Bocconia cordata | Kwiaty ogrodowe

Bokkonia sercolistna

2 lipca, 2012 — zojalitwin

©Macleaya cordata

Opis

Rodzina: Papaveraceae – makowate

Dawniej roślina nosiła nazwę ”Bocconia cordata”, która teraz jest synonimem.

Pod powierzchnią ziemi liczne mięsiste rozłogi. Są kruche i w przekroju ostro pomarańczowe. Z tych kłączy wyrastają wysokie, praktycznie nierozgałęzione i ulistnione pędy. Wraz z latami kłącza rozrastają się przez co pędy z nich wyrastające tworzą znacznych rozmiarów kępy. Przyrost ten jest bardzo szybki. Już w drugim roku z jednej sadzonki możemy uzyskać solidnej wielkości kępę. Liście ogromne sercowate w zarysie(stąd nazwa gatunkowa), niebieskozielone z wierzchu i wyraźnie jaśniejsze od spodu bo gęsto owłosione. Mają do 9 wyraźnie zaznaczonych klap o szeroko ząbkowanym brzegu. Na szczycie każdego pędu pojawia się ogromna wiecha drobnych kwiatków. (powiększone) Po zapyleniu otrzymujemy owocniki które swym wyglądem przypominają maleńkie baloniki z których zeszło powietrze. Zraniona roślina wydziela żółty sok. Jest on trujący dodatkowo u osób nieco wrażliwszych może wywołać podrażnienia skóry, a odzież nieodwracalnie poplamić. Dlatego przy ewentualnych pracach proszę pracować w rękawiczkach.

Na rynku jest jedna ciekawa odmiana, a mianowicie „Koralenfender” o miedzianoczerwonych wiechach i cynamonowobrązowych liściach.

Występowanie

Naturalne stanowiska na terenach od Chin do Japonii.

Wysokość

Dwa i pół metra to przeciętna wielkość. Uzyskanie 3 metrów wcale roślinie nie sprawia problemów.

Termin kwitnienia

Lipiec-sierpień

Kolor kwiatu

Od beżowych po brązowe.

Stanowisko

Stanowisko od słonecznego do półcienistego. Na stanowisku półcienistym roślina z reguły jest większa bo ziemi łatwiej utrzymać wilgoć.

Wymagania i pielęgnacja

Najważniejsza uwaga. Kto ma mały ogród nie powinien kupować tej rośliny. Szybkość z jaką się rozrasta jest równie imponująca jak jej wzrost. Utrzymanie w ryzach wymaga dość ciężkiej pracy fizycznej, polegającej na odcinaniu szpadlem niepotrzebnych przyrostów. Można od początku próbować uprawiać ją w miejscu odgraniczonym od reszty ogrodu, ale pamiętajmy wkopanie 40 centymetrowej grubej budowlanej folii to za mało. Można spróbować uprawiać ją w starych, dużych beczkach bez dna. Pozostaje jednak pewien problem. Kiedy roślina przerośnie już każdy centymetr ziemi w tej beczce to co zrobimy? Wykopać taki ciężar, wymienić ziemię, podzielić roślinę i posadzić od nowa to praca dla 2 może 3 mężczyzn solidnej budowy na cały dzień. Tak czy owak to roślina do dużych ogrodów gdzie jej rozrastanie się nie będzie problemem, a dodatkowo zyskiem bo eliminować będzie wszystkie uciążliwe chwasty.

W ogrodach uprawia się ją dla jej liści o ciekawej fakturze. Ponadto jej wielkość i szybkość rozrastania się daje możliwość formowania szpalerów odgraniczających nas od szpetnych elementów ogrodu. Jednak decydując się na jej uprawę musimy pamiętać, że ten typ roślin(bardzo szybko rosną i rozrastają się) potrzebuje ogromnej ilości składników pokarmowych. Zatem nie będzie rośliną pokazową na każdej ziemi. Tym bardziej, że nie przepada za ciężkimi glinami, które gdy są suche kamienieją, a rozmoczone nie zawierają krzty powietrza dla korzeni. W zasadzie jest rośliną która przetrwa letnie susze, ale odbije się to na jej wyglądzie. Dolne liście będą żółknąć i jej wygląd zrobi się mało atrakcyjny. Usuwając te żółte liście mamy gołe pędy nawet do metra wysokości. Jedyną pracą jaką trzeba wykonać to po przymrozkach lub wczesną wiosną wyciąć wszystkie pędy na poziomie podłoża. Wiosną odbije z rozłogów.

Mrozoodporność

Roślina jest odporna na zimowe mrozy, ale wiosenne przyrosty często bywają uszkadzane przez późne przymrozki.

Rozmnażanie

Najprostszym sposobem jest odciąć niechciane przyrosty, wykopać z bryłką ziemi i posadzić gdzie indziej lub dać komuś.

Innym sposobem jest w końcówce zimy – jeszcze przed ruszeniem wegetacji – odkopać kłącza. Wyciąć kawałek z węzłami na których są pąki i zrobić co trzeba.

(powiększenie) Trzecim sposobem rozmnażania jest wysiew nasion. Trzeba jednak pamiętać, że nasiona bokkonii mają bardzo marną siłę kiełkowania, która jeszcze się zmniejsza wraz z przechowywaniem. Własne można wysiać nawet jesienią, a kupne trzeba koniecznie poddać czterotygodniowej stratyfikacji w chłodziarce. Potem powinny skiełkować po około 2 tygodniach.

Choroby i szkodniki

Szczególnie na ciężkich i zlewnych ziemiach łatwo pojawia się mączniak rzekomy.

Zastosowanie

Bokkonia doskonale prezentuje się samotnie(soliter). Z innych roślin konkurencję będą wytrzymywać tylko wysokie słoneczniki. Dla tych co chcieliby uprawiać w pojemnikach – kubły muszą mieć swe rozmiary i porządne otwory odpływowe. Kubły takie stawiamy na wspornikach, inaczej nadmiar wody ma utrudniony odpływ bo ciężar całości ściśle przyciska dno pojemnika do podłoża. Nie uzyskamy takiej wysokości rośliny, ale jeśli pojemnik jest wystarczająco obszerny uzyskamy ładną kępkę tych strukturalnych liści.

Kwiaty są lekko pachnące i po wysuszeniu są ciekawym dodatkiem do suchych aranżacji. Także ze świeżych kwiatów i pojedynczych liści można komponować atrakcyjne bukiety.

Uwagi

Nawa rodzajowa została nadana na cześć Aleksandra Maclean żyjącego od 1767 do 1848r. Był on gubernatorem Nowej Południowej Walii i jednocześnie honorowym sekretarzem Towarzystwa Linneuszowskiego w Londynie.