sinterklaas en het eindejaar in het vooruitzicht, worden er recordvolumes van zeshonderdduizend pakjes per dag verwacht en het aantal tikt dag na dag aan. De druk op het postpersoneel is groot. Men vreest dat de dijken zullen breken. Vrachtwagens met elektronica cirkelen rond de laad- en loszones van postbedrijven tot ze hun vracht mogen lossen. Op de parking van een babyspullenwinkel staan zeven trailers met een half miljoen verpakte producten te steigeren. Magazijnen barsten uit hun voegen. Barcodes brullen om gescand te worden. De rijen aan de postkantoren en afhaalpunten worden langer en langer. De gemoederen lopen hoog op. De plexiglasschermen aan de loketten vertonen sporen van klauwen.
Vorige week weigerde een vrouw om het postkantoor te verlaten tot haar vermiste pakketje gevonden werd. Omdat er maar twee mensen tegelijk binnen mogen om de afstand goed te kunnen bewaren, slonk de wachtrij maar half zo snel. Onder de wachtenden klonken gebries, hoefgetrappel en sisklanken – het is niet opgetekend of de vrouw het postkantoor heelhuids heeft kunnen verlaten.
Vorige week liet Bpost weten dat het de verdeling van alle bestelde artikelen met de kerstperiode in het vooruitzicht niet meer kan verwerken. Een deel van de geadresseerden zal de pakjes zelf moeten gaan oppikken in het dichtstbijzijnde postkantoor of afhaalpunt. Het gaat om 5 procent van de ‘eindklanten’.
‘Het is ongezien, ongezien. Dat de mensen nu zelf hun pakjes moeten gaan ophalen is onvoorstelbaar’, reageert Dominique Michel, directeur van de federatie van handelaars, verontwaardigd. Het is niet zeker waar die verontwaardiging op doelt. Kunnen wij, de eindklanten, het niet opbrengen om in de plaats van naar de winkel naar het postkantoor te wandelen? Vreest de directeur de vertrappelingsdood van loketbedienden, vuistgevechten in de wachtrijen? Of is hij misschien pessimistisch over onze soort: de eindklant, evolutionair eindpunt van de consument, die zo bediend wordt, dat men vreest dat hij niet meer zal kopen als men het gekochte niet rechtstreeks in zijn of haar handen komt leggen.
Aangebracht door Rudi Draye
(30 november 2020)
--------------------------------
Coronavaccin beschikbaar in Nederland
In Nederland is het coronavaccin voor het eerst toegediend.
Naar omstandigheden zonder noemenswaardige bijwerkingen…
Aangebracht door Annemie Roppe
(29 november 2020)
--------------------------------
Machiavelli
Van Dale verwoordt de conventionele associaties die de naam oproept:
machiavellisme
genoemd naarNiccolò
Machiavelli (1469–1527), Florentijns staatsman
- staatsleer van Machiavelli, die berust op de gedachte dat ook moreel afkeurenswaardige middelen, zoals moord, veroorloofd zijn om de macht van de regeerders te vergroten
- sluwe, gewetenloze staatkunde of onderneming (waarbij het doel de middelen heiligt)
machiavellist
meedogenloos persoon, voor wie
het doel de middelen heiligt
Het is goed dat mensen ook de geschiedenis een kritisch bekijken en onderzoeken of de clichés die ons denken beïnvloeden, ook wel kloppen.
Filosofe Tinneke Beeckman deed dat in haar nieuwe boek met Machiavelli. Zij zegt daarover dat zij dankzij Spinoza een andere Machiavelli ontdekte: een geniale politieke denker uit de renaissance en een passionele liefhebber van vrijheid. Machiavelli is bij uitstek een denker voor een wereld in crisis. En zijn denken getuigt van een aanstekelijk lef om ideeën te lanceren én om te handelen.
In De Standaard van 14 november verscheen een interview met
Beeckman.
Machiavelli kan ons nog goed van pas komen:
"Je moet doen wat je kan doen, en de rest moet je loslaten. Het gaat erom dat je een evenwicht zoekt tussen de technocratische overmoed en gelatenheid. De illusie dat je alles controleert. Alsof je ook je eigen verlangens helemaal onder controle hebt, je eigen verbeelding. Alsof je niet altijd gedeeltelijk aan jezelf ontsnapt. Je bent niet helemaal rationeel. Het andere uiterste is het determinisme. Het systeem is zo sterk dat je er niets tegen kan inbrengen. Machiavelli’s concept van fortuna ligt daar precies tussenin. Je hebt een vrije wil, maar er zullen altijd dingen zijn die je niet naar je hand kan zetten. Dat mag je niet ontgoochelen. Integendeel, je moet altijd lef tonen. Je moet proberen te volharden in wat je kan, beseffende dat het misschien niet helemaal goedkomt. Hij predikt een realisme zonder wanhoop. Het is wat ons de komende jaren goed van pas kan komen."
Realisme zonder wanhoop. Dat doet me denken aan een uitspraak van Jacques Delors, van 1985 tot 1995 voorzitter van de Europese Commissie (een van de beste ooit). Toen hij jaren later nog eens in Brussel was, vroeg een journaliste hem wat hij vond van de toestand in Europa – waarschijnlijk wachtend op een vernietigend antwoord.
"Madame," antwoordde Delors, "j'ai l'optimisme de l'idéaliste, et le pessimisme du réaliste!"
Tineke Beeckman was ook te gast op Klara, in het programma Pompidou met Chantal Pattyn.
Aangebracht door Rudi Draye
(28 november 2020)
--------------------------------
Good Merning!
Aan het "weurd" is Officer Crabtree (gespeeld door Arthur Bostrom) uit de komische tv-serie van de BBC 'Allo 'Allo.
Crabtree is een Britse politieagent die onder de oorlog in Frankrijk werkt als undercoveragent, als medewerker van het Franse verzet. Hij staat bekend om zijn vreselijk Frans, maar zelf denkt hij dat hij vloeiend spreekt. Dat wordt in de serie weergegeven door hem klinkers verkeerd te laten uitspreken. Ironisch genoeg spreekt de Arthur Bostrom zelf vloeiend Frans.
Bij zijn eerste verschijning in de serie (na zijn parachutesprong die eindigde in de takken van een boom) ging de conversatie met "la résistance" als volgt:
"It is a copper!"
"Hello. Is anyone down there?"
"Oh my
God! Not another stupid Englishman!"
"Why have they sent us
another Englishman?"
"They sent me over because I speak French."
"Thank heavens for that."
"I have BROADEN GROOTINGS from British
ONTELLIGENCE HEADQUITTERS"
Bekijk een compilatie van zijn verschijningen in de serie
Wat je misschien niet weet, is dat Arthur Bostrom het spelletje nog altijd verder speelt. Zo kun je hem op YouTube zien met "actueel" nieuws.
"I was responsible for most of the negotiations for BROXIT, using my BIRK Good MIRNING France. And what you may NIT KNEW, is that I'm still CONSILTANT to the government, and it is MOO who is writing the conditions for LICKDOWN. Now, after Mr. JIHNSIN's address last SINDAY, some PURPLE have suggested the rules are a bit VOGUE. So here is some much-needed CLEARITY. …"
Aangebracht door Rudi Draye
(26 november 2020)
--------------------------------
Het prentenboek van Superopa
Het meest gedownloade bestand van onze lockdownpagina tot nu toe was het prentenboek 'Net geen Alzheimner' van Jean Nicolaï, een nostalgische verzameling bedoeld als opkikkertje tijdens de eerste coronagolf (op 9 mei jl.).
Jean heeft een vervolgeditie gemaakt, met alweer nostalgische plaatjes uit de 'tijd van toen'.
Aangebracht door Jean Nicolaï
(25 november 2020)
--------------------------------
De illustere illuminati
In de hedendaagse cultuur zijn vele verwijzingen te vinden naar de Illuminati, een geheimzinnig genootschap dat achter de schermen de wereld bestuurt en een nieuwe wereldorde wil stichten. Tenminste, dat is wat erover wordt gezegd. In bekende boeken en films spelen de Illuminati een rol en vele beroemde popsterren verstoppen de zogenaamde Illuminati-symboliek in hun videoclips en muziek. Maar wat is nu fictie en wat zijn de feiten? Het staat in ieder geval vast dat er een historische oorsprong is van dit illustere gezelschap.
.jpg)
Aangebracht door Marc Geusens
(24 november 2020)
--------------------------------
Waarom Vlamingen en Walen nooit op één lijn geraken...
Aan George Bernard Shaw wordt de uitspraak toegeschreven: "England and America are two countries divided by a common language". Shaw zat nooit verlegen om een aforistische uitspraak, en misschien heeft hij dit gezegd, maar alleszins niet geschreven.
Even tegendraads was Oscar Wilde, en die schreef wel: "We really have everything in common with America nowadays except, of course, language."
Wat moeten wij dan zeggen over onze Franstalige landgenoten? De communicatie met hen verloopt moeizaam, en zit bovendien vol valkuilen.
Je zou je tong aan de kat geven…
Hè???
Wat wij zeggen - wat zij zeggen
Feit is dat wij iets uit het hoofd leren, terwijl de Walen l’apprennent par cœur.
Hoe oud bent u? Vlamingen zijn 25 jaar, Walen ont 25 ans.
Walen maken van oud brood pain perdu, maar Vlamingen spreken van gewonnen brood.
Wie een beetje in het ootje wordt genomen, gaat groen lachen. Franstaligen zien het anders: rire jaune.
Een onervaren iemand is een groentje, voor de Walen echter un bleu.
Een blauw oog daarentegen is un œil au beurre noir!
Bij zoveel kleurnuances is het geen wonder dat Breughel erop uittrok met een schildersezel, terwijl Magritte gebruik maakte van un chevalet de peintre.
Van dieren gesproken: er is iets merkwaardigs aan de hand met de
kat.
Avoir un chat dans la gorge is
een kikker in de keel hebben.
Slapende honden wakker maken vertaal je als éveiller le chat qui dort.
De Vlaming geeft de pijp aan Maarten. De Franstalige daarentegen donne sa langue au chat.
Wie graag een appeltje voor de dorst heeft, moet in Wallonië garder une poire pour la soif.
In een restaurant krijg je wel eens een gepeperde rekening. Franstaligen vinden une note salée al erg genoeg.
In Vlaanderen is er geen kat op straat en in Wallonië il n’y a pas un chien en rue!
Aangebracht door Chris Vreven-Baert
(23 november 2020)
--------------------------------
Een president die weigert af te treden.
En de grondwet dan?
Wat gebeurt er als een president weigert af te treden?
Jeffrey A. Engel, de oprichter en directeur van het Center for Presidential History bij Southern Methodist University schrijft daarover in The Washington Post dat het land zich daarmee op totaal onbekend terrein bevindt.
Waarom hebben de Founding Fathers in wet of grondwet dan geen voorzieningen gemaakt voor dit specifieke scenario, van een president die simpelweg ontkende dat hij een verkiezing had verloren?
Het antwoord van Engel: omdat ze het zich niet eens konden voorstellen.
"Ze konden zich twee dingen niet voorstellen: dat iemand die president was geworden het zo totaal volkomen zou ontbreken aan gangbare rechtschapenheid dat hij het zou aandurven om zijn eigen belangen boven de eenheid van het land te stellen. En het tweede is, denk ik, dat ze zich niet konden voorstellen hoe een president die zo'n diepe minachting zou tonen voor de eenheid van het land en de legitimiteit van de Amerikaanse democratie met voeten zou treden en ondermijnen, waarom die persoon niet al lang zou zijn aangeklaagd en uit zijn ambt zou zijn ontzet."
Lees het artikel van The Washington Post
Aangebracht door Rudi Draye
(22 november 2020)
--------------------------------
Stad Gent streeft naar diverser personeel met ‘positieve actie’
.jpg)
Bron: Persruimte Stad Gent
De Standaard 18 november 2020
De Stad Gent wil als organisatie een weerspiegeling zijn van de Gentse samenleving. Daarom lanceert de schepen van Personeel, Bram Van Braeckevelt (Groen), een uitgebreid meerjarenplan dat moet leiden tot een ‘broodnodige versnelling’ op het vlak van diversiteit en inclusie. Het Gentse stadsbestuur maakt daarvoor jaarlijks meer dan 600.000 euro vrij.
In het meerjarenplan stelt het stadsbestuur dat het tegen 2025 af wil van het binaire man-vrouwdenken, om plaats te maken voor het spectrum aan genderexpressies op de werkvloer. Daarnaast streeft het ernaar dat zo’n 30 procent van de nieuwe collega’s buitenlandse roots heeft en 2 procent een arbeidsbeperking. Voor de huidige medewerkers komen er ook acties om aan de slag te gaan met diversiteit.
‘Als wij niet openstaan voor alle Gentenaars, wie dan wel?’, zegt schepen Van Braeckevelt, die het liever over ‘positieve actie’ dan over positieve discriminatie heeft. ‘Het is tijd om met álle Gentenaars aan de slag te gaan. Daarvoor is bij de stad een inhaalbeweging nodig.’
Bron: website Doorbraak
Aangebracht door Rudi Draye
(21 november 2020)
--------------------------------
Politici hebben een koning nodig
In het weekblad Tertio van 18 november 2020 verscheen een artikel van Bart Maddens: Politici hebben een koning nodig.
"Het koningschap is sinds Bijbelse tijden weliswaar geëvolueerd, desondanks is het in wezen ongewijzigd gebleven. De koning hoeft aan niemand rekenschap af te leggen. Bart Maddens beschouwt de koning binnen het huidige politieke systeem als een soort van black box Niemand weet precies wat daarin gebeurt."
Daarmee suggereert hij dat de koning ofwel een ongrijpbare, en dus onberekenbare factor is, of een excuusfiguur. Voor hem dus dat laatste.
Dat Bart Maddens teruggrijpt naar een (deels sappig) Bijbels verhaal is niet bedoeld als religieuze overweging, maar als politiek statement: het is in de politiek al eeuwen van dat.
Maddens verwijst naar de reactie van de profeet Samuël op de vraag van het volk om hun een koning te geven. De (misschien wel heel verrassende) waarschuwing van de profeet is als annex aan het artikel toegevoegd.
Aangebracht door Rudi Draye
(20 november 2020)
--------------------------------
Eenzaamheidsvirus slaat toe
Alle gekheid op een stokje: eenzaamheid is een van de majeure verwikkelingen van de coronacrisis. Het verschijnsel treft ons hard in ons individueel en ons sociaal leven. Het ging vóór Covid-19 al niet zo best met de verbondenheid van mensen, maar nu is de vereenzaming in een stroomversnelling geraakt.
In oktober verscheen het boek De eenzame eeuw – het herstellen van menselijk contact in een wereld die steeds verder ontrafelt van de Britse econome Noreena Hertz.
Naar aanleiding daarvan verscheen in De Tijd van 3 oktober 2020 een artikel We leven in eeuw van eenzaamheid.
Al voor de coronapandemie ons sociaal isolement opdrong, sluimerde de epidemische eenzaamheid door ons moderne leven. De Britse econome Noreena Hertz ontleedt eenzaamheid als de dominante emotie van onze tijd, met grote economische en politieke gevolgen. ‘Het is een sociale recessie.’
Eenzaamheid raast door alle lagen van de bevolking. De statistieken doen duizelen. In de VS beschouwen drie op de vijf volwassenen zichzelf als eenzaam. In Duitsland noemt twee derde het een ernstig probleem. Een derde van de Nederlanders geeft toe eenzaam te zijn, en een kwart van de Zweden. En bij ons? Uit de jaarlijkse geluksenquêtes van de UGent en een levensverzekeraar blijkt dat de helft van de Belgen met eenzaamheid kampt. In dit coronajaar is eenzaamheid de grote negatieve uitschieter.
Eenzaamheid is een mentale last met zware fysieke gevolgen. Het probleem weegt gevaarlijk op onze gezondheid. Eenzaam zijn is even slecht voor ons lichaam als het roken van 15 sigaretten per dag. Het verhoogt het risico op hartziekten met 30 procent, op dementie met 60 procent. Het stuurt onze bloeddruk en ons stresspeil de hoogte in en verlaagt de weerstand tegen infecties. "We zijn zo gebouwd dat eenzaamheid zo oncomfortabel is op fysiek en psychologisch vlak dat we andere mensen gaan opzoeken om dat tegen te houden" , zegt Noreena Hertz.
In het artikel komt ook Pascal Monette, de allereerste schepen voor eenzaamheid (Sint-Truiden) aan het woord: "Het zit overal. En vaak verscholen achter de façade van een schijnbaar perfect leven, zodat je uiterlijk niets merkt. Het kent geen kleur, leeftijd of sociale klasse. Ik praat zowel met leefloners als met ondernemers met een mooi palmares die in het dagelijkse leven heel belangrijk zijn, maar die daarbuiten toch met een groot gemis kampen."
Aangebracht door Rudi Draye
(15 ovember 2020)
--------------------------------
Van kindsbeen af
De leerkracht van het tweede studiejaar bevestigt dat Donald Trump toen ook al een recalcitrant kind was.
Aangebracht door Rudi Draye
(17 ovember 2020)
--------------------------------
"The Dutch"
Wie zijn dat eigenlijk?
In het Engels heeft het woord Dutch een aantal vrij negatieve connotaties.
Wij zouden dat in de schoenen van de Nederlanders kunnen schuiven, maar historisch houdt dat geen steek. Wij vielen ook onder die term. Maar wij niet alleen. Eigenlijk slaat het woord op het historische Duitse Rijk. Wat ons ultiem de gelegenheid biedt om de blaam op de Duitsers te werpen.
Gaston Dorren schreef er een interessant boek over: De Dutchionary. De website Historiek wijdde er een bespreking aan.
Double Dutch = wartaal, koeterwaals
Aangebracht door Rudi Draye.
(16 november 2020)
--------------------------------
Wijgel
Wij zijn intussen grondig vertrouwd met de regels in verband met het gebruik van ontsmettingsgel.
Voor sommigen is het toch nog wat verwarrend.
Of ze hebben het net héél goed begrepen…
De grote ontsmettingsmiddelen op de Antwerpse Meir
Bekijk een godvruchtig filmpje
Aangebracht door Chris Vreven-Baert
(14 ovember 2020)
--------------------------------
Kamala Harris
"Er is iets belangrijks gebeurd. Er is een vrouw in het Witte Huis. En dat is toch een heuglijk feit voor alle vrouwenrechtenactivisten, voor alle bewegingen die naar gendergelijkheid streven. Ik denk dat we daar, over de politieke grenzen heen, heel blij mee kunnen zijn. Deze vrouw is dan ook nog eens van diverse afkomst: Jamaica, Indië: je merkt daar het pluralisme, de superdiversiteit van de Verenigde Staten nu ook vertegenwoordigd wordt in het Witte Huis, en dat is echt een heel grote stap."
Werner De Saeger, Cambridge University en docent Internationaal en Europees recht PXL.
Lees een portret van Kamala Harris
Aangebracht door Rudi Draye
(13 ovember 2020)
--------------------------------
Verlos ons van het kwade
Naar aanleiding van de aanslag in Nice op 29 oktober jl. schreef Boudewijn Bouckaert op de website Doorbraak een column: Verlos ons van het kwade, met onder meer het beeld voor ogen van één van de slachtoffers, koster Vincent Loaquès.
"Vincent Loquès, een ‘ collaborateur laïque’ [lekenmedewerker], geen kwezel maar een doorbrave man die ervoor zorgde dat de gelovigen op een nette wijze hun ‘ Salut à Jésus’ konden brengen en in een gepaste omgeving konden bidden voor hun geliefden. Deze eenvoudige goedheid werd vernietigd met barbaarse messteken onder het haatdragend geschreeuw van de naam van een god die voor een deel van zijn aanbidders geen rivalen mag dulden. Wie zoiets doet, is echt slecht, in de ouderwetse volle betekenis van het woord."
.jpg)
Aangebracht door Ghislain Duchateau
(11 ovember 2020)
--------------------------------
Eentje om het af te leren
Aangebracht door Rudi Draye
(10 ovember 2020)
--------------------------------
Een catastrofe afgewend
CNN-reporter Van Jones kan zijn tranen niet bedwingen: "Rehabilitatie voor al die mensen die echt geleden hebben."
Het is toch een unieke belevenis:
De feestvreugde in de straten van alle grote steden.
Bij mijn weten nog nooit gebeurd in de recente geschiedenis.
Het dichtstbij kwam Obama in 2008 met "Yes, we can."
Het heeft iets van een bevrijdingsfeest:
Het einde van een oorlog.
Meer dan de strijd tussen tegenstanders
ging de strijd tussen Goed en Kwaad?
De afloop is de slotscène van een Shakespeariaans drama:
de held heeft zichzelf vernietigd
door zich tegennatuurlijk te gedragen.
Na de overwinning is er is dan weer hoop.
We kunnen weer dromen.
Het feest van The American Dream.
Dat wij meevieren
bewijst hoe het krijgsgewoel ook hier te voelen was,
en ook ons weefsel beroerde.
Een man en een vrouw zijn nu drager van die hoop.
In ons achterhoofd weten we nu al dat die hoop
te groot is om door één man en één vrouw te worden gedragen.
Eén Trump is verslagen, maar trumpisme nog niet.
Maar diepe hoop en grote dromen zijn even goed legitiem:
Zolang we die dromen blijven dromen, hebben we het bij het rechte
eind.
Zoals Ronald Reagan – tot nu toe een van de meest onwaarschijnlijke
presidenten,
maar wel een perfect communicator zei: "You ain't seen nothing
yet."
Het leek aanvankelijk een dubbeltje op zijn kant.
De geschiedenis moet nog worden geschreven
maar de man in het Witte Huis maakte waarschijnlijk één fatale
misrekening.
In februari 2020 waarschuwde een van de weinig nog helder denkenden
in zijn omgeving:
"Mijnheer de President, corona kan u uw presidentschap kosten."
Waarop de man in het Witte Huis, denkend dat hij president was voor
zichzelf,
de schouders ophaalde:
"Wat heeft dat klote virus met mijn presidentschap te maken?"
Het zou betekenisvoller zijn geweest als het Kwaad zelf op het spel
had gestaan.
Maar in precies die harteloosheid was dat uiteindelijk allicht toch
het geval.
Mijn geliefde krant The Guardian werd er lyrisch van:
Het Amerikaanse volk heeft vier jaar van schurkig presidentschap afgewezen. Ze hebben welvoeglijkheid verkozen boven ontwrichtging, feit boven fictie, waarheid boven leugens en empathie boven hardvochtigheid. Ze hebben de afgelopen vier jaar van gemeenheid, tweedracht, racisme en aanhoudende aanvallen op de constitutionele democratie verworpen. En zelfs als Trump ongegronde en gevaarlijke uitspraken doet over fraude en hij juridische acties verzint, dan is het duidelijk dat 75 miljoen Amerikanen verder gaan.
Maar nu begint het echte werk.
Trump uit het Witte Huis verwijderen is één ding – Amerika weer op orde krijgen is iets heel anders. Het gevaar bestaat dat progressieven en gematigden te veel vertrouwen stellen in het vertrek van Trump en te weinig in wat nodig is om de diepgewortelde problemen aan te pakken die zullen blijven bestaan nadat hij het Witte Huis verlaten heeft. Als de spontane, feestelijke en aandoenlijke vieringen - eenmaal voorbij zijn, zal de erkenning nodig zijn dat Amerika gebroken was lang voordat het Trump koos, en zijn vertrek is geen garantie dat het land zich zal herstellen. Veel van de alomtegenwoordige problemen waarmee de VS kampen, dateren van vóór Trump.
Twee democratische presidentschappen in de afgelopen 30 jaar hebben deze problemen niet substantieel aangepakt: een grimmige raciale welvaartskloof, verslechterende schoolsegregatie, scherpe ongelijkheid, een klimaatcrisis en een democratisch deficit in het hart van het Amerikaanse kiescollege zijn slechts enkele van de systemische problemen waarmee de nieuwe president wordt geconfronteerd.
Dezelfde krant publiceert een lange opluchting van de Amerikaanse schrijfster Francine Prose:
Een catastrofe is afgewend.
Shakespeare
Hail, king! for so thou art: behold, where stands
The usurper's cursed head: the time is free:
I see thee compass'd with thy kingdom's pearl,
That speak my salutation in their minds;
Whose voices I desire aloud with mine:
Hail, King of Scotland!
(Macbeth)
Aangebracht door Rudi Draye
(08 november 2020)
--------------------------------
De natuur geeft geen antwoord
In de Standaard der Letteren van 26 september jl. verscheen een bespreking van Tegen de natuur, een essay van Lorraine Daston, tot aan haar pensioen directeur van het Max Planck Institut für Wissenschaftsgeschichte in Berlijn.
Mensen hebben blijkbaar de onweerstaanbare neiging om zich te spiegelen aan "de natuur" om hun gedrag, ook hun moreel gedrag, te bepalen of te verantwoorden.
Dat is een verkeerde opstelling, argumenteert Daston: de natuur geeft géén antwoord.
Voor wie met de Postactieven op 13 oktober Labiomista bezocht is dit extra stof tot nadenken...
Aangebracht door Rudi Draye.
(05 november 2020)
--------------------------------
America op een kruispunt
Als dat niet vragen is om het onmogelijke:
Laat de Amerikanen vandaag hun verstand gebruiken.
De jeugd heeft alleszins goed opgelet.
.jpg)
Aangebracht door Rudi Draye
(03 november 2020)
--------------------------------
Kindergelach tussen de graven
In de krant (De Standaard) van vandaag, Allerzielen 2020, verscheen een column van Joren Vermeersch die duidelijk maakt waarom Allerheiligen een feestdag is.
Gisteren was het Allerheiligen, ik trok naar het graf van mijn grootouders. Mijn kinderen hebben hen maar kort gekend, zeker de jongste, en toch wilde ik hen absoluut mee. Mooie tradities kun je niet vroeg genoeg aanleren. Maar kinderen blijven kinderen. Ze zitten propvol energie, zijn moeilijk in te tomen en nog moeilijker aan te sturen. Bij het graf kon ik hen nog net even stil laten zijn, waarna ze een bloemetje neerlegden op de zerk. Daarna was er geen houden meer aan. Tussen het arduin stoven ze uit elkaar. Tikkertje spelen. ‘Zonder roepen en tieren’, zei ik nog, maar weg waren ze al.
Aangebracht door Rudi Draye
(02 november 2020)
--------------------------------
Dia de los Muertos
Dag der Doden (Dia De Los Muertos) is een tweedaagse feestdag (in Mexico en sommige andere Spaanssprekende landen) op 1 en 2 november, die de levenden en doden herenigt. Families creëren ofrenda's (huisaltaren) om hun overleden familieleden te eren. Deze altaren zijn versierd met felgele goudsbloembloemen, foto's van de overledenen en het favoriete eten en drinken van degene die wordt geëerd. Aangenomen wordt dat de offergaven bezoeken uit het land van de doden aanmoedigen, omdat de overleden zielen de gebeden horen, hun voedsel ruiken en deelnemen aan de vieringen!
Ter voorbereiding van Dia de los Muertos worden graven versierd - Valle de Chalco, Mexico
Aangebracht door Rudi Draye
(31 oktober 2020)
--------------------------------
No Corona!
Er circuleren op het internet heel wat opnames van eenmanskoren of orkesten: kunstenaars die op hun eentje een gans koor of orkest in mekaar knutselen.
Dit is een leuke, met een nieuwe tekst.
No corona!
No corona!
The days are getting longer,
My cabin fever stronger!
All due to bat spit!
On my couch now, I must sit
In my pajamas!
But when the quarantine is done,
When we can gather all again as one
We'll celebrate the things
We took for granted,
All over the planet,
And we will rise again!
Rise again!
Vinceremo!
Year 2020 has been tough,
We're holding out our hopes for 2021!
Get lost Corona!
De dagen worden langer
Mijn kotkoorts sterker!
Allemaal vanwege vleermuisspuug!
Nu moet ik op de sofa zitten
In mijn pyjama!
Maar als de quarantaine over is,
Als we allemaal weer als één groep kunnen samenkomen
Dan vieren we
Wat we ooit vanzelfsprekend vonden
Overal ter wereld.
En we zullen weer rechtkruipen!
Verrijzen!
Aangebracht door Chantal Van Herzeele
Dit is een parodie op Nessun dorma uit de opera Turando van Giacomo Puccini
Nessun Dorma (Luciano Pavarotti)
(27 oktober 2020)
--------------------------------
Taalachterstand is niet de ultieme oorzaak van ongelijkheid in het onderwijs
In Het Belang van Limburg van zaterdag 24 oktober verscheen een interview van Liliana Casagrande met professor Orhan Agirdag (afkomstig van Heusden-Zolder), naar aanleiding van de publicatie van zijn boek Onderwijs in een gekleurde samenleving.
