HOE MEER REAKTIES ER BINNENKOMEN HOE MEER DE SITE WORDT UITGEBREID------------ALLE ROUTES ZIJN VERKRIJGBAAR ALS GPS-FILE OP AANVRAAG
31-01-2009
Tielt-Winge
TIELT-WINGE
Start :oud gemeentehuis van Houwaart (begin Haldertstraat)
Afstand: 10 km.
Bewegwijzering: zeshoekige borden met opschrift Wijngaardenwandelpad 16.
Aard van de weg: deels verhard, deels onverhard; enkele pittige hellingen in het eerste deel; in het Walenbos kan het drassig zijn na regenval
Je bereikt Houwaart via de E314, afrit 22 (Aarschot); daarna volg je de N223. Het gemeentehuis ligt in het centrum van het dorp.
DE ROUTE :
Van het oude gemeentehuis stap je naar de kerk van Houwaart. Ervoor volg je links een wegel langs de kerkhofmuur. Aan het nieuwe kerkhof buig je links af tussen de velden.Aan het gemeentehuis staat Den Hagelander. Het bronzen beeld stelt een jongeman voor die tegen een wijnstok aanleunt. In de ene hand houdt hij een druiventros en in de andere een glas wijn. De Sint-Denijskerk heeft een romaanse toren uit lokale Diestiaanijzerzandsteen.
Aan de Sint-Jozefskapel neem je de aardeweg rechts. Aan het volgende kruispunt van aardewegen sla je scherp links in.Aan de kapel, opgedragen aan de patroon van Belgenland, geniet je van het mooi zicht over Houwaart. In de holle weg wandel je op de typische Hagelandse donkerrode ijzerzandsteen. Je passeert de eerste wijngaarden die op de zuidhelling in de zon liggen te blakeren.
Aan het oriëntatiebord volg je de asfaltweg naar rechts. Na 850 m sla je links de Bergweideweg in. Aan de viersprong bij Nieuwrode vervolg je naar rechts.Voorbij de oriëntatietafel op de Houwaartseberg passeer je velden met rode bessen, een picknicktafel en zelfs een opgeknapt Hagelands hoevetje. In de Bergweideweg bedekken boomgaarden de noordflank van de Houwaartseberg. Hier is het te koud voor wijnranken.
Aan de bushalte kies je de asfaltweg links. Na 850 m neem je haaks rechts een smalle bosweg. In de afdaling zoek je bij de aanduiding Danouise een uitzichtpunt op.Voorbij de bushalte liggen de geboortebossen en een verwaarloosde wijngaard. Het infobordje bij de wijngaard leert je dat in de streek reeds rond 1200 wijngaarden aanwezig waren. Na een hoogtepunt in de 14de eeuw verdwenen ze. Pas rond 1970 werd de draad opnieuw opgenomen.
In de Haldertstraat ga je 150 m naar links voor je rechts de Sluiweg inslaat. Steeds rechtdoor aanhoudend en rechts aan de enige T-sprong (Boterstraat) bereik je de kerk van Tielt. Je gaat rechts langs huisnummer 41 naar een grasweg.In de Sluiweg steek je de Brede Motte over. Weldra doemt de heuvel den Berg - met de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Tielt op. Laat niet na de trappen naar de kerk te nemen en er rond het gebouw te wandelen voor de prachtige uitzichten.
Op het einde volg je de betonweg naar rechts. Aan huisnummer 49 sla je links in. Bij een infobord loop je al op aarde. Aan de T-sprong in het bos kies je rechts. Verder leidt een knuppelpad je het bos uit en over de Brede Motte.Het Walenbos is een moerassig natuurgebied gevoed door het ijzerhoudende bronwater op de Roeselberg en de Alsberg. Daardoor is een uniek geheel van elzenbroekbossen, gemengde eikenbossen en natte graslanden waar de ijsvogel zich thuis voelt.
Aan de T met het infobord vervolg je naar links. Steeds rechtdoor aanhoudend gaat de onverharde weg over in asfalt. Op de grote weg ga je links langs de kerk naar het oud gemeentehuis.Aan de T-sprong zie je een haag waar de streek haar naam van zou ontlenen. Toch ligt de oorsprong van dit overgangsgebied tussen de schrale Kempense zandgronden en de vruchtbare Haspengouwse leemplateaus elders: na de grote bosontginningen uit de vroege Middeleeuwen bleef het Hageland als enig bosgebied over. Hageland betekent dan ook in de eerste plaats bosland.
De Demerbroeken zijn een overstromingsgebied van de Demer. Dit betekent dat het er zeer vochtig en drassig is. Daardoor waren deze gronden alleen maar geschikt als weide- en hooiland. Deze functie tracht men nu in ere te herstellen. Het kan dus dat je tussen de ponys en gallowayruderen wandelt. Dit natuurgebied is zeer rijk aan fauna en flora. De informatieborden langs het pad vertellen je er alles over. Onderweg beklim je ook de Voortberg. Een heuvel die zich bleef verzetten tegen de in de ijstijden machtige Demer. De berg is rijk aan ijzerzandsteen waar mee in het verleden ook werd gebouwd. Dit merk je o.a. aan de kerk en de oude molen in Testelt. Verder stap je ook langs de boorden van de Demer.
Deze route is bewegwijzerd in beide richtingen (rode driehoek) maar de paaltjes zijn nog al eens ongelukkig geplaatst.
1/De wandeling start op de verkeersdrukke Demerbrug in Testelt (1), met links voor je de dorpskern met de kerk. Loop rechtdoor de Dorpsstraat in, niet ver, want waar de hoofdweg haaks naar links gaat, sla je rechts af in de Wijngaardstraat. Je loopt aan de voet van de 50 m hoge Voortberg.Je wandelt een eind langs de spoorweg, langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Testelt. Waar de asfaltweg haaks naar links de spoorweg snijdt, volg je rechtdoor de oeverweg langs de Demer. Je steekt de Grote Leigracht (2) over.
2/Links kijk je uit over een nagenoeg boomloos landschap: de natte Demerbroeken, een waardevolle biotoop. Even verderop komt de Sint-Eustachiuskerk van Zichem in zicht. Ongeveer ter hoogte daarvan buigt de weg haaks naar links af en volgt de Oude Demer (3).
3/Blijf bij de rivier. Waar ze haaks naar rechts afbuigt, staat links bij een zijweg een infobord over de Demerbroeken. Iets verder passeer je een rechterzijweg (langs de Demer) en volg je rechtdoor de geasfalteerde Beemdenstraat (straatnaambordje op het eind ervan).Bij de T-splitsing bereik je de verkeersweg Zichem-Averbode. Sla hem links in en volg de wit-rode verfstreepjes van het Grote-Routepad, naar het station van Zichem (4).
4/Over de spoorweg verdwijnen de wit-rode verfstreepjes echter naar links. Jij blijft nog een poosje de verkeersweg volgen, langs het bord met de doorgestreepte plaatsnaam Zichem en over de brug over de Hulpe, een forse zijbeek van de Demer, daarbij geleid door de rode driehoekjes. Voor het pand met huisnummer 128 moet je van de verkeersweg af door naar links een onverharde weg in te slaan. Terug nu naar de onverharde weg, die langs de Hulpe en door een weelde van groen de natte beemden ingaat.Voor in een rechterzijweg, die naar een vogelkijktoren leidt, staan drie interessante informatieborden (5): Water, bron van leven, Waterrijk en Grondwater.
