Rachel: “Ze verfde wol met uienschillen en weefde er mijn winterjas van”
De moeder van Rachel kon heel goed handwerken. Zelf is ze er iets minder goed in, maar toch deed ze altijd haar best. Ze borduurde kussentjes voor haar kinderen en elke vakantie borduurde ze er een persoonlijke herinnering bij.
Mijn moeder Handwerkte met een grote H. Ze maakte schilderijen van geverfde zijde, papier-machéde poppenhoofden waarbij ze lijfjes en kleren naaide en borduurde merklappen van anderhalve vierkante meter. We hadden zelfs een gemacrameed vliegengordijn. Ergens rond mijn tiende weefde ze voor mij een winterjas van schapenwol die ze zelf had gewassen, gekaard, gesponnen en geverfd met uienschillen. Ik verdenk haar ervan dat ze het schaap ook zelf had geschoren.
Ik heb haar liefde voor handwerken niet geërfd. Ik kan breien, een beetje haken, ik weet hoe je garen op een naaimachine zet en aan welke kant je een schaar vasthoudt, maar er is maar één handwerkproject waaraan ik me als volwassene vrijwillig heb gewaagd: de zitkussens die mijn kinderen op de basisschool gebruikten voor de ochtendkring. Op hun allereerste schooldag zaten ze met hun kleuterkontjes op een kussen waarop alleen nog hun naam gekruissteekt was, maar in elke schoolvakantie borduurde ik er iets bij. Ze mochten zelf zeggen wat, maar het moest wel een persoonlijke herinnering zijn: een kerstboompje, vier Beatle’tjes na een zomervakantie waarin we Yellow submarine grijs draaiden, een jongetje met een gipspootje, een Minecraft-varkentje, een portret van onze overleden cavia... Aan het eind van hun basisschoolcarrière hadden ze een kussentje dat op een getatoeëerde piraat leek; propvol verkleurde en vervaagde plaatjes die het verhaal vertelde van alle spannende avonturen die ze hadden meegemaakt en de schipbreuken die ze hadden overleefd.
Ik ga nooit een medaille winnen voor mijn borduurskills, maar dat maakt geen bal uit natuurlijk. Met mijn amateurkruissteekjes heb ik er toch maar mooi voor gezorgd dat mijn kinderen acht jaar lang altijd een vierkantje van veertig bij veertig centimeter van hun moeder bij zich hadden op school, voor als het even niet zo lekker ging. Ik weet zelf ook nog hoe fijn het voelde om een stukje thuis bij me te hebben op school. Mijn jas was niet alleen warm omdat hij van schapenwol was gemaakt...
Rachel (51) is getrouwd met Richard en heeft twee kinderen (Jacob, 16, en Zwaantje, 14). Ze is zo’n type dat een patronenboek, garen en een haaknaald koopt, maar vervolgens nooit een pannenlap haakt.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