Uitgeverij EPO schrijft het volgende over het boek: "Ongelijkheid, segregatie, lage verwachtingen, taalachterstand, racisme: ons onderwijs staat voor grote uitdagingen. Veel van de studieboeken en cursussen die de toekomstige generaties professionals klaar moeten stomen, schieten tekort."
In het boek, dat stilaan veel weerklank krijgt, legt Orhan Agirdag ook uit hoe kwaliteitsvol onderwijs en diversiteit kunnen samengaan. “Minderheden moeten hun kinderen niet per se naar witte scholen sturen, ze moeten voor zichzelf opkomen”, vindt Agirdag. De oprichting van eigen scholen kan daarbij helpen. “Ze zullen heel erg hun best doen om van die school een succes te maken. Dat zagen we indertijd bij de paters en zusters die katholieke scholen oprichtten en dat zien we ook bij de islamitische school in Maastricht, een van de succesvolste van het land.”
Een interview met gekruide uitspraken…
"Je hebt verschillende factoren van uitsluiting: opgelegde segregatie, vooroordelen, lagere verwachtingen, discriminatie. Zelden bewust, maar als de verwachting is dat je als Turk uit Heusden-Zolder niet zal slagen, dan hoef je zelfs niet te discrimineren."
Aangebracht door Rudi Draye.
(26 oktober 2020)
--------------------------------
In den beginne was het hiervoormaals
In de rubriek Desalniettemin van de De Standaard van 26 oktober 2020 heeft Filip Van Ongevalle over een film die op Film Fest Gent werd vertoond:
"Het hiernamaals, dat kennen we. Daar kan u, al naargelang van het geloof dat u aanhangt, rijstpap eten met gouden lepels of plezier maken met 72 maagden. Maar hebt u al gehoord van het hiervoormaals? Ik ook niet. Tot afgelopen vrijdag op het Film Fest Gent. In het hiervoormaals wordt onze ziel klaargestoomd voor het leven. Ons karakter wordt er geboetseerd en als we klaar zijn, met al onze onvolkomenheden al voorgeprogrammeerd, nemen onze zielen een sprong in het diepe, richting aarde. Goodbye en good luck."
Het hiervoormaals was mij totaal onbekend. En dat vind ik niet eerlijk. Ik eis een herkansing. Of anders een substantiële compensatie. Door uitstel van het hiernamaals wil ik me laten vermurwen…
Over de film Soul
Wat maakt jou nou eigenlijk jou? In november maak je in de gloednieuwe film 'Soul' van Pixar Animation Studios kennis met Joe Gardner. Joe is muziekleraar op een middelbare school en krijgt de kans om in de beste jazzclub in de stad te spelen. Eén klein missertje zorgt er echter voor dat hij in The Great Before belandt, een magische plek waar nieuwe zielen hun persoonlijkheid, maniertjes en interesses krijgen voordat ze naar de aarde gaan. Joe is vastberaden om terug te keren naar zijn oude leven en schakelt de hulp in van de wijze ziel 22, die dat hele menselijke gedoe maar raar vindt. Terwijl Joe aan 22 wil laten zien wat er zo leuk is aan het leven, ontdekt hij wellicht antwoorden op een aantal levensvragen.
Aangebracht door Rudi Draye.
(26 oktober 2020)
--------------------------------
Koen Vanmechelen:
Ik ben hoopvol, want ik geloof in het leven
In een bijlage van Het Belang van Limburg van 24 oktober 2020 verscheen een artikel over en met Koen Vanmechelen, naar aanleiding van zijn open-atelierdag op 8 november.
De Postactieven die onlangs Biomista bezochten zullen het ongetwijfeld met belangstelling lezen. En diegenen die er niet naartoe konden of durfden ook.
.jpg)
"Als kunstenaar leef ik van wat er rond me gebeurt. Vandaag zit ik in de sloppenwijken van Johannesburg, morgen op een concert van het Wiener Philharmoniker. Die wereld van contrasten staat me toe om relatief naar de wereld te kijken. En dan zie ik dat we nog altijd een luxeleven hebben ten opzichte van hét leven. Een lockdown, dat was vooral afgesteld op welstellende mensen. Een tuin, een grote living, een computer, voor wie het goed had, leek het bijna een verlengde vakantie. Dat konden mensen die met zessen in een krap appartementje zaten, en die niet eens in het park mochten gaan zitten, niet zeggen."
"[De kunst] toont mensen de contradictie van ons bestaan. Kijk naar de pandemie: we zitten gevangen om vrij te kunnen zijn. Ik zeg al dertig jaar dat dit kon gebeuren. We zijn als mens te ver de natuur aan het binnendringen, komen op plaatsen waar we niet thuishoren en verstoren er een symbiose die we niet begrijpen. Als de vleermuis het coronavirus heeft, is dat goed voor hen beide: het virus heeft een gastheer waarin het zich kan ontwikkelen, en de vleermuis houdt de mens op een afstand. Toch willen we die cirkel doorbreken.”
Aangebracht door Jos Welkenhuyzen.
(24 oktober 2020)
--------------------------------
Artistieke (mis)vorming
Een klein jongetje ging voor het eerst naar school.
Het was nogal een grote school, maar toen het jochie merkte dat hij
vanaf het speelplein direct de klas in kon stappen was hij blij en
leek de school niet meer zo groot.
Op een ochtend zei de juf: "Vandaag gaan we een tekening maken."
Mooi, dacht het jongetje, want hij hield van tekenen.
Hij kon leeuwen tekenen en tijgers en boten en treinen.
Hij pakte zijn kleurpotloden en begon te tekenen, maar de juf zei:
"Wacht, nog niet beginnen," en ze wachtte tot iedereen klaar was.
"We gaan bloemen tekenen" zei de juf toen.
Oké, dacht het ventje
en hij begon mooie bloemen te tekenen met oranje en roze en blauw.
Maar de juf zei: "Wacht!"
Ze maakte een tekening op het bord.
Een rode bloem met een groene steel.
De jongen keek naar de bloem
van de juf.
Hij vond zijn bloemen veel mooier, maar dat zei hij niet.
Hij draaide het papier om en tekende een bloem zoals die van de juf,
rood met een groene steel.
Een andere keer zei de juf: "We gaan iets maken van klei."
Leuk, dacht hij, want hij kon allerlei dingen maken van klei:
slangen, sneeuwpoppen en olifanten en muizen
en hij begon de klei
al te kneden.
Maar weer zei de juf: "Wacht even, ik zal het jullie voordoen."
En ze liet de kinderen zien hoe ze een diep bord moesten maken.
Het jochie maakte weer een bal van zijn klei en maakt een bord net
zoals de juf.
Het duurde niet lang of hij leerde om te wachten en te maken wat de juf voordeed.
Toen verhuisde het gezin naar een andere stad en het jochie moest naar een andere school.
Tijdens zijn eerste schooldag zei de juf: "Vandaag gaan we een
tekening maken."
"Mooi, dacht hij en hij wachtte tot de juf hem vertelde wat hij doen
moest.
Maar de juf zei niets.
Ze liep rond door de klas.
Toen ze bij het jochie kwam, vroeg ze: "Maak jij geen tekening?”
"Jawel" zei hij. "Wat gaan we tekenen?"
"Dat weet ik pas als jij de tekening gemaakt hebt."
"Maar hoe moet ik die tekening dan maken?"
"Hoezo? Gewoon zoals je zelf wil!"
"Mag ik zelf de kleuren kiezen?"
"Natuurlijk, als iedereen dezelfde kleuren gebruikt, hoe weet ik dan
welke tekening van wie is?"
"Dat weet ik niet," zei het ventje en hij begon te tekenen.
De bloem was rood met een groene steel.
(Geplukt van Facebook door Rudi Draye)
"Most learning is not
the result of instruction.
It is rather the result of unhampered participation in a meaningful
setting.
Most people learn best by being "with it,"
yet school makes them identify their personal, cognitive growth
with elaborate planning and manipulation."
"Schools themselves
pervert the natural inclination to grow and learn
into the demand for instruction."
Ivan Illich, Deschooling Society
"Leren is meestal
niet het resultaat van instructie.
Het is eerder het resultaat van onbelemmerde deelname aan een
zinvolle kring.
De meeste mensen leren best door "erbij betrokken" te zijn.
Maar scholen doen ze hun persoonlijke en cognitieve groei
identificeren met minutieuze planning en manipulatie."
"Het zijn de
scholen zelf die het de natuurlijke neiging om te groeien en te
leren
doen ontaarden in een vraag naar instructie."
(22 oktober 2020)
--------------------------------
Impressie
Corona, en je bent bang of een vakantie wel kan doorgaan.
Je vrouw is net gepensioneerd en je trip naar Firenze heb je moeten
afzeggen.
Maar, gepensioneerden zijn volhouders.
De wereld ligt open.
Het gekibbel over een andere bestemming hoort erbij.
En toch, Wuhan, China.
Verafgelegen hoorde je iets over een dodelijk virus.
Corona, januari 2020.
Voor mij enkel bekend als de kroon rond de zon.
Wat? Een dodelijk virus, meester op aarde?
Je bekijkt de beelden, en slaat ze op bij alle miserie van de
wereld.
Maar wij zijn die wereld niet. Europa, untouchable.
Tot eind februari, begin maart. Corona bereikt ons.
Mondmaskers beheersen het nieuws.
Alles wordt exponentieel: besmettingen, opnames, doden.
Armageddon.
Lockdown, virologen en ontkenners beheersen het nieuws.
Maar in juli kunnen wij met zijn allen op vakantie.
Tegen beter weten in.
Toeristen en lobby’s dachten sterker te zijn dan covid-19.
Het virus wachtte en greep zijn kans.
Oktober 2020.
De exponentiële curve stijgt erger dan in maart - april.
Wat met onze toekomst?
Aangebracht door Paul Collin.
(20 oktober 2020)
--------------------------------
Geen soldaat van de profeet
"Door Samuel Paty, een 47-jarige gedreven leerkracht, de keel over te snijden met een keukenmes, kom je niet dichter bij Mohammed. Je maakt de kloof tussen jou en je idool alleen groter. Echte liefde toont zich in kleine gebaren. Zoals een profeet volgen die niet perfect is en dingen deed je nu niet meer zou doen, omdat je beseft dat in iemands voetstappen treden niet wil zeggen dat je oogkleppen moet opzetten."
Dat schrijft auteur en journalist Chams Eddine Zaougui vandaag in De Standaard, naar aanleiding van de moord op de Franse leraar Samuel Paty.
Aangebracht door Rudi Draye.
(19 oktober 2020)
--------------------------------
Meest vernietigende protestsong van het Trump-tijdperk
Op 15 oktober lanceerde zangeres Demi Lovato in Los Angeles haar song Commander in Chief (Opperbevelhebber), waarin ze afrekent met Trump.
Opperbevelhebber, eerlijk gezegd
Als ik de dingen deed die u doet
Ik kon niet slapen, serieus
Weet u zelfs wel wat waarheid is?
We zijn in een crisistoestand, mensen sterven
Terwijl u grondig uw zakken vult
Opperbevelhebber, hoe voelt het om nog in staat te zijn
Om te ademen?
Volgens The Guardian het meest vernietigende protestlied van het Trump-tijdperk.
Beluister het lied (met vertaling en bespreking)
.jpg)
Aangebracht door Rudi Draye.
(17 oktober 2020)
--------------------------------
Museum Bokrijk
Het museum van Bokrijk bestaat meer dan vijftig jaar.
Ons verleden blijft er tot leven komen.
Aangebracht door Ghislain Duchateau.
(16 oktober 2020)
--------------------------------
Zet ons maar in quarantaine
We hebben het verdiend
Nu de besmettingscijfers in een duizelingwekkend tempo door het dak schieten, dringt een nieuwe lockdown zich op. Geen slimme lockdown of wat gehannes met sluitingsuren en avondklokken, neen, een echte, rigoureus bewaakte lockdown. Thuisblijven. Allemaal. Voor een maand of twee.
Roderick Six steekt in De Standaard het vermanende vingertje strak op: we zullen het uit onszelf nooit leren. Wie niet horen wil, moet voelen.
Aangebracht door Jos Welkenhuyzen.
(14 oktober 2020)
--------------------------------
Nobelprijs literatuur
De nobelprijs literatuur 2020 gaat naar de Amerikaanse Louise Glück.
Aangebracht door Ghislain Duchateau.
(12 oktober 2020)
--------------------------------
Don't cry for me
Don't cry for me, White House Staffers
Don't cry for me White House staffers
The truth is I will infect you
All through my tweeting
My mad existence
I broke my promise
Won't keep my distance
I always say too much
Never mind the thousands of lies I have told to you
As for wearing masks and acting sane
That is nothing I will ever do
So don’t cry for me secret service
Though Covid might just well kill you
While on my joyride I spread the virus
I broke my promise
Won't keep my distance
Vertaling: Huil niet om mij
Huil niet om mij, stafleden van het Witte Huis
De waarheid is dat ik je besmetten zal
Met al mijn tweeten,
Mijn waanzinnige leven
Ik heb mijn belofte gebroken
Houd geen afstand
Ik zeg altijd teveel
Let niet op de duizenden leugens die ik je heb verteld
Over dat dragen van maskers en gezond handelen
Dat is iets dat ik nooit zal doen
Dus huil niet om mij, geheime dienst
Hoewel Covid je misschien wel de dood injaagt
Tijdens mijn sluikrit verspreidde ik het virus
Ik heb mijn belofte gebroken
Ik zal geen afstand bewaren
Aangebracht door Rudi Draye.
(10 oktober 2020)
--------------------------------
Planken zagen en klompen maken
Bericht van Egon Duchateau, neef van Ghislain Duchateau
Mijn grootvader Guillaume Duchateau was in de eerste wereldoorlog schrijnwerker.
De planken die hij gebruikte werden door hem en een helper met de
hand gezaagd.
Om de te volgen zaagsnede aan te duiden werd een koordje gebruikt
dat men eerst met droog blauw poeder inwreef. Het koordje werd dan
aan de uiteinden van de boom strak vast getrokken.|
Dan lichtte men het koordje in het midden omhoog en liet men het
tegen de boomstam stuiteren. Het blauwe poeder trok dan een lange
rechte streep op het hout die men bij het zagen mooi moest volgen.
Die bewerking werd op regelmatige afstanden herhaald en gaf de dikte
van de planken aan. Natuurlijk werden die streepjes boven en onder
aangebracht.
.jpg)
De boom werd aan de twee uiteinden gesteund en met een grote zaag aan beide uiteinden voorzien van een houten handvat werden de planken één voor één gezaagd. Het zagen gebeurde door twee personen. Het zwaarste werk gebeurde door de man boven, die moest de zaag telkens naar boven trekken. (arme rug).
De tanden van de zaag waren naar beneden gericht, zodat de man beneden al het zaagsel over zich heen kreeg. De foto toont hoe dit gebeurde. Mijn vader heeft rond 1925 ... 1928 nog op dergelijke manier planken helpen zagen, maar toen kwamen de zagerijen op de proppen die aangedreven werden door stoommachines of zware dieselmotoren en verdween het handzagen voorgoed.
Mijn vader vertelde mij dat zij aan het zagen waren en dat hij tegen zijn vader (mijn grootje) zei: "Het gaat goed vooruit, ik zit al aan de tweede streep, en gij nog maar aan de eerste". Natuurlijk dat er dan geduveld werd op elkaar.
De zaag, die een driehoekige vorm vertoonde (zie foto) en ongeveer twee meter lang was, heeft nog lang in mijn ouderlijke woning gelegen en werd later gewoon in het schroot gegooid. Ik herinner mij dat de tanden van die grote vreemde zaag ongeveer 2 cm van elkaar stonden en de vorm hadden zoals de snavel van een arend.
En ja, ... mijn grootvader was ook klompenmaker. De klanten kwamen bij het bestellen van een paar klompen hun voeten eerst laten meten. Dan werden de klompen met de hand op maat gemaakt. Toen de vraag naar klompen taande werd mijn grootvader in 1928 molenaar. Die molen heb ik bewaard en mooi operationeel gerestaureerd (zie foto).
Egon Duchateau
Aangebracht door Ghislaiin Duchateau.
(8 oktober 2020)
--------------------------------
Ziek van Politiek
In De Standaard Weekblad van zaterdag 26 september stond een artikel Ziek van Politiek.
Het artikel verscheen vóór de Vivaldi-partijen "het land redden" en zou daarom als achterhaald terzijde geschoven kunnen worden, aangezien "alles weer normaal is" en de coalitie ervan uitgaat dat de diepe afkeer van de politiek nu geen grond meer heeft.
Het artikel heeft daar zo zijn bedenkingen bij. Het grondthema is de democratische uitdaging. Partijpolitiek zou die moeten aankunnen, maar dat blijkt net het probleem te zijn.
Enkele bedenkingen uit het artikel:
- In België wordt iets pas beleid als het de zegen heeft gekregen van tig partners en stakeholders, partijen aan beide kanten van de taalgrens, federale en deelstaatregeringen, vakbonden, werkgevers, enzovoort. Dat maakt ons bestel ultragevoelig voor verlamming. Het is allemaal dringend, de druk loopt hoog op, maar de Wetstraat heeft lood in de schoenen.
- De consensusdemocratie leidt tot door velen gedragen beleid, maar betekent ook dat alle partijen en hun programma’s in een grijs bad worden gedompeld. De Wetstraat is een grote compromissenmachine. De kiezer stemt, ziet vervolgens niet waar zijn of haar partij het verschil heeft gemaakt, verliest verder zijn vertrouwen, stemt radicaler, wat de klassieke partijen tot nog grotere coalities noopt, wat tot nog meer grijze besluitvorming leidt. Het is een infernale cirkel van wantrouwen.
- De drang van elke politieke partij apart om koste wat het kost geloofwaardiger en sterker over te komen dan de andere partijen leidt tot een steeds grotere ongeloofwaardigheid en zwakte van het politieke veld als geheel.
- Door de niet-aflatende krimp zijn de partijen meer rem dan motor voor de agenda die ze willen realiseren. Minder stemmen betekent minder gewicht, minder gewicht betekent minder slagkracht om verkiezingsbeloftes na te komen, betekent minder stemmen enzovoort.
- De beste mensen die met politiek bezig zijn, hebben de partijpolitiek totaal opgegeven.
- De politieke instellingen bieden de burger te weinig kansen om deel te nemen. Ze vragen meer dan enkel om de vier jaar te mogen gaan kiezen.
- De politiek moet vooral meer daadkracht vertonen. Het spanningsveld tussen realiteit en droom, beleid en communicatie is ongelofelijk groot geworden. De Wetstraat delft daarmee het eigen graf almaar dieper.
Zou het tot stand komen van de zevenpartijencoalitie al die problemen nebben opgelost?
Aangebracht door Rudi Draye.
(6 oktober 2020)
--------------------------------
Trump allerpositiefst
Aangebracht door Rudi Draye.
(4 oktober 2020)
--------------------------------
De weigering om na te denken over de toekomst
In De Standaard van 19 september 2020 verscheen een stuk van Ramsey Nasr, ooit Stadsdichter van Antwerpen en Dichter des Vaderlands in Nederland. Hij heeft het over de "compleetdenkers" die fulmineren tegen de coronabeperkingen
"Meerdere peilingen geven aan dat zo’n 10 procent van de Nederlanders denkt dat het coronavirus onderdeel is van een complot om die hardwerkende Nederlander op de knieën te krijgen. Dat zijn 1,7 miljoen mensen. Bijna 30 procent weet het nog niet zeker – maar laten we even focussen op die 10 procent. Deze ‘compleetdenkers’, zoals ze zich graag noemen, geloven bijvoorbeeld dat onze politici hopen dat wij corona krijgen, omdat zijzelf aandelen hebben in de farmaceutische industrie. Deze mensen weten ook waarom Bill Gates zoveel van zijn eigen geld pompt in het verkrijgen van een vaccin: hij gaat microchips erin verwerken zodat we voortaan overal te volgen zijn. Gates heeft lange tentakels. En is het Gates niet, dan wel die andere grootgeldbezitter, de Hongaarse Jood George Soros. Hé, daar komen we op bekend terrein: de Jood als octopus."
"Wat deze mensen verbindt, naast historisch besef als een gapende leegte, is dat ze weigeren na te denken over onze toekomst. De wereld is totaal veranderd. Deze groepen blokkeren elke poging daarmee om te gaan. Liever richten ze zich tegen De Ander. Wie dat is? Nu eens de politicus, dan weer de kunstenaar, de media, de Jood, de vluchteling, de immigrant, de wetenschapper, de antiracismedemonstrant, de milieubeschermer, de elite, Europa, de overheid. Kortom: ‘Hoe ge het allemaal maar wilt noemen’. En, kers op de taart, ‘allen die het toelaten’. Ik geloof dat we daarmee de volledige samenleving wel gecoverd hebben."
Aangebracht door Rudi Draye.
(4 oktober 2020)
--------------------------------
Prinses Delphine van Saksen-Coburg
Aangebracht door Rudi Draye.
(2 oktober 2020)
--------------------------------
Herfstdag
Heer, het is tijd. De zomer was zeer groot.
Leg nu je schaduw op de zonnewijzers
en woel de velden met de winden bloot.
Gebied de laatste vruchten vol te zijn.
Verleen hun nog twee zuidelijker dagen,
stuw hen naar de voleinding en wil jagen
de laatste zoetheid in de zware wijn.
Wie nu geen huis heeft, bouwt er zich geen meer
Wie nu alleen is, zal het nog lang blijven,
zal waken, lezen, lange brieven schrijven
en zal in winderige lanen heen en weer
onrustig dwalen, als de blaren drijven.
(Rainer Maria Rilke 1875-1926, Das Buch der Bilder)
Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.
Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren laß die Winde los.
Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gieb ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süße in den schweren Wein.
Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt
allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen
hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.
Kinderlijke schrerpzinnigheid
Kinderen weten en zien vaak veel
meer dan wij volwassenen verrmoeden.
En ze volgen daarbij hun eigen logica
Een echtpaar woont met hun 10-jarig zoontje in een klein appartement in de binnenstad.
Om ongestoord seks te kunnen hebben besluiten ze het kind op het balkon te zetten, met de opdracht te vertellen wat hij zoal ziet.
De jongen begint aan zijn commentaar:
"Er wordt een auto van de parkeerplaats gesleept."
"Er rijdt een ziekenauto voorbij."
"De buren hebben visite."
"Sander rijdt op zijn nieuwe fiets."
"Die van de Wit zijn aan het neuken."
Pa en ma schieten overeind: "Hoe weet je dat?" roept vader.De jongen antwoordt:
"Hunne kleine staat ook op het balkon!"…
Aangebracht door Rudi Draye.
(27 september 2020)
--------------------------------
Nationale veiligheidsraad
.jpg)
Samenvatting
Toelichting: in termen van verkeersregels
Voor hen die de persberichten van de Nationale Veiligheidraad niet meteen begrijpen: we zetten ze even om naar verkeersregels:- Door het rode licht rijden mag, maar niet op drukke kruispunten.
- Bij niet zo’n drukke kruispunten bevelen we sterk aan om er niet
door te rijden.
Maar het is de burger die zijn gezond verstand moet gebruiken en beslist of hij door het rood rijdt of niet. - Tevens mag je met maximum 5 auto’s door een rood licht rijden.
- Wanneer je met een privévoertuig rijdt, dan mag je niet door het rood rijden.
- Rij je echter mee met een professionele taxichauffeur, dan versoepelt de regel en mag er wel door het rood gereden worden.
- Daarnaast kunnen de lokale instanties zelf bepalen of je in hun gemeente al dan niet door het rood kan rijden.
Volgens ons zijn deze regels héél duidelijk en we vragen aan de burger om de regels te volgen want u bent verantwoordelijk voor de verkeersongelukken .
En tenslotte: was regelmatig uw wagen!
Collateral damage
Aangebracht door Rudi Draye, na intens bronnenonderzoek.
(26 september 2020)
--------------------------------
Op bezoek bij Zuster Nadette
PXL wil de geschiedenis van de hogeschool en haar voorgangers vastleggen, en deed daarvoor een beroep op de postactieven.
In dat kader bracht een delegatie van de stuurgroep op vrijdag 25 september een bezoek aan Zuster Nadette in Lier.
Zuster Nadette was een lange generatie lang de sterkhoudster van Gezondheidszorg (nu het departement Healthcare). Zij wist alles, zag alles, regelde zo goed als alles, was ieders steun en toeverlaat, deed haar mond open als het moest, en zweeg als het gepast was.
Zoals je op onderstaande foto kunt zien wordt zij voor dat alles beloond met de eeuwige jeugd.
.jpg)
Aangebracht door het bezoekteam, Jos Welkenhuyzen, Christine Smeets en Eddy Achten
(26 september 2020)
--------------------------------
29 jaar en kanker
Elliot Dallen uit Londen kreeg op 29-jarige leeftijd kankerdiagnose.
Twee keer schreef hij een stukje voor The Guardian.
Een keer: "Ik zal de andere kant van de lockdown niet zien."
Een paar maanden later: "Ik ben 31 en heb nog maar een paar
weken te leven. Dit is wat ik wil doorgeven."
Woorden van aangrijpende wijsheid en diepgang, en van levenslust.
Lees wat mag gelden als Elliots afscheidsbrief.
Aangebracht door Rudi Draye.
(24 september 2020)
--------------------------------
Herfst
Aangebracht door Jaak Geuns.
(23 september 2020)
--------------------------------
Ruth Bader Ginsburg
Amerikaans opperrechter (1933-2020)
Op 19 september overleed Ruth Bader Ginsburg, opperrechter van het Amerikaanse Hooggerechtshof.
Rond haar opvolging is een politieke storm opgestoken die zij zelf te allen prijze had willen vermijden.
Haar opmerkelijke carrière, waarvan het zwaartepunt allicht ligt in de periode vóór ze in 1993 opperrechter werd, stond in het teken van vrouwenrechten: een eerbetoon aan haar moeder.
Aangebracht door Rudi Draye.
(21 september 2020)
--------------------------------
Corona: als je wereld instort
Je verliest je goedbetaalde baan, maar je gaat ervan uit dat zich binnen de kortste keren iets nieuws aanmeldt.
Tot corona daar een stokje voor steekt. Geen aanbiedingen meer. Aanvankelijk heb je nog dat vakantiegevoelen. Maar je bankrekening slinkt zienderogen, en drukt je met de neus op de feiten. Het bankroet wenkt.
In The Guardian verscheen het verhaal van een vrouw van 45 – ze noemt zich met een pseudoniem Clare Smith - die zich in die dramatische situatie bevindt.
Aangebracht door Rudi Draye.
(19 september 2020)
--------------------------------
Kinderen van onze tijd
Wisława Szymborska
(Poolse 1923-2012 – Nobelprijs literatuur 1996)
Verzamelde Gedichten.
Vertaling: Gerard Rasch
Wij zijn kinderen van onze tijd,
en onze tijd is politiek.
Al jouw, onze, jullie
dagzaken, nachtzaken
zijn politieke zaken.
Of je nu wilt of niet,
je genen hebben een politiek verleden,
je huid een politieke kleurnuance,
je ogen een politieke gezichtshoek.
Wat je zegt wekt respons,
waarover je zwijgt spreekt voor zich
en is zus of zo ook politiek.
Zelfs zwervend door de bossen
zet je politieke stappen
op een politieke grond.
Apolitieke gedichten zijn ook politiek,
en boven ons schijnt de maan,
niet meer onze maan, maar punt van discussie.
Zijn of niet zijn, dat is de kwestie.
Wat voor kwestie, antwoord, mijn beste!
Een politieke kwestie.
Je hoeft niet eens een menselijk wezen te zijn
om politiek gezien iets te betekenen.
Het is genoeg als je aardolie bent,
veevoer, een afvalproduct.
Of anders een onderhandelingstafel met een vorm
waarover maanden is getwist:
aan wat voor een te onderhandelen over leven en dood,
een ronde of een vierkante.
Intussen kwamen mensen om,
stierven dieren,
brandden huizen af,
en verwilderden velden,
als in lang vervlogen tijden
met minder politiek.
Aangebracht door Rudi Draye.
(16 september 2020)
--------------------------------
Discussie over de nieuwe media in de vijftiende eeuw
"Wat nieuw is, is gevaarlijk,
verwerpelijk en verderfelijk…"
De ergernis is van alle tijden.