5/Rechts strekt zich een boeiend natuurgebied uit. Diep in het natuurgebied geeft een wandelaarssluisje toegang tot een begrazingsblok, een stuk van het reservaat dat begraasd wordt door gallowayrunderen of shetlandponys. Bij een voetgangersbrug over de Hulpe blijf je rechtdoor lopen (hier verschijnen meteen weer de Grote-Routetekens). Verderop kun je rechts in de verte de toren van de abdijkerk van Averbode ontdekken. Via een wandelaarssluisje laat je het begrazingsblok achter je.Met de beboste Voortberg vlak voor je, sla je op een kruispuntje rechts af (Grote-Routepad en rood driehoekje). Via een klapdeurtje verlaat je het natuurgebied en steek je een brede beek over. Loop linksaf langs infoborden en de flank van de Voortberg. Hier volg je de liggende blauwe ruitjes en het het Grote-Routepad (de rode driehoekjes gingen over de beek rechtsaf).Je komt almaar dichter bij de spoorweg. Je passeert een informatiebord over de Demerbroeken. Vervolgens loop je een weg in, parallel aan de spoorweg, die je kruist bij het straatnaambord Wijngaardstraat. Blijf deze straat volgen en via een stukje van de heenweg wandel je terug naar het beginpunt van dit boeiende tochtje, de brug over de Demer (1). foto's : Marc Viskens
De route komt op de plaatsen Kortessem-Vliermaalroot-Wintershoven-Mersenhoven
-We staan aan de kerk en gaan de Kapittelstraat in
-rechts en direkt links in de Klokkenhofstraat
-eerste wegje links naast de winterbeek, de naam van onze wandeling
-we blijven de winterbeek volgen en op het laatste gaan we er over en komen rechts in de Bombroekstraat, waar ook de bembroekmolen staat
-we blijven deze volgen tot op een T
-rechts de Gauwerstraatin waar we de mooie vakwerkhoeve van Vliermaalroot tegenkomen
-Blijven volgen tot in Vliermaalroot tot aan de kerk van O.LVrouw Tenhemelopneming.
-we gaan links de Fonteinstraat in en daarna rechts de Sint-Elooistraat
-op de T links en direkt rechts door de woonzone
-op de volgende kruispunt links de Papeheide in
-op het kruispunt rechtdoor in de Dennedreef
-eerste zandweg rechts
-de Baron A de heuchstraat in
-we komen langs kasteel Ridderborn
-we steken oude Weierstraat over en gaan het eerste weggetje rechts in
-via een paar fruitplantages kom je op de Bochelstraat die je onmiddellijk rechts verlaat
-Je komt in Wintershoven op het kruispunt links de Brandstraat
-Schietbaan rechts
-volgen tot de Kleineweg rechts
-volg de Bredeweg die overgaat in de Mersenhovenstraat
-ons vertrekpunt is terug in zicht
Bezienswaardigheden
De Sint-Pieterskerk
-De romaans-gotische Sint-Pieterskerk is de blikvanger van het gemeentelijk erfgoed.
-In het kasteelpark dat zich naast het cultureel centrum Mozaïek bevindt, groeit een groot exemplaar van de mammoetboom (het grootste exemplaar in Belgisch Limburg).
-Op de grens met de gemeente Wellen staat de Onzelieveherenboom, een duizendjarige eik.
START : De Fourneau Saint-Michel ligt zo'n 8 kilometer ten noorden van Saint- Hubert, langs de N849. Waar het riviertje de Masblette onder de N849 stroomt, begint de wandeling.
AFSTAND : Ongeveer 10 kilometer.
DUUR : Reken op ruim 2 uur, bezoek aan de musea niet inbegrepen.
CENTRAAL KANTOOR
Musées Provinciaux
du Fourneau Saint-Michel
B-6870 Fourneau Saint-Michel
Tel : + 32 (0)84 21 08 90
ONDERWEG
Op het domein van de Fourneau Saint-Michel vind je twee cafetaria's en de Auberge du Prévót.
DE ROUTE :
De Ardense bossen, de provincie Luxemburg, Saint-Hubert: in die volgorde moet je Baan zoeken om ten slotte vlak bij Saint-Hubert, zo'n 8 kilometer ten noorden van het stadje aan de N849, het plekje Fourneau Saint-Michel te ontdekken.
Als deze streek zich zichtbaar van de andere onderscheidt, dan is het wel door het immense bosbestand, waarvan het belang zowel op economisch als ecologisch vlak bijzonder groot is.
In deze contreien wordt het bos op geen enkele manier bedreigd door vervuilende fabrieken of landbouwexploitatie.
Er worden integendeel flink wat inspanningen geleverd, vooral door de mensen van 'Waters en Bossen', om het bos zo veel mogelijk intact te houden, om een zo goed mogelijk evenwicht te zoeken tussen ecologie, economie en recreatie.
Wie zin heeft om te wandelen, vindt hier bij manier van spreken wandelmogelijkheden tot het eind van zijn dagen. 'Ten noorden van Saint-Hubert strekt zich een enorm en eeuwenoud woud uit. Een deeltje ervan, ten noorden van het riviertje de Masblette, is het Sint-Michielswoud.
Daar speelt zich volgend wandelverhaal af
Je moet het ijzer smeden als het heet is
Normaliter - dit wil zeggen: buiten het vakantieseizoen - kun je voor de auto wel een plekje vinden langs de N849, in de onmiddellijke nabijheid van het ijzermuzeum.
Het is je misschien opgevallen dat vlak bij dat ijzermuseum een riviertje stroomt, de Masblette.
Het riviertje loopt ook onder de N849 door, en precies op dat punt, op dat brugje over de Masblette vertrek je voor een 10 kilometer lange wandeling door het Sint-Michielswoud.
-Je wandelt dus nog even verder langs de verkeersweg (richting Rochefort) en slaat vervolgens de eerste weg rechts in, een asfaltweg die je al lichtjes het vuur aan de schenen legt.
-De parkeerplaats rechts laat je ook rechts liggen.
-Via een hek ga je het 'Forêt domaniale de Saint- Michel' naar binnen.
-Je wandelt verder, en je volgt dus eigenlijk de witrode markering van het Grote Route-pad (nr. 14 voor de kenners) en de geelwitte tekens van de Grote Transardense route (GTR).
Op het informatiebord 'Le sol et le sous-so)' (2) - de grond en de ondergrond - verneem je het een en ander over de geologie van her Sint- Michielswoud.
-De weg loopt min of meer evenwijdig met het riviertje de Masblette; dat verklaart het gekabbel dat je wat verderop hoort. Het Sint- Michielswoud is op die plek voornamelijk een eiken- en beukenbos, met hier en daar fijnsparren en hoge dennen.
-Je passeert ook nog het informatiebord 'La forêt' (J).
-Na ongeveer 750 meter wandelen in het woud arriveer je aan een Y-splitsing.
