Greet Rouffaer: 'Nachtmerries heb ik niet meer, maar soms word ik heel boos: waarom ik?'

Greet nadert de kaap van de zestig, maar ze is nog altijd een fiere vrouw die haar uiterlijk graag verzorgt. Je merkt nauwelijks dat ze twintig jaar geleden ernstige brandwonden opliep aan haar gezicht en haar handen. 'Met dank aan mijn goede chirurg. Hij heeft mijn leven gered én mijn gezicht teruggegeven. Daar ben ik hem heel dankbaar voor, want als je weet hoe ik uit die brand ben gekomen... Niemand had verwacht dat mijn gezicht zou herstellen. Mijn familie was zelfs voorbereid op het feit dat ze me niet meer zouden herkennen. Maar ik heb zelf ook hard moeten werken om dit resultaat te bekomen. Ik heb goed naar mijn dokters geluisterd en dag en nacht mijn siliconenmasker en handschoenen gedragen', vertelt Greet, terwijl ze thuis de open haard aansteekt.' Na het incident heeft Greet nog altijd schrik van vuur. 'Ik heb mijn angst echt opzij moeten zetten. Ik ben daar trouwens nog altijd heel voorzichtig mee, maar ik vind vuur ook een heel mooie energiebron, hoe vreemd dat ook klinkt. Alleen als ik gas ruik, blokkeer ik. Daar heb ik het nog heel moeilijk mee.'

Fysieke gevolgen
De actrice draagt ook nog altijd fysieke gevolgen van het ongeval. 'Als het koud is, heb ik nog steeds last van pijnlijke gewrichten en zwellen mijn vingers op. Maar dat zal voor altijd zo zijn, vrees ik. Brandwondenpatiënt ben je voor de rest van je leven. De littekens verberg ik met make-up. Elke ochtend tover ik mij om tot de Greet Rouffaer die de buitenwereld kent. Als ik de deur niet uit moet, laat ik make-up weleens achterwege, maar ik voel me beter als ik opgemaakt ben. Ik gebruik valse wimpers omdat die van mij te zwak zijn. Ik maak mijn eigen fond de teint door verschillende crèmes met elkaar te mengen, want de meeste fond de teints om littekens te bedekken, zijn te dik.'

Mallemolen
De actrice denk nog vaak aan wat er twintig jaar geleden gebeurd is. 'Het bezorgt mij geen nachtmerries meer, maar als ik pijn heb voel ik wel nog een boosheid. Waarom moest dit met mij gebeuren? Ik kan me er soms nog ongelukkig over voelen, ik vloek ook af en toe. Maar zeker niet elke dag, hoor! Ik denk meestal: geniet van elk moment, want morgen kan het voorbij zijn. Maar voor je het weet zit je weer in een mallemolen en begin je opnieuw te klagen', lacht ze.

Wil je het hele interview met Greet lezen? Haal dan snel de nieuwe Story in huis.