Wanneer humanist Giovanni Andrea Bussi onder de beschermende vleugels van paus Paulus II, tussen 1468 en 1472, en met medewerking van leerlingen van Gutenberg, zijn eerste boektitels op de markt brengt, is hij heel enthousiast. Anders dan de prachtige middeleeuwse handschriften, die door de adellijke heren en al even adellijke abten zorgvuldig geborgen bleven, kan nu iedereen, rijk en arm, zich aan het lezen zetten (diligentiam legendi excitamus), herinneringen oproepen (memoriam provocamus) en wijsheid vergaren (sapientiam poscimus).
Niccolo Perrotti (1429-1480, secretaris van kardinaal Marco Bardo en neef van vernoemde paus Paulus II deelt weliswaar zijn enthousiasme, maar uit onmiddellijk uiterst kritische bedenkingen. Dik 500 jaar geleden, evenwel brandend actueel. Maar ook moderne, oude spreekwoorden blijven gelden, zoals dat van het kind en het badwater.
Perrotti : “Maar vandaag, zo gaat dat nu eenmaal met de ijdele verwachtingen van de mensen, gaat de zaak een heel andere kant uit. Zeker wanneer iets dat ooit goed geschreven werd, uiteindelijk verdraaid en bedorven wordt. Is het dan niet beter zich van deze producten te ontdoen, in plaats van de in duizenden exemplaren over de ganse wereld te verspreiden ? Moet men niet verhinderen dat de geleerde zoveel onwaarheden lezen ? En is het niet evenzeer beter de waarheid niet te kennen, in plaats van het foute te lezen. Zoals de waarheid verzwijgen een geringere zonde is, dan de onwaarheid te zeggen.” (sic)
Gelezen en doorgegeven door Tony Waegeman
Niccolò Perotti
Perotti, Italiaans humanist en grammaticus, aartsbisschop van Siponto, verklaarde oorspronkelijk dat hij dacht dat de komst van de boekdrukkunst een onschatbare zegen voor de mensheid was. Totdat hij in 1470 Bussi's editie van Plinius' Historia naturalis, uitgegeven in Rome, zag en zich ergerde over het groot aantal fouten dat hij erin ontdekte.
Mannen met een geringe kennis zouden vanaf nu in staat zijn om wat ze maar wilden in honderden exemplaren te publiceren, zonder enige soort redactionele verantwoordelijkheid of controle! In 1471 schreef hij aan de paus en vroeg hem om een raad van geleerde correctoren op te richten (hij dacht daarbij aan zichzelf) om elke tekst die in Rome zou worden gepubliceerd, nauwkeurig te onderzoeken vóór die kon gedrukt worden.
Perotti's inspanning wordt beschouwd als de eerste oproep tot perscensuur.
(15 september 2020)
--------------------------------
Dames, laat je niet verlakken
Tot stichting van de vrouwelijke
postactieven.
Al zal de moraal ook de heer zeer gerieven!
Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek,
ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek.
Nou, mijn man vond het fantastisch,
mijn gezicht was weer elastisch.
Niks geen rimpels, niks geen vouwen,
net zo glad als bij ons trouwen.
Tot mijn man zei 'het is misschien gek...
maar jouw kop past niet meer bij je nek'
Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak
en geven hier een sneetje, anders krijg je daar een zak.
Nou mijn man was heel tevreden
over wat ze met me deden.
De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag
want nu zaten die volgens hem veel te laag.
Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein,
maar met siliconen vulling mochten ze er best weer zijn.
Nou ik zag mijn man ontvlammen,
want ik had dus zulke prammen.
Toen op een avond na het vrijen,
keek hij peinzend naar mijn dijen.
En al had ie geen duidelijke kritiek
ik ging toch weer terug naar de kliniek.
Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg
liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg.
Om tegelijkertijd mijn billen
minstens zo'n stuk op te tillen.
Ik was op ieder feestje weer in tel
maar zat wel heel strak in mijn vel.
Mijn man was niet meer zo op zijn gemak,
want op straat riepen jongens 'ga je lekker,.... ouwe zak'.
Nou toen kocht ie een toupetje
en een veel te strak korsetje.
Hij ging wandelen en trimmen
en in het fitnesscentrum gymen.
En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet,
tot hij zonder reden in de sauna overleed!
Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf,
maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf.
Nu laat ik de kwabben zwellen
en ik zal u wat vertellen...
Dames, laat je niet verlakken,
laat de boel toch rustig zakken
Met gladgestreken nekken
valt het leven niet te rekken!
Koester buik en onderkinnen,
echte schoonheid zit van binnen!
Aangebracht door Rita Vanderheyden.
(13 september 2020)
--------------------------------
Reims
Als er geen corona was geweest,
dan zaten de postactieven nu in Reims.
Voorzitter Eddy Swaeb trok er dan maar
alleen op uit.
.jpg)
Foto aangebracht door Eddy Swaeb
(13 september 2020)
--------------------------------
Natuurgebied Groene Delle wordt niet gekapt
"De Groene Delle blijft behouden." Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir heeft beslist dat het natuurgebied de Groene Delle tussen Lummen en Hasselt behouden blijft en dus niet gedeeltelijk zal omgevormd worden tot industriezone. Dat heeft Zuhal Demir bekend gemaakt in het middagnieuws van TVL.
Vandaag zet Demir het planningsproces voor bedrijvigheid in de Groene Delle stop. "De Groene Delle blijft de groene spons van Limburg," stelt ze. "Dat betekent uiteraard niet dat we watergebonden bedrijvigheid onbelangrijk vinden. Waterwegen en binnenvaart zijn meer dan ooit de vervoersmodus waarop versterkt dient te worden ingezet in het belang van mobiliteit én klimaat. Samen met mijn collega’s blijven we zoeken naar opportuniteiten hiervoor en versnellen we waar mogelijk. Dit najaar zal ik met een voorstel van terreinen voor watergebonden activiteiten naar de regering komen want de economische ontwikkeling aan het Albertkanaal is van belang om ecologische redenen," zegt Demir, verwijzend naar onder meer het toekomstige bedrijventerrein Insteekhaven Lummen.
"Sommigen zullen dit een bocht noemen. Je kan het ook een politicus noemen die een openbaar onderzoek ernstig neemt en luistert naar mensen. Maar men mag dat framen zoals men wil. De Groene Delle is gered," besluit Demir.
(TVL 11 september 2020)
Aangebracht door Ghislain Duchateau.
(11 september 2020 15.47 uur)
--------------------------------
Bemoediging in coronatijden
Meestal brand je een kaarsje voor iemand anders.
In deze periode mag je gerust ook een kaarsje voor jezelf aansteken.
Probeer rust te vinden
en te accepteren wat niet te veranderen is.
Sterk zijn leer je gaandeweg.
Doorgaan leer je door vallen en opstaan.
Zelfs in deze coronatijd
is er altijd iets om dankbaar voor te zijn.
Als iets in je leven niet loopt
moet je het soms laten varen.
We hebben nooit tijd
maar nu pas begrijpen we hoe lang een dag is.
Soms moet je alles opzij leggen
en gewoon eerst even voor jezelf zorgen.
Ooit reiken onze handen weer uit
en het zal hartelijker zijn dan ooit tevoren!
Bekijk de Powerpointpresentatie
Aangebracht door Pol Pauwels
(12 september 2020 10.43 uur)
--------------------------------
97 en kerngezond!
Toen men aan de feestelinge vroeg hoe het kwam dat ze op haar 97ste nog steeds zo gezond was, antwoordde ze:
- Voor een betere vertering drink ik bier...
- In geval van verminderde eetlust drink ik witte wijn…
- Bij lage bloeddruk drink ik rode wijn...
- Als ik een te hoge bloeddruk heb drink ik Scotch…
- En als ik een verkoudheid heb drink ik Schnaps…
En toen men haar vroeg wanneer ze dan water dronk, antwoordde ze :
"Zo ziek ben ik nog nooit geweest!"
Aangebracht door Rudi Draye.
(11 september 2020 09.58 uur)
--------------------------------
De Parabel van Brigitte
Nele Van de Broeck is zangeres, componist, actrice, regisseur, columnist en auteur.
Een tijd lang (2014-2018) was zij als freelance regisseur verbonden aan Lyric Theater (Hammersmith) in Londen, waar zij theater met jonge acteurs maakte.
September 2018: "Ik ben net gedesillusioneerd terug naar België verhuisd."
Over wat er toen gebeurde schreef zij een stukje: "Soms geeft het leven een geschenk."
Aangebracht door Rudi Draye.
(10 september 2020 11.16 uur)
--------------------------------
Hoe stille is 't in Brugge
Een gezapig stukje West-Vloamsch in
corona-tijden !
Vrij naar Guido Gezelle.
.jpg)
Hoe stille is ’t in Brugge
‘k en hore geen vliege of geen mugge
De toerist'n zien noar huus
met de loatsten ottobuus
De cafees zien op slot
nievers nog nen Brugsche zot
Geen pralienen, kletskoppen of wafels
in de restaurants alleene moar lege tafels
‘k En zie geen koetsen meer passeren
geen gidsen die me entwa kunnen leren
De bootsjes liggen aan de kant
moar de zwanen vinden dat plezant
Van Eyck heeft zien boetiek moeten sluten
we bluven in ons kot, we meugen nie meer buten
Up d’ holletorre wappert nu ne witten doek
en de triomklokke roept: “hoedt junder kloek!”
Aangebracht door Ernie Cuyx.
(9 september 2020 10.36 uur)
--------------------------------
In andere landen was de bevolking al lang op straat gekomen
In De Tijd van 5 september 2020 verscheen een interview met Marc De Vos, oprichter van de denktank Itinera en decaan van de faculteit rechten van de Macquarie University in Sydney, Australië, over stand van het land: In andere landen was de bevolking al lang op straat gekomen.
De analyse van Itinera-oprichter Marc De Vos over het slecht bestuur in België was al hard, maar door de politieke impasse en de coronachaos is hij pas echt boos geworden. ‘We betalen nu de prijs voor het jarenlange non- en malgoverno.
"We hebben hier een chronisch, structureel, systemisch en naar mijn overtuiging ook cultureel probleem. De dag dat het geschaak in de Wetstraat eindelijk achter de rug is, zullen we ontwaken in bloed, zweet en tranen. We zijn volop bezig de welvaart en het welzijn van onze bevolking te ondermijnen."
"Het uitstel en afstel om beslissingen door te voeren over de vergrijzing, de staatsschuld en het klimaat zijn al een tijdje bezig. Maar nu we deze permanente chaos doortrekken in dit tijdsgewricht van corona, waarin we een radicale transformatie meemaken op economisch, politiek, Europees en internationaal vlak, vrees ik dat België af zal zakken in de vaart der volkeren, richting de chronisch zwak presterende landen van Europa. Terwijl het mijn ambitie en overtuiging is dat onze plaats in het koppeloton is, en we daar veel troeven voor in handen hebben."
Het gaat over de lopende politieke onderhandelingen in een crisissituatie met vele facetten. Er is een langetermijnvisie nodig. Maar we falen politiek, bestuurlijk en collectief. En de vis is rot vanaf de kop.
Marc De Vos neemt geen blad voor de mond. Je hoeft het niet met hem in alles eens te zijn, maar zijn "tour d'horizon" stemt wel tot nadenken. Misschien is de meest de meest verontrustende vraag nog waarom we niet met z'n allen op straat komen…
Aangebracht door Rudi Draye.
(8 september 2020 11.14 uur)
--------------------------------
Shakespeare met een mondmaskers
Grote kunst moet je van dragers van een mondmasker niet
verwachten.
Probeer dit zelf maar eens met een mondmasker,
met één bedrijf
achter de rug en nog 3 te gaan!
O, speak again, bright angel! for thou art
As glorious to this night, being o'er my head
As is a winged messenger of heaven
Unto the white-upturned wondering eyes
Of mortals that fall back to gaze on him
When he bestrides the lazy-pacing clouds
And sails upon the bosom of the air.
(William Shakespeare, Romeo and Juliet, Act II, scene 2)
Aangebracht door Rudi Draye.
(7 september 2020 10.11 uur)
--------------------------------
Stuurgroep gaat ter Teute
.jpg)
Een harde kern van de stuurgroep trok op vrijdag 4 september naar
De Teut in Zonhoven.
Om zich te laten rondleiden door kenner Jos Welkenhuyzen.
Om de corona-afzondering van zich af te schudden.
Om na te denken over de invulling van wat zich als een moeilijk
coronajaar aankondigt.
Wij hopen op een rijke oogst
Aangebracht door Rudi Draye.
(7 september 2020 11.56 uur)
--------------------------------
Duurzaam personeelsbeleid:
een warm nest houdt leraren aan boord
In het tijdschrift Klasse van 1 september 2020 verscheen een interview met prof. Peggy De Prins van Antwerp Management School over duurzaam personeelsbeleid.
"Een warm nest houdt leraren aan boord."
"Als directeur moet je daarom een psychologisch veilig klimaat creëren dat initiatief promoot én verwacht."
"[Het onderwijs is] een bevoorrechte sector waarin je als werkgever leraren aanstuurt in hun bijzonder interessante, maatschappelijk zinvolle job."
"Er zit bij leraren altijd een grote spanning tussen autonomie en de collectieve opdracht. Hoe verbinden we individuele talenten met een sterke groepsidentiteit? Zelfsturing is belangrijk, maar ik zie die graag ‘genest’"
Ik hoor sommige postactieven al denken: "Hadden ze daar maar eerder aan gedacht…"
Aangebracht door Rudi Draye.
(5 september 2020 09.37 Uur)
--------------------------------
Academische opening
Donderdag 24 september
15.00 uur
ONLINE!
Aangebracht door Eddy Swaeb.
(3 september 2020 09.51 Uur)
--------------------------------
Een hart onder de riem
Onze postactieve collega Huget Desiron (PXLHealthcare), gepensioneerd sinds 1 juli vorig jaar, heeft na een ongelukkige ‘slipper’ op het gras met haar fiets een bekkenbreuk opgelopen.
Huget Ze werd op 1 september geopereerd en nu volgen 3 à 4 maanden revalidatie met 6 weken zonder steunname (= niet op been steunen) om mee te beginnen.
Wij wensen Huget dat het herstel zo goed mogelijk mag verlopen. Met behoud van goed humeur en veel optimisme op de goede afloop.
Je kunt Huget een bemoedigend mailtje sturen. Want wij hebben een hart voor mekaar.
Aangebracht door Christine Smeets
(3 september 2020 10.17 Uur)
--------------------------------
Bijkomen van een oververmoeide wereld
Rekto:verso is een cultuurmagazine dat de samenleving beschouwt vanuit kunst en cultuur.
Daar verscheen onlangs een brief van een van de vaste online correspondenten, Maureen Ghazal, aan Olga Tobaczuk, de Poolse schrijfster die zich afvroeg of dat levensritme tijdens de lockdown niet normaler was.
"De isolatie gaf opluchting, en net zoals jij suggereerde, schaamde ik me daar soms een beetje voor."
Je begon je column Niets zal meer hetzelfde zijn, dat in april in het NRC verscheen, met de witte moerbeiboom in je tuin. Je nam de tijd de boom te bestuderen. De boom droeg nog geen bladeren, dus zag je een uitsnede van een rustige straat. Met het kijken naar de boom werd je teruggevoerd naar je kindertijd waar je urenlang uit je raam kon staren en er tijd in overvloed leek te zijn.
Na de moerbeiboom sprak je over een wereld die je al langere tijd als te luid, te snel en te veel ervaarde. Aan de preventieve thuisisolatie ondervond je dan ook geen lijden, je voelde zelfs een soort opluchting. Je had tijd om boeken te lezen en planten te verpotten, je jonge buren zag je in een sloom tempo met hun inmiddels bejaarde hond voorbijkomen. Het leven ging door, maar in een heel ander ritme.
Tussen de weilanden kwam ik bij van een oververmoeide wereld.
Vanuit een stille polder las ik je tekst. Tijdens de lockdown was ik vanuit mijn stadskamer naar mijn ouderlijk huis langs de graslanden vertrokken. Ik had behoefte aan ruimte: ademruimte, loopruimte, ruimte om gedachten aan te hangen. Wat voor twee weken mijn verblijfplaats zou zijn veranderde uiteindelijk in drieënhalve maand. Tussen de weilanden kwam ik bij van een oververmoeide wereld. Al langere tijd ergerde ik me aan luid stadsverkeer, schreeuwerige reclames en het idee alsmaar meer te moeten. De isolatie gaf opluchting, en net zoals jij suggereerde, schaamde ik me daar soms een beetje voor.
Natuurlijk was het niet alleen maar fijn: er was onzekerheid, er werden opdrachten afgezegd en ook ik was het verplicht thuiszitten na een tijdje zat. Het was de rust die ik prettig vond: het leven in een trager tempo en de aandacht die ik daardoor voor mijn omgeving had.
Het was de rust die ik prettig vond: het leven in een trager tempo en de aandacht die ik daardoor voor mijn omgeving had.
Ik begon me net als jou af te vragen of dit niet het juiste ritme was. Voorheen rende ik van hot naar her, maar nu rolde ik rustig mijn voeten af. Ik leek te zijn teruggekeerd naar een normaler levensritme waarin ik opnieuw tijd had om uit het raam te staren en lange wandelingen te maken. Iets wat op zijn beurt prettig was voor mijn schrijven; ik kon alles beter laten indalen. Ik vraag me af hoe jij dat ritme in je schrijven hebt ervaren.
Tussen het thuiswerken door liep ik elke dag dezelfde route. Waar ik voorheen regelmatig onderweg was verbleef ik nu op één plaats. In de polder zag ik het einde van de winter overgaan in de lente. Langs weerszijden van de graslanden groeide in rap tempo raapzaad. Koeien en schapen mochten in groten getale naar buiten. Waar veel stilstond, bloeide de natuur op.
Tijdens het lezen van je woorden moest ik denken aan het boekje Je keek te ver van schrijver en redacteur Marjoleine de Vos, waarin ik op dat moment las en veel gelijkenissen vond. Beiden schreven jullie over de tijd nemen voor je omgeving, om in iets dat ogenschijnlijk klein lijkt zoveel meer te kunnen zien.
In Je keek te ver liep Marjoleine elke dag vanuit huis een ronde door het Noord-Groningse Zeerijp. Met aandacht nam ze het landschap in zich op en juist daarom zag ze gebeurtenissen in kleine veranderingen; wisselende luchten, de kerk die scherp afstak tegen die luchten, zonnevlekken onder een boom. Ze schreef: ‘Het duurt altijd een poos voordat je een landschap echt leert zien. Eén keer wandelen is niet genoeg. Je moet het landschap worden door herhaling’.
In de stad gebeurde het, dacht ik, maar daar kwam ik al snel op terug. Door aandachtig te kijken zag ik hier juist zoveel meer.
Ook ik leerde aandachtiger naar mijn omgeving te kijken. Mijn geboortegrond zag ik lange tijd als een onveranderlijk stuk grond. Wanneer ik mijn ouders in de polder bezocht leek het gebied te hebben stilgestaan. In de stad gebeurde het, dacht ik, maar daar kwam ik al snel op terug. Door aandachtig naar het landschap te kijken zag ik hier juist zoveel meer.
Twee maanden geleden verhuisde ik opnieuw naar een appartement middenin het centrum van Rotterdam. Het leven begon te versnellen. Ik moest wennen. Wanneer ik de deur uitstapte botste ik tegen voorbijgangers. Er gebeurde zoveel dat ik niet wist waarnaar ik moest kijken.
Mijn vriendin Irma die net uit een bosrijke omgeving terug naar de stad was verhuisd, zei: ‘Soms sta ik hier stil, adem ik diep in en pauzeer ik.’ Ik beeldde me haar in, in een overvolle stadsstraat, een stilstaand mens met rondom haar alles dat raast. Ik vroeg me af of ik dat ook zou kunnen: het dempen van snelle auto’s, drommen mensen en rinkelende trams.
Het zullen onder andere de aandacht en rust zijn die mij naar de polder trokken en ook nu nog trekken, het samenvallen met het landschap. Ik moet zeggen dat ik jou en Marjoleine daarin benijd: jullie lijken naadloos op te gaan in jullie omgeving. Ik zal dat hier opnieuw moeten uitvinden. Het zal oefening vergen. Wanneer je iets tijd geeft groeit het, waarna je vanzelf meebeweegt.
Sommige dagen heb ik moeite me te onttrekken aan de haast, andere dagen lukt het beter.
Na een aantal weken in de stad besloot ik langzamer door mijn straat te lopen, halverwege stil te staan en diep in te ademen. Tot mijn verbazing liep er niemand tegen me aan. Steeds vaker begon ik naar dezelfde kleinere dingen te kijken, zoals de boom vlakbij mijn appartement die boven het autoverkeer torent en de rode geraniums op het balkon van de overbuurvrouw die ze elke middag rond drie uur van water voorziet.
Geregeld staar ik uit het raam, ik probeer niet meer hard mee te fietsen met een fietssliert, me niet te laten opjagen door snel optrekkende auto’s. Sommige dagen heb ik moeite me te onttrekken aan de haast, andere dagen lukt het beter. Dan wuift de boom me tegemoet, kijk ik naar de waaiende bladeren en ga ik voor even op in de straat. Ik herinner me dagelijks aan je zin: ‘Het leven gaat door, maar in een compleet ander ritme.’
Aangebracht door Ghislain Duchateau.
(1 september 2020 10.58 Uur)
--------------------------------
BERT IS BERT
ERNIE IS ERNIE
.jpg)
Aangebracht door Annemie Roppe
(31 augustus 2020 16.43 Uur)
--------------------------------
Britannia rule no more?!
Op 12 september heeft The Last Night of The Proms
plaats in de
Royal Albert Hall in Londen.
Omwille van corona ook daar
zonder publiek.
De BBC overwoog om de liederen "Rule Britannia" en "Land of Hope and Glory" te schrappen.
Black Lives Matter speelt ook in het Verenigd Koninkrijk - met straatprotesten en onder meer het neerhalen van het standbeeld van de 17de-eeuwse slavenhandelaar Edward Colston.
De Covid-beperkingen worden door sommigen gezien als een kans voor verandering in de nasleep van die Black Lives Matter-protesten
De traditionele volksliederen-met-vlaggengezwaai Rule Britannia en Land of Hope of Glory zouden worden geschrapt vanwege hun vermeende banden met kolonialisme en slavernij.
Aangebracht door Rudi Draye
(29 augustus 2020 13.27 uur)
--------------------------------
Three brazillion
Dr. Anthony Fauci, directeur van het Amerikaanse National Institute of Allergy and Infectious Diseases, zei tegen de president:
"Mr President, this morning, three Brazilian people died from Covid-19."
Trump werd lijkbleek. Tegen zijn gewoonte in, bleef het ijzig stil.
Minutenlang zat de president roerloos in zijn stoel. Niemand durfde iets zeggen of doen.
Tot hij, tot opluchting van alle aanwezigen, het hoofd weer ophief en rondkeek.
Met zwakke stem richtte hij zich tot Fauci en vroeg:
"Anthony, how many people is a brazillion?"
Retrumplicans
Nu is Trump er weer helemaal bovenop.
De "Retrumplicans" staan als één man achter hun koning!
(The Economist: Hail to the King)
Aangebracht door Rudi Draye
(28 augustus 2020 11.21 uur)
--------------------------------
Op verjaardagsbezoek bij Jef Alenus
Verslag: zie hieronder, bij de wensen
--------------------------------
Dringend nodig: kathedraalvisie
"Na corona zal het nooit meer hetzelfde zijn."
"We moeten de zaak radicaal anders aanpakken. En deze keer zal dat ook gebeuren."
Het wordt ontelbare malen geschreven. En er zijn goede redenen om dat te doen.
Alleen: het gebeurt niet. Vandaag niet. Morgen niet.
De reden: kortzichtigheid.
Slechts weinigen – in het private
en in het publieke leven – slagen erin de horizon van hun eigen
vertrouwde kringetje te doorbreken.
Neem nu een land waar de ene crisis zich op de andere opstapelt:
klimaat, economie, budget, gezondheidszorg...
Tijd dus voor
tabula rasa en een radicaal nieuwe start.
En wat lees je na bijna anderhalf jaar bakkeleien:
"Zal X
nu Y voor het blok zetten?"
Of: "Z bakt Y koekje van
eigen deeg.".
Dezelfde aloude bagger. Uit onvermogen.
Of neem een land waar witte doeken moeten worden uitgehangen om
de zorgverleners te eren.
Maar waar sinds jaar en dag wordt
beknibbeld op budgetten voor zorgverlening.
Dezelfde aloude spelletjes. Verhuld achter huichelachtige woorden.
Of neem een land waar de geldkraan voor cultuur een halve slag
wordt dichtgedraaid.
Waarna de minister zegt dat de sector
alternatieven mag voorstellen.
Waarna de sector de minister ervan
beschuldigt dat hij een boksmatch organiseert die de actoren tegen
mekaar opzet.
Van alle betrokkenen dezelfde aloude politique politicienne. Zonder verbeelding.
Of neem nu de coronamaatregelen.
Na een paar weken is het
allang goed geweest.
Want het bevalt ons niet meer.
Terwijl het virus verder golft. Niet gehinderd door enige besliste en consequente tegenstand.
Wat we nodig hebben is mensen met kathedraalvisie. Zoals de Middeleeuwse kathedraalbouwers, die begonnen aan een reuzenwerk, in het bewustzijn dat het werk pas lang na hun leven zou worden voltooid.
Lees daarover een behartenswaardig artikel uit The Guardian
Aangebracht door Rudi Draye
(27 augustus 2020 09.43 Uur)
--------------------------------
Kafka en het treurende meisje
Op het einde van zijn leven – hij is nog maar veertig - loopt Franz Kafka (1883-1924), die nooit trouwde en geen kinderen had, door een park in Berlijn en ziet een meisje dat op een bankje hartverscheurend zit te huilen.
Kafka vraagt haar wat er aan de hand is, en snikkend vertelt ze hem dat ze haar pop verloren is.
Kafka helpt haar tevergeefs zoeken naar de pop.
Ze spreken af dat ze de volgende dag opnieuw op zoek zullen gaan.
"Je pop is op reis gegaan!" weet Kafka het meisje dan te vertellen.
"Hoe weet je dat?" vraagt die.
"Nou, dat staat in haar brief."
"Welke brief?" vraagt het meisje ongelovig.
Kafka geeft haar de brief. Hij had die aan zijn bureau zitten schrijven. Serieus en ingespannen, alsof hij bezig was aan een boek.
Het spijt de pop echt, maar ze is het zat geworden om maar steeds dezelfde mensen te zien. Ze wil naar andere landen, nieuwe vrienden maken. Ze houdt wel van het meisje, maar ze wil ook op avontuur, en daarom zullen ze elkaar een tijdje niet zien. Maar, zo belooft de pop in de brief, ze zal haar elke dag schrijven en vertellen over haar avonturen.
Drie weken lang schrijft Kafka elke dag een brief van de pop aan het meisje. De brieven zijn zorgvuldig geschreven, met avonturen en gesprekken. Het meisje vindt ze schattig.
Ten langen leste brengt Kafka de pop terug - hij heeft er een gekocht. Ze is ‘teruggekeerd’ naar Berlijn.
"Ze lijkt helemaal niet op mijn pop!", zegt het meisje.
Kafka overhandigt haar nog een brief waarin de pop schrijft: "Mijn reizen hebben mij veranderd."
Het kleine meisje omhelst de nieuwe pop en gelukkig neemt ze haar mee naar huis.
Nog geen jaar later sterft Kafka.
Vele jaren later vindt het inmiddels volwassen meisje een briefje in de pop. Op het briefje, ondertekend door Kafka staat:
"Alles waar je van houdt, zal waarschijnlijk verloren gaan, maar uiteindelijk zal de liefde op een andere manier terugkeren."
(Het verhaal circuleert in verschillende versies op het internet)
Si non è vero, è ben trovato
Aangebracht door Rudi Draye
(26 augustus 2020 11.09 Uur)
--------------------------------
Investeer in Filosofie
Corona Rasa
Het coronavirus heeft heel wat op losse schroeven gezet. Die tabula rasa biedt ook nieuwe kansen. Welke, vroeg de krant De Tijd aan enkele opiniemakers.
Lees de bijdrage van Kathleen Gabriels, moraalfilosoof Universiteit Maastricht
Aangebracht door Rudi Draye
(25 augustus 2020 11.32 Uur)
--------------------------------
Oma, we komen je halen!
