“Ik was een trotse misdienaar. Tot ik plots het aperitief en de soep terug naar boven voelde komen…”

Als kind was ik echt helemaal ‘into Jezus’. Dat klinkt raar, maar zo vreemd was dat in die tijd niet. De meeste gezinnen gingen toen nog naar de kerk en er werd met veel ontzag naar de pastoor opgekeken. Toen ik misdienaar mocht worden, vond ik dat dus een hele eer. Ik mocht vooraan in de kerk zitten, af en toe eens met een bel zwaaien en de hosties brengen. Wat wil een mens nog meer?