“Zonder kunst geen opvoeding”, 3 vragen aan Arne Quinze

De recente polemiek rond de beeldhouwwerken van Arne Quinze in Oostende (Rock Strangers), waartegen bewoners een klacht indienden omdat het hen hun zicht zou belemmeren, deden me teruggrijpen naar het interview dat ik met de kunstenaar had in 2011. De klacht van de dijkbewoners is wrang, gezien Quinze met zijn buitenwerk toch een mooi maatschappelijk doel voor ogen heeft:

“Mijn installaties brengen mensen bijeen. Mijn droom is om meer kunst te brengen in de publieke maatschappij. Die grote publieke buiteninstallaties zijn volgens mij een eerste stap. Als Brussel nu bestuurd zou worden door museum-gerelateerde curators, dan zou men Brussel op de kaart kunnen zetten door grote openluchtinstallaties en beelden in de stad te plaatsen. Dat zou de stad niet alleen economisch een gezicht geven, maar dat zou voor onze algemene opvoeding ongelooflijk zijn. Het zou de drempel naar het museum veel lager maken. Mensen zouden in het weekend ook eens gewoon een museum binnenspringen. Nu is het sleuren om de mensen in de musea binnen te krijgen.”

De maatschappij kan echter niet los gezien worden van de ruimte waarin ze beweegt, de stadsontwikkeling. Dat is wellicht waarom Quinze zo met architectuur bezig is. Zijn werk “Bidonvilles”, geïnspireerd op de Braziliaanse favella’s, is daar een mooi voorbeeld van. Is het een parodie of een kritiek op de ruimtelijke ordening in het algemeen?

“Mensen die in de bidonvilles leven zijn arme mensen die minder dan niks hebben. Ze hebben een stukje veroverd, terwijl de stad errond aan het groeien is. Ze hebben minder en minder plaats en kunnen maar één richting meer uit: omhoog! Ik was aan het denken: vroeg of laat gaan zij hun eigen torens bouwen en gaan zij op hun eigen manier boven de wolkenkrabbers uitstijgen. Zo ben ik zelf ook mijn bidonvilles beginnen maken.

Ik ben vooral gepassioneerd door de ontwikkeling van de mens en de architectuur er rond. Als ik reis zit ik me constant af te vragen: “Waarom bouwen ze hun gebouwen zo en niet anders. Hebben ze dat nu nog niet geleerd?” (lacht) Soms vraag ik me echt af waar de kwaliteit van het leven naartoe is. Want je kán steden heel mooi maken. Men slaagt er altijd maar in om steden met de dag lelijker te maken. Wat mij betreft, zijn de mooiste bestaande steden reeds driehonderd jaar geleden gerealiseerd. Het meeste wat later kwam is van: “Menslief, waar zijn we nu toch mee bezig?” Als het aan mij lag zou ik van de grootsteden openluchtmusea maken. De confrontatie van kunst is ook heel belangrijk in onze opvoeding. Zonder kunst is er geen opvoeding.”

Het werk van Quinze oogt vaak chaotisch, en veel mensen noemen de man zelf ook chaotisch. Wanneer je naar zijn ‘zelfportret’ kijkt zou je kunnen denken dat de man zichzelf ook als chaoot ziet, maar is dit wel zo?

“Chaos is iets dat in mijn hoofd echt bruist. Mensen vragen me waarmee ik bezig ben en waarom ik altijd zo chaotisch moet zijn? Op een gegeven moment vroegen ze me een zelfportret te maken. Ik vroeg me af ik nu iets in olieverf moest maken, want die klassieke dingen heb ik vroeger allemaal doorlopen. Ik heb die werken nooit getoond en wil die ook niet tonen. Ik heb honderden stoelen, flessen, potten en pannen getekend en geschilderd. Ik ben zelfs nog affiches van bioscoopfilms gaan schilderen, als vakantiejob. Maar ik ben daar allemaal doorheen gegaan. Dat was ik niet. Op de duur kon ik het niet meer hebben om zo te schilderen. Maar terug naar het zelfportret. Wat stelde dat voor mij voor? Zo ben ik op een gegeven moment bij die glazen boxen uitgekomen. Dat glas is de schedel. Het rood dat je ziet is die chaosstructuur, al geloof ik zelf niet in chaos. Er is geen chaos, chaos is een structuur. Trouwens, als je rondkijkt: alles is hier netjes in mijn atelier. Ik ben helemaal niet chaotisch. Rondom mij hoef ik ook geen chaotische mensen.”

Het volledige interview vind je op mijn blog, en in mijn boek.

Op de heel uitgebreide en overzichtelijk website van Arne Quinze vind je zijn vorige projecten en werken. Absoluut het ontdekken waard! http://arnequinze.com/en