Hannuit ligt dan wel op 45 km van Luik maar de naschok van de gasexplosie dinsdagnacht zindert hier meer dan ooit na. Vier van de slachtoffers woonden hier verschillende jaren. De drie boezemvrienden Alexis Robert (25) en Pierre Guilliams (25) en zijn vriendin Charlotte François (25) woonden in Hannuit op een boogscheut van elkaar en zaten samen op de middelbare school in het Collège Sainte Croix et Notre-Dame. Daar leerden ze Vicky Storms (24) kennen, het meisje uit Heusden-Zolder dat op internaat haar Frans kwam bijschaven. Vicky en Alexis werden al snel verliefd en de twee koppeltjes trokken ook samen naar het centrum van Luik. Al ging Charlotte drie jaar geleden op haar vroegere school aan de slag als lerares.

Enorme verslagenheid

'Het valt mij ongelooflijk zwaar om al in de verleden tijd te moeten praten', zegt schooldirecteur Patrick Carlier. 'Zolang we nog geen 100 procent zekerheid hebben dat de vier ex-leerlingen onder het puin liggen, moeten we hoop blijven koesteren. (

zucht

) Al moeten we ook realistisch blijven.'

Carlier besliste daarom woensdagochtend meteen open kaart te spelen met zijn leerlingen en riep hen bij elkaar in de sportzaal. 'Een ongelooflijk moeilijk moment. Maar ook zij hebben recht op de waarheid. Na overleg met de ouders heb ik hen de feiten verteld en gezegd dat ze weinig hoop moesten koesteren dat hun lerares levend onder het puin zou geraken. De verslagenheid was enorm. Heel wat leerlingen begonnen te huilen. Er kwamen heel wat vragen, sommigen werden kwaad, anderen wierpen op dat we aan haar familie moesten meedelen hoe fantastisch ze wel was als leerkracht én als mens. Vooral bij haar titularisklas was de schok niet te vatten.'

Eindeloze gedrevenheid

Charlotte werkte nog maar drie jaar in de school maar liet in die korte periode een onuitwisbare indruk. 'Wat ze hier op zo'n korte tijd klaarspeelde was formidabel.

Du jamais vu

', zegt de directeur. 'Aanvankelijk werkte ze alleen als interim maar haar gedrevenheid was ongezien. Ze gaf hier Frans in het vierde en het zesde jaar. Maar daar stopte het niet. Ze werd ook de regisseuse van het schooltoneel en woordvoerster van de lerarenraad en zag het als haar taak om kinderen die moeilijkheden hadden met studeren verder te helpen. Daarom was ze hier vaak ook 's avonds te vinden om bijles te geven aan onze internen. En ook aan vluchtelingen gaf ze Franse les. Ze was nauwelijks bij te houden. De voorbije weken moesten we ze echt intomen want ze kreeg vlagen van migraine. Zo'n gedrevenheid heb ik nooit gezien.'

Steun voor moeder

Donderdagochtend riep de directeur de leerlingen opnieuw samen. 'Samen met de burgemeester, een psycholoog en een sociaal assistente hebben we de situatie besproken. Zij die dat wensen krijgen ook de komende dagen psychologische bijstand want de impact is gigantisch. De moeder van Charlotte liet mij weten dat het haar ongelooflijk deugd heeft gedaan dat haar dochter herdacht wordt als een fantastische leerkracht. De komende dagen gaan we bekijken of we nog iets gaan organiseren.' Op het gemeentehuis wordt een rouwregister geopend. 'Al blijft het uiteraard wachten op meer officiële mededelingen', zegt een medewerker. 'We zijn voorzichtig, maar jammer genoeg ook realistisch. De ouders worden sinds woensdag psychologisch begeleid.'

Onafscheidelijk

Alexis, Guillaume, Charlotte en Vicky waren de jongste jaren op het college onafscheidelijk. En ook na hun schoolcarrière keerden ze nog regelmatig terug. 'Ieder jaar op ons lentefeest waren ze present. Ik herinner mij Alexis en Guillaume als echte boezemvrienden', vertelt de directeur. 'Onafscheidelijk, altijd goedgeluimd en ook goede studenten. Al moest ik ze regelmatig op mijn bureau roepen. Ook over Vicky kan ik geen slecht woord zeggen. Dit is een drama dat hier nog lang zal nazinderen.'