Vroeger klaagde oma over eenzaamheid in het woonzorgcentrum waar we haar naartoe hadden gebracht vanwege zijn luxueuze elan. Maar toen het virus op haar gang uitbrak, alle kamers in isoleercellen veranderden en ook zij een Covid-verdachte werd, werd die eenzaamheid haar tweede huid. Onafgebroken belde ze, compleet verward, ontstellend onrustig en vaak wanhopig, op zoek naar het geringste houvast. Een alternatief was er niet, klonk het. Veiliger dan daar kon ze niet zitten.
Maar toen zij aan de telefoon begon te hoesten en meldde dat het eten nergens meer naar smaakte, stopte ik met slapen.
Hoe kon ik de pretentie hebben bij te dragen aan een samenleving, mijn diensten te verlenen aan een groter goed, als ik mijn bloedeigen grootmoeder aan haar jammerlijke lot zou overlaten?
Marieke Brugnera, doctor in de wijsbegeerte schreef in De Standaard een pakkend stukje: Oma, we komen je halen.
Aangebracht door Rudi Draye
(22 augustus 2020 10.27 Uur)
--------------------------------
Coronavaccin
President Trump is wild enthousiast over het Russische
coronavaccin.
Er wordt een top belegd waarop vriend Poetin de president zal
"behandelen".
Aangebracht door Rudi Draye
(20 augustus 2020 09.39 Uur)
--------------------------------
Op vrijdag 20 augustus wordt Jef Alenus, een van onze oudste leden, 90 jaar.
Jef Alenus was docent aan de mijnbouwschool.
Hij verblijft
momenteel in een zorgcentrum.
Jef is nog actief lid van onze vereniging.
Wij wensen Jef van harte geluk.
Wij hopen dat hij in de tijd die hem nog is gegeven mooie kwaliteit van leven mag genieten.
Namens de vereniging zal voorzitter Eddy Swaeb de jarige een attentie overhandigen.
Opvolging
Onze voorzitter Eddy Swaeb bezocht Jef Alenus naar aanleiding van
zijn 90ste verjaardag.
Jef verblijft in een woonzorgcentrum.
De coronaregels lieten maar één bezoeker toe.
Eddy meldt dat Jef ontroerd was met het bezoek.
Het e-mailcontact met Jef verloopt via Linda Zurings.
Zij meldt dankbaar:
"Jef belde net om te vertellen over het geslaagd bezoek dat
hij van jullie mocht ontvangen.
Hij vond het fantastisch en in zijn stem klonk nog de intens
ontroerde blijdschap door.
Zowel van Jef als van mij OPRECHT DANK U WEL voor deze geweldige
inzet.
Ook via deze weg hartelijk dank aan alle mensen voor de vele mails
met sympathieke 90jarige verjaardagswensen die ik mocht ontvangen en
die ik Jef graag bezorg."
Een mooi staaltje van waar de Postactieven PXL voor staan!
--------------------------------
Oud worden
+
De Franse zanger Jean-Marie Vivier schreef een lied over oud woden: vieillier (1999).
Oud worden is je jeugd koesteren
als een mooie herinnering
Het is wennen aan een beetje in slow motion leven
je lichaam opnieuw leren kennen om jezelf te kunnen ontzeggen
datgene waarvan we gisteren nog wisten dat het kon.
Jezelf elke keer als de dageraad aanbreekt vertellen
Dat wat je er ook aan doet, je een dagje ouder werd
Bij elke grijs haar afscheid nemen van een droom
En die zachtjes adieu zeggen, wetende dat terug niet kan.
Beluister het lied (met beelden)
Bekijk de Nederlandse vertaling
Je kunt het lied ook beluisteren op YouTube
Begin en einde van haat: WOORDEN
We moeten andere verhalen vertellen om de ander te vermenselijken
Elif Shafak, schrijver, academicus en activist
Over de hele wereld is er een alarmerende toename van haatmisdrijven
De geschiedenis heeft aangetoond dat haat niet begint met concentratiekampen of burgeroorlog. Het begint altijd met woorden
Het jaar 2020 werd niet alleen bepaald door de pandemie, de stijgende werkloosheid, de toenemende economische ongelijkheid en een kritieke tijd voor de klimaatcrisis. Er is ook een alarmerende toename van haatmisdrijven over de hele wereld.
In Polen zijn LGBTQ-gemeenschappen vijand nummer één geworden. In Hongarije organiseren neonazistische lui demonstraties om de Roma-gemeenschappen te verdrijven. Meer dan de helft van de haatmisdrijven in New York vorig jaar waren gericht tegen Joodse burgers. In Duitsland is er een gevaarlijke toename van aanvallen op minderheden en vluchtelingen. In het Verenigd Koninkrijk wijzen cijfers van het ministerie van Binnenlandse Zaken op een toename van haatmisdrijven, waaronder die tegen seksuele minderheden en transgenders. In Turkije, Brazilië en India deint een gevaarlijke vorm van dogmatisme verder uit. Al die feiten schijnbaar niet te vergelijken, maar ze hebben één fundamenteel kenmerk gemeen: een systematische haat en vooringenomenheid tegen mensen die als "apart" worden beschouwd; de ontmenselijking van de 'ander'
De geschiedenis heeft aangetoond dat het niet begint met concentratiekampen of massamoorden, of burgeroorlog of genocide. Het begint altijd met woorden: stereotypen, clichés, beeldspraak. De strijd tegen ontmenselijking moet daarom ook met woorden beginnen. Verhalen. Het is gemakkelijker om grove generalisaties over anderen te maken als we bijna niets over ze weten; als ze een abstractie blijven. Om daar uit te raken, moeten we het proces omkeren: begin met het 'hervermenselijken' van degenen die ontmenselijkt werden. En daarvoor hebben we de kunst van het vertellen nodig.
Feiten en informatie zijn cruciaal, maar niet voldoende om de muren van ongevoeligheid en onverschilligheid neer te halen, om ons te helpen ons in te leven in mensen buiten onze groep. We hebben emotionele connecties nodig. Maar meer dan dat, net zoals we vrouwenbeweging nodig hebben tegen patriarchaat, hebben we verhaalcultuur nodig tegen onverdraagzaamheid nodig. Oost of West, als we kunnen opschieten met anderen, doen we dat door middel van verhalen. Literatuur kan ongelooflijk krachtig en universeel relevant zijn, en – allerbelangrijkst - vooral een helende kracht.
Toegegeven, Doris Lessing had gelijk toen ze zei dat literatuur analyse was na de feiten. Schrijvers hebben tijd nodig om te verwerken, te verteren en te analyseren. Maar in de post-Covid-wereld, wanneer alles met een verbijsterende snelheid verschuift, en er overal zoveel pijn en gekwetsheid en onrecht is, moet literatuur analyse worden tijdens de feiten.
Onder bezuinigingen hebben we gezien dat bibliotheken werden gesloten en culturele centra verwaarloosd. Met de impact van het coronavirus, zijn kunst en cultuur opnieuw in gevaar. In een tijd waarin ongelijkheid groter wordt en vooroordelen escaleren, hebben we dringend publieke en private steun nodig voor creativiteit, vooral onder achtergestelde gemeenschappen. Er is een directe relatie tussen coëxistentie, inclusie, democratie in een samenleving en hoe goed de creatieve industrieën worden ondersteund. Dit is geen luxe, maar zoiets vitaals en urgent als de lucht die we inademen.
De kunst van het vertellen van verhalen is een van onze laatst overgebleven democratische ruimtes. Het moet nu een van onze belangrijkste verzetsdaden tegen ontmenselijking worden.
Bron: The Guardian
Aangebracht door Rudi Draye
(17 augustus 2020 10.33 Uur)
--------------------------------
Vertrek van dochters
Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.
En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.
Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinnering.
Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies datzelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her,
toen ik hier kwam wonen.
Uit: Geluk is gevaarlijk van Rutger Kopland,
Aangebracht door Rudi Draye
.jpg)
(16 augustus 2020 10.47 uur)
--------------------------------
Van woonzorgcentra, verlos ons Heer
Voor veel bewoners van woonzorgcentra voelt
het leven sinds maart als een ononderbroken lockdown.
Mensen kwijnen weg in eenzaamheid.
Eten, slapen, eten
"Er is hier niks te doen behalve eten wanneer ze zeggen dat ge moet eten en slapen wanneer ze zeggen dat ge moet slapen. De koeken en boterhammen komen mijn oren uit. Voor mij hoeft het niet meer. Ze mogen mij komen halen, die van hierboven. Daar zie ik misschien zelfs meer mensen dan in het rusthuis. Hier, dat is de hel voor mij. Als mijn familie niet regelmatig belt, dan zijn er dagen zonder gesprekken. De verpleegsters vragen 'hoe is het?'. Ja, dan zegt ge 'goe', he, want ge wilt die mensen niet tot last zijn. Maar het gaat niet. En als ge dat zegt, dan antwoorden ze: 'Allee, en het is nog zo’n schonen dag. Kom, we gaan eten.' Ja, dan moet ge wéér eten."\
(85-jarige bewoonster uit het Antwerpse)
Kalmeringsmiddelen
"Sinds de lockdown is onze moeder heel sterk achteruitgegaan. Ze heeft meerdere inzinkingen gehad en reageert vaak apathisch. Omdat we niet meer met haar naar buiten kunnen, heeft ze nog weinig verstrooiing. Ook de kapper, kinesist, ... zijn geschrapt uit schrik voor besmetting. Ze is al vijftien kilo vermagerd. Ze wordt soms prikkelbaar en zenuwachtig, door de situatie en omdat ze ons zo weinig kan zien. Dus geven ze haar kalmeringsmiddelen. Ze is dan suf, praat met een dubbele tong, ligt vaak uren in bed. Het doet ons pijn. Als ik haar bezoek, klampen andere bewoners mij soms huilend aan, uit eenzaamheid. Maar dan komt het personeel zeggen dat ik niet met andere bewoners mag praten."
(Dochter van een 89-jarige bewoonster uit het Antwerpse)
Ik ben hier weg
"Ik woonde in een serviceflat. Omdat die aan het woonzorgcentrum verbonden is, gelden daar dezelfde regels als in het rusthuis. Dat betekent: amper bezoek, niet naar buiten, geen vrijheid en zelfstandigheid. Die strikte regels gingen bovendien in zonder verwittiging: plots was de deur op slot. Dat was een zeer akelig gevoel, ik trilde van woede. Vrijheidsberoving, dat is een zware straf, het is wat ze met gevangenen doen! Je kunt niet omschrijven wat de impact daarvan is als je het niet hebt meegemaakt. Plots word je behandeld alsof je niet meer zelf kunt oordelen, je moet ondergaan. “Het is voor uw eigen goed, madammeke”, zeiden ze dan. Ik heb geantwoord: 'Ik zal zelf wel beslissen wat goed voor mij is, meneereke.' "
"In mei, op de eerste dag dat de makelaars opnieuw aan de slag gingen, ben ik een appartement gaan zoeken. Daarna moest ik veertien dagen in quarantaine op mijn flat. Ik heb dan verhuisdozen besteld via bol.com en mijn spullen ingepakt. Ondertussen woon ik in een appartement met zicht op de Schelde – wat moet een oude Antwerpenaar meer hebben? Ik kan ontvangen wie ik wil, zie mijn familie. Alle tegenslag die me overkomt, kan ik relativeren want ik ben vrij. En als ik hulp nodig heb, dan zal ik die wel zelf regelen. Af en toe hoor ik nog de mensen uit de serviceflats en het woonzorgcentrum. 'Als ik jonger was en ik kon het, dan was ik ook weg', zeggen ze me. 'Niemand zou zoiets mogen meemaken.' "
(81-jarige uit het Antwerpse)
Uit De Standaard van 14 augustus 2020
Aangebracht door Rudi Draye
Beschaving lees je af aan de manier waarop een samenleving met zijn zwaksten omgaat
De ziel wordt genezen in het gezelschap van
kinderen
(Fjodor Dostojewski)
(15 augustus 2020 15.16 uur)
--------------------------------
Woordspelingen
| Mensen die nooit wat geven, daar krijg ik wat van. |
| Een man maakt je eerst het hof en leidt je dan om de tuin. |
| Toen ik de prijs van de sla zag, kreeg ik een krop in de keel. |
| De cursus "lassen voor beginners" is afgelast. |
| Bij de slankheidsclub zijn drie
nieuwe leden aangekomen. Maar er zijn er ook drie afgevallen. |
| Er valt iets over te zeggen, als je niets te zeggen hebt. |
| Een van de twee drielingen vierde op de vijfde van de zesde maand zijn zevende verjaardag. |
| Als je niet buiten roken kunt, ga dan maar buiten roken. |
| Edelachtbare, als u wilt dat ik rechtsta, zal ik mij daarbij neerleggen. |
| Wat doen weekdieren in het weekend? |
| Het grote aantal werkongevallen in de houtzagerij wordt veel te gemakkelijk door de vingers gezien. |
| Bij de geboorte van hun eerste kind worden man en vrouw op slag ouder. |
| Roken: het blijft een teer onderwerp. |
| Beroepskeuzeadvies: word bokser, meer kans op slagen. |
Aangebracht door Chris Vreven-Baert
(13 augustus 2020 15.08 uur)
--------------------------------
Corona en onderwijs
Als de samenleving onderwijs respecteert, voelt elke leraar dat tot in zijn klas
In het onderwijstijdschrift Klasse van 17 juni jl. verscheen een interview met psychiater Dirk De Wachter.
Een druk bezet man, maar " Als ik de kans krijg om te zeggen hoe belangrijk onderwijs is, dan grijp ik die."
"Ik hoop dat onze samenleving straks nog weet op welke twee sectoren ze steunt. De zorg, die zich bekommert om wie niet mee kan. En het onderwijs, dat jonge mensen hun eigen weg helpt zoeken.”
Pas op voor de hitte
Een waarschuwing van Annie M.G.Schmidt
Denk aan juffrouw Scholten,
die is vandaag gesmolten,
helemaal gesmolten, op de Dam.
Dat kwam door de hitte,
daar is ze in gaan zitten
- als je soms wil weten hoe dat kwam.
Ze hebben het voorspeld: Pas op, juffrouw, je smelt!
Maar ze was ontzettend eigenwijs...
Als een pakje boter,
maar dan alleen wat groter,
is ze uitgelopen, voor het paleis.
Enkel nog haar tasje
lag daar in een plasje...
Alle kranten hebben het vermeld
op de eerste pagina.
Kijk het zelf maar even na.
Ja, daar staat het, kijk maar: dame smelt.
Die arme juffrouw Scholten...
helemaal gesmolten...
Als dat jou en mij eens overkwam...
Laten we met die hitte
overal gaan zitten...
maar vooral niet midden op de Dam.
Aangebracht door Rudi Draye
(11 augustus 2020 11.09 uur)
--------------------------------
Waarschuwing
Aangebracht door Rudi Draye
(11 augustus 2020 10.33 uur)
Feedback
Wij vernemen uit goede bron dat de familie Swaeb ondergedoken is
in Zuid-Frankrijk.
Zij beseffen natuurlijk niet dat de ooievaars precies daarnaar op
weg zijn...
--------------------------------
John Lewis
De leeuw van de burgerrechtenbeweging
Op 17 juli overleed de leeuw van de burgerrechtenbeweging. John Lewis was de laatste van de Big Six, de leiders die in de jaren '60 samen met Martin Luther King geweldloos streden voor gelijke rechten voor blank en zwart. John Lewis was o.m. de voortrekker van de mars in 1965 die op een brug in de stad Selma bloedig werd neergeslagen.
Van hem zei Barack Obama tijdens de begrafenisplechtigheid:
"Dit land is een constant werk in uitvoering. We zijn geboren met instructies: om een meer perfecte vereniging te vormen. Expliciet in die woorden is het idee dat we onvolmaakt zijn; dat wat elke nieuwe generatie een doel geeft, is om het onvoltooide werk van de laatste op zich te nemen en verder te brengen dan iemand ooit voor mogelijk had gehouden."
"John Lewis - de eerste van de Freedom Riders, hoofd van de Student Nonviolent Coordinating Committee, de jongste spreker tijdens de March on Washington, leider van de mars van Selma naar Montgomery, congreslid die de bevolking van deze staat en dit district 33 jaar vertegenwoordigde, mentor voor jonge mensen, waaronder ik destijds, tot zijn laatste dag op aarde - hij omarmde niet alleen die verantwoordelijkheid, maar hij maakte er ook zijn levenswerk van."
Lees het verhaal van John Lewis
Een letter van verschil
Niet te beleefd willen zijn in je coronamededelingen aan de gasten...
Aangebracht door Rudi Draye
(06 augustus 2020 11.06 uur)
Reactie: nog een lettertje verschil
Onze vooriztter, Eddy Swab, heeft wat extra aandacht nodig...
Een doordenkertje!
Aanvullng van hemzelf op bovenstaand bericht
--------------------------------
Tango van het blote mondje
Cineast en cabaretier Lieven Debrauwer stak 'Tango van het blote kontje' van Toon Hermans in een eigentijds jasje en scoorde daarmee een coronahit.
Het originele van Toon Hermans
Het orgiinele Tango van het blote kontje van Toon Hermans uit 1980 blijft toch nog altijd onovertroffen!
Dit is de tango van het blote kontje
Aangebracht door Rudi Draye
(04 augustus 2020 17.37 uur)
--------------------------------
Ik ben hier om recht te staan en om te zeggen dat dat onaanvaardbaar is
Alexandria Ocasio-Cortez
Huis van Afgevaardigden, Washington
23 juli 2020
Alexandria Ocasio-Cortez is een van de meest vocale Amerikaanse politici die zich uitspreekt over belangrijke kwesties als klimaatverandering, immigratie en inkomensongelijkheid. Hoewel de Democratische politica al velen malen kritiek ontving van haar Republikeinse tegenhangers, gebeurde er deze week iets dat Ocasio-Cortez niet onopgemerkt aan zich voorbij kon laten gaan. Nadat het Republikeins congreslid Ted Yoho haar in aanwezigheid van de pers uitmaakte voor een 'fucking bitch', maakte Alexandra Ocasio-Cortez in het Huis van Afgevaardigden een krachtig statement over de realiteit van seksisme anno 2020 - een diepgeworteld cultureel probleem dat moet worden aangepakt.
Haar toespraak maakte diepe indruk en geldt nu al als een model van retoriek in publieke redevoeringen.
Tot spijt van wie het benijdt: van deze dame zullen we in de toekomst nog horen.
Dank u, mevrouw de voorzitter. Ik wil ook veel van mijn collega's bedanken voor de mogelijkheid niet alleen om hier vandaag te spreken, maar ook voor de vele leden van beide zijden van het Huis die mij hebben gesteund na een incident eerder deze week.
Ongeveer twee dagen geleden liep ik de trappen van het Capitool op toen afgevaardigde Yoho plotseling om de hoek kwam, vergezeld door afgevaardigde Roger Williams; hij sprak me aan op de trap hier voor het Capitool van ons land. Ik bemoeide me met mijn eigen zaken, liep de trap op en afgevaardigde Yoho stak zijn vinger uit naar mijn gezicht. Hij noemde me walgelijk, hij noemde me maniak, hij noemde me gek, en hij noemde me gevaarlijk. Daarna deed hij nog een paar stappen en nadat ik zijn opmerkingen onbeschoft had genoemd, liep hij weg en zei dat ík onbeleefd was. Je noemt míj onbeleefd? Ik deed een paar stappen vooruit, liep naar binnen en bracht mijn stem uit. Omdat mijn kiezers mij elke dag hierheen sturen om voor hen te vechten en ervoor te zorgen dat ze een dak boven hun hoofd kunnen houden, dat ze hun families kunnen voeden en dat ze hun leven kunnen leiden met waardigheid.
Ik liep terug naar buiten. Er stonden verslaggevers voor het Capitool en in aanwezigheid van die verslaggevers noemde afgevaardigde Yoho mij, en ik citeer: "a fucking bitch". Dat waren de woorden die afgevaardigde Yoho tegen een congreslid gebruikte. Het congreslid dat niet alleen het 14e congresdistrict van New York vertegenwoordigt, maar ook elk congreslid en elke vrouw in dit land. We hebben hier allemaal op een of andere manier mee te maken gehad, in een of andere vorm, op een bepaald moment in ons leven. Ik wil duidelijk stellen dat de opmerkingen van afgevaardigde Yoho voor mij niet vreselijk kwetsend of scherp waren. Ik heb een werkmansjob gehad. Ik heb in restaurants opgediend. Ik heb de metro genomen. Ik heb door de straten van New York City gelopen en dit soort taal is niet nieuw. Ik ben geconfronteerd met de woorden die door mijnheer Yoho zijn uitgesproken en door mannen die dezelfde woorden bezigden als mijnheer Yoho terwijl ik in restaurants werd lastiggevallen. Ik heb mannen uit bars gegooid die taal als die van mijnheer Yoho hebben gebruikt en ik ben dit soort pesterijen tegengekomen in de metro in New York City.
Dit is niet nieuw en dat is het probleem. Mijnheer Yoho was niet alleen. Hij liep schouder aan schouder met afgevaardigde Roger Williams, en dan beginnen we te zien dat het probleem niet één enkel incident is. Het is cultureel. Het is een cultuur van gebrek aan straffeloosheid, van acceptatie van geweld en agressieve taal tegen vrouwen, en van een hele machtsstructuur die dat ondersteunt. Want niet alleen werd ik respectloos aangesproken door leden van de Republikeinse Partij en gekozen functionarissen in de Republikeinse Partij, niet alleen hier: de president van de Verenigde Staten zei vorig jaar dat ik terug moest gaan naar een ander land - de implicatie was dat ik niet eens in Amerika thuishoor. De gouverneur van Florida, gouverneur De Santis, noemde me, voordat ik zelfs maar werd beëdigd… maar dat doet er verder niet toe. Ontmenselijkende taal is niet nieuw en wat we zien is dat dergelijke incidenten een patroon vormen. Een patroon van een houding tegenover vrouwen en ontmenselijking van de anderen.
Ik was niet erg gekwetst of beledigd door de kleinzielige opmerkingen die werden gemaakt, en toen ik erover nadacht dacht ik eerlijk gezegd dat ik het gewoon ging laten voor wat het was en naar huis zou gaan. Het is gewoon weer een dag, toch? Maar gisteren besloot afgevaardigde Yoho om het woord te nemen in het Huis van Afgevaardigden en excuses te maken voor zijn gedrag, en dat kan ik niet voorbij laten gaan. Ik kon niet toestaan dat mijn nichtjes dat moesten aanzien, de kleine meisjes thuis, de slachtoffers van verbaal geweld en erger. Ik kon niet toestaan dat ze dat excuus moesten aanhoren en moesten zien hoe een Afgevaardigde het als legitiem zag en beschouwde als een verontschuldiging. En hoe hij zwijgen zag als een vorm van aanvaarden. Ik kon niet toestaan dat zoiets opging. En daarom neem ik vandaag het woord in mijn persoonlijke naam.
Ik heb het niet nodig dat afgevaardigde Yoho mij excuses aanbiedt. Hij wil dat duidelijk niet doen. Het is duidelijk dat hij dat niet zou doen als hij daarvoor de kans zou krijgen. En ik zal 's avonds niet opblijven om te wachten op een verontschuldiging van een man die geen spijt heeft dat hij vrouwen zo aanspreekt en grove taal gebruikt jegens vrouwen. Maar waar ik wel problemen mee heb, is het gebruik van vrouwen, onze vrouwen en dochters, als schilden en excuses voor lamentabel gedrag. Mijnheer Yoho zei dat hij een vrouw en twee dochters heeft. Ik ben twee jaar jonger dan de jongste dochter van mijnheer Yoho. Ik ben ook iemands dochter. Mijn vader hoeft gelukkig niet meer mee te maken waarvoor mijnneer Yoho zijn dochter gebruikt. Mijn moeder zag op televisie het gebrek aan respect hier in dit Huis van mijnheer Yoho tegenover mij. Ik ben hier omdat ik mijn ouders moet laten zien dat ik hun dochter ben en dat ze me niet hebben opgevoed om beledigingen van mannen te accepteren.
Wat ik hier wil zeggen, is dat de schade die mijnheer Yoho mij wilde toebrengen, dat dat niet alleen een incident was dat gericht was tegen mij. Als je dat eender welke vrouw aandoet, dan geeft mijnheer Yoho toestemming aan andere mannen om dat met zijn dochters te doen. Door dat soort taal te gebruiken in aanwezigheid van de pers, gaf hij toestemming om die taal te gebruiken tegen zijn vrouw, zijn dochters, vrouwen in zijn omgeving, en ik ben hier om recht te staan en om te zeggen dat dat onaanvaardbaar is. Het kan me niet schelen wat uw opvattingen zijn. Het maakt niet uit hoeveel ik het er niet mee eens ben of hoeveel het me razend maakt, of hoe hard ik het voel als mensen anderen ontmenselijken. Ik zal dat zelf niet doen. Ik sta niet toe dat mensen haat in ons hart creëren.
Waar ik dus van overtuigd ben, is dat het hebben van een dochter een man niet fatsoenlijk maakt. Een vrouw hebben maakt van een man geen fatsoenlijke man. Mensen met waardigheid en respect behandelen, maakt een fatsoenlijke man, en als een fatsoenlijke man het verprutst, zoals we allemaal onvermijdelijk soms doen, doet hij het beste en verontschuldigt hij zich. Niet om zijn gezicht te redden, niet om een stem te winnen. Hij verontschuldigt zich oprecht om de schade te erkennen die te herstellen, zodat we allemaal weer verder kunnen.
Wat ik ten slotte aan mijnheer Yoho wil zeggen, is dankbaarheid. Ik wil hem bedanken voor het laten zien van de wereld dat je een machtige man kunt zijn en vrouwen kunt lastigvallen. Je kunt dochters hebben en zonder spijt vrouwen lastigvallen. Je kunt getrouwd zijn en vrouwen lastigvallen. Je kunt foto's maken en voor de wereld een beeld ophangen van een familieman en vrouwen lastigvallen zonder spijt en met een gevoel van straffeloosheid. Het gebeurt elke dag in dit land. Het gebeurde hier op de trappen van het Capitool van ons land. Het gebeurt wanneer individuen die de hoogste functie in dit land bekleden, toegeven dat ze vrouwen hebben beledigd en dat soort taal gebruiken tegen ons allemaal.
Dank u.
Bron: Transcript Library
Vertaling: Rudi Draye
Download
YouTube
Je kunt de interventie bekijken op YouTube
Website
Bekijk de website van Alexandria Ocasio-Cortez.
Mevrouw Occasio-Cortez is afgevaardigde voor het 14de district van New York (The Bronx & Queens).
Aangebracht door Rudi Draye
(31 juli 2020 10.23 uur)
--------------------------------
Trump, Tom and Jerry
I have been watching Tom & Jerry.
Tom is such a big loser.
I've never seen such a big loser.
I would never want to be Tom.
Jerry is fantastic.
Trump over zijn Tom & Jerry-ervaring
Aangebracht door Annemie Roppe
(30 juli 2020 17.19 uur)
--------------------------------
Thuiswerk: niet allemaal rozengeur
Thuiswerk is weer helemaal aan de orde. Het wordt hier en daar zelfs verplicht.
Aan ons postactieven is het niet meer besteed, maar onze kinderen des te meer.
Telewerken is niet altijd een onverdeelde zegen. Wie kinderen of huisgenoten om zich heen heeft, of eng behuisd is, of het moet doen met povere uitrusting, die heeft er al gauw last van. Maar ook wie over de goede faciliteiten beschikt, gaat na een tijd wel eens het kantoor missen.
Werkgevers zijn soms wantrouwig en willen alleszins controle behouden.
The Guardian besteedde onlangs een uitgebreid artikel aan de problematiek.
Trumps optreden in Portland: on-Amerikaans
Benjamin Haas, advocaat bij de internationale non-profitorganisatie Human Rights First en voormalig inlichtingenofficier in het leger met een staat van dienst in Afghanistan, schreef voor CNN een artikel waarin hij de inzet van paramilitaire middelen in Portland (Oregon) veroordeelt.
Het gemilitariseerde antwoord van de Trump-regering op de protesten in Portland en haar oorlogsretoriek - samen met de dreigementen van de president om federale wetshandhaving in te zetten in andere grote steden - vormen een ernstige bedreiging voor zowel het Amerikaanse volk als onze democratie.
Dement?
Donald Trump heeft een nieuw plan van aanpak bedacht voor de manier waarop hij Joe Biden wil aftroeven bij de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen: bewijzen dat hij intelligenter is dan zijn opponent.