-Mocht de rechterweg je interessanter lijken, dan kun je die gerust inslaan: na ruim een kilometer komen beide toch opnieuw samen.
Wij adviseren je echter om de linkerweg te kiezen en de GR- en GTA-tekens te volgen.
-De weg is halfverhard, stijgt nog steeds en loopt langs het inforrnatiebord 'Plantes herbacées' (4). --Aan je rechterkant krijg je nieuw en fris gezelschap: de Ruisseau de l'Albani.
-Het riviertje zal je zo'n 1300 meter gezelschap blijven houden, meer bepaald tot aan het punt waar het linker- en rechterpad weer samenkomen.
-Daar steekje eerst het riviertje over en aan de T -splitsing met de asfaltweg ga je linksaf.
-Wat verderop rechts passeer je een jachtpaviljoen (5).
-Aan de eerstvolgende splitsing, circa 400 meter verder en ter hoogte van een sparrenbosje links, sla je rechts af.
-Al na 50 meter neem je het eerste, onverharde wegje links.
-Aan je linkerkant stroomt de Ri Romarin, een riviertje dat van de ene rotsplaat naar de andere springt, en 600 meter verder samenvloeit met de Ruisseau du Pied de Breuf.
-Geniet met volle teugen want je vertoeft hier in een prachtig en rustgevend stukje bos.
- Het geluid van een kabbelend beekje, het geritsel van bladeren, wat wil een mens nog meer.
-Je blijft dit pad volgen tot aan de T -splitsing met de asfaltweg, waar je rechts afslaat.
De rest van het parcours is vlug samengevat: gewoonweg de rivier de Masbletre blijven volgen.
En dat doe je alvast gedurende de volgende 2,5 kilometer.
Dan passeer je een witrode slagboom en je steekt het brugje (6) over de Masbletre over, vlak bij de samenloop met de Ruisseau de Palogne.
De Masblette stroomt nu aan je rechterkant.
Zowel het GR-pad als de GTA gaan linksaf, maar jij blijft rechtdoor stappen (groene wandeling nr. 6).
Iets verderop vind je alweer een informatiebord, 'Werk in het bos' (7).
Je stoort je niet aan de zijweg zo'n 300 meter verderop,je gaat rechtdoor.
Bijna helemaal aan het einde van de weg bevindt zich het Sint-Michielsarboretum (8).
Het dateert van 1899 en telt momenteel 77 verschillende boomsoorten, waarvan 53 harshoudende. Je ontdekt er hoe een aantal exotische boomsoorten zich aan onze klimatologische omstandigheden hebben kunnen aanpassen, en zo konden worden geïntegreerd in ons bos bestand.
Na je bezoek aan het arboretum zet je de weg nog even verder, en weldra sta je voor het niet onaardige gebouwencomplex van het .IJzermuseum.
Misschien is dit moment nu wel beter geschikt om het museum te bezoeken, tenzij je dat al aan het begin van de wandeling hebt gedaan.
In dat laatste geval sla je aan de N849 rechts af en wat verder sta je opnieuw op de brug over de Masblette, waar het zo'n 10 kilometer terug allemaal begonnen is.
Aard van de weg :Hoofdzakelijk bospaden en aardewegen: goede stapschoenen komen dus aardig van pas. Niet echt het geliefkoosde terrein voor rolstoelen of kinderwagens.
Bereikbaar: E411, afrit 26, N85, vervolgens N88
ONDERWEG
Auberge de rAnge Gardien: het verleidelijk terrasje op weg naar de abdij, waar je een echte OrVal kunt proeven.
DE ROUTE :
-Je staat met de rug naar de ingang van de abdij (1) gekeerd en neemt de lange rechte weg die voor je ligt.
-Iets verder aan je linkerkant tref je een vijver aan, met aan de rand een niet onaardig kasteel (2), dat de eigendom blijkt te zijn van de familie d'Otreppe de Bouvette; klinkt inderdaad adellijk.
-Aan het kruispunt steek je de N88 over.
-De weg buigt af naar links (benzinestation wat verderop), maar jij verlaat de asfaltweg in de bocht: je gaat met andere woorden bijna rechtdoor.
-Aan je linkerkant staat een moeilijk zichtbaar houten bordje dat de weg naar Chameleux wijst.
-Aan de splitsing zo'n 50 meter verder loop je rechtdoor (je slaat dus niet rechts af naar Chameleux).
In het bos .
-Een groen bord vertelt je dat je nu het gemeentebos van Florenville binnen wandelt.
-Je volgt eerst het bospad mee in de bocht naar rechts, en dan volgt een duidelijke Y -splitsing waar je rechtsaf gaat. Dit pad loopt in stijgende lijn en in een relatief rechte lijn naar de top van de heuvel. Hier en daar zijn gele strepen op de boomstammen aangebracht, maar echt betrouwbare otiëntatiepunten zijn het niet, wel de enige die je zult zien.
-Af en toe passeer je ook minuscule paadjes, maar trekje daar maar niets van aan.
-Je botst onderweg nog op een Y-splitsing; het speelt geen rol welke kant je kiest, want beide paden komen wat verderop weer samen.
-Neem bij voorkeur het pad dat in het verlengde ligt van het vorige.
-Na goed 200 meter kom je bij een T -splitsing met een brede, goed zichtbare, ietwat kaal aangeklede aardeweg.
-Je gaat rechtsaf en je volgt deze weg over een afstand van ongeveer 800 meter (misschien een idee om de kleinste van de familie de passen te laten tellen).
-Links staat een sparrenbosje. Je blijft de brede weg volgen.
-Bijna op het eind van de rechte lijn kom je bij een T -vormig kruispunt, waar je aan de linkerkant een met onkruid begroeid pad moet nemen.
Aanvankelijk is het vrij vlak, maar dan begint het te dalen.
De grove dennen ongeveer 50 meter ver aan je linkerkant zijn zowat het enige oriëntatiepunt.
Ze blijven aan je zijde tot je beneden bent.
Het pad wordt zo goed als onbegaanbaar en het verdwijnt onder de takken.
-Om die kleine moeilijkheid te omzeilen draai je 90 graden naar links, zodat je naast de dennen gaat lopen.
-Je blijft afdalen tot aan een klein kruispunt.
-Daar sla je links af en je volgt een volledig recht pad dat compleet overwoekerd is.
-Hier en daar staan naaldbomen.
-Blijfhet pad volgen tot het eind. Aan het T-vormige kruispunt moet je linksaf, en opnieuw het gemeentelijk bos van Florenville in (groen bord).
-Net voorbij het bord sla je onmiddellijk rechts af en je volgt het pad dat het je een paar tientallen meter knap lastig zal maken.
-Na enkele bochten beland je bij een Y -splitsing: je gaat rechtsaf.
-Na een paar honderd meter kom je bij een boomstam waarop een gele, rode, blauwe en zwarte streep is aangebracht.
-Er staat ook een wit eekhoorntje op en een witte pijl.
-Een paar meter verder moet je rechtsaf, en je volgt opnieuw de gele markering op de boomstammen.
-Je komt bij een splitsing (pad schuin rechts) maar zetje weg verder (blauwe streep op boomstam). -De volgende T-splitsing brengt je bij een gedeeltelijk geasfalteerde weg, de rechterkant vooral, en je gaat even linksaf, maar na amper 10 meter moet je alweer rechtsaf, het bos in.
