De lokale armoedevereniging vzw De Schakel organiseerde de Inleefweek Armoede. Van zaterdag 16 oktober tot en met vrijdag 22 oktober moesten de deelnemers rondkomen met 60 euro per volwassene en 20 euro voor een kind. Elke dag kregen ze een onvoorzien obstakel, uit het leven van mensen in armoedesituaties gegrepen. Het ging bijvoorbeeld om een wasmachine die stuk is of een stookolietank die leeg is. De deelnemers moesten zich ook aan enkele inleefregels houden, zoals een beperkt gebruik van de smartphone.

Bij de deelnemers waren Karel Van Eetvelt uit Bornem, onder andere voormalig voorzitter van Unizo en algemeen directeur van Febelfin, en Ann-Marie Morel (CD&V), schepen in Puurs-Sint-Amands. “Laat mij eerst zeggen dat wij natuurlijk meegedaan hebben vanuit een luxepositie”, zegt Ann-Marie Morel. “Alles wat we nodig hebben, hadden we nog altijd in huis. Toch was het confronterend. Een van de obstakels die ik kreeg, was een lege mazoutketel. Dat betekende dat ik de verwarming uit moest zetten. Normaal bel je dan en staat er kort daarna iemand. Nu moest ik nagaan wat de minimumafname was. Dat kostte mij 800 euro. Als je daar als gezin in armoede niet voor spaart, zit je dus echt in de kou. Het meest opvallende? Ik had mijn vrienden gezegd dat ik mee zou doen. Verschillende van hen nodigden mij uit om bij hen te komen eten als ik honger zou hebben. Ik heb een hele week zitten wachten op hun telefoontje, want zelf was ik te trots om te bellen. Dat sociaal netwerk valt voor een groot stuk weg. Ik ben ook een voedselpakket gaan halen. Toen ik ze mijn naam hoorde roepen, zakte ik bijna door de grond.”

Veerkracht verliezen

Karel van Eetvelt en zijn vrouw namen samen deel. “Het is een voordeel om dat met z’n tweeën te doen. Je hebt dan twee keer dat budget, terwijl je de meeste kosten kunt delen. Ik ben bijvoorbeeld naar de plukboerderij in Puurs geweest, waar mensen met een klein budget voor 80 cent per dag het hele jaar door groenten kunnen plukken. We hebben dus veel groenten gegeten en veel minder vlees en vis. Het meest confronterende was dat je afgesneden wordt van je sociaal netwerk. We mochten maar dertig minuten telefoneren en twintig sms’jes versturen. Daardoor verlies je veel contacten en word je eenzaam. Je kunt ook niet op café met je vrienden omdat je onvoldoende geld hebt om een rondje te betalen. Ik kan aannemen dat mensen in armoede na een tijdje hun veerkracht verliezen.”

Karel Van Eetvelt leerde uit zijn deelname om de situatie van mensen die hiermee te maken niet alleen zakelijk te bekijken. “Nu weet ik hoe die mensen zich voelen en hoe de context is. Ik denk dat ik in de toekomst dan ook anders zal reageren.”

Ann-Marie Morel werd als dokter ook al met mensen in armoede geconfronteerd. “Ik heb tijdens deze inleefweek geleerd om hun situatie beter te kunnen inbeelden. Ik heb bijvoorbeeld meteen het voorstel gedaan om in onze bibliotheek in opladers voor gsm’s te voorzien. Mensen in armoede komen daar in de winter vaak de warmte opzoeken.”