Actrice Jennifer Hoffman (40) was soms bezorgd dat ze het moeder-gen niet had. Op andere momenten voelde ze zich moedeloos en verdrietig dat het maar niet lukte. Tot corona aanbrak en ze na jaren proberen ineens zwanger raakte. ‘Nu voel ik aan alles: o, maar ik ben hiervoor gemaakt!’
Lees hieronder de preview van ons interview met Jennifer, en lees het gehele interview in de nieuwe JAN, vanaf vandaag in de winkel en online te bestellen zonder verzendkosten!
Waardoor dacht je dat je het gen misschien niet had?
‘Ik ben niet zo’n vrouw die op baby’s duikt. Om me heen zag ik vrouwen op iedere baby duiken en heel hoog gaan praten. Arme baby, dacht ik dan. Of ze riepen over andermans kinderen: oh, daar wil ik er wel een van, terwijl ik dacht: wat ben ik blij dat ik die kinderen niet heb! Ik heb ook weleens getwijfeld of ik niet liever géén kinderen zou willen. Maar langzaam schoof dat op naar: laten we het maar proberen en kijken of het lukt. En dan lukt het niet. Dus dan denk je: zie je wel, er zit iets in me wat het tegenhoudt, ik saboteer de boel. En dan ga je naar ziekenhuizen en hoor je: eigenlijk is er niks aan de hand. Maar nog steeds lukt het niet. Dus we waren ons net een beetje aan het opmaken voor een eventueel ziekenhuistraject.
Het leek me alleen zo lastig voor vrouwen die in een ziekenhuistraject zitten, dat je het dan zeker moet weten. Zo werkt het natuurlijk niet, ook als je in zo’n traject zit mag je twijfelen, maar door die veronderstelling worstelde ik ermee of het iets voor mij was. Maar toen kwam corona en kon zo’n traject sowieso voorlopig niet doorgaan. “Laten we na corona weer kijken,” zeiden Dorian en ik toen tegen elkaar. En daar voelde ik me eigenlijk heel fijn erbij. Pff, dan hoef ik er even niet meer over na te denken, dacht ik. Dus ik heb het losgelaten. En daar krijg je blijkbaar baby’s van, haha. Uiteindelijk is het me overkomen, wat heel fijn voelt, want dan voelt het alsof ik niet de keuze heb gemaakt, maar dat er toch iemand blijkbaar graag wil zijn.’
Had je toen je overtijd was meteen het idee: o, ik zou weleens zwanger kunnen zijn?
‘Nee, want dat heb ik in de afgelopen jaren zo vaak gedacht. Ik zat in een raar verhaal. Aan de ene kant vroeg ik me af of ik überhaupt wel moeder wilde worden, aan de andere kant was ik verdrietig als ik toch weer ongesteld werd. Dan was ik teleurgesteld in mezelf. Zo van: als vrouw moet ik één ding kunnen, en dat kan ik niet. Maar deze keer was ik zes dagen overtijd en dacht ik er helemaal niet aan dat ik zwanger kon zijn. Ik voelde wel krampen, maar dacht dat ik gewoon ongesteld ging worden. De nacht ervoor had ik helemaal niet geslapen. Dat is natuurlijk psychisch. Ik dacht, ik moet gewoon even over zo’n ovulatiestaafje heen piesen, zien dat het één streepje is en dan word ik ongesteld. Dat was al een paar keer zo gegaan.
In de vroege ochtend heb ik toen met mijn slaperige hoofd over dat ovulatiedingetje heen geplast en zag ik twee streepjes. Maar doordat ik door slaapgebrek zo wazig was, was ik vertwijfeld of twee streepjes bij een ovulatiestaafje ook betekende dat je zwanger was. Dus toen ben ik naar Dorians werkkamer gewandeld. “Dorian, can you run to the drugstore to get a pregnancy test, I think there is a fifty percent chance that I’m pregnant ...” – hij was de deur al uit. Tien minuten later zagen we twee dikke strepen. Dolgelukkig waren we.’
BESTEL DE NIEUWE JAN MET JENNIFER HOFFMAN ONLINE ZONDER VERZENDKOSTEN
Hoe kwam het dat je langzaam toch toeschoof naar: laten we het maar proberen?
‘Op een gegeven moment dacht ik: dit is wel een mooi moment om te stoppen met de pil, ook omdat ik die hormonen niet meer in mijn lijf wilde. Dat had ik eigenlijk al bij mijn ex, dat ik dacht: laten we kijken wat er gebeurt als ik daarmee stop, of het ons dan overkomt. Want het moet mij gewoon overkomen, dacht ik.’
Met De luizenmoeder heb je enorm veel succes gehad. Eerder zei je: ‘Als mensen erachter komen wat mijn humor is, zijn ze heel verbaasd. Omdat ik blond ben, hè. Mogen wij niet.’ Is dat een beetje veranderd door je rol in De luizenmoeder?
‘Ik hoop dat soort rollen wel steeds meer te kunnen doen. We hebben net de film opgenomen en toen heb ik weer zo ongelooflijk gelachen. Diederik (Ebbinge, red.) en Henry (van Loon, red.) doen vanwege hun andere werk niet mee, maar de rest van de ploeg is compleet en dat is zo’n warm bad. Daarnaast ben ik naast het acteren ook gaan presenteren en in een programma als 3 op reis kan ik ook wel weer wat meer van mezelf laten zien.
Maar ik merk nog steeds wel dat mensen verbaasd zijn als blijkt dat ik best wel harde en donkere humor heb. Ik ben toch een beetje een girl next door, blond, lief ogend mens, daarbij verwacht je geen harde grappen. Maar ik hou daar juist enorm van. Fleabag, de Britse komische tv-serie over de lotgevallen in het turbulente leven van een jonge Londense vrouw, vind ik bijvoorbeeld geweldig. Zij is een zeer pittige en vrijgevochten vrouw. Ik vind dat vrouwen vaak zo gezapig worden neergezet in series. Het is vaak een onhandige Bridget Jones-vrouw die in de armen van een man valt, en dan komt alles goed.’
BESTEL JAN'S MAARTNUMMER NU ONLINE
Lees het volledige interview met Jennifer in JAN's maartnummer, dat donderdag 4 februari in de winkel ligt en nu online te bestellen is zonder verzendkosten.
Meer JAN? Neem een abonnement, koop een los nummer of lees losse artikelen op Blendle.