Om dat te doen heeft hij van zijn arts een cognitieve test gekregen, een die hij naar eigen zeggen met brio heeft afgelegd. Een test zo moeilijk, weer volgens eigen zeggen, dat de meeste mensen er enorm veel moeite mee zouden hebben. Vooral de laatste vijf vragen zijn voor gewone stervelingen nauwelijks te doen, zo zegt Trump.
Alleen: de test in kwestie blijk niet zozeer een intelligentietest te zijn, als wel een test om te bepalen in hoeverre iemand lijdt aan dementie. Voor niet-dementen een fluitje van een cent, dus. Je moet o.m. alleen maar weten welke dag het overmorgen is. Maar misschien was dat bij de moeilijke vragen....
Aangebracht door Rudi Draye
(26 juli 2020 18.34 uur)
--------------------------------
Bij de beesten af
De Star Inn in St Just, Cornwall, plaatst een schrikdraadafrastering aan de bar
Een pub gerund door een landbouwer zorgt ervoor dat mensen sociale afstand houden - door een schrikdraadafrastering aan de bar te installeren.
De Star Inn heeft een afsluiting geïnstalleerd die normaal gesproken wordt gebruikt om vee af te schrikken, om te voorkomen dat klanten samendringen terwijl ze een pint bestellen.
De pub heropende samen met pubs in heel Engeland na de lockdown, maar ze maakten zich zorgen over het feit dat drinkers zich niet hielden aan social distancing.
Om zijn personeel te helpen beschermen, besloot eigenaar Johnny McFadden, die ook landbouwer is, zijn kennis te gebruiken. Hij ging naar zijn boerderij om wat apparatuur te halen.
Hij kwam terug met een volledig functionerende elektrische afrastering, die wordt gebruikt om vee af te schrikken, en installeerde die rond de bar om klanten op veilige afstand te houden.
Joel Carne-Mead, barman van de pub St Just, verklaarde: "We hebben het eigenlijk als een nieuwigheid neergezet.
'Het is een manier om mensen weg te houden van de bar. Het is gewoon een afschrikkingsmiddel, maar hopelijk helpt het zien ervan mensen weg te houden. Zo werkt het ook met vee, dieren zien het en willen het vaak niet testen.'Laten we hopen dat het bij onze klanten hetzelfde is.'
Huisbaas Johnny McFadden zei dat hij de lokale bevolking wilde "choqueren" door zich te gedragen. Hij beweerde dat het hek meestal was uitgeschakeld, maar dat het kon worden ingeschakeld wanneer dat nodig was.
Aangebracht door Rudi Draye
(25 juli 2020 18.59 uur)
Bron:The Pacet:
(24 juli 2020 10.38 uur)
--------------------------------
Taalfoudjes
Mocht PXL Education nog op zoek zijn naar onderwerpen en publiek voor de zomerschool...
Aangebracht door Rudi Draye
(22 juli 2020 11.32 uur)
--------------------------------
Hilde, Bart en de koninklijke oproep
"Het hele land vraagt dat er dringend een besluitvaardige en stabiele regering wordt gevormd. Laten we het land niet teleurstellen. We kunnen alleen maar slagen, als we verder kijken dan ons eigenbelang, met moed en durf."
Koning Filip, toespraak 21 juli
Aangebracht door Rudi Draye
(21 juli 2020 09.27 uur)
--------------------------------
So long, Bobby
De Amerikaanse Magnum-fotograaf Paul Fusco (1930) is op 90-jarige leeftijd overleden. Fusco was erbij toen op 8 juni 1968 het stoffelijk overschot van de vermoorde senator Robert F. Kennedy per trein van New York naar Washington D.C. werd vervoerd.
Over die bijzondere reis maakte hij het veelgeprezen fotoboek The RFK Funeral Train. In opdracht van het tijdschrift LOOK maakte Fusco, destijds freelance-fotograaf, vanaf de trein snapshots van mensen die langs het spoor en op de stations stonden om de presidentskandidaat de laatste eer te bewijzen.
Na de moorden op Martin Luther King Jr. en John F. Kennedy was Robert Kennedy de derde invloedrijke man die binnen vijf jaar tijd werd vermoord; op 5 juni werd hij neergeschoten in een hotel in Los Angeles, na zijn overwinningstoespraak in de voorverkiezingen in Californië. Als minister van justitie en later als senator van de staat New York, had hij zich ingezet voor de burgerrechtenbeweging waarmee hij de emancipatie van de witte en zwarte bevolking had bevorderd.
Zijn dood raakte velen. Zo groot was het verdriet dat de trein, vertraagd door de mensen op het spoor, er acht in plaats van vier uur over deed.
Toen waren er nog leiders die inspireerden...
Aangebracht door Rudi Draye
(19 juli 2020 19.41 uur)
--------------------------------
Srebrenica ook al Fake News?!
25 jaar na het bloedbad in Srebrenica wint de ontkenning van genocide terrein
Een kwart eeuw na de gebeurtenissen wordt de waarheid over wat er in Srebrenica is gebeurd het voorwerp van een groeiend koor van ontkenning, te beginnen in Bosnië zelf. Maar de ontkenning vindt overal ter wereld weerklank, van de periferie van uiterst tot het reguliere discours.
Shaun Walker in The Guardian van 10 juli 2020
Aangebracht door Rudi Draye
(17 juli 2020 16.27 uur)
--------------------------------
Professor Marc Van Ranst krijgt politiebescherming na dreigementen uit extreemrechtse hoek
Als dat maar geen profkraak wordt...
Rudi Draye
(15 juli 2020 12.7 uur)
--------------------------------
In België moet Leopold II eraan geloven.
Maar wat doen we dan met Karel de Grote?
Leopold II wankelt overal.
Maar als je de standbeelden van de
koloniale vorst uit de publieke ruimte wegtakelt, waar trek je de
grens?
Er zijn nog historische figuren die op een voetstuk staan maar die
er niet altijd zo fraai uitkomen.
Professor Freek Van de Velde (KULeuven) buigt zich in De Morgen over die vraag.
Aangebracht door Rudi Draye
(15 juli 2020 12.05 uur)
--------------------------------
Politieke correctie
De bijdrage over Kuifje in Afrika heeft reacties losgemaakt
Aangebracht door Jan Kuijpers, chevalier postactif
(met editoriale verfraaiing van de webmaster)
(13 juli 2020 12.41 uur)
--------------------------------
Echt of trucage?
Soms vraag je je af: is het nu echt, of is het trucage?
Soms vraag je je af: is het trucage of is het echt?
Aangebracht door Rudi Draye
(12 juli 2020 13.08 uur)
--------------------------------
ZinInZang
Feest van de Vlaamse Gemeenschap
Voor het Feest van de Vlaamse Gemeenschap maakte Zin In Zang uit Bilzen een video.
Aangebracht door Gerard Peeters, postactieve en lid van Zin In Zang
(10 juli 2020 09.29 uur)
--------------------------------
Kuifje in Afrika:
Politieke correctie
Dat de dood van George Floyd heel wat teweeg heeft gebracht, dat weten we intussen al. Wat tot voor kort nog cultuur was, wordt nu in de hoek van ‘barbarisme’ geduwd. Zo werd Gangreen 1–Black Venus van schrijver Jef Geeraerts al uit de literaire canon geflikkerd. Ook heel wat stripverhalen, waaronder zelfs enkelen van Jommeke, werden betrapt op ‘racisme’.
‘Kuifje in Afrika’, een strip die oorspronkelijk eigenlijk de titel ‘Kuifje in Congo’ droeg, werd ook voor ‘Black Lives Matter’ al enkele keren aangevallen. Daarom werden in het verleden al enkele dialogen aangepast (Die inheemsen lijken op apen en praten als debielen, bijvoorbeeld) en ook de volle lippen en het kroezelhaar van de Congolezen werden hertekend.
Jonathan Maxwell Reeves is een Antwerpenaar die zo af en toe zijn lolbroek aantrekt, en vervolgens achter zijn computer duikt. Dit keer ging hij nog een beetje verder aan het ‘politiek correct’ maken van ‘Kuifje in Afrika’:
1) De naam Hergé werd geschrapt op de cover, want tijdens de oorlog zou hij niet helemaal zuiver op graat geweest zijn beweren sommigen. In het 10de album van de stripheld, ‘De Geheimzinnige Ster’ was de schurk van dienst immers een gewetenloze joodse oliemagnaat met de naam Blumenstein. Dat zegt al genoeg, Joden opvoeren als gewetenloze schurken uit de oliebusiness, je moet maar durven, ze hebben niet eens olie in de grond zitten in Israel!
2) Het zwarte sterretje onder de naam Hergé werd verwijderd want dit verwijst niet alleen naar de satanisten die op hun achterste bokkepoten stonden, maar is ook een symbool dat kan verwijzen naar de vrijmetselarij en bovendien vond het Belgische instituut voor sterrenkunde het niet zo fijn dat een ster als symbool gebruikt werd op de cover van een racistisch stripverhaal.
3) ‘De avonturen van’ daar was de vereniging van gepensioneerde avonturiers niet tevreden mee want dat is een belediging voor alle echte avonturiers die soms de dood in de ogen hebben gekeken tijdens hun vele tochten, iets wat een personage in een stripverhaal volgens Professor Henry Walton Jones jr. van het Marshall College in de Verenigde Staten nooit kan ervaren.
4) De naam ‘Kuifje’ diende ook geschrapt te worden want dat vond de Wereldwijde Organisatie Van Haarkappers (WOVH) absoluut niet toelaatbaar. Waarom is die verwijzing naar een ouderwetse haarstijl uit de jaren 30 van vorige eeuw nodig zo vraagt woordvoerder Jean-Louis Bouffant zich af. Als er dan toch een link met haarkapsels moest zijn in die naam waarom heeft men dan niet voor het meer moderne ‘Matje’, ‘Dreadlockje’ of ‘Skinheadje’ gekozen? Men zegt eigenlijk dat wij haarkappers er ouderwetse ideeën op nahouden en dat kwetst enorm, aldus Bouffant.
5) Het woord ‘Afrika’ in de titel (dat origineel eigenlijk Congo was, maar in de herdrukken van de strip sinds 1954 al aangepast werd omdat de Congolozen niet happy waren met die verwijzing) werd geschrapt omdat Afrika een te vaag begrip is. Wat is Afrika? Op welk specifiek land doelen we dan? Het kan niet zijn dat Kuifje heel dat continent doorkruist met een rammelkar en alle daar aanwezige landen bezoekt.
6) Er bleef dan enkel nog het woord ‘in’ over, maar de Vereniging Van Taalkundige Onjuistheden (VVTO) vond dat dan weer iets heel vaag dat naar niets verwees en de Nederlandse taal totaal belachelijk maakte. Men vroeg en kreeg de verwijdering van het gewraakte voorzetsel.
7) De nummerplaat 1385 op de auto verwijst naar het einde van de Gentse opstand in dat jaar, en de Gentenaars konden er dus niet mee lachen dat net dat jaartal dat voor hun geschiedenis zo belangrijk is, zomaar op de nummerplaat van een auto verschijnt. Dat is kwetsend voor alle Gentenaars die tijdens de periode van de Gentse Opstand (1379 – 1385) het leven hebben gelaten volgens Elke Trunte, geschiedkundige verbonden aan de faculteit automotieve geschiedkunde van de Universiteit Gent.
8) Filmclub ‘De Super 8’ers’ uit Denderwindeke met in hun kielzog de Internationale Federatie Van Cameramensen (IFVC) waren van mening dat het nu eindelijk maar eens afgelopen moet zijn met een filmcamera voor te stellen als zo’n idiote doos met twee spoelen er bovenop. Dat is totaal niet zo, raakt aan onze beroepernst en stelt dat films maken gewoon rondlopen is met een belachelijke doos op drie poten. Weg met die camera of iets dat er moet voor doorgaan.
9) Het gekleurde jongetje dat naast Kuifje zit (we durven de kleur niet vernoemen want dat is toch ook een gevoelige kwestie) was al een groot probleem op zich, maar dat rode truitje dat hij draagt heeft uiteindelijk de doorslag gegeven voor verwijdering. De socialisten vonden het niet leuk dat de kleur van hun ideologie in verband gebracht werd met een racistische strip.
10) Bobbie, het hondje van Kuifje werd verwijderd omdat het een verwilderde blik heeft en dus vermoedelijk hondsdolheid zou kunnen hebben volgens het FAVV (Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen) en we na dat gedoe met die kat deze keer niet met onze voeten gaan laten spelen.
11) De auto op zich heeft geen merkverwijzing maar doet wel enorm denken aan het model Ford T van Ford Motor Company. Oprichter Henry Ford was een notoir antisemiet. Hitler gebruikte veel van Fords ideeën in het boek Mein Kampf en ook de autobiografie van Henry Ford bevat veel antisemitische elementen, dus de auto werd voor alle zekerheid maar geschrapt.
12) Kuifje te voet door de Afrikaanse vlakte laten lopen met bagage op zijn rug gebonden, dat vond men van de Federatie Van Hernia-patienten (FVHP) dan weer totaal onverantwoord. Bovendien geeft dat ook de indruk dat ze in Afrika geen treinen of bussen hebben en alles te voet moeten doen. Dat is totaal niet correct en doet ook uitschijnen dat Afrikanen te lui zijn om bussen en treinen te bouwen of er mee rond te rijden. Het was daarom zeker geen slechte beslissing om Kuifje en zijn bagage van de cover te verwijderen.
13) De naam van de uitgeverij Casterman dat was toch ook een probleem. Die uitgeverij geeft naast Kuifje namelijk ook de kinderreeks Pol uit. Daar komt het personage van ‘De Admiraal’ in voor, een sprekende en rechtop lopende zeehond, wat natuurkundig niet kan en bovendien rookt hij pijp. Zowel Gaia als de vereniging SMS (Stop Met Smoren) vonden dat toch echt niet kunnen. Casterman geeft verder ook nog de avonturen van Alex uit, waar al jaren discussie over is of Alex en zijn kompaan Enak nu homo’s zijn of niet. Casterman heeft dat nooit willen bevestigen waarmee ze zich de woede van zowat elke holebi vereniging op de hals hebben gehaald. Het was dus beter om de naam van de uitgeverij gewoon achterwege te laten.
En zo komen we dus tot de nieuwe cover met een mooi zicht van een vlakte met bomen waar een giraf in staat. Dat verwijst totaal niet meer naar Afrika, want dat kan evengoed een beeld uit Planckendael zijn.
Het probleem dat er nu nog wel is, is die giraf op zich. Die ziet geel met zwarte vlekken. Kunnen we die zwarte vlekken niet gewoon wit maken, want die kleur zwart dat is toch ook weer een verwijzing naar een bepaalde bevolkingsgroep. Straks gaat iedereen denken dat die afstammen van de giraffen, de Afrikaanse vlaktes afdwalen met een trapladdertje en telkens als ze een giraf zien…nu ja de rest laat ik aan uw verbeelding over.
Een gele giraf dat bestaat overigens ook niet, en als ze al zou bestaan of we het toeschrijven aan ‘tekenkundige vrijheid’ dan gaan de Chinezen hier niet met kunnen lachen. Waarom moet die giraf nu weer geel zijn? Als er straks weer een nieuwe pandemie opduikt gaan ze ons weer beschuldigen dat we sneetjes giraffennek tussen onze boterham leggen, aldus Som Ting Wong van ‘De Vereniging Van Chinese Belangen Nummer 62 en 34’(kortweg VCBN 62 & 34)
Kunnen we die giraf niet gewoon een andere kleur geven? Purper zou een optie zijn of gaan we dan protest krijgen van supporters van Beerschot die niet willlen vergeleken worden met giraffen want Kielse Rat zijn is al erg genoeg op zich. Misschien moesten we de giraf ook maar verwijderen, en als we dan toch bezig zijn ineens de blauwe lucht en al de rest ook. Gewoon een grijze cover, dat is nog het beste voor iedereen, hoewel grijs, dat gaan de bejaarden dan weer niet leuk vinden vrees ik.
Analyst van stripverhalencovers, het is een harde job en dan ben ik nog niet eens begonnen aan de inhoud van dit ultieme racistische stripverhaal.
Jonathan Maxwell Reeves
Aangebracht door Rudi Draye
Uit een magazine dat ik nooit lees.
(8 juli 2020 18.13 uur)
--------------------------------
UZ Leuven
De dag ervoor moest ik er zijn voor een afspraak met de anesthesist. De ingreep had normaal half maart moeten gebeuren, maar op de valreep ging dat vanwege corona niet door. Bij de anesthesist was ik toen ook als eens langs geweest, maar dat telde niet meer. Begrijpen hoeft niet.
"Gelukkige verjaardag!" zei de dokter. Wat klopte. En wat ik erg
lief vond van ze.
"Dank u wel! U bent goed geïnformeerd."
"Het staat hier in het groot."
"Ga zitten."
"Wilt ge mij uw geboortedatum geven?"
Rudi Draye
(1 juli 2020 22.29 uur)
--------------------------------
Lockdown lockdown
Ik meld jullie dat ik onder het mes moet voor een ingreep aan
beide handen.
Het had al in maart moeten gebeuren, maar corona
heeft daar anders over beslist.
Google maar eens naar een afbeelding van "Dupuytren", dan begrijp
je waar ik voor sta.
(Over het algemeen raad ik nochtans ten stelligste af om bij fysiek
mankement te googelen: meestal eindigt dat met het onbehaaglijke
gevoelen dat je nog hooguit drie maanden te leven hebt.)
Het is dus nodig. Een van de ongemakken is dat ik bij het tokkelen op een toetsenbord frequent in de fout ga, en de spellingcontrole tot qamjjp breng.
Een tijdje zal uw webmaster dus buiten strijd zijn, en moet hij de lockdownpagina laten voor wat ze is.
Er is mij een herstelperiode van zes weken aangezegd. Ik hoop natuurlijk dat ik niet zo lang "onhandig" zal zijn.
Ik weet niet of er een heilige is tot wie ik mij in dit ongemak
kan richten.
Als die er is, dan gaat het waarschijnlijk om een
ongelukkige die levend gevild werd omdat hij of zij (eerder een zij,
dus – hij's pleegden nogal eens eieren voor hun geld te kiezen)
weigerde haar geloof af te zweren.
Hierboven wordt dat soort gevallen dan steevast als
ervaringsdeskundige aangesteld voor alles wat van ver of dichtbij
met hun aardse foltering te maken heeft. Of dat deskundigheid
garandeert, durf ik te betwijfelen.
Persoonlijk vind ik het te gronde van heidense opdringerigheid
getuigen om een gelukzalige lastig te vallen met onze aardse
ongemakken.
Als u iets wil doen, duim dan dat de chirurg haar
werk goed doet.
Het gaat immers om een precisiewerkje dat een paar uur in beslag zal
nemen.
Uw acuut maar hopelijk niet chronisch onhandige webmaster.
Rudi Draye
(24 juni 2020 11.46 uur)
--------------------------------
Geen Mauritshuis in mijn straat
.jpg)
Hieronder kon je lezen hoe Maurice Lecoq voor de Franse rechter moest verschijnen wegens burenlawaai.
Als reactie daarop meldt collega-postactieve Greet Hendrix een gelijksoortig verhaal.
Ook ik heb een bescheiden hanenverhaal.
Onlangs stierf ons krieltjeshaantje van ouderdom. Toen Eddy (mijn wederhelft) kippeneten ging kopen bij Lambrechts in Diepenbeek, bracht hij daar een mooie jonge witte krieltjeshaan mee. Die begon al gauw luid te kraaien, ook 's morgens vroeg natuurlijk. Ik informeerde bij de naaste buren of ze dat vervelend vonden maar dat was niet het geval.
Een tijdje later kreeg ik via het burenplatform een boze mail uit een van de nieuwe huizen in de verkaveling achter onze tuin.
Ik heb geantwoord dat wij hier al meer dan 30 jaar wonen en al die tijd kippen en een haan hielden. Dat we nu iedere avond het hok zullen sluiten om zijn gezang te dempen. Dat ik de slaapkamer overdag verlucht en 's nachts de ramen sluit. Dat het een jong beestje is dat wel een toontje lager/ stiller zal zingen als hij ouder wordt. Dat we nu schattige kuikentjes hebben.
Meteen de onbekende buurvrouw uitgenodigd om de kloek en haar kroost te bezoeken. Ik zou ze ook wat (zoen)eieren gegeven hebben maar ik heb er niets meer van gehoord...
De moraal van dit verhaal laat ik aan jullie over.
Aangebracht door Greet Hendrix
Kraaiverbod
Niet elke haan gaat vrijuit in een rechtszaak
Een energieke haan in Zwitserland kraaide zó vaak en zó luid, dat zijn buren er niet van konden slapen. Toen ze het probleem niet met de eigenaar van het dier konden oplossen, stapten ze naar de rechter. Die legde de haan een kraaiverbod op.
De Zwitserse haan kraait tussen de 14 en 44 keer per uur, zowel overdag als 's nachts. En dat vonden de buurtbewoners niet fijn, want door het geluid kunnen ze moeilijk slapen.
Omdat de eigenaar van de haan het probleem niet zag, stapte één van de buren naar de rechter. Vervolgens werd het geluid van de haan gemeten. Wat bleek? Op 15 meter afstand werd 84 decibel gemeten. Zoveel decibel produceren een zaag of een mixer ook.
De rechter bepaalde daarna dat de vogel tussen tien uur 's avonds en acht uur 's ochtends zijn snavel moet houden. En op zondagochtend zelfs nog een uur langer. De eigenaar moet de haan daarom op tijden dat hij stil moet zijn, in het donker houden. Ook moet de garage waarin de haan woont, geluidsdichter gemaakt worden.
Koen Vanmechelen
Het zal u niet verwonderen dat Koen Vanmechelen ook met het probleem van kraaioverlast wordt geconfronteerd. In de rubriek Vanmechelen op Woensdag in het Belang van Limburg schreef hij er ooit een stukje over.
Onlangs kraaide mijn haan voor de laatste keer in een nette Genkse wijk. Ik moest hem er terug gaan oppikken na een burenklacht wegens overlast. Het arme beest wist niet wat hem overkwam en zat wat beduusd op de achterbank. Bye kippetjes, exit paradijs, weg vertrouwde stek. Te veel van zijn snuit gemaakt, vond die buur-met-gevoelige-oren. Lawaaivervuilers moesten eruit! Voor alle duidelijkheid: het ging over 1 haan – een beestig mooi exemplaar weliswaar – en niet over tientallen dieren. Enfin, in de auto kwam er geen kakel meer uit zijn snavel, hoogstens wat beduusd gegorgel, als een kuiken dat zonet een tik op zijn kopje had gekregen. Hij stil, ik stil, achter ons denderde een vrachtwagen de straat uit, zonder klachten. Luide muziek ketste tussen de huizen, zonder gezeur. Terwijl het geroezemoes in mijn hoofd steeds luider werd.
Op weg naar huis was ik me veel meer bewust van het dagelijkse lawaai waarin we elke dag collectief gedompeld worden. Radio, verkeer, vliegtuig, sirenes, het passeerde deze keer opgemerkt mijn buis opgemerkt mijn buis van Eustachius. Op een stemmig terras die avond beukten schopten verkeers- en muzieklawaai continu op mijn trommelvlies. In het restaurant belette luide muziek een rustig gesprek, merkte ik voor de eerste keer. De DJ als Lucifer in de decibelhel, niemand echter die er erg in had.
De haan liet daarom me niet los. Het was trouwens niet de eerste keer dat hanengekraai leidde tot de verbanning van een van mijn beesten of tot de heilige verontwaardiging van een buurtbewoner. Meest straffe herinnering was het incident in Tanzania, waar een man de exit van mijn haan kwam eisen, op hoge westerse poten en midden in de brousse.
Zelf ontwaak ik elke ochtend met het gezellige gekissebis van mijn kippen, vogels en honden. Ik voel me verbonden: hier gaan we weer! Het is een teken aan de wand als we nu ook al de oeroude heraut van dag en nacht niet meer in ons midden verdragen. Blijkbaar hebben steeds meer mensen moeite met natuurlijke geluiden of het nu over geblaf, kindertamtam of koeiengeloei gaat. Het is een teken. Onze vervreemding van de natuur en het geweld dat we haar aandoen gaan hand in hand vrees ik. De verstedelijkte mens wil de schoonheid wel ervaren en gebruiken, maar schuwt de andere kant. Eieren wel, stront rapen niet. Geef homo urbanus de oppervlakte, maar laat de inhoud alsjeblief aan hem voorbijgaan. Dat voorspelt ellende. Of zoals mijn installatie Never Green vanaf oktober in Frankrijk op Rurart fluistert: cultuur en natuur zijn twee longen van hetzelfde organisme. Verwijder een long en we stoppen met ademen.
Aanvulllingen op het hanenthema aangebracht door Rudi Draye
(20 juni 2020 18.46 uur)
--------------------------------
Pyrrhusoverwinning voor Maurice
Maurice de luidruchtige haan kan blijven kraaien, beslist de rechtbank
Franse rechter strijkt tegen de veren in door de klacht te verwerpen over het ochtendgekrijs van pluimvee
Eindelijk heeft Maurice de haan iets om over te kraaien. Een rechtbank heeft bepaald dat de beroemdste haan van Frankrijk zijn ochtendlied kan blijven zingen, in een rechtszaak die stad tegen platteland opzette.
Een rechtbank verwierp de klacht van een koppel over het hanengekraai in de vroege ochtend en beval hun om € 1.000 schadevergoeding te betalen aan de eigenaar van Maurice, Corinne Fesseau.
"Ik ben sprakeloos. We hebben zeker tegen de haren in gestreken," zei Fesseau. "Het is een overwinning voor iedereen die in mijn situatie zit. Ik hoop dat dit voor de anderen een precedent zal zijn. Iedereen wordt nu beschermd: de kerkklokken, de kikkers ... waarom geen Maurice-wet om alle landelijke geluiden te beschermen?”
Julien Papineau, de advocaat van Fesseau en Maurice, zei dat ze hadden gewonnen omdat: "Volgens de Franse wet moet worden bewezen dat er overlast is, en dit is hier niet gebeurd."
Het heeft twee jaar geduurd om het geschil tussen Fesseau en haar buren op het Île d'Oléron in het Westen van Frankrijk te beslechten. Twee gepensioneerde boeren met een tweede huisin de buurt klaagden dat Maurice abnormaal veel kabaal veroorzaakte met zijn gekraai 6.30 uur in de morgen dat hij hun rust verstoorde tijdens hun vakantie.
Ze wilden dat de vogel uit zijn kot werd gehaald of dat hem het zwijgen zou worden opgelegd. Dat leidde tot een steuncampagne 'Ik ben Maurice' op sociale media.
Tijdens een hoorzitting werden de eisers beschreven als rustige mensen van 65 en 70 jaar met een bescheiden inkomen. Het paar had in 2004 een tweede huis op het eiland gekocht, lang voordat Maurice in 2017 op het toneel kwam. Ze waren niet in de rechtszaal vanwege de media-aandacht voor de zaak, zei hun advocaat, maar ze vroegen de rechtbank om te oordelen dat het geluid moest stoppen.
De zaak werd gezien als een symbool voor de botsing tussen mensen die op het platteland wonen en al lang dieren houden of kerkklokken luiden, en mensen uit stedelijke gebieden in Frankrijk of in het buitenland die een tweede huis op het platteland hebben gekocht.
Dinsdag hoorde een rechtbank in Dax, in Zuidwest-Frankrijk, een traditionele kweekregio voor eenden en ganzen, een klacht over het geluid van een troep van 50 vogels die in de tuin van een buurman werden grootgebracht.
In de Dordogne kijkt een koppel aan tegen juridische stappen vanwege het gekwaak van kikkers in hun tuinvijver, en in Beausset in de Var, Provence, hebben vakantiegangers de lokale burgemeester vertoornd door te suggereren dat hij krekels zou doden omdat ze te veel lawaai maken.
In 1995 werd in een soortgelijke zaak een doodvonnis geëist tegen een haan. Het Hof van Beroep verklaarde dat het onmogelijk was om de hanensoort te beletten van te kraaien. "De kip is een ongevaarlijk dier, zo dom dat niemand erin is geslaagd het te trainen, zelfs niet een Chinese circus", luidde het vonnis.
Advocaten van de verdediging voerden aan dat het kraaien van Maurice geen "abnormaal geluid" was. Juridische argumenten draaiden rond de vraag of Saint-Pierre d'Oléron, waar Maurice woont en waar de 7.000 man sterke lokale bevolking in de zomer oploopt tot 35.000, kan worden omschreven als 'landelijk'.
