AMSTERDAM – “Wie de geschiedenis kent, kan de toekomst wijzigen en historie schrijven.” Op 26 mei 1578 was het flink mis met de Amsterdamse economie. De noodzaak voor verandering was groot. Amsterdam dreigde in een economisch isolement te komen. Omliggende steden dreigden belangrijke handelsfuncties over te nemen. De belangen van de handel waren aanleiding om een stevige verandering teweeg te brengen. In een soortgelijke situatie had meestal een oorlog met vele doden en gewonden tot gevolg. Deze keer was het anders. De handen tussen de Calvinisten en Katholieken werden ineengeslagen. Drie dagen na het afzetten van de Katholieke stadsleiding afgezet. Het was de ommezwaai die nodig was om Amsterdam weer de economische motor te laten zijn. Al na enkele maanden werden serieuze plannen voor verandering gepresenteerd. Mede aan deze cruciale verandering en de vernieuwende plannen heeft Amsterdam haar huidige belangrijke handelspositie te danken.(Wikipedia)
De economie in Europa zit in het slop. Andere continenten nemen hand over hand belangrijke handelsfuncties over. De regering is inmiddels veranderd. Nieuwe plannen worden gepresenteerd en duiden op serieuze veranderingen. In tegenstelling tot de situatie in 1578 behelzen deze plannen geen investeringen maar besparingen. We hebben klaarblijkelijk niet geleerd van het verleden. Wanneer een crisis zich voordoet dan is verandering een noodzaak. De Grieken, Romeinen, Spanjaarden, Germanenen en vele anderen vochten het in het verleden uit met een oorlog. We leven tegenwoordig gelukkig in een meer geciviliseerde wereld. Er zijn andere oplossingen beschikbaar die een kentering teweeg kunnen brengen. De vraag in deze is: “Hoe lossen we deze crisis, welke niet uniek is, op?”
Handelsmissie, een positieve stap…
Vaarden we in de historie tot in de verte om handel te drijven, in de tegenwoordige tijd blijven we liever aan het vaste land. De beperking van alleen handel drijven in Europa, of erger nog alleen in Nederland, betekent het “slechts” rondpompen van geld. Je hoeft geen econoom te zijn om te beseffen dat een continuteit van winstmaximalisatie in een begrensd gebied een eindigheid kent. Dit zakelijk plafond is bereikt! De crisis is een feit! Het Koninkrijk der Nederlanden heeft als klein land een brede strekking. Prins Willem-Alexander verwoordt het tijdens de handelsmissie naar Brazilie heel subtiel. “Aan de oostzijde grenst Nederland aan Duitsland, aan de westzijde aan Latijns Amerika.” Een mooie benadering van de strekking tussen het vaste land en de eilanden. Het is een wijze van denken, van presenteren hoe ons kleine land groot kan zijn. De deelname van ruim 180 bedrijven aan deze handelsmissie duidt op energie om de economische crisis te doorbreken. De oer-Hollandse wijze van wereldwijd handeldrijven komt weer in beeld! We moeten weer gaan reizen…
Nieuwe kansen, waar ligt jouw kracht…
We gaan er in Nederland wel eens aan voorbij hoe “rijkelijk” ons land gevuld is met talentvolle mensen, komende uit een grote schare van verschillende culturen. Wanneer wij in Nederland weten de krachten te bundelen tussen ogenschijnlijke tegengestelde eigenschappen dan ontstaan er kansen die tot op heden onmogelijk leken. We staan aan de vooravond van een geweldige wijziging van denken. Zij die de tegenstelling in wisselende vorm bij elkaar weten te brengen, zijn degene die Nederland als kennis- en handelsland weer op de wereldwijde kaart kunnen gaan zetten. Zij vormen op deze wijze de nieuwe economische motor van de Nederland. De wereld gaat daar notie van nemen.
Is het zo eenvoudig op te lossen dan? Het lijkt een utopie! Je brengt mensen wisselende samenstelling bij elkaar, genereert de ideeen die moeten leiden tot nieuwe producten of diensten, voert de werkzaamheden uit en gaat weer uit elkaar of verder in een andere verschijningsvorm. Het venijn zit echter in de staart! De verschijningsvorm is hét grote probleem om deze utopie waarheid te maken.