-Na ongeveer 150 meter begint het pad behoorlijk te dalen.
Terug
-Beneden kom je aan een splitsing met een pad dat van links achter komt, maar je gaat gewoon rechtdoor.
-Ongeveer 200 meter verder: idem dito.
-Je bemerkt opnieuw gele markeringen op de boomstammen.
-Weldra arriveer je op de weg die je nam toen je vertrok.
-En zo keer je terug naar de abdij.
-Onderweg lonkt een verleidelijk terrasje.
De abdij Notre-Dame van Orval, gesticht in 1132, is één van de meest opmerkelijke cisterciënzer abdijen van België. Weggedoken in een diepe vallei herbergt ze nog steeds een monnikengemeenschap. De bron, het eeuwenoude rozenvenster en de tuin met medicinale planten, vormen drie sterke punten om een bezoek aan de ruïnes te brengen. Daarna is een tochtje door het museum, dat werd ondergebracht in de fundering uit de 18de eeuw, zeer de moeite waard. Daar maakt u via de productie van de oude smederijen, de maquette van de abdij, gebouwd door Laurent Dewez en de schilderkunst van broeder Abraham, een beroemde schilder uit de 18de eeuw, kennis met de geschiedenis van het klooster. De abdij werd vanaf 1926 herbouwd op de funderingen van het klooster, dat tijdens de Franse Revolutie werd verwoest.
Wirtzfeld is een klein idyllisch dorpje in de Oostkantons van België, ligt ten zuiden van de Hoge Venen in de Ardennen op 580-610 meter hoogte en vlakbij het meer van Bütgenbach.
Er wonen ongeveer 400 inwoners en het heeft een prima touristische infrastruktuur voor sport, eten, drinken, wandelen...
- en dat in elk seizoen.
In de winter worden er bovendien 4 langlaufpistes getrokken. Hotel Drosson
In 1971 werd het Urlobroek, door de VVV Bree als wandelgebied opengesteld voor het publiek, op private eigendom.
Het is één van de meest waardevolle gebieden van de Noord- oostkempen.
Wandelaars komende uit de richting Maaseik, Kinrooi of Stamproy, rijden best tot aan de kerk in Molenbeersel.
Daar nemen ze de Oudekerkestraat en vervolgens, bij de splitsing, links de Grootbroekstraat.
Na enkele kilometers bereiken ze de vertrekplaats.
Vanuit Bree rijdt men richting Kinrooi.
Ongeveer 1 km over de Zuid- Willemsvaart slaat men, bij het bordje Woutershof, links af.
Volg deze weg tot aan het Woutershof , een vakantiehoeve voor jongeren.
Juist voor het brugje over de Aa-beek, in de volksmond Molenbeek genoemd, parkeren we onze wagen vóór het wandelplan.
Dat men hier van Molenbeek spreekt, is niet te verwonderen, vroeger voorzag ze niet minder dan 16 watermolens van energie.
Sinds 1950 werd de beek op vele plaatsen rechtgetrokken en uitgediept, hierdoor kwamen heel wat molens aan een dode arm te liggen.
Er werden bewegwijzerde wandelpaden uitgestippeld.
We zorgen ervoor dat we op de uitgestippelde wegen blijven in dit private domein.
We vertrekken met de Aa-beek aan onze rechterkant en het Woutershof aan de overkant van de beek, weg van het bruggetje.
We volgen nu de rode driehoekjes.
Dan nemen we de eerste veldweg links, naast een beek.
We volgen deze weg, langs de bosrand, tot aan het tweede bruggeqe, hier linksaf en dan rechtdoor tot aan het asfaltbaanqe.
Dit is de Beerseierdijk .
Wie moe is, kan dit baantje volgen tot aan het vertrekpunt.
Wij nemen evenqes verder de eerste veldweg rechts.
Vanaf hier doen we de gele wandeling, maar dan wel in tegengestelde zin.
Op de eerste splitsting gaan we schuin links.
Dan steken we een dubbele beek over met tussenin een dreefje.
Even rechts en dan terug links.
Nu wandelen we een hele tijd rechtdoor.
Aan een eerste viersprong, met rechts een landbouwbedrijf, lopen we rechtdoor.
Dat doen we ook op de volgende viersprong en op de derde viersprong.
Vanaf hier kan het behoorlijk drassig zijn.
Gelukkig is dit slechts een kort stukje. We komen op een T uit, waar we linksaf gaan. Op het einde bochten we met onze weg naar rechts en komen op een bredere weg uit. Rechts zien we het einde of het begin van een asfaltbaantje.
Links een private dreef, daar wandelen we in, want we weten dat dit mag.
Wat verder wandelen we via het brugje over de Breeërstadsbeek .
We wandelen rechtdoor en draaien aan de Aa-beek, met ons pad mee naar links.
We wandelen nu langs dit prachtige pad terug tot aan ons vertrekpunt.
Aan de overzijde van het brugje, aan ons vertrekpunt, staat ook nog een mooie kappel
-Als je met je rug naar de St. Martinuskerk staat loop je naar rechts een afdalend asfaltweggetje in (dus niet het weggetje gelijk naast de toren).
-Bij een kruispunt aangekomen loop je rechtdoor een stevig stijgende straat in (Vieux Mont) tot je bij een drukke verkeersweg komt (de N833).
-Bij een verwaarloosd kapelletje dat hier staat sla je l.a. en blijf je even (aan de linkerkant) van deze verkeersweg lopen.
-Na het bord Barrière de Petithan (rechts) sla je wat verderop l.a. Je zult nu ook de rood/witte tekens van een GR-route zien.
-Je steekt de Ourthe via een brug over.
-Iets voorbij de brug sla je de eerste straat links in (Rue Lamorteau).
-Na zo'n 20 meter ga je r.a. en vrijwel meteen ook weer l.a. (dus niet de Rue de la Somme in).
Je gaat nu een stuk stijgen.
-Bij de eerste Y-splitsing kies je voor de rechtertak en blijf je dus stijgen.
Ook bij de volgende twee Y-splitsinen, die direct achter elkaar liggen, houd je rechts aan.
-Je loopt nu het bos Sur Côreu in **. Je blijft het hoofdpad (gemarkeerd met rood/witte GR-tekens) volgen.
-Bij een kruispunt van boswegen neem je de meest rechtse (stijgende) weg.
-Na ca. 20 meter buig je al gelijk weer scherp naar links en loop je het bos weer in.
-Je blijft het hoofdpad een heel eind volgen. Uiteindelijk wordt het bos (vooral aan de linkerkant) dunner en ga je weilanden zien.
-Als je het bos uit bent wordt de weg halfverhard. Je loopt deze nog steeds met rood/witte GR-tekens gemarkeerde weg helemaal uit tot aan een geasfalteerde weg.
-Op dit punt sla je l.a. en je begint licht te stijgen (al zal dat niet al te lang duren).
-Je wandelt door het gehucht Les Tilleuls en passeert (links) een fraaie kasteelhoeve.
-Bij een kruispunt aangekomen sla je l.a. en verlaat je de GR-route. Je gaat nu een flink stuk afdalen tot je bij de Ourthe aankomt ***.
