Interview Lien Van de Kelder
Kijk vooral niet te veel naar mij, dacht actrice Lien Van de Kelder weleens, tussen al die internationale acteurs van ’The Spiral’. Maar ze bleef rustig en dééd het.
Lees het volledige interview in Libelle 37 (13 september 2012)
Voor het eerst een internationale rol, je zult wel trots zijn.
“Best wel. Toen ik de tekst voor de auditie kreeg, dacht ik: ‘o nee, dat ga ik nooit kunnen. En in het Engels!’ Maar het leek me zo’n mooie rol dat ik mijn kans met beide handen heb gegrepen. Ik moet je niet vertellen hoe blij ik was toen ik hoorde dat ik erbij was. Ik ben onmiddellijk bijlessen Engels gaan volgen om aan mijn uitspraak te werken. En ik ben research gaan doen bij Europol in Den Haag. Natuurlijk was het even wennen om tussen internationale acteurs te staan. Er was wel wat stress mee gemoeid. Ik stond plots tegenover Thure Lindhardt, de Matthias Schoenaerts van Scandinavië. En mijn Zweedse tegenspeelster heeft al met Julia Roberts gespeeld. Als Vlaming denk je dan weleens: kijk vooral niet te veel naar mij.”
Je hebt voor deze rol twee maanden in Kopenhagen gewoond. Hoe was dat?
“Fantastisch. Kopenhagen is een topstad. Je ruikt de zee in elke straat. En de lucht voelt veel gezonder, wellicht ook omdat er gewoon minder auto’s rijden. Bovendien heeft Kopenhagen prachtige binnenmeren. Ik ging er elke ochtend rondjes lopen om scherp te staan. De Denen zijn heel vriendelijk. En professioneel. Ik werd altijd opgehaald op de luchthaven met een bordje met mijn naam. Ik kreeg een flesje water en werd naar mijn hotel gebracht. Dat ben ik niet gewoon.” (lacht)
Je bent de oudste van vier. Heb je daar iets aan overgehouden?
“Als oudste in een gezin heb je een groot verantwoordelijkheidsgevoel. En dat blijft. Ik wou bijvoorbeeld afstuderen en mijn diploma halen, koste wat het wil, ook al was dat verre van evident. Vanaf mijn negentiende betaalde ik mijn studies zelf. Dat is ook een zware verantwoordelijkheid. Mijn broer en mijn ene zus wonen nog thuis. Mijn andere zus woont nu een jaar in Nigeria. Van de vier heb ik dus het minst lang thuis gewoond en ben ik het snelst op eigen benen gaan staan. Daar zal mijn positie in het gezin wel iets mee te maken hebben. Ik moest ook snel mijn plan kunnen trekken als kind. Een tweeling brengt toch wat zorgen met zich mee. En dan kwam er nog een kleintje bij. Ik heb veel op eigen houtje geleerd.”