Vincent Huberdeau, advocaat voor de aanklagers, verwierp het idee dat Maurice een kwestie van "stad versus land" was. "Haan, hond, getoeter, muziek ... het gaat over geluid", zei hij tijdens de hoorzitting. "Het is geen ruzie tussen middenstand en plattelandsbewoners." Hij zei niet of het paar in beroep zou gaan tegen de beslissing van de rechtbank.
Bruno Dionis du Séjour, een gepensioneerde boer en burgemeester van het dorp Gajac in het zuidwesten van Frankrijk, heeft een oplossing voorgesteld voor de stortvloed aan klachten over dierengeluiden - hij heeft de regering gevraagd om te verordenen dat de geluiden deel zijn van het Franse erfgoed, waardoor ze staatsbescherming krijgen.
Gallus meus mortuus est
De uitspraak van de rechtbank dateert al van een paar maanden geleden. De zaak is opnieuw in het nieuws gekomen doordat Maurice, zo kort na de overwinning, de geest heeft gegeven.
Te vroeg victorie gekraaid…
Mon coq est mort. Mon coq est mort.
Mon coq est mort. Mon coq est mort.
Il ne chantra plus: coq-o-di, coq-o-da.
Il ne chantra plus: coq-o-di, coq-o-da.
Cocococococococodi, cocoda
Cocococococococodi, cocoda
Gallus meus mortuus est.
Gallus meus mortuus est.
Numquam plus cantabit: coq-o-di, coq-o-da.
Numquam plus cantabit: coq-o-di, coq-o-da.
Aangebracht door Rudi Draye
(20 juni 2020 10.21 uur)
--------------------------------
Mondmaskers van eigen kweek
Chantal Van Herzeele en 2 collega's postactieven (Helga en René) hebben een massa mondmaskers gemaakt.
Duurzaam want wasbaar, handig want met linten die je aantrekt zoals je wil, mooi want verschillende kleurtjes.
De maskers worden verkocht voor € 4 per stuk ten voordele van 2 projecten, een schooltje in Nepal en een project in Lokeren voor mentaal zwakke volwassenen.
Geïnteresseerden kunnen bestellen bij Chantal Van Herzeele.
Aangebracht door Chantal Van Herzeele
(19 juni 2020 10.19 uur)
--------------------------------
Black lives matter
Recht zonder macht is hulpeloos.
Macht zonder recht is tyranniek.
Het recht moet heersen, maar het is onvermijdelijk dat de krachtigste mens tevens de machtigste is.
Als het recht niet de macht in handen heeft, kan het zich niet doen gelden, maar macht zonder recht is dwingelandij. Om zich uit die moeilijkheid te redden, kon men niet beter doen dan recht en macht bijeen te voegen; men heeft die twee begrippen laten samensmelten en gemaakt dat wat rechtvaardig, ook krachtig, en wat krachtig ook rechtvaardig gedacht werd.
Men kon het recht niet machtig maken, daarom heeft men de kracht gerechtigd, opdat macht en recht tezamen mochten gaan en er vrede zijn zou, wat het hoogste goed is.
(Blaise Pasal, Pensées)
Aangebracht door Rudi Draye
(19 juni 2020 09.43 uur)
--------------------------------
Vera Lynn
Vera Lynn, the English sweetheart, overleed op de leeftijd van 103 jaar.
Een eeuw is een hele tijd, als je bedenkt dat zij vooral populair was in de tijd van onze ouders!
We'll meet again is een lied voor de eeuwigheid.
Ook
van toepassing op ons, postactieven.
Aangebracht door Rudi Draye
(18 juni 2020 21.12 uur)
--------------------------------
Sarah Cooper
De Amerikaanse comédienne Sarah Cooper gaat viraal door Trump te
playbacken:
"Hij is een geweldige komedieschrijver zonder het te beseffen"
Een van dé internetrevelaties tijdens de coronacrisis. Zo kan de
Amerikaanse comédienne Sarah Cooper wel worden genoemd.
Ze verovert het internet met filmpjes waarin ze uitspraken van de
Amerikaanse president Donald Trump playbackt, inclusief bijhorende
gezichtsuitdrukkingen én attributen.
Een echte fan van de president kan je haar dus niet noemen.
"Nu beseffen mensen misschien hoe belachelijk het is wat hij zegt."
VRT Nieuws heeft er een item over
En op YouTube vind je een hilarische compilatie van TikTok
Aangebracht door Rudi Draye
(17 juni 2020 12.53 uur)
--------------------------------
Raar maar maar!
Dit jaar zitten alle inwoners van de wereld in dezelfde leeftijdsgroep, namelijk allemaal in de cohort 2020.
Dit jaar is immers speciaal, en dat gebeurt maar eens in de duizend jaar!
Deze formule geeft altijd de uitkomst 2020!
| Je leeftijd | + | Je geboortejaar | = | 2020 |
Ga maar na:
| leeftijd | geboortejaar | som |
| 60 | 1960 | 2020 |
| 67 | 1953 | 2020 |
| 73 | 1947 | 2020 |
| 79 | 1941 | 2020 |
| 81 | 1939 | 2020 |
| 84 | 1936 | 2020 |
| 88 | 1932 | 2020 |
| 89 | 1931 | 2020 |
(De formule klopt maar als je als leeftijd neemt die van het jaar van je geboortejaar. Als je bv. geboren bent op 5 augustus 1946, dan ben je voor de formule toch al 74.
Heel vreemd. De wijzen uit het Oosten breken zich de hersenen hierover maar hebben geen afdoende verklaring.
En… het is duizend jaar wachten voor de formule nog eens klopt!
Aangebracht door Lidia Joos
(17 juni 2020 12.39 uur)
--------------------------------
Een hart onder mijn riem
Het deed deugd jullie bemoedigende en
steunende berichtjes te lezen in mijn plotseling verstoorde
corona/zomerperiode.
Het is hard van de ene op de andere minuut volledig afhankelijk te
moeten zijn van derden en al je vooropgestelde plannen in het water
te zien vallen.
Moed en geduld zullen mijn deel zijn tijdens de drie komende zomermaanden. Dikke pech...
Hartelijke groet en hopelijk tot ziens op één van onze volgende pxl-activiteiten.
Mariette Vancluysen
(16 juni 2020 11.09 uur)
--------------------------------
Alles weer normaal
Gilles De Coster heeft er een stukje over. Hij wou deze week een taart bakken voor zijn jarige vader. Maar een bejaard dametje stak daar een (vanille)stokje voor. Of hoe de coronacrisis en onze verdraagzaamheid alweer zo ver achter ons lijken te liggen.
Vrijdag is mijn vader verjaard. Om dat te vieren, besliste ik een taart voor hem te bakken en die te gaan afgeven. Hij is 70 geworden, mensen van die leeftijd houden van taart, en al helemaal van het zelf- en met veel liefde gemaakte soort.
Taarten bakken overkomt mij in het beste geval één keer om de enkele jaren, en dat gaat meestal in twee fases. Eén: merken dat je bijna alles in huis hebt: amandelpoeder, puddingpoeder, vanille, enzovoort. En twee: naar de winkel moeten omdat al die rommel slecht is geworden sinds je laatste taart.
Dus stond ik deze week in een rayon die ik niet zo goed ken: de bakrayon. Naast een dame wiens 70e verjaardag al een heel eind achter haar lag. Die mevrouw was wél een kenner, want ze was véél sneller dan ik om de laatste vanillestokjes te spotten, en ze alle 8 in haar kar te gooien.
Acht!
Wat maak je met zoveel vanille, dacht ik. Maar ik vroeg gewoon beleefd:
Mevrouw, mag ik ne keer iets vragen. Ik ga een taart bakken voor ons vader en ik heb één stokje nodig, kan u die misschien missen?”
Neeje menier, sorry!
Allez, mevrouw. Ge kunt toch nooit 8 vanillestokken tegelijk nodig hebben?
Meneer, ik heb dat gewoon graag in huis. Ge zult naar nen andere winkel moeten.
En weg was ze, ongetwijfeld op zoek naar een volgend slachtoffer.
Nu kan u zeggen: “ge hebt u veel te gemakkelijk laten doen, slappe vod”, en daar zou u gelijk in hebben.
Maar ik zeg u: een paar weken geleden zou dat dus niet zijn gebeurd. Ik kan toch niet de enige zijn die vindt dat we allemaal een hele tijd een pak aimabeler zijn geweest? En dat dat intussen gedaan is? Een paar weken geleden lieten we elkaar nog voor in de bakrayon, dat weet ik 100% zeker. Dat was ook de tijd dat we vriendelijk goeiendag en dankuwel zeiden tegen de veiligheidsmeneer aan de ingang of de mensen die de karretjes ontsmetten. Dat wij moppen maakten met de andere klanten: “warm hé, zo’n mondmasker”. Toen droeg iedereen er nog een. De tijd dat we allemaal braaf klapten om 8u ’s avonds aan onze voordeur. Da’s gedaan hé?
Het was fijn zolang het duurde
En ik bedoel niet alleen de wederopkomst van assertieve supermarktbejaarden. Kijk eens rond u of lees de gazet! Alles is weer hetzelfde als in pakweg februari. De gemiddelde snelheid aan de Kennedytunnel zit terug op z’n vertrouwde 0,2 km/u. Anderlecht voert de achtduizendste wissel aan de top door. De burgemeester van Lubbeek twittert over wereldvreemde rechters. Trump maakt ambras met iedereen. En die van het Vlaams Belang presteren het om te mekkeren dat racisme een fakeprobleem is.
We hebben, dames en heren, blijkbaar weer tijd en energie om een eindeloze discussie te voeren over een kat!
Nog eventjes en er begint ergens iemand over hoofddoeken of boerkini’s te zagen.
Alles is weer netjes zoals vroeger, zeg ik u. Alles is weer bij het oude. Behalve het aantal virologen, dat blijft stabiel op ongeveer 11 miljoen
En ooit, het is te zeggen vorige maand, waren er die voorspelden dat we onze levensstijlen gingen aanpassen. Dat dit alles ons duurzamer en zachter en doordachter ging maken. Dat we gingen onthaasten en ontstressen en ontvanallessen. Ik geloof daar dus niks van, ik denk oprecht dat we deze hele crisis ooit, jàren later, zullen bestempelen als een diepe deuk in onze carrosserie, en eigenlijk niet veel meer dan dat. Pas op, een ferme deuk, zo eentje waarvan uw garagist zich een villa kan zetten. Dat wel. Maar: een deuk. Die we er weer gaan uitkloppen. Een probleem, dat we oplossen. En het nieuwe nieuwe nieuwe normaal zal dus nogal lijken op het oude normaal. Of zoiets. En misschien is dat niet eens zo erg. Behalve als je een vanillestok nodig hebt.
Ik heb trouwens chocomousse gemaakt, uiteindelijk. Ook lekker, en geen vanille nodig. Gelukkige verjaardag vadertje, en hopelijk word je een lieve bejaarde.
Lees na of beluister op Radio 1
Aangebracht door Rudi Draye
(16 juni 2020 11.11 uur)
--------------------------------
Eten met een mondmasker
Aangebracht door Pol Pauwels
(15 juni 2020 11.19 uur)
--------------------------------
Niets nieuws onder de zon
In 1918-1919 sloeg de Spaanse Griep toe.
De Grote Oorlog had zowat 10 miljoen dodelijke slachtoffers geëist; 20 miljoen werden gewond. De schatting van het aantal sterfgevallen wereldwijd van de Spaanse Griep loopt van 20 tot 100 miljoen. In België werden bijna driehonderdduizend slachtoffers geteld.
De voorzorgsmaatregelen van die pandemie zijn heel herkenbaar.
.jpg)
In De Standaard van 20 april 2020 verscheen een artikel over de Spaanse Griep onder de titel De ‘moeder aller pandemieën’ die onder de mat geveegd werd.
Rudi Draye
(15 juni 2020 11.09 uur)
--------------------------------
Vaderdag
Aan alle vaders – en ook opa's van de postactieven,
De strammen en de nog sportieven,
stuk voor stuk het beste paard van stal:
gelukwensen, en een fijne dag vooral!
Rudi Draye
(13 juni 2020 12.19 uur)
--------------------------------
Leopold II
In verschillende landen sneuvelen standbeelden, het gevolg van de verontwaardiging over de dood van George Floyd en racisme in het algemeen.
Bij ons moet Leopold II het ontgelden. Vele standbeelden worden beklad of moeten volgens actievoerders worden verwijderd. Sommige deskundigen vinden dat een terechte eis, andere niet. Enkele besturen gaan in op die eis, andere niet.
Een waarachtige democraat stemt per definitie in met de brede protestbeweging. Op zichzelf heb ik ook geen moeite met de eis i.v.m. de standbeelden van Leopold II. Standbeelden kunnen een hoge symboolwaarde hebben. En als het oprichten van standbeelden een deel is van de geschiedenis, dan is het afbreken daarvan dat ook, schreef een Britse historica.
Het hangt er maar van af wat je wil bereiken. Of daarmee de oplossing voor het probleem van het racisme een stap dichterbij komt, is maar de vraag. Zolang een jonge Diepenbeekse vrouw "van vreemde origine", maar hier opgegroeid, zich in een Leuvense boekenwinkel zonder enige aanleiding verwijten moet laten welgevallen als ‘Gij zijt hier wel in mijn land hé, vuile vreemde!’ (HBVL 12 juni 2020), is er sprake van racisme. Nadat de standbeelden weg zijn, zal dat niet anders zijn. Maar laat mij een voorspelling doen: morgen zal achterhaald zijn dat de "racist" psychische problemen had, en zal het incident dus niet hebben plaats gehad. Vraag is dan of bijvoorbeeld de bagger die Zelfa Madhloum, de nieuwe woordvoerder van VLD-voorzitter Egbert Lachaert, bij haar aanstelling massaal over zich heen kreeg op sociale media (schroom weerhoudt er mij van om citaten aan te halen), ook allemaal afkomstig was van een paar "rotte appels"? Trump vindt ook dat miljoenen Amerikanen géén racist zijn (en áls er al een probleem is, dan kan hij dag gemakkelijk oplossen).
Wat mij stoort is dat politici mekaar voor de voeten lopen om de standbeeldeisers ter wille te zijn en de koning (of de regering) aansporen om excuses aan te bieden voor wat Leopold heeft aangericht. Nogmaals: de man heeft wat aangericht. Koninghuiskenner Mark Van den Wijngaert vindt alvast dat koning Filip niet kan beladen worden met de zonden van zijn bedovergrootoom. Excuses moeten volgens hem komen van de regering, die vertegenwoordigt het land (de koning kan trouwen ook maar spreken als de regering haar goedkeuring geeft). Maar dan brengt Van den Wijngaert een venijnige nuance aan: de excuses moeten gaan over "het koloniale bewind". En dat gaat dus óók over de "Belgische" periode 1908-1960.
Ziet u dat al gebeuren? Denkt u dat België na 60 jaar Patrice Lumumba gelijk zal geven, die op Onafhankelijkheidsdag 30 juni 1960 de woede van koning Boudewijn over zich heen haalde toen hij (ongevraagd) fulmineerde tegen "dwangarbeid, beledigingen, lijfstraffen en sociale ongelijkheid"?
Ik vrees dat de politici – ik nuanceer alweer: althans diegenen die nu gretig op het publieke forum komen – in Leopold II een al te gemakkelijke ontsnappingsroute hebben bedacht voor het reële probleem van het racisme.
Ongevaarlijk stoer doen.
Wat zou het mannelijke woord zijn voor excuustruus?
Excuuspolleke?
Rudi Draye
(12 juni 2020 17.42 uur)
De ene vraag roept de andere op
Als Leopold II weg moet, wat doen we dan bijvoorbeeld met Karel
de Grote en Keizer Karel? Ook geen doetjes.
Of met de vrome Godfried van Bouillon die in 1099 (mede) een bewuste
strategie van terreur voerde in Jeruzalem, om de vijand te
verzwakken (lees: Moslims, Joden en andersdenkende christenen bloot
te stellen aan plunderingen, moord, verkrachting en vernielingen)?
En verder: moeten we de publieke ruimte zo inrichten dat niemand gekwetst of beledigd wordt? Is onze maatschappij niet te lichtgeraakt, te sentimenteel en te moraliserend geworden? Moet je als volwassen burger niet accepteren dat er onwelgevallige beelden te zien zijn?
Met dank aan Ghislain Duchateau (Facebookpagina Postactieven)
.jpg)
--------------------------------
Brief aan den Directeur
Antoine Tourner schrijft zijnen Directeur eenen brief
J.M.J.
Weyer, den 17den Oktober 1872
Hooggeachten Heer Directeur,
Ik neem de pen ter hand in verband met Richtlijnen voor de leerkracht die mij ter hand werden gesteld.
Het zal u bekend zijn dat ik mij te paard van en naar de school begeef. Het vervoer van een emmer water en een bak kolen is daardoor een hachelijke onderneming. Het gros van de kolen bevindt zich bij aankomst op den boschweg. Den emmer water is insgelijks bijkans tot op den boodem geledigd. Gisteren heeft mijn paard Bella zich tijdens een korte noodstop aan de rand van het bosch ook nog over het restant water ontfermd.
Ik vraag u daarom nederig om dispensatie voor deze taaken, aangezien het effect verwaarloosbaar is. Wel ben ik bereid vervangende taaken op mij te nemen. Ik zou een wit brood kunnen medebrengen, hetgeen voor sommige behoeftige mijner leerlingen ongetwijfeld een lekkernij zou zijn. Of ik zou marseillaise zeep kunnen aanvoeren: ik vermoed namentlijk dat sommige mijner leerlingen zich hoogstens eenmaal 's jaars wasschen, ter gelegenheid van hunne Paaschbiecht.
Het aanpunten der pennen is dan weer een mijner geliefkoosde bezigheden. Door aandachtige observatie der mij toevertrouwde jongelingen doorgrond ik hun hart en hun nieren, en ben ik in staat eene pen aan te leveren, geheel gepunt volgens individuele behoeften. Later zullen ze dat vol lof differentiatie noemen.
Het verlof om tijd de besteden aan het werven van een echtgenote is dan weer een zeer heikel punt. Ik besteed daaraan thans twee avonden per week. Ik verzeker u dat ik geregeld ter kerke ga: den eerwaarden heer pastoor kan u daarover een bulletin opstellen, mocht u dat wenschen.
Evenwel slaag ik er niet in om binnen de gestelde grenzen eene echtgenote te werven. Ziet u, mijn Mama is zeer kieskeurig, en geen enkele van de uitverkorenen die ik haar tot nu voorstelde vond genade in hare ogen. Zonder uitzondering vond ze de vrouwen te weerelds; enkele malen bezigde zij zelfs het woord wulpsch.
Heer Directeur, ik ben 39 jaar en de zaak begint dus eenige dringendheid te krijgen. Daarom wil ik u ootmoedig verzoeken om mij toe te staan eene echgenote trachten te werven op den Donderdag, den Vrijdag, den Zaterdag en den Zondag. Ik beloof u plechtig dat ik van deze gunst geen misbruik zal maken, en dat ik niet zal talmen in mijn zoektocht naar een godvruchtige echtgenote. Mocht u in uwe gebeden mijn Mama willen gedenken om haar tot mildheid en begrip aan te zetten, dan zou dat mijne zaak zeker ten goede komen.
Verder zal het u niet verbazen dat ik na al die jaren trouwe dienst den Bijbel haast van buiten ken. Van mijne Mama heb ik voor mijn 39sten verjaardag een schoon boek gekregen: Het licht der bergen – voor den kuischen man. Lees dat maar eens, zei ze, het zal u goed doen. Dat heeft ze van den Bijbel nooit gezegd. Ik moge u derhalve bidden om mij toe te staan in de tijd die u ons daarvoor grootmoedig ter beschikking stelt, excerpten uit het genoemde boek te mogen doornemen. Mogelijks zal ik nadien den Bijbel met geheel nieuwe inzichten kunnen benaderen.
In uwe onderrichtingen lees ik tot slot dat de plichtgetrouwe leerkracht – en u zal zo grootmoedig zijn om mij als duschdanig te beschouwen – bij wijze van gunst ene loonsverhooging van 25 cent per week kan ontvangen. Hiervan was ik in geenen dele op de hoogte. Gezien mijn toch al aanzienlijke staat van dienst moge ik u derhalve verzoeken den Heer Minister te benaderen met het verzoek om uwen dienaar met terugwerkende kracht drie maal deze verhooging toe te kennen. Op mijn lat van de Algemene Spaar- en Lijfrentekast zie ik dat dat een niet onaanzienlijk bedrag kan opleveren, derwijze dat het gevaar dat ik een last zou worden voor de gemeenschap aanzienlijk zou afnemen. Het zou mij misschiens zelfs toelaten den dienst vervroegd te verlaten, mocht u dat enen zinvollen stap achten – uit eigen beweging zou ik dat niet wagen te overwegen.
Geachte Heer Directeur, ik hoop dat u mijne bedenkingen en verzoeken in overweging zult willen nemen. Ik kijk reikhalzend uit naar uwe reactie.
Met de meeste hoogachting,
Uw toegewijde
Antoine Tourner
(Door eennen gunstigen wind op de tafel des webmeesters gevoerd.)
Haalt dezen historischen brief neder
(12 juni 2020 10.46 uur)
--------------------------------
Uit de oude doos
Richtlijnen voor de leerkracht uit het jaar Onzes Heeren 1872
De leerkrachten moeten iedere dag de lampen bijvullen en de schoorsteen vegen.
Iedere leerkracht moet een emmer water meebrengen en een bak kolen voor de behoeften van de schooldag.
Besteed veel zorg aan het maken van de pennen. Men kan de pennen aanpunten op de manier die het meest gewenst is voor iedere leerling afzonderlijk.
Mannelijke leerkrachten mogen per week één avond besteden aan het werven van een echtgenote, of twee avonden per week indien ze geregeld ter kerke gaan.
Na tien uur aanwezigheid in de school mogen de leerkrachten de resterende tijd besteden aan de lectuur van de Bijbel of andere nuttige boekwerken.
Vrouwelijke leerkrachten die huwen of zich op het slechte pad begeven dienen ontslagen te worden.
Iedere leerkracht zal bij elke uitbetaling een behoorlijk deel van zijn verdiensten opzijleggen om ervan te genieten in de jaren dat hij aftakelt; zo wordt hij geen last voor de gemeenschap.
Iedere leraar die rookt, alcohol in enigerlei vorm tot zich neemt, kansspelen bijwoont, herbergen bezoekt of zich laat scheren in een barbierswinkel, zal terecht aanleiding geven tot argwanende bedenkingen over zijn morele opvattingen, over de eerbaarheid van zijn oogmerken, over zijn onkreukbaarheid en rechtschapenheid.
De leerkracht die vijf jaar plichtsgetrouw en zonder fouten zijn taak heeft vervuld, kan een loonsverhoging van 25 cent per week ontvangen, mits akkoord van het Ministerie van Onderwijs.
Deze tekst vond een bediende van het Ministerie van Onderwijs tussen de archieven.
Haalt dezen stichtelijken tekst neder
Aangebracht door Lidia Joos
(11 juni 2020 11.16 uur)
--------------------------------
Waarschuwing
Onze kleine leventjes
(Ilja Leonard Pfeijffer (woont en werkt in Genua) in De Standaard, 9 juni 2020)
Terwijl wij hier in Italië en in de rest van Europa hebben besloten dat het gevaar maar geweken moet zijn en beginnen na te denken over een fijne zomervakantie in de toeristenluwe wijde wereld om onszelf te belonen voor maanden van gedwongen inactiviteit, grijpt het virus elders in de wereld sneller om zich heen dan ooit tevoren. De afgelopen week waren er gemiddeld honderdduizend nieuwe besmettingen per dag. De pandemie dooft niet uit, maar wordt steeds heviger, met name in Zuid-Amerika, het Midden-Oosten en Afrika.
Nu het zomer wordt, is ook het vaarseizoen weer begonnen. Bootvluchtelingen proberen de Middellandse Zee over te steken. Maar vanwege het virus dat voortwoekert in Afrika, zijn ze nog minder welkom dan tevoren. Op Lampedusa heeft de bevolking boten van migranten in brand gestoken. Ruim vierhonderd uit zee geredde migranten werden, met besmettingsgevaar als welkom excuus, wekenlang nergens toegelaten. Uiteindelijk heeft Malta bij wijze van uitzondering zijn haven voor hen geopend, want ze lagen praktisch op sterven.
Maar het enige wat ons interesseert, is de haastige hervatting van onze kleine leventjes, waarin we onze pleziertjes weer voor onszelf opeisen als ons geboorterecht. Met een positivistische, neoliberale glimlach stralen we als volleerde consumenten gemaakt vertrouwen uit in een toekomst die met zekerheid net zo fantastisch zal zijn als vroeger.
Ik zag een bruidspaar op Piazza della Meridiana. Ze kwamen net uit de trouwzaal in Palazzo Tursi. Hij droeg een masker van koningsblauw zijde, dat smaakvol kleurde bij zijn pak, zij een beeldig sneeuwwit mondkapje van kant. Ze heetten Marta Traverso en Alberto Muratore, las ik de volgende dag in Il Secolo XIX. Ze hadden de krant gehaald, want het was de eerste bruiloft sinds de quarantaine. Bij het artikel stond een foto afgedrukt van hun gemaskerde zoen.
De waanzin verschuilt zich achter het momaanzicht van normaliteit.
Waarschuwing
Ze had groen licht gekregen van de GEES, de experts die de Nationale Veiligheidsraad bijstaan bij de exitstrategie. De situatie was zelfs beter dan zij verwacht hadden. Dus kon premier Sophie Wilmès vorige week een rist versoepelingen aankondigen. Waar ze met geen woord over repte, waren de voorwaarden die de experts daar herhaaldelijk aan koppelden. Evenmin zei ze dat die nog steeds niet vervuld zijn. Dat leren de vijf eindrapporten van de GEES, die Wilmès gisteren openbaar maakte.
"De politici zijn voortvarend geweest. Dat kan goed aflopen, maar ook verkeerd", zegt GEES-lid Niel Hens (UHasselt, UAntwerpen). "We blijven herhalen dat er wel degelijk voorwaarden gekoppeld zijn aan de versoepelingen. Als we concreet nagaan of die al vervuld zijn, is dat niet het geval."
(De Standaard 9 juni 2020)
Waarschuwing
Volgens de chef van de Wereld Gezondheidsorganisatie, Tedros Adhanom Ghebreyesus, werd ter wereld het hoogste aantal dagelijkse gevallen opgetekend: 136.000. “Meer dan zes maanden verder in de pandemie is dit niet het moment voor welk land dan ook om de voet van het pedaal te nemen. Hoewel de situatie in Europa verbetert, wordt ze wereldwijd slechter."
De WHO-chef voor noodsituaties, dr. Mike Ryan, zei dat retrospectieve studies over de aanpak van de uitbraak konden wachten. "We moeten ons nu concentreren op wat we vandaag doen om tweede pieken te voorkomen."
(The Guardian 8 juni 2020)
Waarschuwing
Het gaat ons blijkbaar beter.
Wuhan was ook ooit ver weg.
Aangebracht door Rudi Draye
(10 juni 2020 12.16 uur)
--------------------------------
Een hart onder de riem
Wat iedere verwoede fietser vreest is Mariette Vancluysen
(PXL Education) vorige week overkomen:
van de sokken gereden door
een onvoorzichtige chauffeur.
Je gaat met je e-bike een leuke rit maken. Je komt in een wat
smallere straat en dan raast een haastigaard rakelings aan je
voorbij. Hij raakt je niet maar je verliest wel je evenwicht, en
doet een zware val. Haastigaard is nergens meer te bekennen.
Naar het ziekenhuis.
Operatie aan de arm blijkt noodzakelijk.
Als je er alleen voorstaat, is ontslag uit het ziekenhuid geen
lachertje.
Gelukkig heb je een zus die mantelzorgster voor je wil spelen.
Maar voor langere tijd ben je out.
En hoe out ben je daarna?
En zul je het werk in de tuin, waar je zoveel plezier aan beleefde,
nog aankunnen als het "voorbij" is?
Mariette, we leven met je mee.
We wensen je toe dat alles in de gegeven omstandigheden op de beste
manier verder evolueert.
En veel goede hoop.
En geloof in weer goede dagen.
Zelfs als je moet berusten in het waarschijnlijke verlies van wat
vitaliteit, hoe hard dat ook aankomt.
Liefs van ons allemaal!
Wil je Mariette een hart onder de riem steken?