-Na de oversteek over de Ourthe staat je even een pittig stukje te wachten.
-Je loopt rechtdoor de steile weg van Grandham in tot je boven bij de kerk en even verder bij de kasteelhoeve bent aangekomen.
-Je loopt langs de kasteelhoeve en even later verlaat je Grandham al weer.
-Bij een flinke Y-splitsing kies je voor de linkertak (je volgt dus niet meer de hoofdweg).
-Je daalt nu langzaam door de vallei van de Ourthe.
-Bij een volgende Y-splitsing kies je de linkertak.
-Wat verderop kom je in een smalle bosstrook. Als je hier uit bent zie je de eerste huizen en de St. Martinuskerk van Petithan al voor je.
-Je wandelt langs het kerkhof en al snel ben je weer bij het vertrekpunt van je wandeling aangekomen.
In de schistgrond van deze streek zijn heeft men verschillende Romeinse graven en wapens en geld teruggevonden. Petithan is echter ook gekend voor zijn kasteel (een traditioneel gebouw van het begin van de 17de eeuw) en zijn Sint-Martinuskerk (église Saint-Martain) die zonder twijfel werd gebouwd op een burgerlijk gebouw. Wanneer u in de buurt gaat wandelen, zult u nog verschillende 19de-eeuwse kapellen tegenkomen, zoals die die gewijd is aan Saint-Monon.
Petite-Eneille :
Bewonder er het kasteel, de alleenstaande molen, de kasteelboerderij uit de 14de eeuw en de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-Voorspoed (Notre-Dame du bonheur). Een mooie plaats om te wandelen!
Grandhan :
Het dorp is gekend omwille van de vele archeologische vondsten die er gedaan werden, meer bepaald uit de Gallo-Romeinse en Merovingische tijd. Hier kruiste de Romeinse heirbaan die van Aarlen naar Tongeren leidde de Ourthe. Na 1940 was het ook hier dat de laatste veermannen van dit gebied actief waren, met name de familie Thyrion. Het kasteel (« La tour de Justice » (de toren van de gerechtigheid)) en de kerk van het dorp zijn twee mooie gebouwen die zeker het bekijken waard zijn.
Grande-Eneille :
De oudste sporen van het dorp gaan terug tot de 7de eeuw. Het is dus één van de oudste dorpen van het noorden van de provincie Luxemburg. Er werden sporen uit het neolithicum en graven uit de Merovingische tijd gevonden. Uw wandeling zou u naar de plaats met de naam « Au Letches » kunnen leiden, waar vroeger en klein haventje was voor boten van handelaars. Ontdek er verder de Sint-Margarethakerk (église Sainte-Marguerite), gebouwd op een rotsachtige heuvel. Dit geklasseerde gebouw dateert va omstreeks het jaar 1000. Het loont de moeite er even naar te gaan kijken. Grande-Eneille is tenslotte ook gekend omwille van zijn natuurreservaat en zijn bossen.
Afstand: 7 km. Vertrekpunt: de parking aan het domeinbos Lozerheide in de Fabriekstraat Bocholt/Kaulille tussen de brug over het Kempisch Kanaal en de sluis van Lozen op de Zuid Willemsvaart. Bewegwijzering: paaltjes met een afgeschuinde en rood beschilderde kop. Aard van de weg: onverharde wegen en paden, waarvan een aantal ooit bestrooid is geweest met grind. Vlakke, maar soms smalle en ook in de zomer modderige weggetjes.
Bocholt
De Lozerheide strekt zich uit in de wateringen tussen het kanaal Bocholt-Herentals en de Zuid-Willemsvaart, iets ten noordoosten van Kaulille.
Als je in dat dorp de N747 (Fabriekstraat) noordwaarts volgt, steek je algauw het genoemde kanaal over en iets verder bevindt zich, links van de weg, de parking bij het domeinbos.
DE ROUTE :
Houd op de parking (1) het informatiebord links van je en ga rechtdoor de grootste bosweg in. Het is een mooie dreef, omzoomd met walnoot. Rechts schieten populieren de hemel in.Deze boomsoort neemt ongeveer 45 procent van het domeinbos in beslag maar de bestanden worden geleidelijk aan omgevormd met diverse soorten inheemse loofboom. Neem de eerste weg rechts, een fijnsparrendreef. Hier zie je in het landschap nog restanten van de vroegere vloeiweiden zoals de afvoersloot die je bijna aan het einde van de weg oversteekt via een plankenbrugje (2).
Aangezien je de rode wandeling volgt ga je nog eens rechts af en blijf je rechtdoor stappen tot ongeveer 50 m voor de verkeersweg N747.In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier door het Vlaams Gewest vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij.Sla de eerste linkerzijweg in, steek een plankenbruggetje over, sla links af bij de T-splitsing iets verderop en je komt uit op zon 15 m voor het hek van de viskwekerij (3). In dertig vijvers, samen 15 ha groot, wordt hier vis geteeld ten behoeve van de riviervisserij. Tegelijk wordt er ook aan wetenschappelijk onderzoek gedaan.
Steek de beek over en volg het rode pad langs de visvijvers. Voorbij de vijvers ga je de eerstvolgende linkerweg in, kruis je nogmaals de beek, waarna je dadelijk rechts afslaat. Sla links af bij de eerstvolgende T-splitsing en rechts af bij een grote weide. Je bereikt vervolgens alweer een T-splitsing (4), waar je links een brede kronkelweg door een populierenbos volgt.
Het gaat nu door het groene hart van de Lozerheide. Trek je niets aan van de eerstvolgende linkerzijweg. Je komt uit op een T-splitsing en gaat linksaf over een brede sloot. Blijf rechtdoor lopen bij een rechterzijweg. Je wandelt dus tussen een prachtige vijver en de viskwekerij. Sla rechts af bij de volgende T-splitsing en keer de viskwekerij de rug toe. Volg de naar rechts afbuigende weg langs het fotogenieke Klotven. Het werd uitgegraven door de mens en met de uitgegraven aarde werd een soort dijkweg aangelegd waarover je nu loopt, door het laagste deel van het bos. Op en rond het ven broeden en pleisteren tal van vogels, waaronder ook de blauwe reiger. Op een perceel dat aan het domeinbos paalt, broeden jaarlijks vijftien tot twintig koppels van deze grote vogelsoort. Net voorbij het Klotven sla je links af en steek je via een plankenbruggetje (5) de grote afvoersloot of collector over.
Vervolgens leidt de wandeling door het noordelijkste deel van het domeinbos. Voorbij een T-vormige splitsing, waar je de linkerweg kiest, sla je rechts de eerstvolgende rechterzijweg in (blijf rood volgen, geel gaat rechtdoor). Er volgt alweer een T-splitsing: sla rechts af en ga daarna de eerstvolgende linkerzijweg in. Op een viersprong moet je linksaf. Iets voor een gerestaureerde vloeiweide (6) buigt het weggetje naar links af. Rechts van je strekt zich een oude, 2,6 ha grote vloeiweide uit.
