Koppoters

Mijn kleindochter houdt van tekenen en knutselen. Als ze bij mij is gaat ze vaak tekenen of schilderen. Tot nu toe waren de tekeningen louter krassen. Echt kris kras een blad vol. Nergens een cirkel of een andere vorm te ontdekken. Tot deze week. Ze pakt een potlood en tekent zo uit het niets een soort cirkel met een soort van gezicht erin. En vervolgens twee benen. De eerste koppoter was geboren!

Vervolgens gaat ze door en tekent haar babybroertje. Ze vertelt bij elk lijntje wat het is en dan verschijnt ze zelf ernaast als de grote zus.

Zo ziet dus een volgende stap in de teken-ontwikkeling eruit! Tijdens mijn opleiding tot onderwijzeres indertijd had ik tekenen als specialisatie. Ik heb me toen verdiept in de fases die er zijn in de tekenontwikkeling. Daarom vond ik het nu dan ook des te leuker om de overgang van de ene in de andere fase te zien gebeuren en getuige te zijn van het ontstaan van de eerste koppoter van mijn kleindochter!

16 gedachtes over “Koppoters”

  1. Oh Jeanne, een euforisch moment. Ik vond dat bij onze kleinkinderen ook geweldig en heb ze toen op linnen “na genaaid”. Een hangt er hier nog steeds in de kamer.

    Verstuurd vanaf mijn iPad

    >

    Like

    Beantwoorden

  2. Leuk altijd die kindertekeningen, ik heb voor alle drie mijn kleinkinderen een map waarin ik hun tekeningen die ze voor mij maken bewaar. IK wens je een fijne woensdag toe.

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie