De loserlijst - Afgang

losers3_opmaak p1t/m6_binnenwerk.indd 1 17-02-16 10:39

In de Loserlijst-serie zijn verschenen:
De Loserlijst (1)
De Loserlijst - Wraak (2)
De Loserlijst - Afgang (3)

Geschreven en geïllustreerd door
H.N. KOWITT

www.defonteinkinderboeken.nl
www.graphic-novels.nl
Oorspronkelijke titel: The Loser List: Jinx of the Loser
Published by arrangement with Scholastic, Inc., 577 Broadway,
New York, NY 10012, USA
© 2013 tekst Holly Kowitt/© 2013 illustraties Scholastic Inc.
Voor deze uitgave: © 2016 Uitgeverij De Fontein, Utrecht
Vertaling: Anne Douqué
Omslagafbeelding en illustraties: Holly Kowitt
Omslagontwerp en grafische verzorging: Jos Peters, P3
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of
openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch,
mechanisch door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder
voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
ISBN 978 90 261 4058 7 (e-book 978 90 261 4059 4) NUR 283, 284

Voor Stephanie Stone en Lisa Leventer
Speciale dank aan David Manis en
Ellen Miles

7
* FEITENFLITS: IK
Naam: Dennis Koning (koning der losers, ja)
Leeftijd: 12
School: het Oranjecollege
Vaak te vinden: bij Tiptop Strips
Nooit te vinden: aan de coole lunchtafel
Geheim wapen: wrede tattoos tekenen
Gek op: Pizzadag, Linde Vrolik
Hekel aan: gym, jeukpoeder in je onderbroek
Nooit op to-dolijst: logo van voetbalclub in mijn
haar scheren
Vraag van de dag: ‘Heeft deze zombie meer
kwijl nodig?’
loser3_opmaak binnenwerk.indd 7 17-02-16 10:46

8
* HOOFDSTUK EEN *
Aan het begin van de dag was ik nog gewoon
Dennis Koning, onzichtbare stripnerd uit de
brugklas. Aan het einde van de dag was ik De
Gozer Die De Droom Van De Hele School Had
Verpest. Ik werd uitgescholden en zelfs bespuugd.
Iedereen haatte me zo erg dat ik een bodyguard
nodig had om over straat te kunnen.
Dit begon allemaal met de strijd om de
Schoolhonkbalcup.
Mijn beste vriend Jasper en ik zaten op de
eerste rij van stadion De Bastille te kijken naar
high-fivende stevig gebouwde atleten. Voor het
eerst in vijfentwintig jaar was het Oranjecollege
in de race voor de titel van het
schoolhonkbalkampioenschap. We hadden nog nooit
een succesvol seizoen gehad, laat staan zicht op
de eindzege. De hele week gonsde het opgewonden

9
op school: ‘Komt er een einde aan het Drama van
de Marmotten?’
Het boeide mij en Jasper geen bal.
‘Waarom zijn we hier ook al weer?’ vroeg Jasper.
‘Omdat ik kaartjes heb gekregen van Linde
Vrolik.’ Daar liet ik het bij. Dat ik stiekem verliefd
op haar was, wist zelfs Jasper niet. ‘Ze had geen
tijd om te gaan.’
‘Waarom heb je geen smoes verzonnen?’
Jasper sloeg de bladzijde van zijn strip om. Ik had
hem moeten omkopen met een zeldzame editie van
Ratgirl voordat hij mee wilde, maar ik had niet
verwacht dat hij er op de tribune in zou beginnen.

10
‘Het leek me gewoon lachen.’ De waarheid
was te gênant. Een paar dagen daarvoor was
Linde tijdens de lunchpauze naar me toegekomen.
‘Hoi, Dennis,’ zei ze. ‘Wil je zondag naar de
finale van de honkbalcup?’
Het coolste meisje op aarde vroeg me iets!
Dit was zó hemeltastisch dat ik helemaal de kluts
kwijtraakte.
‘J-ja. Tuurlijk. Zeker weten.’
‘Ah, mooi.’ Ze klonk opgelucht. ‘Fien en ik gaan dit
weekend op klimcursus, dus we kunnen niet naar
de wedstrijd.’
WAT?
KAK! Dat kwam aan als een vuistslag.

11
‘Ik wist helemaal niet of je wel van honkbal
houdt,’ ging ze verder.
‘Eh…’ Straks dacht ze nog dat ik alleen maar
ja had gezegd omdat ik dacht dat zij óók zou
gaan. ‘Ja, joh. Onwijs. Te gek.’
‘Fijn.’
‘Eindelijk gaan we de vloer aanvegen met die
stomme… andere school,’ voegde ik eraan toe.
‘Het Erasmus Lyceum, bedoel je,’ zei ze.
‘Precies.’
Nu ik terugdacht aan ons gesprek, kromp ik
ineen. Jasper en ik zaten achter het derde honk,
in een oranje-blauwe zee van Marmotten-fans.
Aan de overkant van het veld wapperden de
donkerpaars-zilveren vlaggen van de
Zilvermeeuwen, het team van dat verwaande
Erasmus en de regerend kampioen. Dit stadion was
neutraal terrein, maar het was gevuld met
honderden fans van beide kanten.

12
‘Wat een heisa,’ zei ik tegen Jasper. ‘En waar
gaat het over? Dit zijn gewoon uit hun krachten
gegroeide leeghoofden die tegen een bal meppen.’
Ik vond dat alle aandacht altijd uitging naar de
verkeerde dingen:
Sport Keihard sixpack
Knap uiterlijk

13
‘We hadden nu ook een James Bond-marathon
kunnen houden,’ reageerde Jasper. Op zaterdag
keken we meestal non-stop films, of hingen we de
hele dag rond in Tiptop Strips, onze favoriete
winkel. ‘Hoelang duurt die wedstrijd nog?’
‘Dit is pas de eerste inning,’ zei ik.
‘Dus nog twee te gaan, of zo?’
‘Nee, een stuk of acht.’ Zoveel wist ik niet
van sport, maar in vergelijking met Jasper kon ik
zo honkbalmakelaar worden.

14
‘In dat geval…’ Jasper deed zijn tas open en
liet een grote stapel strips zien. ‘Leesvoer nodig?’
Jasper trok zich niets aan van de mening van
anderen, en dat bewonderde ik. Hij ging altijd zijn
eigen gang en hield zich het liefst bezig met
schildpadracen, robots bouwen of iets anders
mafs. Maar ik zou me kapot schamen als ik hier
zou gaan zitten lezen, dus schudde ik mijn hoofd.
‘Laten we anders tot de rust blijven,’ zei Jasper.
‘Bij honkbal hebben ze geen —’
Ik kon mijn zin niet afmaken. Iemand gaf me
een por om op te staan en ineens gooiden alle fans
om ons heen hun armen in de lucht voor de wave.
Achter ons zaten drie gespierde gasten, hun
gezichten beschilderd. Het waren de drie
irritantste sportjongens van de school: Tank
Goudman, een voetballer met een kop als een blik
soep, met naast hem Kilian Larson en ‘Biceps’
Takens.

15
‘ERASMUS ZUIGT!’ brulde Tank met zijn
half blauwe, half oranje hoofd. Aan sportende
spierbundels zoals Tank had ik een enorme hekel.
Hij was grof, luidruchtig en arrogant, en gedroeg
zich als de koning van de school. Nu was hij met
Kilian verwikkeld in een frietjesgevecht.
Ik probeerde mijn aandacht bij de wedstrijd
te houden. De volgende speler van de

16
Zilvermeeuwen was aan slag. ‘Da’s Dex van Zand,’
zei iemand achter me. ‘Hun beste slagman.’
‘GOOI HEM UIT!’ zongen onze cheerleaders.
Mijn blik viel op een enorme knot haar met oranje
en blauwe veren erin gestoken. Het was Chantal
Davids, de bazigste diva van de brugklas. Het
cheerleadersteam huppelde in het rond terwijl
Chantal de fans toebrulde door haar megafoon.
‘Zijn jullie allemaal dood, of zo?’ gilde ze. ‘Ik
hoor niks!’

17
‘De Marmotten kampioen!’ scandeerde het
oranje-blauwe publiek.
‘Ménsen.’ Chantal schudde haar hoofd. ‘Vertel
die kneuzen van het Erasmus dat onze Marmotten
hen levend gaan opvreten. Nog een keer!’
‘DE MARMOTTEN KAMPIOEN!’
‘Dat zeg ik!’ Cheerleader zijn paste perfect
bij Chantal. Zo kon ze tenminste iedereen tegelijk
tiranniseren.
Alsof Dex haar wilde terugpakken sloeg hij een
lage, verre bal. ‘OOOO!’ klonk het. Hij was bijna
bij het derde honk, maar onze linksvelder Hans
Vormer plukte de bal met een spectaculaire
snoekduik uit de lucht. Zelfs Jasper keek op.
De fans schreeuwden, sprongen op en neer,
juichten. ‘WAT EEN VANGBAL!!’ brulde Tank
recht in mijn oor. ‘Die gast heeft een magnetische
handschoen!’

18
Hans was een van onze topatleten. Hij
wandelde altijd door de gangen met hordes
meiden in zijn kielzog, terwijl hij joviaal high fives
uitdeelde.
Het hele stadion stond nu op z’n kop. Ik wist
niet goed of ik mee moest doen, want ik wilde niet
zo’n domme sportfan lijken. Ik keek Jasper aan.
Die had zijn stripboek weggelegd.

19
* * *
Honkbalwedstrijden op tv vond ik afschuwelijk
eentonig, maar dit was anders. Honken stelen,
duiken naar ballen en zelfs een laaiende ruzie op
het tweede honk: deze wedstrijd had alles.
Toen gebeurde er iets formidabels. Bij 3-2 voor
de Zilvermeeuwen kwam onze eerste honkman aan
slag, Ramon ‘Rammer’ Plank. Hij sloeg zo’n giga
homerun dat de bal over de tribune vloog en
neerkwam op een auto op de parkeerplaats. Onze
monden vielen open van verbazing.

20
Dit was zo gaaf dat Jasper en ik juichten
toen Rammer over de thuisplaat kwam. Ik
ergerde me niet eens aan de jongens achter ons.
‘Wreed!’ Ze gaven elkaar een borststoot.
Er hing een geur van nat gras en Fanta in de
lucht, en ik genoot van de spanning in het stadion.
Ik heb het naar mijn zin, realiseerde ik me
verrast.
Nu gingen de Marmotten helemaal los. In de
negende inning stonden we inmiddels met 6-3 voor.
Volgens de loting waren wij de thuisspelende ploeg,
dus hadden we de laatste slagbeurt. Maar zoals
we er nu voor stonden, hadden we die laatste
beurt niet eens nodig.
Het publiek was uitzinnig. Na vijfentwintig jaar
verlies hoefden we nog maar drie uit te maken en
het kampioenschap was binnen.
Drie uit, eitje!

21
De wedstrijd was nog niet afgelopen, maar
dat kon niemand wat schelen. De fans vierden
het overwinningsfeest al: ze besproeiden elkaar
met frisdrank en deelden high fives uit.
De eerste Zilvermeeuw was na drie slag uit.
‘Het Drama van de Marmotten is voorbij!’ riep
Chantal. ‘Over en uit! Dood en begraven!’
De tweede slagman sloeg een grondbal, maar
daarmee ging hij uit op het tweede honk. Nog
één...

22
‘Hé, Erasmus!’ riep Kilian naar de
tegenstanders. Toen draaide hij zich om en trok
hij zijn broek omlaag.
Dit was het betere supporterswerk. Zelfs
Jasper moest erom lachen.
‘Nog één uit,’ fluisterde er iemand. ‘Nog één
uit...’
Meer hadden de Marmotten niet nodig om de
Schoolhonkbalcup in de wacht te slepen.

23
Toen kwam Dex van Zand aan slag, de
sterspeler van de Zilvermeeuwen. De Marmotten-
fans kreunden. Iedereen in het stadion hield z’n
adem in terwijl Dex twee uit sloeg. ‘Nog één slag!’
joelde ik opgewonden.
De pitcher bewoog zijn arm naar achteren en
wierp. De slagman haalde uit. P-A-A-A-T-S-S! De
bal vloog hoog over het derde honk... bereikte zijn
hoogste punt en zette de daling in... recht op ons
af!
Twee seconden later maakte ik de grootste
fout van mijn leven.

De loserlijst - Afgang

Recommended

Recommended

More Related Content

More from graphicnovels

More from graphicnovels (20)

De loserlijst - Afgang