Vierhonderd kilometer ten zuiden van de Peruaanse hoofdstad Lima ligt het plaatsje Nazca. De belangrijkste attractie? De Nazcalijnen, die in 1994 werden opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco. Deze tekeningen, waarvoor je in een vliegtuig moet stappen om ze goed te kunnen zien, werden bekend bij het grote publiek in de jaren twintig van de vorige eeuw met de komst van de eerste commerciële vluchten en roepen nog altijd veel vragen op.
De tekeningen zijn waarschijnlijk gemaakt door een volk dat in het gebied leefde van 200 v.C. tot 600 n.C. Een paar honderd tekeningen, onder meer van een aap, vogel, lama en hagedis, strekken zich uit over een gebied van 450 vierkante kilometer. De patronen zijn ontstaan door een dun laagje van de bodem af te schrapen, waardoor het lichtere zand eronder zichtbaar wordt.
Waarvoor dienden de Nazcalijnen?
De Amerikaanse historicus Paul Kosok en de Duitse archeologe Maria Reiche behoorden in de jaren veertig van de vorige eeuw tot de eerste wetenschappers die zich over het mysterie van de Nazcalijnen bogen. Zij vermoedden dat de tekeningen een astrologische kalender vormden.
Maar de Duitse archeoloog Markus Reindel kwam tot een andere conclusie. Hij leidde in 1997 en 1998 een onderzoek naar de mysterieuze tekeningen dat het Nasca-Palpa Project werd gedoopt. Volgens hem werden de lijnen gebruikt als processieroute, als onderdeel van een religieus ritueel.
Uit een Spaans onderzoek uit 2021 kwam naar voren dat de Nazcalijnen onderdeel zijn van een uitgebreid irrigatiesysteem, waardoor het mogelijk werd om landbouw te bedrijven in het droge woestijnzand.
De Nazcalijnen blijven een mysterie
Wellicht bevatten al deze theorieën over de Nazcalijnen een kern van waarheid. Veel wetenschappers gaan ervan uit dat niet alle tekeningen op hetzelfde moment zijn gemaakt. Dat zou erop kunnen wijzen dat ze niet allemaal dezelfde achtergrond en betekenis hebben. Mogelijk zal de precieze betekenis van de fascinerende tekeningen dus altijd een mysterie blijven.
Willeke van Doorn studeerde journalistiek, reisde een tijdje de wereld rond en kwam uiteindelijk via de Verenigde Staten, Australië en Nieuw-Zeeland bij de redacties van Quest, National Geographic en Runner’s World terecht. Ze is nieuwsgierig naar de wereld, gaat het liefst elke maand even op reis en neemt dan ook altijd haar hardloopschoenen mee.