Je wandelt door een sparrendreef, met de vloeiweide aan je rechterkant. Iets voor een infobord 'Watering' moet je de eerstvolgende linkerweg in. Je komt uit op een kruispunt van grote boswegen: blijf rechtdoor wandelen langs een schuurtje van de boswachterij. Bij een volgend gebouw van de boswachterij staat een fraai informatiebord (7).
Op een viersprong met pictogrammen moet je linksaf. Het wandelpad leidt nu door privé-domein met akkers en een weide. Sla de nu volgende linkerzijweg in. Die weg loopt parallel aan het Kempense Kanaal, dat ooit de magere heidegronden verrijkte en soms zaden met zich meevoerde van planten die normaal niet in de streek voorkomen, bijvoorbeeld de al genoemde herfsttijloos. Blijf de weg gewoon rechtdoor volgen, terug naar de parking (1).
Bocholt is een woongemeente in het noorden van Limburg, bij de grens met Nederland en ten zuiden van het kanaal Bocholt-Herentals. De grens met de buurgemeente Bree wordt gevormd door de Abeek. De belangrijkste economische sector is de landbouw, er is een beperkte industriële activiteit.
De oudste sporen van bewoning werden gevonden in de Bocholter deelgemeente Kaulille. Ze dateren uit de ijzertijd. Bocholt behoorde in de Middeleeuwen tot het graafschap Loon. De Sint-Laurentiuskerk werd gesticht door de graaf van Loon. Toen de kerk in 1910 te klein was geworden, heeft men ze vergroot door de toren een kleine tien meter te verplaatsen. De Bocholtenaren staan sindsdien bekend als torenkruiers. De Damburg, die in de 17de eeuw werd verbouwd, was ooit de residentie van de lokale Heren.
Je vertrekt met je rug naar de abdijpoort en gaat rechts door de Abdijdreef.
Waar de weg naar rechts draait, zie je links een unieke en milieuvriendelijke rietveldinstallatie die het afvalwater van de abdij en de omliggende horecazaken zuivert.
Na 1 km sla je links de Arendonkse weg in.
Aan ontginningsplannen ontbrak het omstreeks de helft van de 19'" eeuw niet in de Kempen. Zo wou men hier een spoorweg naarTurnhout aanleggen. De plannen werden wel niet uitgevoerd, maar wel werd deze weg al vlug 'ijzeren weg' genoemd. Maar meestal wordt hij nu toch als 'Varkensdijk' aangegeven.
De schaduwrijke oude weg daalt langzaam en na 2 km staat rechts het boswachtershuis.
Recht over dit huis loopt een weg naar de Ronde Put.
Vroeger was dit een uniek hoogveengebied dat dankzij het geringe aantal grootgrondbezitters, relatief ongerept bleef. In 1957 startte men met uitvening: het laatste grote hoogveen van Laag- en Midden-België ging voor de turfschup!
De ontstane plas werd vis kweekvijver en het omliggende land werd benut voor land- en bosbouw en voor jacht. De natuur is echter krachtig en inventief. Het open water wordt nu met witte waterlelies getooid en is omgeven door fraaie rietkragen. Op de zuidelijke en oostelijke oevers ontwikkelden zich een moeras en een vochtige heide met prachtige plantenboeketten. Je vindt hier ook de bronnetjes die aan de oorsprong liggen van de Kleine Nete.
Rond al deze nattigheid staan pijnbomen (dennen) en berken. Het geheel is een waar rust-, nest-, broed-, foura- geer- en leefgebied voor zoogdieren, vlinders, libellen,amfibieën en vooral vogels.
Ooit telden vogelliefhebbers hier 86 soorten trek- en broedvogels.
In gans Postel telde men een kwart eeuw geleden een 130-tal soorten vogels!
Het Vlaams Gewest heeft het belang van dit gebied ingezien en is enkele jaren geleden overgegaan tot de aankoop van de Ronde Put en zijn omgeving. Momenteel zit gans het gebied in een natuurontwik- kelingsfase.
Een eindje voorbij het boswachtershuis kom je aan de Turnhoutse Vaart waar je naar links gaat.
Even nog een blik naar rechts waar je de brug ziet over de E-34, de snelweg van Antwerpen naar Eindhoven. Het kanaal, waar je langs loopt, werd in 1845-1846 gegraven. Het verbindt Dessel met Turnhout en is 25,8 km lang. Twintig jaar na de eerste graafwerken werd het kanaal tot 5t.-Lenaarts en in 1875 tot Schoten verlengd. Vandaag spreekt men dan ook van het kanaal Dessel- Turnhout-Schoten. Destijds hadden de Kempenaars om dit kanaal gesmeekt. De economische ontreddering door de mechanisering van de spinnerijen en weverijen werd nog verergerd door voedselschaarste. In 1845 waren er bijna geen aardappelen en in 1846 sloeg, ten gevolge van de droge, hete zomer, het roest in de rogge toe. De armoede, de honger en de ellende waren groot. Het kanaal zou mineraal rijk water aanbrengen, wat de landbouwproductie ten goede zou komen. Later zou de industrie zich her en der langs het kanaal komen vestigen. Vooral voor de delfstoffen en bouwmaterialen was dit kanaal van levensbelang. Voor de smokkelaars was de vaart echter een 'groote koeijenassie'! (inmenging)
Voor het graven van het kanaal mocht de laagste bieder aan de prijs van 934.000 BEF aan de slag.
Op een gegeven ogenblik waren er aan dit gigantische werk 1835 arbeiders werkzaam, waarvan 1819 gravers. Zij gebruikten hiervoor 1740 kruiwagens en 8908 planken en balken om met die kruiwagens over te rijden. Zij verzetten op die 25,4 km iets meer dan 1 miljoen kubieke meter grond. Wie goed kijkt, zal merken dat het kanaal hier bijna volledig bovendijks ligt. De breedte van de bedding bedraagt gemiddeld 50 meter. Het kanaal zelf is 21 m breed en heeft een diepte van 2,7 tot 3 meter. Op dit ogenblik is de economische activiteit afgenomen en is het kanaal een paradijs geworden voor vissers, fietsers, wandelaars en 'bootsmen' van plezierboten.
Bij de Molse kanalen ligt ook de oorsprong van de ontginning van het witzand, dat Mol over de ganse wereld bekend gemaakt heeft. Bij de graafwerken aan het kanaal werd het wit zand op de oevers gestort. Er werd niet verder naar omgekeken, omdat het voor de landbouwers toch onvruchtbare grond was. Wanneer een schipper met zijn boot, geladen met wit zand, vanuit Zeebrugge over het kanaal naar de Luikse glasblazerijen voer, nam hij een monster mee van het Molse witte zand.
Uiteindelijk bleek het van betere kwaliteit te zijn dan hetgeen hij aan boord had.
De uitbating begon eerder primitief: het zand werd bovengehaald met linnen schepnetten. Thans wor- den heel wat moderner middelen, als zuigers, . gebruikt om het zand onder water op te zuigen.
De witzanduitbatingen hebben ook aan de basis gelegen van de glasfabrieken van Mol-Donk en Mol- Gompel.
