Eet de eigentijdse samenleving welvarend of juist armoedig? Karine Hoenderdos vindt dat het laatste het geval is.
Laten we het hele begrip “welvaartsziekten” per direct afschaffen. Het moet toch minstens een eeuw geleden zijn dat je die term met goed fatsoen kon gebruiken. Toen was het nog een teken van rijkdom als je vet op de ribben had of lekker in je warme bed kon sterven aan luxueus dichtgeslibde aderen.
Die term “poor diet” slaat de spijker op de kop. De ruim 2 miljoen personen die in deze studie zijn meegenomen, consumeerden minder fruit, groenten, vis en vezels. De kans is levensgroot aanwezig dat ze ook meer frisdrank, vruchtensappen en chips in hun winkelwagens leggen. Dat toont recent onderzoek aan onder de 23 miljoen deelnemers aan het Amerikaanse SNAP-programma (Supplemental Nutrition Assistance Program). Deze Amerikanen, vaak uit eenoudergezinnen die onder de armoedegrens leven, krijgen extra voedselsubsidie in de vorm van foodstamps. Gemiddeld besteden SNAP-huishoudens slechts 40% van hun voedingsbudget aan basisvoedingsmiddelen als fruit, groenten, melk, brood en vlees. Nog eens 40% gaat naar bewerkte voedingsmiddelen en 10,7% gaat op aan junkfood, zoals chips en snoep. Maar liefst 9,3% van het totale budget wordt uitgegeven aan frisdrank. De SNAP huishoudens verschillen in hun aankopen overigens niet heel erg van het gemiddelde Amerikaanse huishouden. En zal het in Europa heel anders zijn? Ik ben bang van niet.
De term “poor diet” krijgt overigens weer een heel andere dimensie in een schrijnende fotoserie van de fotograaf Lois Bieleveld (Klik dit aan! Nu!). Daar zie je hoe mensen tegenwoordig eten: vaak niet aan tafel, maar voor de televisie. Niet samen, maar ieder voor zich. Niet zelfbereid, maar een pizza uit de doos of een maaltijd uit de supermarkt.
Als dit de welvaart ons heeft gebracht, dan is het echte armoede.
De column verscheen eerder onder de titel 'Poor Diet' op Nieuws voor diëtisten
Dit artikel afdrukken
Die term “poor diet” slaat de spijker op de kopTegenwoordig zijn “welvaartsziekten” vooral een zaak van de minder bedeelden en de laag opgeleiden. Een zogeheten systematic review in vakblad The Lancet laat zien dat deze groep vaker rookt, alcohol drinkt, weinig beweegt en een poor diet gebruikt.
Die term “poor diet” slaat de spijker op de kop. De ruim 2 miljoen personen die in deze studie zijn meegenomen, consumeerden minder fruit, groenten, vis en vezels. De kans is levensgroot aanwezig dat ze ook meer frisdrank, vruchtensappen en chips in hun winkelwagens leggen. Dat toont recent onderzoek aan onder de 23 miljoen deelnemers aan het Amerikaanse SNAP-programma (Supplemental Nutrition Assistance Program). Deze Amerikanen, vaak uit eenoudergezinnen die onder de armoedegrens leven, krijgen extra voedselsubsidie in de vorm van foodstamps. Gemiddeld besteden SNAP-huishoudens slechts 40% van hun voedingsbudget aan basisvoedingsmiddelen als fruit, groenten, melk, brood en vlees. Nog eens 40% gaat naar bewerkte voedingsmiddelen en 10,7% gaat op aan junkfood, zoals chips en snoep. Maar liefst 9,3% van het totale budget wordt uitgegeven aan frisdrank. De SNAP huishoudens verschillen in hun aankopen overigens niet heel erg van het gemiddelde Amerikaanse huishouden. En zal het in Europa heel anders zijn? Ik ben bang van niet.
De term “poor diet” krijgt overigens weer een heel andere dimensie in een schrijnende fotoserie van de fotograaf Lois Bieleveld (Klik dit aan! Nu!). Daar zie je hoe mensen tegenwoordig eten: vaak niet aan tafel, maar voor de televisie. Niet samen, maar ieder voor zich. Niet zelfbereid, maar een pizza uit de doos of een maaltijd uit de supermarkt.
Als dit de welvaart ons heeft gebracht, dan is het echte armoede.
De column verscheen eerder onder de titel 'Poor Diet' op Nieuws voor diëtisten
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hoezo 'schrijnende fotoserie'? (zie onderaan artikel). Het geeft een hele mooie inkijk in de Amrikaanse huizen. Superdivers, allelei soorten en maten mensen. De meesten heel gemoedelijk met z'n tweeën, enkele oudere alleen of achter bijzettafeltje, zeer diverse maaltijden. "People talked about the busyness of their lives, but many still made an effort to come together for a meal and connect", schrijft de fotografe.
Hier plaatst ze wat extra opmerkingen bij de foto's: '16 dinnertime photos that prove there's no such thing as a 'typical' American family''
Waar het mee begon was: afschaffen van de term welvaartsziekten. Daar ben ik het mee eens. Een andere term zou meer recht doen aan de huidige situatie.
#4 ‘In WO II duidde het eten van tulpenbollen op vreselijke armoe. In de 17e eeuw was het een luxe als je die als hapje vooraf kreeg aan de Herengracht.’
Heb je hiervoor een verwijzing Dick?
In WOII duidde bollen eten volgens de geschiedenisboekjes meer op ernstig voedseltekort. Ze werden in de 17e eeuw tentoongesteld, gekocht en verkocht. Als je voor een bol een grachtenpand kon kopen at je hem niet op. Planten werd zelfs een tijd achterwege gelaten, kon zomaar wegrotten.
Joep #9,
De term 'poor diet' heeft niets met geld te maken. Het is het verschil tussen:
- A poor man's diet
- A man's poor diet
De eerste is jouw uitleg, de tweede waar het hier om gaat.
De term is misschien wel het eenvoudigst te vertalen als: 'slecht voedingspatroon', of een 'miserabel voedingspatroon'. Het slaat op de kwaliteit van het eetpatroon, niet op de oorzaak daarvan (wat natuurlijk kan liggen aan geldgebrek).
Jan Peter #15,
Nee. Wat je eet heeft mijns inziens niets te maken met beschaving.
Hoe je eet en hoe je met elkaar omgaat tijdens het eten weer wel.