De huidige bedrijfsmodellen en organisatiestructuren laten een dergelijke snelle vormwijziging niet toe. De focus op korttermijn winstmaximalisatie en verhoging van aandeelhouderswaarde vormen de beperkte kaders. Neem deze feiten als waarheid aan, laat de grote ondernemingen deze koers volgen en ga zelf op zoek naar of creeer andere kansen.
Neem een voorbeeld aan een jongen van acht jaar, bewust anoniem gelaten hier, die het presteerde om in nog geen twee maanden multimiljonair te worden zonder deel uit te maken van een grote onderneming en zonder aandeelhouders anders dan zijn ouders die hem een pc beschikbaar stelde. Hij bedacht een applicatie, stelde deze beschikbaar, kreeg toestemming om te worden opgenomen in de verschillende ‘appstores’ en het geld begon te stromen. Een utopie? Misschien wel, maar ook klinkklare waarheid. Zijn doel was niet om miljonair te worden. Hij zette zijn beleving om in iets wat klaarblijkelijk vele mensen als noodzaak aanmerkten en wilde benutten.
Bundeling van kracht, de oplossing?
Mijn onderzoek in de afgelopen maanden naar ‘Human Value’ brengt mij zo langzamerhand tot een eerste conclusie. In Nederland (en in Europa) hebben we een grote groep onontdekte talenten. Op ieder niveau in de arbeidsmarkt vinden we mensen die het verschil kunnen maken. Grote ondernemingen lukt het niet om deze talenten te bereiken. Individuele talenten weten de andere talentvolle mensen wel te bereiken. Zij vormen zo’n tijdelijke groep en bedenken een nieuwe oplossing die ook nog eens een commercieel positief effect heeft. We spreken dan daadwerkelijk over innovatie (definitie: uitvinding plus commerciele exploitatie is innovatie). Alleen dan gaat het mis.
De creatievelingen weten het neer te zetten, maar vergeten de talenten neer te zetten die het zakelijk exploitabel weten te maken. En mocht het wel tot een exploitabel geheel komen, dan loopt het mis op de ’tijdelijke’ samenstelling. Want wie krijgt dan welk deel van de taart? En voor hoelang? De ervaringen opgedaan bij de grote ondernemingen van de creatievelingen gaat dan parten spelen. Het creatieve vertrouwen wat tot de waardecreatie had geleid, slaat dan om in zakelijk wantrouwen. De oplossing ligt echter dichterbij dan we denken… Breng die mensen samen die nodig zijn om van A tot Z het geheel begrijpen en de som van A tot Z zal een factor 26 in het kwadraat zijn.
Flexibilisering is dé sleutel…
Ben ik nou moridicus tegen grote ondernemingen? Nee! Zeker niet, alleen geloof ik persoonlijk al jaren meer in een rolmatige uitvoering van bedrijfsactiviteiten. Doen waar je goed in bent en laten wat je niet kunt. Zo zwart wit is het niet exact, want factoren als ambitie, opleiding, groei etc. spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van een onderneming. Er wordt teveel vastgehouden aan functiegericht denken en doen in plaats van rolgericht denken. Het resultaat is dat de kracht van de mens niet volledig wordt ingezet. Eigen initiatief wordt ontnomen of managers vinden de aanwezigheid van een talent wel prettig vanwege de presetaties van de afdeling. De onderneming zelf is niet gebaat bij zo’n denk- en handelswijze. Het Angel-Saksische model, waar vele grote ondernemingen op zijn gebaseerd, kent echter de beperking dat talent niet zomaar komt boven drijven.
De oplossing hiervoor heb ik al helder voor ogen. Het resultaat wordt binnenkort publiek, omdat ik van mening ben dat het vormen van dynamische samenstellingen (flexibilisering) van rolgebaseerde teams binnen en buiten ondernemingen, dé oplossing is om de economie weer in een positieve opwaartse lijn te brengen.
Precies zoals in 1578, gaat vernieuwing leiden tot oplossingen… We zijn er op deze wijze klaar voor om uit te varen over werelds wateren… met onze handelsgeest weer op volle kracht…