Aan het idyllisch wipbrugje steek je voorzichtig de weg Retie-Postel over en ga je verder langs het kanaal. Juist voorbij de zwaaikom zie je hoe een beekje onder het kanaal doorloopt. Daarnaast sla je het zandweggetje langs de beek in dat aansluit op de Miel Ottenroute. Op dit punt zie je schuin links Camping Familiestrand, waarvan de plassen ontstaan zijn na turfwinning.
Je gaat naar rechts en hier vallen de grillig gevormde pijnbomen op. De oervorm van deze pijnboomsoort was zeker één met sterk gewrongen stammen en takken. Door cultiveren is men erin geslaagd om meestal mooie rechte stammen te verkrijgen, die na behandeling een duurzaam hout afleveren.
Aard van de weg : verharde en onverharde wegen die helemaal geen moddertoestanden zullen geven
WAT KOM JE TEGEN :
- Het Hertogenwald
- Petit Lys
- Route la Gileppe
- Trou Malbrouk
- Croix Grisard
- Route du trou du loup(Wolvenweg)
Membach ligt iets ten zuidwesten van Eupen, aan de noordelijke rand van het immense Hertogenwoud.
In dat woud heeft men het riviertje de Gileppe afgedamd.
Enkele decennia terug is de capaciteit van het stuwmeer vergroot tot 25 miljoen kubieke meter water.
Om die grote plas heen loopt er een wandelweg.
Het wandelparcours kronkelt door dat deel van het Hertogenwoud, dat zich uitstrekt tussen Eupen en het stuwmeer, aan weerszijden van de N620, een van de schilderachtigste wegen van België.
Die weg verbindt, dwars door het woud heen, de N68 (Eupen - Baraque Michel - Malmedy) met de N629 (Eupen - Jalhay).
Ongeveer halverwege bereik je de bekende plek Chêne du rendez-vous, waar vroeger een stokoude eik stond bij een kruispunt van boswegen, met parkeermogelijkheid. De boswachterij heeft er een informatiebord geplaatst en een aantal wegen wandelvriendelijk gemarkeerd
Het gebied van het Hertogenwald is de Noordwestelijke uitloper van het grootste natuurreservaat van het Waalse Gewest: Het natuurreservaat van de Hoge Venen. Het wordt aan de noordkant begrensd door de stad Eupen en door de Vesdre, aan de oostkant door de vallei van de Helle, aan de zuidkant door de Hoge Venen en aan de westkant door de vallei en de dam van de Gileppe. Door de nabijheid van het toeristische gebied van de Hoge Venen en van de Duitse en Nederlandse grens, ondervindt heel het massief behoorlijk wat druk ten gevolge van recreatie, vooral tijdens de weekends en het sneeuwseizoen. Administratief gezien is dit gebied volledig in handen van de staat en maakt het deel uit van de houtvesterij van Verviers.
Meer en stuwdam van de Gileppe
Een zeer imposante stuwdam, gebouwd in de negentiende eeuw, met een hoogte van 62 m en een lengte van 320 m. Hij houdt 26,4 miljoen m³ water tegen. De panoramische toren van 77 m hoogte met belvédère biedt een onvergetelijk zicht op deze site. Voorlopig is de toegang gratis. De beroemde leeuw van de Gileppe, monumentaal kunstwerk van Felix Bourré, is 13,5 m hoog en 16 m lang en weegt meer dan 300 ton. Een prachtige plaats om te wandelen met een uitzichtpunt op 77 m hoogte. stuwdam van de Gileppe
- Op onze route komen we niet minder dan 7 kapellekes tegen
Zegelsem, als pittoresk dorpje in de Vlaamse Ardennen,kan bogen op een prachtig golvend landschap bezaaid met bosjes, beekjes, en leuke paadjes, met vooral mooie afwisselende panoramas over het ongerepte natuurschoon. Niet te verwonderen dat hier een echt wandel- en fietsparadijs voor het grijpen ligt. Zegelsem wordt dan ook dagelijks bezocht door tal van wandelaars en fietsers.
De Zegelsemse wegen en paadjes worden ook bijna jaarlijks aangedaan door de grote mars Dwars door Brakel en andere belangrijke wandeltochten uit de omgeving. En Zegelsem kent bovendien een eigen organisatie met telkenjare bijna duizend deelnemers, nl. de Kasseidorptocht, die jaarlijks op de zaterdag van het derde weekend van september wordt ingericht ter gelegenheid van de Kasseifeesten Zegelsem.
De parochie Zegelsem is zeer oud, zelfs één van de oudste van de streek. Zij werd gesticht in de achtste eeuw door de St.-Pietersabdij van Lobbes (nabij Thuin aan de Samber). De eerste patroonheilige was St. Petrus maar na de heiligverklaring van de bisschop van Lobbes kreeg de parochie deze laatste als nieuwe patroonheilige: Sint Ursmarus.
Zegelsem is echter vooral bekend als geboortedorp van letterkundige-folklorist Isidoor Teirlinck(1851-1934). Zijn zoon Herman(1879-1967), de beroemde schrijver, bracht er dikwijls zijn vakantie door en in zijn streekgebonden roman Maria Spermalie herkennen we heel duidelijk het dorp Zegelsem en andere deelgemeenten van het huidige Brakel
Heeft in de loop der eeuwen vele veranderingen ondergaan maar bleef uitstekend bewaard.
De molen bleef in werking tot na de tweede wereldoorlog en is sinds 1944 geklasseerd als monument.
In de loop van de volgende decennia kwam de molen echter in verval.
Rond 1990 werden molen en molenhuis grondig gerestaureerd door de Brouwerij van Haacht.
Het molenhuis werd omgevormd tot brasserie en de molen werd maalvaardig gemaakt.
Elke eerste zondag van de maand wordt er gemalen in de namiddag!
De molen bevindt zich op de Molenbeek, vlakbij de samenvloeiingen met de Sassenbeek, de Kraaiwinkelbeek en de Wingebeek. De vallei is een drassig, mooi wandelgebied dat aansluit bij het voor wandelaars vrij toegankelijke Troostenbergbos. De uitgestrekte Gempevijver lokt vele soorten watervogels aan.
De Gempemolen is een rustpunt voor de wandelaars en fietsers die ofwel voor het GR-wandelpad kiezen of gewoon willen wandelen of fietsen tussen De Moedermeule in Gelrode, het kasteel van Horst of langs de Jan-Primusroute. Het bewegwijzerd fietstraject "de Gemperoute" heeft de Gempemolen als startpunt.
Gempe is ontstaan aan het kruispunt van de oude wegen tussen Leuven, Diest en Halen. Rond dit kruispunt, ongeveer halverwege tussen Leuven en Diest en tussen Tienen en Aarschot, ontstond in de middeleeuwen een bedrijvig centrum met een herberg (de afspanning 'de Drie Heringe'), een brouwerij, een watermolen (heden de Gempemolen geheten) en een smidse. Iets verder richting Leuven moesten de reizigers een drassige holle weg trotseren. Het gehucht was een ideale plaats om te overnachten, de paarden te laten rusten en het materiaal te laten herstellen. De verbindingswegen waren in de late middeleeuwen in niets vergelijkbaar met nu.
Het kasteel de Troostemberg te Kleerbeek staat in de vroegere heerlijkheid Broechem, die zich uitstrekte op het grondgebied van St Pieters-Rode en Houwaart. Het kasteel ligt in een prachtige omgeving : het heeft een park " à la Versailles ". Sedert bijna 3 eeuwen is het in het bezit van de familie de Troostemberg.
