Niet blij met een dooie mus

Journalisten kunnen over alles meespreken. Dat doen ze ook. Tot daar het goede nieuws. Journalisten zijn ook snel moe. Ze raken snel verveeld en bijten zich alleen in iets vast dat vet of gesuikerd is. Ze zijn oppervlakkig en blinken alleen uit in onvolmaaktheden. Probleem is dat er altijd lezers zijn die meer afweten van het onderwerp en zo de journalist gemakkelijk kunnen ontmaskeren. Journalisten maken in hun hoedanigheid als dilettant dus fouten. De krant zet die fouten recht in een onaanzienlijk hoekje op de opiniebladzijden van de krant. Trots zijn we daar niet op, maar het moet gebeuren.

• Lees het volledige journalistiek jaarverslag op standaard.be/journalistiekjaarverslag2021

Het zijn vaak kemels, en omdat we op de redactie notoir slecht zijn in fauna, zijn dat soms evengoed dooie mussen. En dan nog. In een verder voortreffelijke column vroeg Dominique Deckmyn of hij, omdat je voortaan het facebookalgoritme zelf kunt uitschakelen, nu blij moest zijn met een dooie mus. Om eens iets anders bij het stuk te zetten dan een blauwe f, werd ter verluchting gekozen voor een dooie mus. Alleen was de dode vogel op de foto geen mus maar een spreeuw. U moet het ons vergeven, maar dat hebben we niet durven te corrigeren. Bij deze alsnog.

Nog iets dat we niet in de rubriek ‘Correcties en aanvullingen’ opnamen: in een stuk over foute erfstukken schreven we over een mantel van tien luipaardvellen, terwijl voor dat kledingstuk tien jaguars zijn gestorven. Geen stroper die erover viel. Maar ook hier: bij deze rechtgezet.

We werden in het jaar 2021 een beetje beter in beesten, wellicht omdat we weten dat we er zo slecht in zijn. Dit jaar hebben we maar één keer iets met vogels moeten rechtzetten, toen we op een foto boerenzwaluwen meenden te zien, terwijl het oeverzwaluwen waren. Zwaluwen herkennen we prima, dank u.

Zwakke flank

In andere rechtzettingen kwamen we terug op het feit dat we de Franse componist Olivier Messiaen een West-Vlaming hadden genoemd, maar met zo’n naam heeft-ie het wel zelf gezocht. Toen we meldden dat de Belgische schilder Alfred Stevens in Parijs een statige straat naar zich vernoemd kreeg, waren we te krenterig en noemden we dat ‘een steeg’, terwijl dat wel degelijk een straat is. Doodlopend weliswaar, maar niet minder statig en stratig.

Nu we beter zijn geworden in vogels, is de andere zwakke flank van de redactie pijnlijk bloot komen te liggen. Cijfers en eenheden. We moesten toegeven dat het covidgeneesmiddel molnupiravir 600 euro per kuur kostte, niet 600 euro per uur. De Britse kerncentrale Hinkley Point C zal een vermogen van 3,2 gigawatt hebben, niet 3,2 megawatt.

Een opvallende rode draad in de correcties van dit jaar is de nul. Ofwel te veel, ofwel te weinig, altijd iets. Een kleine nulmeting: de Zwitserse bankreus zal het voorbije kwartaal 900 miljoen frank (813 miljoen euro) in het rood duiken, niet 900 miljard frank. De schuldenlast van Evergrande bedraagt 260 miljard euro, niet 260 miljoen euro. De nettopremie voor de werknemers van de distributiesector is 1.000 euro en niet 10.000 euro. De schuldenberg van de VS bedroeg voor het goedkeuren van het steunpakket al 23.000 miljard dollar, niet 23 miljard dollar. Bij de beurskapitalisatie van een aantal bedrijven stonden drie nullen te veel.

En alsof de zetduivel ermee gemoeid was, moesten we nog rechtzetten dat de auto van stripfiguur Guust Flater geen Ford T is, maar een Fiat 509. Dat zal ons leren, ooit.