Ik ben een vrouw van 32, mijn man en ik zijn twee jaar gelukkig getrouwd. Wanneer we vrijen, dan vind ik dat fijn. Hij houdt rekening met mijn wensen en we kunnen er ook op een normale manier over praten. Er is wel één ding dat me stoort: als de gedachte aan seks opkomt, krijg ik altijd een akelig gevoel in mijn lijf. Ik ben bijna zeker dat ik dit heb meegepakt uit mijn vorige relatie. Toen voelde ik me heel de tijd ellendig en bezorgd, ook op seksueel gebied. Maar dat is nu dus helemaal niet meer het geval. Op zich is het geen ramp, omdat ik me er meestal snel overzet. Ik begrijp alleen niet waarom ik het nog steeds heb en waarom het niet weggaat.

De dingen die we meemaken in relaties maken een indruk op ons, op veel verschillende niveaus. Sommige daarvan zijn niet gelinkt aan ons rationele verstand. Ons lichaam heeft een eigen soort geheugen, dat ervaringen opslaat, verbanden legt en ons ongevraagd ‘herinneringen’ stuurt. Ook op momenten dat we daar absoluut niks aan hebben. Blijkbaar stuurt jouw lichaam je een herinnering aan een akelige ervaring telkens als je aan seks denkt. Terwijl het daar op het eerste gezicht geen zinnige reden voor heeft. Dat je die het liefst vermijdt, ligt voor de hand, maar net die reactie zou ervoor kunnen zorgen dat ze blijft komen.

Voor ik advies geef, wil ik dit zeggen: het belangrijkste werk heb je al gedaan, en goed gedaan. Je hebt begrepen dat je in een relatie zat die slecht voor je was. Je hebt je losgemaakt uit die relatie. Je hebt een andere partner gevonden die wel goed voor je is. Je hebt het akelige gevoel herkend, en je hebt geweigerd om het je seksleven te laten verpesten. Ik kan me voorstellen dat dat allemaal niet eenvoudig was. Dus je mag nu al best trots zijn op jezelf. Wat nu met dat akelige gevoel? Het is op zich een voordeel dat je het snel van je af kunt zetten. Maar als je er op de langere termijn vanaf wilt, dan zou ik er toch ook aandacht aan geven. Dat betekent dat je het gevoel zelf oproept, op een moment en een plaats die jij kiest. En dat je het vervolgens voelt, in je lichaam, zonder er verder iets mee te doen. Je moet het dus niet relativeren, analyseren, wegduwen, verklaren. Alleen voelen. Dat is meer dan voldoende. Het zou kunnen dat dat in het begin knap lastig is, omdat je gewend bent om het weg te duwen. Maar dat is niet erg. Herhaling helpt. De bedoeling is ook niet dat je er per sessie uren aan gaat besteden, ik zou bescheiden beginnen. Dus je zegt tegen jezelf iets als: ‘Oké, ik vind dit een vervelend gevoel, maar het is ook maar een gevoel. Het kan me geen schade berokkenen. En voor de komende zestig seconden ga ik het gewoon voelen, zonder er verder iets mee te doen.’ Als er tijdens die zestig seconden herinneringen opkomen, of gedachten, of emoties, dan is dat oké. Je laat ze er zijn, zonder er verder iets mee aan te vangen. Ga gewoon altijd met je aandacht terug naar je lichaam, en blijf ademen. Als dat helpt, kun je gerust een timer zetten. Na die zestig seconden ga je iets anders doen. Liefst iets actiefs, waarvoor je aandacht nodig hebt en je spieren gebruikt (even gaan fietsen bijvoorbeeld).

Naarmate je dit vaker doet, kun je de periode langer maken. Maar voor alle duidelijkheid: je kunt het beter tien seconden echt voelen, dan dat je een uur bezig bent erover te piekeren. Het is belangrijk te weten dat jij degene bent die bepaalt waar en wanneer je dit doet. Wanneer het gevoel ongevraagd opkomt, heb je nog steeds de vrijheid om er geen aandacht aan te besteden. Dan nog kan het goed zijn om eerst in jezelf zoiets te zeggen als: ‘Oké, ik weet dat het er is, ik ga er nu geen aandacht aan besteden, maar later wel.’

Ik denk dat als je dit een tijdje doet, dat akelige gevoel minder intens zal worden, minder frequent zal opkomen en dat het uiteindelijk zal verdwijnen. Misschien kom je tot de conclusie dat er een aantal zaken zijn uit je vorige relatie die je nog niet helemaal hebt kunnen plaatsen. Dat is dan goed om weten. Je kunt dit alleen doen, maar je kunt er natuurlijk ook professionele ondersteuning voor zoeken, als dat je beter ligt.