Aangebracht door Rudi Draye
(09 juni 2020 12.46 uur)
--------------------------------
The greatest virus
Al enkele dagen is Twitter in de ban van een anti-Trumpcartoon op de cover van ‘Time Magazine’. Al zit het magazine er voor niks tussen. De cartoon is namelijk het werk van de Belgische cartoonist O-Sekoer.
Een zijwaartse Hitler-bles, geplakt boven een als Trump getrimd snorretje. Met daarbij de woorden “Racisme, het grootste virus”. Dat alles in sober zwart en wit, op de knalrode opmaak van Time Magazine. Sinds tekenleraar-op-rust Luc Descheemaeker (64) – alias O-Sekoer – deze cartoon op Twitter postte, gaat hij de wereld rond.
Nochtans tekende de cartoonist de afbeelding al in maart 2016. “Aanleiding was de verkiezingsbelofte van Trump om een muur te bouwen op de Amerikaans-Mexicaanse grens”, zegt Descheemaeker. “Sindsdien is er in de VS van beterschap niets te merken. Dus hernam ik dezelfde cartoon half mei maar voegde er twee elementen aan toe. De slogan, want voor mij is het racisme een veel groter virus dan corona. En de referentie naar Time, een verwijzing naar de barslechte relatie tussen Trump en de media. Die postte ik op 17 mei. En dan stierf George Floyd. Die dag retweette een van mijn volgers de cartoon, en sindsdien is het hek van de dam. Al meer dan 40.000 keer gedeeld, al meer dan 50 artikels in nieuwsmedia.”
De meeste mensen zijn er trouwens van overtuigd dat het om een échte Time-cover gaat. Sommige media bestempelden de cartoon zelfs als ‘fake news’. Maar dat deert O-Sekoer niet. “Ceci n’est pas une pipe… Beschouw het als een knipoog naar Magritte en het surrealisme. Wat ik doe, is de werkelijkheid uit verband rukken, ze uitvergroten en zo de mensen confronteren met de surrealistische realiteit in de VS.”
(Het Belang van Limburg 3 juni 2020)
Tegengif
De burgemeester van Washington komt op tegen Trump en onthult Black Lives Matter-muurschildering
Op een steenworp afstand van het Witte Huis begaven lokale kunstenaars en stadsarbeiders zich met gigantische verfrollen naar een straat in het centrum van Washington DC om een boodschap te creëren die de Afro-Amerikaanse burgemeester van de stad aan Donald Trump wilde sturen: 'Black Lives Matter'.
De woorden waren in extra grote gele letters aangebracht op een stuk asfalt dat twee volle blokken besloeg. Een paar dagen eerder werden demonstranten op brute wijze uiteengedreven door traangas zodat Trump een foto kon maken voor een kerk.
Muriel Bowser, de burgemeester van Washington, noemde de straat Black Lives Matter Plaza, en plaatste zelfs een nieuw straatbord.
Verbroedering
Een demonstrant en een politieagent schudden elkaar de hand tijdens een confrontatie waarin wordt opgeroepen tot gerechtigheid voor George Floyd.
Aangebracht door Rudi Draye
(08 juni 2020 15.58 uur)
--------------------------------
Moelijke tijden
Aangebracht door Rudi Draye
(08 juni 2020 15.19 uur)
--------------------------------
Anti-racist
The opposite of
RACIST
is not
NOT RACIST
it is
ANTI-RACIST
Auteur Ibram X. Kendi, directeur van het “Antiracist and Policy Center” American University in Washington DC en winnaar van het National Book Award in 2016.
Er zijn belangrijke dingen waarbij je niet onverschillig kunt
blijven.
Een zo'n thema is racisme. Je kunt een medestander zijn. Of een
tegenstander. Maar als je zegt: "Ik moei er me niet mee." Of: "Dat
interesseert me niet." dan ga je eigenlijk staan aan de kant van de
medestanders.
Naar aanleiding van de dood van George Floyd verwoordde Meghan Markle het zo in een virtuele toespraak tot haar oude school: "Ik was beducht om me uit te spreken, maar het enige verkeerde dat je kunt doen is niets zeggen."
What to the slave is the Fourth of July?
Op 5 juli 1852 hield de weggelopen slaaf en selfmade man Frederick Douglas in Corinthian Hall, Rochester, New York een toespraak voor de Rochester Ladies' Anti-Slavery Society. Het werd een van meest indrukwekkende toespraken in de geschiedenis van de strijd tegen de slavernij.
Omdat het onderliggende racisme nog altijd bestaat, is zijn tekst ook vandaag nog relevant.
Frederick Douglass werd in 1818 geboren in Cordova, Maryland als zoon van een tot slaaf gemaakte zwarte vrouw – en dus was Frederick zelf ook slaaf, wie ook de vader was, want zo waren de regels.
In 1826 werd hij naar Baltimore gestuurd, waar hij voor de zoon van de familie, Tommy, moest zorgen. Tommy's moeder, Sophia Auld, gaf hem lees- en schrijfles maar zij stopte daarmee toen haar man het verbood. Hierna leerde hij het heimelijk zichzelf waarna hij kranten en boeken begon te lezen en hij zich een mening vormde over de slavernij – in zijn jeugd had hij de gruwelijke behandeling van de tot slaaf gemaakten meegemaakt.
In 1833 werd hij naar een plantage in Maryland overgeplaatst waar hij in het geheim zijn mede tot slaaf gemaakten leerde de Bijbel te lezen. Toen zijn eigenaar hem met de zweep strafte bood hij tegenstand. Om hem in het gareel te krijgen werd hij verhuurd aan een "slavenbreker" maar hij bleef tegenstand bieden. Uiteindelijk werd hij teruggestuurd naar zijn eigenaar, die hem naar Baltimore stuurde waar hij in de haven moest werken.
In september 1838 ontsnapte hij aan de slavernij. In zijn eerste levensverhaal vertelt hij niet hoe hem dit gelukt was omdat hij bang was dat dit de deur dicht zou doen voor de velen die eveneens wilden vluchten. Jaren later vertelde hij hoe het hem gelukt was om met de papieren van een matroos in New York te komen.
Frederick werd abolitionist, redacteur, publicist, politicus en hervormer. Hij was een van de belangrijkste voorvechters van de afschaffing van slavernij en hij wordt gezien als een van de invloedrijkste schrijvers en sprekers uit de Amerikaanse geschiedenis.
What to the slave is the Fourth of July?
Aangebracht door Rudi Draye
(06 juni 2020 12.14 uur)
--------------------------------
Gelijke onderwijskansen
De Vlor pleit voor een geïntegreerd beleid dat ervoor zorgt dat alle kinderen, jongeren en volwassenen optimale onderwijskansen hebben. Daarbij stelt zich voortdurend de vraag welke groepen geen baat hebben bij een algemene aanpak en hoe die aanpak kan veranderen.
De raad gaat in zijn advieswerk telkens na of het gevoerde beleid of de voorgestelde maatregelen gelijke onderwijskansen garanderen.
(Vlaamse Onderwijsraad)
Gelijke kansen voor ieder kind, dat willen we allemaal. Maar in de praktijk worden die kansen niet altijd gerealiseerd.
Wanneer we spreken over gelijke kansen, onderscheiden we equality en equity.
“Equality, gelijkwaardigheid, verwijst naar het doel alle leerlingen dezelfde resultaten te laten bereiken. Maar dat is niet het doel van onderwijs. Het doel is alle leerlingen gelijke startkansen geven. Want niet iedereen vertrekt van dezelfde basis. Leerlingen die met obstakels worden geconfronteerd, geef je daarom een duwtje in de rug. Equity is op die manier gelijke kansen garanderen, ongeacht het vertrekpunt.”
(Klasse)
Gelijke startkansen
Onderstaande prent circuleerde al in de jaren 70 en werd vooral gehanteerd in de controverses rond het VSO (weet je nog, oudje?). Ik kwam ze onlangs weer tegen op het net.
Aangebracht door Rudi Draye
(05 juni 2020 10.17 uur)
--------------------------------
Quarantaine, een lange zomervakantie
Normaal doen is ingewikkeld geworden. Planning, inspanningen en investeringen zijn nodig om weer enigszins te mogen doen wat een paar maanden geleden doodgewoon was.
Stella is haar galerie aan het heropenen, maar voordat zij één klant kan ontvangen, moet ze de richtlijnen en normen voor de ontsmetting en ventilatie bestuderen en implementeren. Ze moet plakkaten ophangen met regels en waarschuwingen. Haar airconditioningsysteem moet worden aangepast. Ze heeft offertes aangevraagd voor sterilisatiemachines op basis van stoom en ozon. Ze moet bestuderen of die systemen de schilderijen niet beschadigen.
En het lijkt opeens helemaal niet meer zo normaal om ernaar te streven om te doen wat we vroeger deden. Een fysieke winkel in een dure straat, waar potentiële klanten in contact treden met verkopers en de uitgestalde waren bewonderen en beduimelen, lijkt een relict uit een andere tijd, mooi en nutteloos als een landingstoren waaraan zeppelins kunnen aanleggen.
Stella’s baas in Milaan is een ambitieuze ondernemer, die nog sneller denkt dan hij praat en zijn leven handsfree bellend in zijn Porsche zin geeft. Zelfs voor zijn moeder heeft hij geen tijd. Stella sprak hem om de heropening te coördineren.
‘Weet je wat het is, Stella?’, zei hij. ‘Ik heb de afgelopen maanden tijd gehad om na te denken en ik heb ingezien dat er belangrijkere dingen zijn dan targets en omzetmaximalisatie. Ik heb besloten om langzamer te leven. Dus neem je tijd.’
Deborah, de uitbaatster van Caffè Letterario op Piazza delle Erbe, zei gisteravond iets vergelijkbaars: ‘Kun je je herinneren dat we vroeger op school maandenlang zomervakantie hadden? Zo voelde ik me tijdens de quarantaine. Ik voelde mij weer twaalf. Ik kon doen waar ik al jaren niet aan was toegekomen. Ik had het nodig. Ik had te hard gewerkt. Het moet niet weer zo worden als het was.’
Ilja Leonard Pfeiijfer in De Standaard, vanuit Genua
Aangebracht door Rudi Draye
(05 juni 2020 11.44 uur)
--------------------------------
Kunst en talige diversiteit
Meertaligheid: een troef in tijden van globalisering en meer en meer de realiteit in ons onderwijs, waar kinderen met verschillende talige achtergronden samen in de klas zitten. Karen Reekmans (PXL-Education), drijvende kracht achter het vak ‘Meertaligheid’ binnen de PXL-lerarenopleiding, werd bekroond met het Europees Talenlabel 2019.
Lees hierover een bijdrage van collega Ghislain Duchateau
(04 juni 2020 10.43 uur)
--------------------------------
Koop Belgisch!
Om onze economie wat aan te zwengelen zal de regering bij iedereen 500 Euro in mindering brengen bij de eerstvolgende belastingbrief.
Als we dat uitgeven aan kleding en speelgoed zal dat geld naar China gaan.
Als we dat spenderen aan benzine, zal het naar de Arabieren gaan.
Als we er een computer mee kopen, gaat het naar Taiwan.
Kopen we er fruit en groenten mee, gaat het naar Spanje, Portugal en Italië.
Kopen we er wijn mee, gaat het naar Frankrijk.
Kopen we er een goedkope auto mee, gaat het naar Japan.
Als we er rommel mee kopen, gaat het naar Korea.
Ga je er mee naar de stoute meisjes, gaat het naar het Oostblok.
Niets van dat alles zal de Belgische economie helpen ! De enige manier om dat geld hier te houden is door het te spenderen aan Belgisch bier: West-Vleteren, Sint Bernardus, Westmalle Triple, Chimay of Duvel...!!!
Aangebracht door Jean Nicolaï
(03 juni 2020 10.17 uur)
--------------------------------
De dood van George Floyd
Amerika moet naar zijn wonden luisteren
Alleen als de schreeuw en de tranen en protesten het geweten van deze natie schokken, kunnen we hopen op een betere samenleving aan de andere kant van dit alles.
Een bezinning uit het kamp van de volgelingen van Martin Luther King
Heeft de president een verlossend woord gesproken?
Gouverneurs, ga erachter en pak ze. En sluit ze op voor heel lang, of ze komen terug.
Rudi Draye
(03 juni 2020 10.32 uur)
--------------------------------
Lidmaatschap postactieven:
Verkorte procedure
Aangebracht door Jean Nicolaï (Facebook)
(31 mei 2020 12.13 uur)
--------------------------------
Heaven and hell
Aangebracht door Rudi Draye
(29 mei 2020 16.18 uur)
--------------------------------
Trump
If Trump had been in charge during World War II, this column would be in German
(Max Boot in The Washington Post, May 20 2020)
De 75e verjaardag van de geallieerde overwinning op nazi-Duitsland zette me aan het denken over hoe de Tweede Wereldoorlog zou zijn afgelopen als president Franklin D. Roosevelt had gehandeld als president Donald J. Trump.
Stel je de scène een paar maanden na Pearl Harbor voor. De eerste Amerikaanse troepen zijn aangekomen in Engeland en de Doolittle-aanvallers hebben Tokio gebombardeerd. Maar hoewel de oorlog net is begonnen, verliest de Trumpified FDR al zijn interesse. Op een dag zegt hij dat de oorlog al gewonnen is; de volgende dag dat we gewoon de bezetting van Frankrijk moeten accepteren, want zo is het leven. Hij speculeert dat mobilisatie misschien niet nodig is als we rechtstreeks uit een Buck Rogers-strip een 'death ray' kunnen ontwikkelen. Hij klaagt dat rantsoenering en uitgaansverboden erg impopulair zijn en binnenkort moeten worden beëindigd. Hij vertelt de gouverneurs dat als ze willen blijven vechten, ze de leiding moeten nemen over de fabricage van schepen, tanks en vliegtuigen. Trumpy FDR geeft er de voorkeur aan om massale bijeenkomsten te houden om zijn voorganger, Herbert Hoover, te veroordelen. Hij suggereert zelfs dat Hoover samen met de belangrijkste Republikeinse congresleden in de gevangenis thuishoort
Aangebracht door Rudi Draye
(26 mei 2020 14.49 uur)
--------------------------------
Online leven is schadelijker dan coronavirus
Studente Klassieke Talen (Ugent) Annemie Hautekeete
(De Standaard 26 mei 2020)
Een studente – bij ons zou dat
een junior collega zijn, hetgeen onder meer aangeeft dat
zij verdient ernstig te worden genomen - heeft het niet zo begrepen
op dat opgefokte online leven.
Zij heeft de sympathie van een 75-jarige postactieve met ook veel
sympathie voor IT.
Over de naderende examens, de hoge werkdruk of het mentale welzijn van de student is al veel inkt gevloeid. Ik wil het hebben over een andere stille ramp die zich in het onderwijs voltrekt. Het online leven heeft het echte leven overgenomen en de absolute dupe daarvan is de studerende jeugd: niet alleen de lessen, maar ook de vriendschappen zijn online, cafés, concerten, tentoonstellingen, alles online. De goednieuwsshow op sociale media is aanweziger en opdringeriger dan ooit.
Niets van dit alles is echt, nog minder van dit alles is gezond. Een concert op YouTube is geen concert. Een café is bruin en niet felblauw. Een schilderij is gemaakt met verf, niet met pixels. Gesprekken met een scherm zijn geen gesprekken. Online lessen zijn geen lessen.
Corona wordt wel eens een onzichtbare vijand genoemd. Maar wij hebben er een tweede onzichtbare vijand bij gekregen: het online leven dat geen leven is. Het verschil tussen deze twee onzichtbare vijanden is dit: de ene is wereldberoemd en komt elke avond op televisie, de andere wordt doodgezwegen, erger nog, als een redder in nood toegejuicht, als een wolf in peignoir in onze huiskamers binnengelaten.
We moeten stoppen met het naïeve geloof in de almacht van technologie. Stoppen met het vrolijk toejuichen van virtuele materie, online lessen, sprekende PowerPoints. Stoppen met asociaal gedrag te promoten als een revolutionaire oplossing.
Oproep tot lef
Zes uur per dag (of meer) voor een scherm zitten, is niet wat een twintigjarige hoort te doen. Zes uur per dag voor een scherm zitten, geeft een effect als uit een cinemazaal stappen: natuurlijk licht voelt buitenaards, je benen zijn zwaar, je ogen moe. Zes uur per dag voor een scherm zitten, is ongezond.
Ik heb maar één vraag aan wie ons onderwijs bestiert: dat jullie er alles aan doen om in september de deuren weer te openen. Durf vervelende vragen en eisen te stellen aan politici en virologen: zij weten veel, niet alles. Durf na te denken over hoe jullie duizenden jongeren gaan redden van hernia’s, oogafwijkingen en internetverslavingen. Over hoe jullie ons echt kunnen benaderen, laten samenkomen, leren, leven. Niet over welke toffe programma’s we nog kunnen gebruiken om een les te krijgen die geen les is. Niet over hoeveel filmpjes, vragenlijsten en mails we nog kunnen gebruiken om ons mentaal welzijn boven het vriespunt te houden. Denk na over hoe jullie de offline deuren weer kunnen openen, niet over hoe jullie online muren kunnen bouwen.
Het voornaamste dat studenten dit jaar bijgeleerd hebben, is hoe je bang moet zijn en niemand mag vertrouwen. Hoe je braaf moet zijn en het advies van wetenschappers blindelings moet vertrouwen. Ongehoorzaamheid, misschien de leukste hobby van een doorsnee twintigjarige, is ver verleden tijd. Dit is een oproep tot ongehoorzaamheid, dit is een oproep tot lef. Het internet is voor ons veel schadelijker dan het coronavirus. Wij zijn mensen, geen machines. Wij zijn jongeren, geen risicogroep.
Er wordt volop getimmerd aan het volgende academiejaar. Ik hoop een verschil te zien, in de juiste richting. Want nog eens zoveel uren per dag, zoveel weken op rij voor een scherm zitten, dat slik ik niet meer. En ik denk, met mij vele anderen.
Aangebracht door Rudi Draye
(26 mei 2020 14.25 uur)
--------------------------------
Social Distance: a story
In een ontroerend tekenverhaal schetst auteur-tekenaar Mark Haddon een beeld van een eenzame man die in het isolement geen verschil ziet met het normale leven.
(The Guardian 24 mei 2020)
Geplaatste door Rudi Draye
(26 mei 2020 14.02 uur)
--------------------------------
Het aantal doden in de VS nadert de 100.000.
Een onnoemelijk verlies
Zij waren niet zo maar namen op een lijst. Zij waren ONS
Cijfers alleen kunnen onmogelijk de impact van het Coronavirus op
Amerika meten, of het nu gaat om het aantal behandelde patiënten,
het verloren jobs, of verkorte levens.
Terwijl het land een grimmige mijlpaal nadert van 100.000
sterfgevallen als gevolg van het virus, doorzocht
The New York Times overlijdensberichten van de
slachtoffers.
De 1.000 mensen hier weerspiegelen slechts 1 procent van de tol.
Geen enkele van hen was zo maar een nummer.
(The New York Times 24 mei 2020)
Aangebracht door Rudi Draye
(26 mei 2020 13.55 uur)
--------------------------------
Het zeepaardje van Napoleon
Vandaag op onze lockdownpagina een onfris, maar niettemin boeiend verhaal.
Het onderwerp: Napoleon. Subonderwerp: de penis van Napoleon.
Op een vergadering al even geleden – eentje waarop blijkbaar niet ernstig vergaderd werd en waarvan ik de aard hier niet ontbloot, maar niet een van de postactieven – bracht een deelnemer het droeve lot van 's keizers piemel te berde.
Die zou bij de autopsie na het overlijden van Napoleon in 1821 van de rest van Napoleon zijn gescheiden.
Waarna die een eigen leven ging leiden. De piemel bedoel ik.
Mijn lieve ouders hebben mij niet alleen christelijk opgevoed, zij hebben ook gezorgd voor een beschermde omgeving, waarin dat soort vuile praat geen toegang had.
Ik wist wel van mensen die men ook na de dood het hart uithaalde, maar dit…
In weerwil van mijn goede opvoeding was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld.
Het onderzoek leverde verrassende resultaten op.
Het haalde zelfs de Fabeltjeskrant.
Lees de speciale editie van de Fabeltjeskrant
Rudi Draye
(24 mei 2020 13.22 uur)
--------------------------------
Gemene receptioniste
Weken geleden – nog vóór corona - had ik een afspraak met de uroloog voor een prostaatonderzoek.
Natuurlijk was ik een beetje gespannen, want heel wat van mijn vrienden waren al onder het mes gemoeten.
De wachtkamer zat vol patiënten.
De receptioniste was een bazige, onvriendelijke vrouw was die eruitzag als een Sumoworstelaar.
Ik gaf mijn naam op.
Met zeer luide stem zei de receptioniste:
"Ja, ik heb uw naam hier.
U wil de dokter zien in verband
met impotentie, klopt?"
Alle patiënten. in de wachtkamer draaiden tegelijk het hoofd in
mijn richting.
Het mijne was vuurrood.
Maar zoals gewoonlijk hervatte ik me snel en antwoordde met even luide stem:
"Nee, ik kom om inlichtingen voor een geslachtsverandering.
Maar ik wil niet dezelfde dokter die die van u deed!"
De hele wachtzaal barstte los in applaus!
Moraal van het verhaal:
Niet sollen met wakkere postactieve mannen!
Aangebracht door Rudi Draye
(23 mei 2020 13.29 uur)
--------------------------------
Een politicus aan de hemelpoort
Op een dag wordt de leider van een bekende politieke partij helaas op straat door een vrachtauto aangereden en hij overlijdt ter plekke.
Zijn ziel komt aan bij de hemelpoort (naar men aanneemt per ongeluk) en hij ontmoet daar de heilige Petrus zelf.
“Welkom in de hemel” zegt Petrus. “Voordat je definitief hier komt geloof ik dat we eerst een probleem op moeten lossen. Het komt namelijk maar zelden voor dat wij hier een politicus van zo’n hoge rang binnen krijgen en we weten niet zo precies wat we met je aan moeten”
Een verhaal dat in vele talen op het internet circuleert.
Aangebracht door Rudi Draye
(22 mei 2020 11.01 uur)
--------------------------------
Verpreutsing
De Franse actrice Catherine Deneuve schreef begin 2018 samen met 99 andere vrouwen in de Franse krant Le Monde een pleidooi tegen de #MeToo-beweging. Deneuve en co hekelen de ‘heksenjacht’ die er uit de beweging zou zijn voortgevloeid. Ze verdedigen het ‘recht om lastig te vallen’, iets dat volgens hen een onlosmakelijke bijwerking is van seksuele vrijheid.
#MeToo zou ook leiden tot verpreutsing, omdat mannen zich vaker afvragen wat ze nu wel en niet mogen doen.
Aangebracht door Rudi Draye
(20 mei 2020 09.37 uur)
--------------------------------
Voor jonge lezertjes en voorleesoma's of -opa's
Troon zoek kroon is een dik sprookjesboek van Riet Wille. Het hertaalt 12 bekende sprookjes van Andersen voor deze tijd, en in eenvoudige taal zodat jonge lezertjes (AVI M4) het ook zelf de baas kunnen. Er zijn ook taal-, rijm- en zoekspelletjes.
De illustraties zijn van Riske Lemmens. Riske is oud-studenten van PXL MAD, grafische vormgeving.
De boeken van Riet Wille werden meermaals bekroond (Boekenleeuw, Boekenwelp en Vlag en Wimpel).
Troon zoekt kroon – sprookjes voor jonge lezers
Riet Wille, illustraties Riske Lemmens
De Eenhoorn 2018
EAN 9789462913592
Aangebracht door Monique Damiaens
("Het ideale geschenk bij een geboorte. Het gaat langer meer dan
een kruippak!")
(18 mei 2020 21.21 uur)
--------------------------------
Ter stichting van de meisjes huishoudkunde 1960
Eerder verscheen hier een herdelijke brief uit 1936 over de betrekkingen tussen studenten en meisjesstudenten.
In 1960 was het nog van hetzelfde.
De meisjes huishoudkunde werd o.m. het volgende ingeprent:
- Maak dat het eten klaar is
- Breng orde op zaken
- Luister naar hem
- Voor zijn comfort zorgen bezorgt jou een enorme persoonlijke voldoening
- Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt
- Na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk
- Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken
- Maak je je klaar om zo vlug mogelijk In bed te komen
- Houdt steeds In het achterhoofd dat het plezier aan de man is besteed
De aanbrenger vindt zijn naam niet zo belangrijk - en dat respecteren wij.
(18 mei 2020 17.21 uur)
--------------------------------
Opa en Oma mogen weer op de kleinkinderen passen
Grootouders, het mag weer!
Maar ga toch maar voorzichtig te werk!
Langs wegen van geleidelijkheid.
En ken je eigen grenzen.
Het ene kleinkind is het andere niet!
Aangebracht door Rudi Draye
(18 mei 2020 13.15 uur)
--------------------------------
De schort van Oma
Ik geloof niet dat onze kinderen weten wat een schortje is.
Het voornaamste gebruik van Oma's schortje was,
om haar jurk te beschermen,
omdat ze er maar een paar had.
Maar ook omdat het makkelijker was,
om een schortje te wassen in plaats van een jurk.
Ze gebruikte het schortje ook als pannenlappen,
om de pannen van de kachel of uit de oven te halen..
Het diende ook om de tranen en vuile neus van de kinderen af te vegen..
En als ze de eieren uit het kippenhok ging halen,
was het schortje ook heel handig om de eieren te dragen.
Als er visite kwam konden haar verlegen kinderen onder haar schortje schuilen.
En als het koud was kon ze haar armen er indraaien en opwarmen.
Het was ook heel geschikt om de menige zweetdruppeltjes af te
vegen,
als ze gebukt stond over de kachel, met koken.
Hout voor de kachel werd ook in het schortje binnen gebracht.
Uit de tuin droeg ze allerhande soorten groente naar binnen,
en als de erwten gedopt waren gingen de schillen in het schortje.
In de herfst werd het schortje gebruikt om de appels op te rapen,
die onder de bomen lagen.
Als oma onverwachts visite aan zag komen,
je stond er van te kijken,
hoeveel meubeltjes dat ouwe schortje nog kon stoffen,
in een paar seconden.
Als het eten klaar was,
ging ze naar buiten en zwaaide met haar schortje,
dan wist iedereen dat het tijd was om binnen te komen.
Het zal nog lang duren,
voordat iemand uitgevonden heeft,
wat voor zoveel doelen gebruikt kan worden zoals het schortje!
Noot
In deze tijd zouden wij er gek van worden,
te weten hoeveel bacteriën er in dat schortje zaten ..
Toch heeft niemand er ooit wat aan overgehouden.
Of toch?
Liefde!
Aangebracht door Ernie Cuyx
(17 mei 2020 15.31 uur)
--------------------------------
Betrekkingen tusschen studenten en meisjesstudenten
Op 10 oktober 1936 schreef de vicerector van de Leuvense universiteit een brief aan de redactie van het studentenblad Ons Leven over de " betrekkingen tusschen studenten en meisjesstudenten ".
Een brief uit een ander geologisch tijdperk.
Mijn lieve moeder (1915-1984), een van de eerste universitaire vrouwen in Vlaanderen, was in 1936 studente, en zij kan getuigen dat elk woord waar is.
Aangebracht door Rudi Draye
(17 mei 2020 12.38 uur)
--------------------------------
Lockdown der scholen
Van onze facebookpagina
Commentaar van een wakkere postactieve:
"Niet genoeg les gevolgt!
(17 mei 2020 13.01 uur)
--------------------------------
Shoppen in coronatijden
Rita Vanderheyden bezorgt een prent over essentiële boodschappen in coronatijden.
Rita omschrijft het kunstwerk als "toepasselijk'.
Wij durven
dit toch niet zo maar aanbevelen bij de postactieven – al maken wij
dan wellicht ongegronde veronderstellingen over de inhoud van de
flessen – maar alleszins is dit zinvoller dan toiletpapier.
De kunstenares Thais Vanderheyden is géén familie van Rita.
Aangebracht door Rita Vanderheyden
(15 mei 2020 16.53 uur)
--------------------------------
Mondmaskers
Rita Vanderheyden heeft familie, buren en kennissen al verblijd met zelfgemaakte mondmaskers.
Of de winkel nog open is, en of ook bestellingen worden afgewerkt van postactieven, is niet duidelijk.
Aangebracht door Rita Vanderheyden
PXL mondmaskers
In verband met de door de PXL te leveren mondmaskers schrijft Monique Bas:
Ik was vandaag in Leuven en de
inwoners droegen veelal een mondmasker gemaakt van een slechte
kwaliteit stof en zo een vieze beige kleur...