Op de grens van O. L. Vrouw Tielt is er een kleine, ronde hoogte, die "De Borgstad" genoemd wordt. De sporen van een gracht, die er rond liep, zijn nog duidelijk zichtbaar.
Het Troostembergbos is een prachtig wandelbos waarin enkele mooie beukendreven werden aangelegd.
Ook op de flanken van de Beninksberg en Wijngaardberg in Wezemaal is het aangenaam toeven.
Typisch voor de Hagelandseheuvels die de Winge omringen is deijzerzandstenen ondergrond.
Deze steen werd vooral gebruikt voor hetoptrekken van de plaatselijk kerken en ook veelvuldig verwerkt in voorname gebouwen. Verlaten groeven zijn hiervan nog stille getuigen.
Afstand : 12 km , verkorting 8 km (de stippellijn)
Start : Aan de kerk in Messelbroek ( deelgemeente van Scherpenheuvel-zichem)
Start Coördinaat: N 50.984897-E 4.953074
Bewegwijzering : grote zeskante borden met de de naam van de wandeling op
Aard van de weg : Niet zo geschikt voor rolstoelen en er zijn een paar pittige beklimmingen
De wandeling situeert zich in de buurt van het bedevaartsoord "Scherpenheuvel" (provincie Vlaams Brabant).
Deze wandeling gaat afwisselend over landelijke wegen, dan weer door bossen en een stukje langs de kronkelende waterloop "de Demer".
Messelbroek,
Gelegen in het noorden van het golvend Hageland, kwam voor het eerst in de bekendheid door schenkingen die prins-bisschop Hendrik III verrichte bij de stichting van de abdij van Averbode in 1134.
Door schenkingen van de hertogen van Brabant aan de abdij van Averbode, kwam deze abdij in het bezit van de tiendheffingen in de parochie.
Het dorpje, met zijn 556 ha, kan zeker niet groot genoemd worden.
Een groot gedeelte ervan ligt in de Demervallei (14 meter boven de zeespiegel).
Naar het zuiden toe zijn er twee heuvels, die nog tot in de helft van deze eeuw bewerkt werden, maar nu bedekt zijn met naaldbomen.
Op de Wijngaardberg (45 meter)- de naam doet het al vermoeden - werd in de vorige eeuwen aan wijnbouw gedaan.
De Waaiberg, grenzend aan de Engelenberg, waar ook de scheiding met Keiberg doorloopt, is met zijn 47 meter het hoogste punt. Van daar kon men vroeger bij heldere hemel de zware St.-Romboutstoren van Mechelen waarnemen; door de beplanting is dit nu echter niet meer mogelijk.
Voorts bestaat het grondgebied van Messelbroek uit zanderige gronden, die zeker niet geschikt waren om er zich als keuterboerke probleemloos door het leven te slaan.
In de zeventiende eeuw richtte de hertog van Aarschot een boottrekkersgilde op, voor Messelbroek en Testelt samen, om alzo de arme bevolking enig inkomen te bezorgen.
Arm waren ze inderdaad, maar daarom niet minder gelukkig.
De Naam
De naam Messelbroek zou voortkomen van benamingen als Messelbuch, Messelbuck, Misselbuch en Misselbroeck, die alle 'Mestbroek' (laag moeras) zouden betekenen.
Volgens meester Frans Jans (1909-1955) zou de naam Messelbroek evenwel afkomstig kunnen zijn van Joannes of Jan van Misselbroeck, die zijn vesting (fort) zou hebben gehad tussen Demer en Brielstraat. Op de vermoedelijke plaatst is er nog steeds een verhoging en daar zijn bij akkerbouw stenen aangetroffen die dit vermoeden enigzins staven.
Joannes van Misselbroeck zou zijn bezit afgestaan hebben aan de kerk. De vesting, die de naam "Montfort" droeg, is tijdens de Spaanse overheersing verwoest.
Sint-Michielskerk (de start van onze route)
De huidige neogotische kerk, met uitzondering van de toren, werd gebouwd in 1909 onder leiding van architect P. Langerock. De inwijding vond plaats op woensdag 11 mei 1910. Het geheel is opgetrokken in baksteen met sierelementen in zandsteen.
De zware vierkantige westertoren is opgetrokken in baksteen en omgeven met een muurwand in ijzerhoudende zandsteen van de streek.
Hij dateert van de vijftiende eeuw en heeft vermoedelijk nog de torenspits van 1717. De toren werd volledig hersteld in 1993. Het gelijkvloers van het torengebouw is afgedekt met een platte zoldering. De vloer is geplaveid met witte en blauwe tegels.
De oudste vermelding van Messelbroek, daterend uit 1147, komt voor in een oorkonde, waarin de bisschop van Luik zijn kerkelijke bezittingen in Testelt en Messelbroek tegen een jaarlijkse cijns overdroeg aan de abdij van Averbode.
Er was toen in Messelbroek slechts een kapel, die bediend werd door een kapelaan die ter plaatse bleef, vanaf 1199 mocht de abt van Averbode er een eigen medebroeder als pastoor aanstellen.
Rond 1500 werd er aan deze kapel een koor en een klokkentoren toegevoegd. Deze kerk was ongeveer 13 meter lang. De vierkante toren, die onderaan in bruine zandsteen werd opgetrokken, werd bekroond met een hoge met leien afgedekte torenspits.
In 1765 werd deze kerk afgebroken en vervangen door een nieuwe, gebouwd door Gregorius Godissar, een lekenbroeder van de abdij van Averbode.Deze kerk werd afgebroken in 1908.
De huidige neogotische kerk, met uitzondering van de toren, werd gebouwd in 1909 onder leiding van architect P. Langerock. De inwijding vond plaats op woensdag 11 mei 1910. Het geheel is opgetrokken in baksteen met sierelementen in zandsteen.
Vertrek : Achter het gemeentehuis van Westerlo Afstand : 7.5 km Bewegwijzering : wandelnetwerk De Merode Parking : In de Beeltjesdreef
DE ROUTE : Men volge de nummers : 20-21-6-5-4-3-7-8-9-11-16-20
WAT KOMEN WE TEGEN: -de bib en de sporthal -het boshuis -Paulus de boskabouter -de ster -de Beeltjes -de Asberg -de Kwarekken -het zuiveringsstation -nieuwbouw van de brandweer en de rijkswacht -Het Kasteel De merode -de metro van westel
Start : Kerkplein Mol-Donk Afstand : 7,5 km Bewegwijzering : 4/5 de van de wandeling met een zeskante oranje plaatje met witte pijl Alleen langs het golfterrein is geen afpijling
DE ROUTE :
We komen o.a. -langs de nucleaire site SCK in Mol -De elektrische centrale van Electrabel -de zeilclub en de voetbalterreinen -Het golfterrein -Sas 6 drankgelegenheid maar in de winter gesloten -Het kanaal Bocholt-Herentals -NBR - Nuclea (radio gestuurde modelracecars)
)
![[Untitled]](http://mw2.google.com/mw-panoramio/photos/medium/5134434.jpg)
){kind=link}