Fernand Koekelberg werd geboren op 21 december 1954 in Rosières-Saint-André. Hij startte zijn carrière bij de school voor Keurofficieren van de Koninklijke Rijkswachtschool.

In mei 1988 maakte hij de overstap naar het kabinet van toenmalig minister van Justitie Melchior Wathelet. Hij was daar vier jaar verbindingsofficier.

Koekelberg ging in 1999 aan de slag op het kabinet van Binnenlandse Zaken als expert voor de politiehervorming. Hij was het hoofd van de dienst bij Binnenlandse Zaken die de brug vormt tussen het kabinet en de politie. Hij werd beschouwd als de ‘architect van de politiehervorming’ en schreef dus mee zijn latere functie uit.

Commissaris-generaal federale politie

In maart 2007 werd hij benoemd tot commissaris-generaal van de federale politie. Hij volgde de eerste commissaris-generaal Herman Fransen op. In juli van dat jaar kwam hij een eerste keer in opspraak omdat hij zijn twee secretaresses die bij hem op het kabinet van Binnenlandse Zaken werkten, Sylvie Ricour en Anja Savonet, had meegenomen naar de federale politie, zonder dat ze daarvoor een examen aflegden. Daarenboven gaf hij hen een extra verloning waar ze geen recht op hadden, de zogenaamde ‘superpromotie’. Er wordt hier en daar beweerd dat Ricour zijn vriendin is, maar Koekelberg heeft dit altijd ontkend.

Er kwam een vernietigend rapport van het Comité P maar Koekelberg hield voet bij stuk en werd uiteindelijk ook witgewassen.

Ook heeft hij de woordvoerster van de federale politie, Els Cleemput, aan de deur gezet nadat zij een misplaatste reactie had gegeven over die superpromoties.

Satire

Op vier november 2008 werden hij en zijn twee secretaresses opgevoerd in de satirische rubriek Het Gat van de Wereld in weekblad Humo. De advocaten van Koekelberg en Ricour dienden klacht in en de rechter besliste in kortgeding dat het blad onmiddellijk uit de rekken moest worden gehaald.

In 2009 kwam Koekelberg in opspraak omdat hij een anonieme klacht tegen toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Guido De Padt te laat had doorgestuurd naar het parket. Hij zou ook zijn beroepsgeheim geschonden hebben omdat hij de anonieme klacht samen met De Padt zelf had besproken. Uiteindelijk kwam er toch geen tuchtprocedure.

Nu komt hij dus weer in opspraak door zijn luxueuze reisje naar de jaarlijkse bijeenkomst van de internationale politieorganisatie Interpol in Qatar, waar hij aasde op de functie van vice-voorzitter van het uitvoerend comité. Hij greep naast de job.