Lezersdilemma: Vrienden aanspreken op hun opvoedingswijze?

Een goede vriendin en haar vriend ervaren het ouderschap als vermoeiend omdat hun zoon van achttien maanden continu aandacht opeist op een vervelende manier. Tijdens een weekend met onze gezinnen is het mij opgevallen hoe hun opvoedingswijze dit gedrag beïnvloedt; er zijn geen consequenties aan ongewenst gedrag. In plaats daarvan ‘leiden ze hem af’ met snoep, nieuw speelgoed en (digitaal) vermaak. Subtiele reacties wuiven ze weg, dan zeggen ze dat hun kind nu eenmaal een ‘sterke eigen wil heeft’. Wat zou u doen?

Vrouw, naam bij de redactie bekend

Zo moeilijk

Het ouderschap is niet gemakkelijk. En met continue druk van de maatschappij en het gevoel als ouder niet goed te doen en te worden veroordeeld maakt het niet makkelijker. Zeker niet goed bedoelde adviezen van vrienden. Elk kind heeft een ander temperament, elke ouder een andere stijl van opvoeden. Door ongewenst gedrag te negeren en gewenst gedrag te belonen leert de mens. En afleiding is wat mij betreft een slimme techniek. Niet mee bemoeien dus.

Roos Warnaar (35), moeder van 20 maanden oude zoon, Amsterdam

Niet bemoeien

Vooral niet mee bemoeien. Het zijn jouw zaken niet. Tenzij ze om advies vragen.

Jos Bonink (56), Tilburg

Bespreken

Ik zou mijn zorg met hen bespreken, zonder daarbij te oordelen. Als ouder reageer je op het gedrag van je kind meestal op de manier zoals je zelf opgevoed bent, en weet je vaak niet hoe het anders kan. Het kan leerzaam zijn als je dit met vrienden kunt bespreken. Een andere mogelijkheid zou de cursus ‘How 2 talk to Kids’ kunnen zijn. Hierbij leer je communiceren op een manier die voor zowel je kind als de ouders prettig en effectief is.

Renate Schrijver (52), Woerden

Negeren

Doe het niet. Mijn advies is om het te negeren. Wacht rustig af en zie hoe deze ‘sterke eigen wil’ zich ontwikkelt. Misschien hebben ze wel gelijk.

Willem van de Wiel (73), Voorschoten

Niet mee bemoeien

Als ik u was zou ik me er helemaal niet mee bemoeien, tenzij je vriendin en haar vriend je om advies vragen.

Rijn Borgwat (70), Eindhoven

Andermans kinderen

Als het vrienden voor het leven zijn, kun je ze rustig aanspreken. Maar met kind(eren) is het eigenlijk nog beter om je vrienden los te laten. Je gaat je toch onbewust ergeren aan andermans kinderen, omdat iedereen denkt de juiste opvoedingswijze te hanteren. Sluit je vrienden pas weer in de armen als hun kinderen echt hun eigen gang gaan of de deur uit zijn.

Krijn Schoonderwoerd (60), Leiden

Quality time

De drukke ouders willen qualitytime met hun kind en conflict past daar niet in. Dus wordt er toegegeven en afgekocht, met een lastig kind als gevolg. Kinderen hebben grenzen nodig die consequent worden bewaakt. Nee is nee, en wordt geen ja door zeuren, boosheid of wat dan ook. Een 18 maanden oude peuter kan geen eigen keuzes maken en grenzen stellen omdat hij of zij de situatie niet kan overzien. De peuter in dit verhaal test zijn grenzen zodat hij zich veilig kan voelen. Consequent zijn en niet de conflicten afkopen doet wonderen doen voor dit kind en zijn ouders.

Richard Verbeek (49), Wageningen

Over twee weken:

Is een aanklacht indienen wel in mijn belang?

Ik ben een tijd geleden door een collega op het werk met een mes bedreigd. Hij heeft het toegegeven, maar is niet gestraft. Gelukkig kom ik hem nauwelijks meer tegen, ik heb nu ander werk. Als ik hem zie blijft hij me treiteren, laatst pakte hij me met twee handen beet. Ik heb indertijd toegegeven aan de druk om geen klacht in te dienen ‘vanwege de onrust op de afdeling’. Ik heb last van de traumatische effecten en overweeg alsnog actie. Die bullebak zal echt niet veranderen. Mijn dilemma betreft mijn eigen welzijn: zou het mijn wonden helen of juist verder openrijten?

Vrouw, naam bij redactie bekend