Humo, een eigenzinnig blad in woelig water

Het moet geen pretje zijn om hoofdredacteur te worden van Humo. Sinds het vertrek van Guy Mortier in 2003 is Humo al aan zijn zesde hoofdredacteur toe. Mortier stond sinds 1969 aan het hoofd van het weekblad en drukte tijdens die 34 jaar nadrukkelijk zijn stempel. In april vorig jaar werd Mortier nog bekroond met de Vlaamse Cultuurprijs voor Algemene Culturele Verdienste voor zijn inspanningen om cultuur onder de aandacht van het grote publiek te brengen. De jury omschreef Mortier en zijn blad als "het unieke verzamelpunt waar de vox populi en de avant-garde malkander troffen".

Na zijn pensioen bleef Mortier tot 2012 betrokken als creatief directeur, maar dat kon niet voorkomen dat er regelmatig van opvolger gewisseld werd. Mortier werd opgevolgd door Jörgen Oosterwaal en Mark Schaevers. Van 2004 tot 2010 stond Oosterwaal alleen aan het roer. Vervolgens passeerden Sam De Graeve (2010-2011), Bart Vanegeren (2011-2012), Wouter Van Driessche (2012-2013) en huidig hoofdredacteur Danny Illegems.

Dalende oplage

De wissels aan de top liepen parallel met dramatisch dalende oplagecijfers: van 236.800 exemplaren in 2005 tot 128.199 in 2014. Sinds de crisis in de magazinesector genadeloos toesloeg, was Humo ook niet langer het paradepaardje van uitgever Sanoma. In 2010 verkocht het bedrijf 49 procent van zijn belang in Humo aan NV De Vijver, de holding boven Woestijnvis. Toen verhuisde de redactie naar de gebouwen van Woestijnvis in Vilvoorde, waar het magazine nu nog altijd zit. 

Toen Telenet vorig jaar de helft van De Vijver in handen kreeg, werd al snel duidelijk dat er geen plaats meer was voor Humo binnen de groep. Humo werd opnieuw ondergebracht bij het Finse Sanoma, dat het blad in de etalage zette.

Rebelse sfeer

Zowel het magazine Humo als de redactie hebben een eigenzinnige reputatie. Zo kreeg het blad in het verleden al heel wat rechtszaken aan zijn broek, onder meer voor een pikante fotomontage over voormalig politiecommissaris Fernand Koekelberg. De rebelse sfeer bij Humo leidde ook tot fikse aanvaringen met voormalige Sanoma-CEO Aimé Van Hecke. "Hij wou Sanoma stroomlijnen en komaf maken met het aparte koninkrijkje dat Humo was. Humo was voor hem een blad als een ander. En hij dacht dat allemaal met één pennentrek te kunnen veranderen. Maar dat is anders gelopen", zei oud-hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal daarover in De Morgen.

Zo brak er een kleine opstand uit toen bleek dat Van Hecke van plan was om Humo in één pakket met het personalitymagazine Goedele aan te bieden. Ook het idee om dvd's van 'FC De Kampioenen' bij Humo te verkopen viel niet in goede aarde. De redactie van Humo ging zelfs even in staking toen bleek dat Van Hecke een 'editorial manager' wilde benoemen die boven de hoofdredactie van het blad zou komen te staan. De redactie haalde ook die slag uiteindelijk thuis. Van Hecke werd door de vele aanvaringen een geliefkoosd onderwerp in de satirische rubriek 'Het Gat van de Wereld'.

Herrijzenis

Vorig jaar zei Guy Mortier er opnieuw een goed oog in te hebben. "Ik heb me altijd gehoed voor uitspraken over Humo uit schrik dat die het blad zouden schaden. Maar sinds kort heb ik het gevoel dat er weer vuur in zit. Ik heb de laatste maanden een aantal heel goede nummers zien passeren. Mensen die kunnen schrijven hebben ze altijd al gehad, maar nu hebben die blijkbaar ook het heilige vuur en de juiste onderwerpen teruggevonden. Natuurlijk is er nog werk aan de winkel maar de feniks lijkt klaar om uit zijn as te herrijzen."

Die herrijzenis zal nu dus onder de vleugels van De Persgroep moeten plaatsvinden.