Zo is tyfoon Haiyan ontstaan

De tyfoon kwam tot stand in de Stille Oceaan, 10 tot 30 graden boven of onder de evenaar. In die gebieden ontstaan dikwijls tyfonen: er zijn immers geen golfstromen die het water de wereld rondsturen, waardoor het dagen stilligt en ruim de tijd krijgt om op te warmen, tot rond de 30°C. Door die hoge temperatuur begint het zeewater te verdampen. In een rustige atmosfeer vormt de damp regenwolken. De verschillende buien beginnen rond elkaar te draaien en vormen een lagedrukgebied of een tropische depressie. Die kunnen op hun beurt evolueren tot een tropische storm, nog een stap verder en er worden cyclonen gevormd.

Haiyan had een diameter van honderden kilometers en haalde windsnelheden van ruim 300 kilometer per uur, volgens de Amerikaanse meteoroloog Jeff Masters de zwaarste tyfoon die ooit land heeft bereikt. Of dat klopt moet nog blijken, wel zeker is dat een storm met dergelijke snelheden catastrofale gevolgen heeft. Een tyfoon is bovendien het gevaarlijkst als hij aan land gaat: met vloedgolven tot vier meter hoog die honderden meters landinwaarts kunnen spoelen, vooral als het land net boven het zeeniveau ligt, wat op de Filipijnen het geval is.

Aan land komt de storm daarenboven allerlei obstakels tegen, zoals bomen en gebouwen. Die maken dat de tyfoon zich chaotisch gaat gedragen, met krachtige rukwinden tot gevolg. Het natuurgeweld bevat ook veel water, waardoor buien ontstaan die eveneens veel schade kunnen aanrichten.

Verschillende landen in de Stille Oceaan worden vaak getroffen door noodweer. Denk maar aan de Filipijnen, Vietnam, Japen en Micronesië. De Filipijnen hebben het extra zwaar. De archipel ligt immers vlak bij de 'kraamkamer' van superstormen. Een tyfoon hoeft maar een korte afstand af te leggen om de eilandengroep te bereiken.