Daar zal onze algemeen directeur zich niet toe laten verleiden.
Het onze zal wel "toppie" zijn!
Op de e-mail die ik (de webmaster) aan Ben Lambrechts doorstuurde met de boodschap NOBLESSE OBLIGE, kwam het zelfverzekerde antwoord:
Zo is het!
(15 mei 2020 16.32 uur)
--------------------------------
Sint Corona
11 tot 14 mei zijn de dagen van de ijsheiligen: Mamertus (11 mei), Pancratius (12 mei), Servatius (13 mei) en Bonifatius (14 mei).
Maar 14 mei is ook de feestdag van de Heilige Corona, ook de patrones van de slagers, boswachters en schattenjagers. En de heilige om te aanroepen tegen epidemieën en stormen.
Corona stond als jong meisje een veroordeelde soldaat bij, Victor, die gemarteld werd omwille van zijn geloof. Achteraf werd ze ook zelf veroordeeld en gemarteld (van dit verhaal circuleren verschillende versies).
Aangebracht door Monique Damiaens, die dit en nog meer over Corona leerde van haar docent Piet Thijs!
(15 mei 2020 16.19 uur)
--------------------------------
De tien coronageboden
Geleend - maar verfraaid - van onze facebookpagina
--------------------------------
De gevolgen van de corona-crisis
De aardappelboer zit in de puree.
De tandarts trekt het niet meer.
De elektricien kan de spanning niet meer aan.
De piloot zit aan de grond.
De exporteur voert niets meer uit.
De kweker zit op zwart zaad.
De kappers zitten met de handen in het haar.
De kroegbaas is het allemaal goed zat.
De gids is de weg kwijt.
De reisleider komt er niet meer uit.
De stratenmakers staan op straat
De zwemleraar gaat kopje onder.
De winkelier heeft er geen boodschap meer aan.
De opticien wenst iedereen sterkte.
De treinmachinist is het spoor bijster.
De postbode is erg bezorgd.
De wielrenner kan niet rondkomen.
De imker is er niet bij.
De uroloog is pissig.
En de DJ draait door.
De gynaecoloog vindt het allemaal zwaar kut.
De accountant rekent nergens meer op.
De loodgieter staat het water aan de lippen.
De toiletjuffrouw zit in de shit.
De voetballer heeft geen doel meer.
De brandweerman is uitgeblust.
De inpakkers kunnen wel inpakken.
Voor de behangers is geen rol meer weggelegd.
De rij-instructeur kan niet schakelen.
Bij de cardioloog komt het “hart” aan.
De cartoonist ziet geen tekenen van herstel.
De audicien vind het ongehoord.
De baggeraar vind het bagger.
De dermatoloog krijgt het vel over de neus.
De dietist word aan het lijntje gehouden.
De frezer heeft niets meer te vrezen.
De mijnwerkers zien het donker in.
De pedicure heeft geen poot om op te staan.
De gedetineerden zien het niet meer zitten.
De buschauffeur volgt de lijn niet meer.
De leerkracht krijgt het niet meer uitgelegd.
De leerling snapt er niets meer van.
De schoolleiding leidt nu niet maar lijdt.
De ouders voelen zich machteloos.
De nagelstylist heeft geen nagel om aan het gat te krabben.
De boswachter ziet door de bomen het bos niet meer.
De slagers hebben niet genoeg vlees op de botten.
En de dokter is er goed ziek van.
De cipier kan niet meer anti-ciperen.
De pastoor is voor het zingen de kerk al uit.
De bloemist ziet het niet meer fleurig in.
De taxichauffeur heeft geen bestemming meer.
De belegger heeft geen opties meer.
De groenteboer kan het niet verkroppen.
De klerenmaker is de draad kwijt.
De verpleegkundige ziet er geen verband meer in.
De alcoholist is te belazerd.
De apotheker ziet er geen heil meer in.
De prostituees gaan naar de kloten.
De kapitein zit op een zinkend schip.
Maar verder gaat alles goed.
Geleend van Facebook
En hoe zou "de" postactieve het stellen?
--------------------------------
Alzheimer?
Weet je nog dat...?
- Je moeder om vijf uur de patatten ging jassen.
- Bakker, melkboer en groenteboer nog aan de deur kwamen.
- Je een liter melk los kon kopen bij de melkboer.
- Je opbleef voor de boksmatch van Cassius Clay en de landing op de maan.
- Maandag thuis nog wasdag was.
- Je salaris nog in een loonzakje werd uitbetaald.
- Je 't Pallieterke nog hebt gelezen.
- Je iedere vrijdag in de teil gewassen werd met Sunlight-zeep.
- Je Charlie Chaplin en Laurel & Hardy nog hebt zien spelen.
- Je platen van Paul Anka en Bobbejaan Schoepen hebt gekocht.
- Je nog een platenspeler had.
- Je twee keer per week de zinken vuilnisemmer buiten zette.
- Je nog zondagse kleren hebt gedragen.
- Je ouders een voorraad aardappels voor de winter insloegen.
- Je moeder in het voorjaar alles overhoop haalde voor De Grote Kuis.
- Je nog op de draaimolen of in de rups hebt gezeten.
- Je oude kleren meegaf aan de voddenman, die langs kwam.
- Je nog op de poef mocht winkelen.
- Je licht op je fiets had.
- Er nog een draaischijf op jouw telefoon zat.
- De baby's nog katoenen luiers droegen.
- Je nog op een Zundapp, Flandria, L’Avenir of Puch hebt gereden.
- Je nog op rolschaatsschaatsen met vier wielen hebt gereden.
- Bij jou thuis nog een kolenboer eens per jaar eierkolen, cokes of briketten kwam brengen.
- Je de koperen deurbel en brievenbus nog gepoetst hebt.
- Je nog een postzegel van 50 centiem op je brieven plakte.
- Je nog een taxplaat aan je fiets had.
- Je nog geen zakjes chips kende.
- Je zilverpapier spaarde voor de negertjes in de missies.
- Je nog jaarlijks een hondenmedaille moesten kopen.
- Je melk in flessen met zilveren doppen kocht.
- Bij jou thuis een boodschappenboekje werd ingevuld en de kruidenier dat kwam ophalen.
- Je nonkel Bob en tante Terry nog hebt gekend.
- Je moeder bonnetjes en zegeltjes van Fort en Valois spaarde.
- Je nog zonder gsm de deur uit ging.
- Je prentjes uit de chocoladerepen ruilde op school.
- Je een puntzakje frieten mét mayonaise voor 5 frank hebt gekocht, mayonaise inclusief.
- Je op kauwgom hebt gekauwd.
- Je ARTIS-punten verzamelde.
- Je nog speelde met glazen knikkers en bikkels op de speelplaats.
- Je plastic voetballertjes spaarde bij de Coca Cola.
- Je België op het Eurovisie Songfestival hebt zien winnen.
- Je nog naar zwart-wit televisie hebt gekeken.
- Er in jouw jeugd nog geen disco's waren.
- Je moeder elke vrijdag de stoep schrobde.
- De uitgaansavond 's avonds om 8 uur begon en je vóór 1 uur 's nachts thuis moest zijn.
- Je nog meikevers in een stekkendoosje bewaarde.
- De scharensliep hebt gekend.
- De fanfare nog door de straat marcheerde op een feestdag of om tombola-lotjes te verkopen.
- De triporteur nog bestond.
- Je nog de trekbiljarrekes op de kermis hebt gekend.
- Het verkeer midden op een kruispunt nog geregeld werd door een trotse agent.
- Er nog een ontvanger op tram en bus zat.
Weet je dat allemaal nog?
Dan ben je een oudje zonder Alzheimer !
Jean Nicolaï
Het prentenboek van een Superopa
Naar aanleiding van de post van Superoma Christine Smeets stelde Jean Nicolaï zich de vraag:
Is er ook een voorlees-oma voor volwassenen?
Toen Jean bovenstaande vragenlijst instuurde, suggereerde ik dat
hij daarvan een prentenboek zou maken.
Dat zou hém tot Superopa
maken.
En Jean nam de uitdaging aan.
Schitterend!
Het geen-alzheimerboek van Jean Nicolai
(09 mei 2020 12.14 uur)
Reactie
Proficiat aan onze superopa!
Heel herkenbare dingen...
Graag voeg ik eraan toe dat
- onze fiets meestal zonder licht was en vaak met een torpedorem (terugtraprem)
- we in de klas met katoengaren onderbroeken breiden
- we met Pasen een netje met 3 kleine ballen kregen en dan leerden jongleren
- we naar de fotograaf gingen om 'ons portret te laten maken'
Om in de nostalgische sfeer te blijven: als bijlage een foto uit 1957( Studio Robijns uit Sint-Truiden)
Dank je voor de lockdownpagina
Als je de moeder kent (gekend hebt), dan herken je ook de
dochter!
(Tip: PXL Education, Nederlands)
Nog een reactie
Geweldig dat prentenboek.
En thuis bracht men antraciet 20/30
als ik me niet vergis.
Groetjes
Renilde D'Exelle
--------------------------------
888888
(Vooraf: Eddy Achten is het sportmaatje van Eddy Swaeb.)
Achten
zij ons niet in staat om te wachten
of dachten zij dat toen zij ons de kleinkinderen brachten
dat wij hen bij het eerste weerzien gingen versmachten .
Maar tijdens die eindeloze coronanachten
kreeg ik soms hallucinerende gedachten.
Ik lag dan op een plejade van schapenvachten
omringd met heel diepe grachten
met daarin immense reuzen in kleurijke klederdrachten
die heel spottend naar mij lachten
Ik vond dit erg, verschrikkelijk erg.
Maar veel erger is wanneer ze je familienaam verkrachten
met letters ervoor of … erachter
Eddy Swaeb
(09 mei 2020 12.14 uur)
--------------------------------
Een mondmasker voor de postactieven
Hogeschool PXL heeft 11500 herbruikbare mondmaskers aangekocht.
Zij zullen per post aan studenten en personeel worden verstuurd.
De directie heeft beslist dat de postactieven niet mochten worden
vergeten.
Langs dezelfde weg zal ook aan hen een exemplaar worden bezorgd.
Je mag de zending nog deze maand verwachten.
Wij zijn de directie erg erkentelijk voor deze geste.
Zij
onderlijnt eens te meer de goede verstandhouding tussen de
hogeschool en haar oudgedienden!
Lees meer op de website van PXL
Aangebracht door Eddy Swaeb
(08 mei 2020 19.03 uur)
--------------------------------
Superoma leest voor
Christine Smeets heeft weer een leuk dierenboek op de kop getikt.
En daar leest ze nu uit voor.
Aangebracht door Christine Smeets
(07 mei 2020 10.38uur)
--------------------------------
Dat onwillige lijf
Over het lichaam en ouder worden
Een boek van Eddy Neerinckx
Oud-departementshoofd PXL Healthcare
"In mijn hoofd blijf ik dertig, in de spiegel jammer genoeg niet."
Een verzuchting van velen met zo’n halve eeuw of meer op de teller. En het is meer dan de spiegel alleen. Ons lijf, dat voor de meesten lange tijd een betrouwbare vriend is gebleken, wil bij momenten nukkig zijn, en doet niet meer wat we in gedachten hadden. Daar komt nog bij dat de omgeving die terugval best wel merkt. Ons lijf wordt dan de boodschapper van ons ouder-worden.
De auteur gaat in op wat ouder worden met ons lichaam doet en hoe dat verouderende lijf ons als vanzelfsprekend in een subgroep duwt, die maatschappelijk niet meteen bovenaan de waardenladder staat.
Daarbij wordt ouder worden al te vaak in termen van verlies beschreven. Ten onrechte, overigens. Het gaat dan over stereotypen en wat dat doet met een mens, zijn gezondheid, zijn welzijn. Maar hij heeft het evenzeer over de dingen die we kunnen doen om er de nodige veerkracht in te houden, of weer te vergroten bij het overeind krabbelen na een (figuurlijke) klap …
Eddy Neerinckx, doctor in de Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie en psychomotorisch therapeut, is emeritus van de Katholieke Universiteit Leuven en de Universiteit Hasselt. Zowel zijn therapeutisch als zijn academisch werk speelde zich af in het domein van de psychosociale aspecten van somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten (pijn, vermoeidheid) en de revalidatie hiervan. Tevens was hij jarenlang verbonden aan het Nederlands Paramedisch Instituut als docent en expert ‘psychosomatiek’.
Een aantal postactieven kent hem ongetwijfeld ook als voormalig lector in de opleiding kinesitherapie en departementshoofd van PXL Healthcare.
Ik heb het boek zelf met veel plezier gelezen. Niet alleen omwille van de boeiende, relevante en goed gedocumenteerde inhoud. De schrijfstijl is vlot en de auteur geeft zijn visie weer met de nodige humor en relativeringszin.
Een echte aanrader, zeker in tijden van Coronacrisis waarbij wij (“zestigplussers”) door bepaalde experten in onze maatschappij best zolang mogelijk in ons kot moeten worden gehouden.
Indien je het boek wil bestellen doe je dat best rechtstreeks bij de auteur: het kost dan slechts 20 euro (5 euro minder dan via de uitgeverij). Gewoon een mailtje sturen naar eddy.neerinckx, dan bezorgt hij het jou met de post.
Aangebracht door Christine Smeets
(01 mei 2020 11.41 uur)
--------------------------------
Wat niemand ooit had gedacht
De kleur van
het voorjaar
treft je
steeds opnieuw
in je hart
maar de stilte
in de stad
heeft dit jaar
een heel
andere intentie
een onzichtbaar
micro organisme
met een
onbekende kleur
legt stil
wat door wil gaan
en zet in beweging
wat niemand
ooit had gedacht
Rita Vanderheyden
(30 april 2020 08.22 uur)
--------------------------------
Anderhalvemeteren
De ene anderhalve meter is de andere niet!
Geplaatst door Rudi Draye
(29 april 2020 12.01 uur)
--------------------------------
Vogelperspectief
Op ons gras huppelt een merel
Hij doet dat gans de dag
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Dat gaat zo al weken aan een stuk
Je vraagt je af: wat doet hij daar
Wrikkend, wroetend, kloppend en trekkend
Is hij de voedstervader van een grote kroost?
Of heeft hij plannen voor een nieuwe bird cave?
Eén keer kwam mevrouw ook mee
Die was wat meer gereserveerd
Maar vader kwam uitbundig dichterbij
Als Annemie er is op nog geen anderhalve meter
Als je goed luistert heeft hij ook iets te zeggen:
"Wat doen jullie dezer dagen raar!
Smile, 't lente, wat zeg ik, ik denk dat 't zomer is.
Het is ook een uitstekend pierenjaar!"
Rudi Draye
(27 april 2020 12.07 uur)
--------------------------------
Mijn leven veranderen?
In mijn mailbox mocht ik volgende boodschap ontvangen:
Hoogst verontrustend!
- Is het een aanbod?
- Een dreiging?
- Een belofte?
- Een bevel?
- Een coronamaatregel?
Ik geraak er niet uit.
Uw welgemeend advies kan mij helpen om hier uit te geraken.
Geplaatst door Rudi Draye
(25 april 2020 12.42 uur)
--------------------------------
Transformatie
Dank zij de dochter van voorzitter Eddy Swaeb.
Speciale actie: leverbaar aan elke postactieve!
Aanbod slechts geldig tot gisteren!!!
Geplaatst op aangeven van de begunstigde
(23 april 2020 14.39 uur)
--------------------------------
Van Christine voor Maybritt
Christine Smeets is verse postactieve.
Ze is ook Oma.
En dus mist ze haar kleindochter Maybritt.
Voor het kleuterklasje van Maybritt maakte Christine een raadfilmpje dat ze met ons wil delen.`
Speciaal voor de opa's en oma's onder ons.
(23 april 2020 12.33 uur)
--------------------------------
Het meisje uit Sardinië
Ilja Leonard Pfeijffer
Nederlandse schrijver. Woont en werkt in Genua.
De Standaard 23 april 2020
Op Via San Lorenzo bevindt zich een schoonheidssalon, die zowel Stella als haar moeder tot zijn vaste klanten mag rekenen. Ook Karima el-Mahroug komt er vaak, die beter bekendstaat onder haar artiestennaam Ruby Rubacuori en die in de vrolijke dagen van bunga bunga furore maakte in de slaapkamer van Berlusconi. Iedereen van naam staat te dringen om de schoonheidssalon van Stella en haar moeder te mogen bezoeken, dat is logisch.
Sinds een paar maanden werkt er een nieuw meisje. Zij heet Anna. Ze komt van Sardinië en deze baan heeft haar de gelegenheid geboden om de moedige sprong te wagen van het eiland naar de grote stad op het vasteland. Omdat ze van alle medewerksters de beste is met nagels, is ze Stella’s vriendin geworden.
De schoonheidssalon is sinds begin maart gesloten. Anna zat alleen zonder familie, verloofde en geld in haar krappe huurflatje in de stad die ze eigenlijk helemaal niet kende. Toen werd haar vader ziek. Hij werd met een lelijke longontsteking opgenomen in het ziekenhuis. Anna kreeg toestemming van de autoriteiten om naar Sardinië te reizen. Er gaan nog veerboten voor de vrachtwagens. Ze kwam net op tijd om haar moeder te troosten, terwijl haar vader in strikt isolement lag te sterven. Ze heeft hem niet meer kunnen zien.
‘Weet je wat ik nu eigenlijk het liefste zou willen?’, zei ze tegen Stella aan de telefoon. ‘Werken. Dat zou mij tenminste afleiden. Maar wie weet wanneer de schoonheidssalon weer open mag. En als hij opengaat, weet ik niet eens of ik wel naar Genua kan komen. Ik heb geen geld meer. Ik heb een uitkering aangevraagd, maar er zijn te veel aanvragen. De staat is totaal overvoerd. Intussen loopt mijn huur in Genua ook gewoon door. Kun je misschien iets liefs zeggen?’
Ilja Pfeijffer en Stella
Geplaatst door Rudi Draye
(23 april 2020 12.08 uur)
--------------------------------
Confinement: ce que l'art nous en dit
Een kunstzinnig filmpje: wat kunst ons over de lockdown kan leren.
Aangebracht door Mieke Geukens en Denise Boegeman
(22 april 2020 11.40 uur)
--------------------------------
Très bonne recette de la mémé de Christine Smeets
Taart: echt lekker
Lut Desair
(4 april 2020 23.49 uur)
--------------------------------
Nooit alleen
Dag iedereen,
Ik denk dat af en toe eens buitenkomen, en de
voorzorgsmaatregelen uiteraard in acht nemen, toch heilzaam kan
zijn.
Een gedicht dat ik wil delen met iedereen, is van Martinus van de
Berg.
Met ‘passanten’ zou ik wel voorzichtig zijn, dus zeker voldoende
afstand bewaren.
Maar in elk geval ben je nooit alleen, lees maar en hou dit in
gedachten tijdens je wandeltochtje.
Ludo Deleux
Alleen wandelen bestaat niet
Wie wandelt, wandelt nooit alleen, altijd zijn er wel vogels,
altijd de wind of de waterstromen,
de bronnetjes soms of passanten.
Altijd zijn er de bomen en de wolken die je groeten
of de strakke blauwe hemel.
En de zijwegen en kruispunten die vragen om een keuze.
Altijd zijn er je gedachten die meetrekken als engelen
of als duivels, die je plagen.
Alleen wandelen bestaat niet.
Wandelen brengt je ook altijd weer
op je innerlijke weg en brengt je thuis.
(Marinus van de Berg)
Al een tijdje heb ik me op het ‘bosbaden’
gestort.
Als begeleider of gids van workshops denk ik momenteel
verschillende oefeningen uit, contact met deelnemers kan jammer
genoeg niet op dit ogenblik, maar online kan het nog wel.
Ik pas
mijn oefeningen aan volgens de omstandigheden, daarom ‘Blijf niet de
hele dag in uw kot’.
Blijf niet in je kot!
Blijf niet de hele dag in je kot!
Trek er even ALLEEN op uit in je nabije omgeving.
Dichtbij is er wel een bosje of parkje te vinden, misschien een
‘trage weg’ of verken desnoods je tuin.
Laat je telefoon uit en laat andere afleidingen achterwege.
Rem jezelf af en let niet op de tijd.
Je stapt bijna ‘schoorvoetend’ traag of ‘sloom’.
Een gelegenheid om de omgeving goed in jou op te nemen en de
ontluikende natuur overal te bewonderen. Ja, er is leven…
Je voelt zelf wel aan waar je even halt kunt houden.
Draai telkens een kwart in cirkelvorm.
Wat kan je elke keer zien en horen?
Terug langzaam huiswaarts, je staat nog even stil bij een boom die je aandacht trekt.
In deze moeilijke periode kan je troost putten uit bomen, dat
zijn goede luisteraars.
Vertel je zorgen en al wat je kwijt wil aan de boom.
Voor je het weet voel je jezelf opgelucht en lichter.
(Ludo Deleux)
(3 april 2020 12.07 uur)
--------------------------------
Fearless Girl
De metalen stier ‘ The Charging Bull’ die zich op Wall Street bevindt was jarenlang het enige standbeeld op Wall Street, maar kreeg in 2017 concurrentie van een tenger bronzen meisje. Het meisje, ‘ The Fearless Girl’, staat de stier in een ietwat sterke houding aan te staren. Het beeldje werd er geplaatst als symbool voor de Internationale Vrouwendag.
Geplaatst door Rudi Draye
(3 april 2020 11.58 uur)
--------------------------------
Blief ins van mich ááf!
Geplaatst door chevalier Jan Kuijpers
(2 april 2020 10.52 uur)
--------------------------------
Mindfulness voor elke dag
Geplaatst door Rita Vanderheyden
(2 april 2020 09.48 uur)
--------------------------------
Beste vrienden,
Vooreerst dit: hopelijk is ieder van jullie nog in goede gezondheid? Zelf ben ik vooralsnog gezond en wel, gelukkig maar. Sinds 1 november 2019 ben ik, zoals jullie, ‘postactief’. De eerste maanden was ik nog wat zoekende maar langzamerhand begon ik plannen te maken om mijn vrije tijd creatief in te vullen. Eén van die plannen was het uitbouwen van kook-workshops voor kleine groepen aan huis. Helaas, dat plan blijft voorlopig nog even de koelkast zitten. Om dan toch in dezelfde sfeer te blijven ben ik dan maar begonnen met het ordenen van mijn verzameling kookboeken. Zoals het vaak gaat als je kasten opruimt, vond ik een boek waarvan ik dacht dat ik het was verloren. Het is een oud kookboek (jaren ’50) dat ik ooit van mijn moeder kreeg. Er stak ergens een briefje tussen de bladzijden waar zij het volgende op had geschreven: “Très bonne recette de tarte aux pommes: extra extra!”.
Mijn moeder is geboren en opgegroeid in Lixhe, een Waals dorp in de buurt van Luik. Zij kon fantastisch goed koken. Ik kook zelf ook echt graag. Toevallig had ik nog wat eieren, boter en suiker gehamsterd en omdat in onze kelder nog enkele bewaarappeltjes lagen te drogen leek het mij leuk om dat recept eens uit te proberen.
Welnu, mijn echtgenoot geeft mij af en toe een compliment (gelukkig), maar bij het proeven van deze appeltaart werd hij zo waar lyrisch en mijn moeder had overschot van gelijk toen ze dat briefje schreef. Bij deze wil ik mijn culinaire ervaring graag met jullie delen. Hopelijk slaag je erin om het recept uit te proberen of vind je een huisgenoot die het in jouw plaats wil doen. Het is echt niet moeilijk en het is gewoon fijn om met je hoofd, hart, handen en zintuigen zinvol bezig te zijn!
Zorg goed voor jezelf en ons allemaal.
Warme groet,
Christine Smeets
p.s. Leuke recepten zijn altijd welkom!
Très bonne recette de tarte aux pommes
(31 maart 2020 15.25 uur)
--------------------------------
Nog bakken
Een recept voor cake, minicake of appelcake
van Rita Vanderheyden
(02 april 2020 16.06 uur)
--------------------------------
Woordje van de voorzitter
Dag vrienden,
Hopelijk kunnen jullie je draai vinden in deze bizarre periode.
Gelukkig mogen wij nog wat bewegen en buiten komen, en kunnen wij onze tijd nog sportief en gezond invullen. Vrienden van ons in Spanje mogen enkel alleen buiten en alleen naar een voedingswinkel en naar de apotheek, zij hebben het mentaal erg moeilijk.
Ik betrap mij erop dat ik ofwel in sportkleding of tuinniersplunje rondloop. Ik had nooit gedacht dat ik zou uitkijken om nog eens in pak rond te lopen.
Ook bij het knuffelen van onze kinderen en kleinkinderen heb ik nooit stil gestaan dat ik dit zo zou hard missen. Gelukkig wonen zij allemaal op fietsafstand en is een raambezoek een alternatief voor de warme knuffels.
De boodschap is om nu nog creatiever met onze tijd om te springen dan voorheen en ik mag zeggen dat ik er momenteel heel goed in slaag.
De tuin heeft er nooit zo verzorgd bij gelegen en de fietsconditie gaat in stijgende lijn.
Internet geeft ons wel de mogelijkheid om met elkaar te communiceren via de meest uiteenlopende platforms maar toch mis ik onze stuurgroepvergaderingen en onze uitstappen. Elkaar ontmoeten, elkaars lichaamstaal dedecteren is toch voor mij een groot gemis.
Ik verwijs nog even naar het voorstel van Rudi dat indien jullie problemen hebben tijdens deze isolatie periode van welke aard ook, aarzel dan niet om iemand van de stuurgroep te contacteren om misschien samen een oplossing te vinden.
Tegen mijn atleten zei ik altijd, indien je een slechte dag hebt , presteer dan aan de top van je mindere dag door rekening te houden met je sportieve beperktheden van het moment.
En voor ons geldt momenteel te streven om ons toch gelukkig te voelen ondanks al de opgelegde beperktheden en bedreigingen.
“Always look on the Bright Side of Life” Monty Python
Eddy Swaeb
(31 maart 2020 12.37 uur)
Reactie
Eddy, dank je wel voor de bemoedigende woorden!
Ook ik mis de heerlijk ontspannende en leerrijke uitstappen.
Verder herken ik de lossere vestimentaire code, waar ik uit discretie niet verder op inga.
Merkwaardig dat we hier ook al 2 keer cake gebakken hebben, deels uit noodzaak omdat de koeken van de winkel op waren. Het recept van de mama uit Lixhe ga ik zeker eens proberen. Brengt bakken troost???
Grappige filmpjes delen zullen de meesten wel doen, dus ik ook en vooral met de meisjes uit het secundair (45 jaar geleden afgestudeerd en nu via whatsapp verbonden).
Verder probeer ik iedere dag 2 mensen te bellen om te vragen hoe het gaat.
Ik kijk uit naar de volgende bijeenkomst om jullie in levende lijve te ontmoeten!
Hartelijke groet van
Greet Hendrix
--------------------------------
Vogels in Huan
Ja, er is angst.
Ja, er is isolatie.
Ja, er wordt gehamsterd.
Ja, er is ziekte.
Ja, er is zelfs dood.
Maar,
Ze zeggen dat je in Wuhan na zoveel jaren van lawaai
de vogels weer kan horen zingen.
Ze zeggen dat na slechts een paar weken van rust
de lucht niet langer stijf staat van de smog
maar blauw en grijs en helder is.
Aangebracht door Pol Pauwels
(28 maart 2020 21.53 uur)
--------------------------------
Dag Allen ,
Hoe gaat het ? Lukt het nog om "opgehokt" te zitten?
Als jullie hulp nodig hebben ; boodschappen of iets anders...
Doe gewoon een mailtje : ingeburg.digneffe@gmail.com of een belletje
: 0492/319327
Ondertussen geef ik jullie iets om te lezen !
Veel liefs
Ingeburg Digneffe
(25 maart 2020 20.08 uur)
--------------------------------
Alles is onder controle
(The Economist)
Geplaatst door Rudi Draye
(27 maart 2020 14.14 uur)
--------------------------------
Online lezingen
Voor de collega's die toch nog een lezing willen volgen
Studium Generale van TU Delft biedt onderwerpen naar ieders bek.
27 pagina's met telkens 9 of 12 onderwerpen.
KCO (Keep Corona Out)
Jos Thijs
(28 maart 2020 10.37 uur)
--------------------------------
Zomeruur
Geplaatst door Rudi Draye
(28 maart 2020 11.51 uur)
--------------------------------
